V/A - The Stormer

 Δεν υπαρχει κατι πιο αστειο απο το να λες στους ανθρωπους αυτο που δεν θελουν να ακουσουν. Να βλεπεις εκεινο το συγκεκριμενο σαστισμενο βλεμμα εστω για ενα δευτερολεπτο η τουλαχιστον μεχρι να συνειδητοποιησουν τι τους ειπες. Να μιλας με νεαρους γονεις για παιδοφιλια, σε θρησκοληπτους για αθεισμο, σε 'φιλελευθερους' για τις αψογες στυλιστικες επιλογες των Nazi, σε 'συντηρητικους' για την αναγκαιοτητα του πολυπολιτισμου. Η οποια κοσμοθεωρια σου γινεται ενας ευπλαστος πουρες απο σκατα, ετοιμος να φυγει στα μουτρα του συνομιλητη σου, μονο και μονο για τη χαρα του αντιλογου.

 Tribute λοιπον στον Ülex 'I Don't Give A Fuck' Xane η αλλιως Streicher -τον ανθρωπο που ουσιαστικα εκανε καριερα στο industrial/noise/PE λογω αυτης της αρετης- απο 16 projects που ξερουν να ξεχωρισουν το 'πνευμα των καιρων μας' απο το πνευμα αντιλογιας των καιρων μας. Το anti-zeitgeist της συλλογης The Stormer περιλαμβανει γνωστους (Deathkey, Grey Wolves, Gelsomina) και αγνωστους (Whitecastle, Odal, Narkoleptik) καλλιτεχνες που φαινεται πως ακολουθουν τα λογια του Jello Biafra στο Stars And Stripes Of Corruption: We don't destroy society in a day, unless we change ourselves first from the inside out.

The Stormer CS (Cult Cassettes - 2008)

Deathkey / Bizarre Uproar - Split

«Τὴ Αγία καὶ Μεγάλη Παρασκευή,
τὰ ἅγια καὶ σωτήρια καὶ φρικτὰ Πάθη
τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτελοῦμεν,
τοὺς ἐμπτυσμούς, τὰ ῥαπίσματα, τὰ κολαφίσματα, τὰς ὕβρεις,
τοὺς γέλωτας, τὴν πορφυρᾶν χλαίναν, τὸν κάλαμον,
τὸν σπόγγον, τὸ ὄξος, τοὺς ἤλους, τὴν λόγχην,
καὶ πρὸ πάντων, τὸν σταυρόν, καὶ τὸν θάνατον, ἃ δι' ἡμᾶς ἑκὼν κατεδέξατο,
ἔτι δὲ καὶ τὴν τοῦ εὐγνώμονος Ληστοῦ, τοῦ συσταυρωθέντος αὐτῷ,
σωτήριον ἐν τῷ Σταυρῶ ὁμολογίαν».

Split CS (Impulsy Stetoskopu - 2011)

Deathkey - Doctrine Of Intolerant Hatred

Ο πιο αμφιλεγομενος τυπας στα power electronics (μαζι με τον Brethren), o κυριος Deathkey, πριν απο 3 μηνες περιπου κυκλοφορησε το νεο album του και σκορπισε τη διχονοια στα στρατοπεδα των forums. Οι μεν, τραβαγαν τα μαλλια τους καθως παρακολουθουσαν ενα ακραια πολιτικοποιημενο προσωπο να απολαμβανει τονους απο hype ενω οι δε, νομιζαν πως βρηκαν το φερεφωνο της ιδεολογιας τους. Βλεποντας αυτο το φαινομενο αποστασιοποιημενα, οφειλω να ομολογησω πως μου χαρισε αρκετες στιγμες γελιου, οι οποιες κοπηκαν στεγνα οταν οντως ακουσα το Doctrine Of Intolerant Hatred. Δολοφονικο P.E./industrial με λυσσασμενα φωνητικα που ακομα και αν απηγγειλαν αποσπασματα απο το βιβλιο αιγαιοπελαγιτικων συνταγων της Αργυρως Μπαρμπαριγου, παλι θα ηταν πειστικα. Aν και τωρα που το σκεφτομαι καλυτερα, αυτο το γεγονος απο μονο του ειναι αρκετο για να κανει καποιον ΤΟΣΟ τσαντισμενο.

Doctrine Of Intolerant Hatred 2xLP (Freak Animal - 2010)