Εδω και 3 μερες ακουω ασταματητα το πεμπτο track απο το Haunted House και ακομα δεν μπορω να καταλαβω πως σκατα ενας 14χρονος κορεατης ονοματι Pyha μπορει να συλλαβει τετοια συναισθηματα και πως μπορει να ειναι τοσο ωριμος ετσι ωστε να τα διοχετευσει μεσα απο τη μουσικη του. Το album ηχογραφηθηκε το 2001, διανεμηθηκε στην τοπικη αγορα ως CD-R, φυσικα πηγε απατο μεχρι που το ανακαλυψε ο ιδρυτης της Tumult οταν πηγε διακοπες στην Κορεα και αποφασισε να το επανεκδωσει, δινοντας του την προσοχη που του αξιζει (και ναι, το Terrorizer το ειχε βαθμολογησει με 10/10). Burzumικο black metal, με lo-fi παραγωγη, μεγαλες συνθεσεις, grim ατμοσφαιρα, εμβολιμα field recordings και μια αισθηση οτι κατι μεγαλυτερο συμβαινει κατω απο τα στρωματα της παραμορφωσης. Πραγματικα δεν γνωριζω αν οντως αυτο το αριστουργημα ειναι αποκυημα της δημιουργικοτητας ενος 14χρονου η απλα επεσα θυμα καποιας ακυρης φαρσας των περιοδικων, παντως ξερω οτι το Haunted House ειναι πιο depressive και απο το facebook profile του διευθυντη σας.
The Haunted House CD (Tumult - 2008)
