Mika Vainio - Life (... It Eats You Up)

 Συγχαρητηρια κυριε Vainio. Καλως ορισατε στο club των σκατοψυχων. Σας περιμεναμε με αγωνια εδω και καιρο. Ειμαι ιδιαιτερα ευτυχης που επιτελους παραδεχτηκατε πως Life (... It Eats You Up).  Η reserved θεση σας βρισκεται αναμεσα απο το Kevin Drumm και τους KTL. Ειμαι σιγουρος πως θα βρειτε πολλα κοινα. 

 Οπως διαπιστωνετε και εσεις, δε κανουμε και πολλα εδω μεσα. Απλα κοιταζουμε σπασμενοι ο ενας τον αλλο, ακουμε κανα δισκο, βριζουμε τα ανθρωπομορφα ζωα, ξερετε τωρα. Που και που ριχνουμε και κανα γελιο αλα Δρακουμελ με τα ανεκδοτα του Varg. Και οχι κυριε Vainio. Το menu μας δε περιλαμβανει σαρκες μωρων. Οχι ακομα. 

Life (... It Eats You Up) CD (Editions Mego - 2011)

Cut Hands - Afro Noise

 Λυπαμαι οσους καλλιτεχνες εχουν την ατυχια να κυκλοφορησουν οτιδηποτε μεσα στο 2011. Τη χρονια του Afro Noise. Με συγχωρειτε για τη προωρη, ενθουσιωδη αποφαση και τα μεγαλα λογια, αλλα το ντεμπουτο του William Bennett με το ψευδωνυμο Cut Hands ειναι ακομα μεγαλυτερο.

Afro Noise CD (Susan Lawly/Very Friendly - 2011)
(The link is removed due to Bennett's kind request)

Consumer Electronics - Crowd Pleaser

Hand To Mouth

Good to see you in your best-behaviour clothes

but best to steer clear of that cheap erotic mind

promising vile yellow nothings

and a right little tight little stunt fuck

another wily leech keen to touch you up

and take a stinky stab at all that's soft and holy

What's got you gulping down the grease

and the odour of mating and trojan mischief?

Something tumbling out the toybox

some determined nudger you met at work

promising k-hole protection

and some day one day soon

Or was it that hit-and-run northern zombie?

Staring at blank TV

surrounded by videos

you could just tell we're in the wrong boxes

daisy-chaining on the dog-shelf with everything on mute

the stage set and paved solid with rubbers and tar

Because you're haunted and battered

because of dwindling resources

because of their babylon mothers

because pretty pastels look good

now that's something been taken

now that's something not coming back

just keep chasing yourself again

taken for a ride on the swings

tell me everything you see

and what you think it means.

Crowd Pleaser LP (Hand To Mouth - 2009)

Peterlicker - Nicht

 Avant-doom/drone/noise-rock απο την Αυστρια? Ακουγεται σαν ανεκδοτο, αλλα γελαει καλυτερα οποιος γελαει τελευταιος. Και αυτος θα ειναι ο Peter Rehberg, το αφεντικο της Editions Mego που αφηνει προς το παρον τη περσονα του Pita και επιδιδεται μαζι με τρια φιλαρακια του σε ενα πολυεπιπεδο βουρκο.
 Ο ηχος των Peterlicker τοποθετειται χοντρικα Khanate και Godflesh γωνια με προορισμο τη λεωφορο Swans, χωρις να αποποιειται το ηλεκτρονικο background των μελων της badass-μπαντας. Η παραγωγη του Nicht ειναι τρομαχτικα λεπτομερης, με καθε βουητο να περιστοιχιζεται απο χιλιαδες καιλικια του Rehberg και με καθε βρυχηθμο του Hergovich να γινεται ολοενα και πιο ζωωδης απο την επεξεργασια. Ετσι πρεπει.

Nicht LP (Editions Mego - 2011)

Russell Haswell - In It (Immersive Live Salvage)

 O Russell Haswell απανταει διπλωματικα στο ερωτημα "αναλογικο η ψηφιακο" μεσω του In It (Immersive Live Salvage). Φορτωνει τα αντιδιαμετρικα format του LP και του DVD-Audio με χοντροκομμενο θορυβο -φουλ στο κοκκο- και προτεινει στους χαιφιντελιστες να αξιοποιησουν το 5.1 συστημα τους με κατι αλλο εκτος απο ιαπωνικα pressings δισκων αναφορας. 

 Το υλικο ηχογραφηθηκε ζωντανα κατα τη περιοδεια του βρετανου με τους Autechre με ενα surround συστημα που εκτος απο τα performances συνελαβε και μερικες απο τις πιο ενθουσιωδεις αντιδρασεις κοινου που εχω ακουσει σε αντιστοιχα live, κατι που δεν ειχε συμβει σε τετοιο βαθμο στα προηγουμενα salvages. Russell Haswell Superstar? Νταξ, οχι κι ετσι. 

In It (Immersive Live Salvage) LP & DVD-Audio (Editions Mego - 2011)

Consumer Electronics - Nobody's Ugly

  Για ενα ανθρωπο που εχει περασει το μισο της ζωης του φτυνοντας την ανθρωποτητα, η αποφαση του να ονομασει album με τον αφοπλιστικο τιτλο Nobody's Ugly ειναι απο μονη της μια εκπληξη. Ο λογος για τον κυριο Philip Best (Whitehouse, Ramleh, Male Rape Group) που στο προτελευταιο του δισκο ως Consumer Electronics αφησε για λιγο πισω του το λεκτικο κανιβαλισμο και εδωσε το βημα στον εξοπλισμο του να εκφερει το ανειπωτο. 

 Ο ψηφιακος κυκλωτικος βορβορυγμος των δυο tracks θα μπορουσε καλλιστα να βρισκεται στο Racket η το Asceticists, αλλα ο Best προτιμαει να βαλει τον Bennett στη πολυθρονα του παραγωγου και να ελεγχει απο μακρια τα τεκτενομενα. Συγχρονα power electronics με φιμωτρο. Αυτο και αν ειναι εκπληξη.

Nobody's Ugly LP (No Fun Productions - 2007)

Ilios - Kenrimono

  Καθε album που σεβεται τον εαυτο του, συστηνει στο κοινο την ακροαση σε μεγιστη ενταση. Τις περισσοτερες φορες βεβαια, η προτροπη "to be played at maximum volume" ελπιζει οτι θα καλυψει το αδυναμο mastering με τις δικτατορικες ιδιοτητες της ενισχυσης. 

 Στο Kenrimono, η τοποθετηση του δεικτη στο 10 ειναι αναγκαια για να λαμψει η ψυχεδελικη sound-art του Ilios. Ο Δημητρης Καρυοφυλλης σκεπαζει field recordings απο αιθουσες αναψυχης με ψηφιακη σκονη και υποκωφα bass drops που επωφελουνται της δυναμης των ηχειων σας. Θα βρισκεστε σε καλο δρομο τη στιγμη που θα διαμαρτυρηθουν οι διπλανοι σας για διαταραξη κοινης ησυχιας. 

Kenrimono LP (Pan - 2009)

Vertonen - The Ocean Is Gone, The Ship Is Next

 "Πως να μην ηταν τρελοι και δυστυχεις και διεστραμμενοι εκεινοι οι παλιοι ανθρωποι: Ο κοσμος τους δεν τους επετρεπε να βλεπουν τα πραγματα απλα. Δεν ειχαν κανενα δικαιωμα να ειναι υγιεις και ευτυχεις και εναρετοι. Η μητρικη στοργη απο τη μια μερια, ο ερωτας απο την αλλη, ολες οι απαγορευσεις που ενδομυχα τους ειχαν καλλιεργησει, ολοι οι πειρασμοι, και οι μυστικες τυψεις συνειδησης, ολες οι αρρωστιες - και ο πονος που απομονωνει τον καθε ανθρωπο απο τον αλλο, ολες οι αβεβαιοτητες και η ανεχεια - ολα ηταν πηγες συναισθηματων. Και οταν ο ανθρωπος αρχιζει να αισθανεται εντονα (ακομα χειροτερο: να αισθανεται εντονα, μοναχος, σε μια απελπισμενη ατομικη μονωση) πως να επιτευχθει μια κοινωνικη σταθεροτητα?"

Το αποσπασμα ειναι παρμενο απο το "Θαυμαστο Καινουργιο Κοσμο" του Aldous Huxley.

The Ocean Is Gone, The Ship Is Next CD (Ground Fault - 2003)

T.E.F. - Consequences In Conversation

  Ενω το Τεξανικο underground επιμενει να κραταει το θορυβο του στα επιπεδα υγιεινης ενος βοθρου, o T.E.F. ακουγεται σαν να βγηκε μολις τωρα απο τη καραντινα. Αλλωστε, διατιθεται και για αγορα στο itunes store. Αυτο ομως δεν σημαινει οτι το Consequences In Conversation ειναι ασφαλες για τη δημοσια υγεια. Πιστεψτε με, για να το ακουσετε χωρις κινδυνο, χρειαζεστε απαραιτητα αντιτετανικο εμβολιο. Απλα ο υπερκινητικος ιος του διαφευγει απο τη διαγνωση των πανεπιστημονων της Apple που το εχουν κατηγοριοποιησει ως electronic, alternative και κρατηθειτε για το καλυτερο... Ναι, το χαρακτηριζουν ως music!

Consequences In Conversation CD (Dada Drumming - 2010)

V/A - Helicopter, 2004

  Ο John Wiese μου θυμιζει τον πρωταγωνιστη του π. Ευτυχως για τον ιδιο, οχι φυσιογνωμικα αλλα αισθητικα. Ειναι μια ιδιοφυια που καταδιωκεται απο την χορογραφημενη αλληλουχια της μοναδας και του μηδενος. Η ψηφιακη παρανοια του ειναι προφανης στο label sampler Helicopter, 2004, το οποιο προβαρει τα καινουργια ρουχα του αυτοκρατορα σε ολα τα side-projects του καθως και σε 2-3 labelmates.   Στολιζει τους Sissy Spacek με digital grindcore, στυλιζαρει τους LHD με τη λειτουργια επιληπτικης harshιλας, ενδυεται lowercase αυτοσχεδιασμο στο ντουετο του με τον Koh ενω προς το τελος παραβιαζει τους καθωσπρεπισμους του πρωτοκολλου με τον Guilty Connector.
 Οι επιλογες της γκαρνταρομπας του Wiese ειναι χιλιαδες, απλα δεν ειμαι ακομα ετοιμος να διακρινω τις διαφορες. Το μονο που βλεπω ειναι ενα ξεβρακωτο κυριο να κυνηγαει αριθμους.

Helicopter, 2004 CD-R (Troniks - 2004)

Iannis Xenakis - La Legende d'Eer

 Ειναι σχεδον απιθανο να συνειδητοποιησουμε το γεγονος οτι ο Ξενακης συνελαβε το La Legende d'Eer το 1978. Η φουτουριστικη, αλλα και συγχρονως αρχεγονη μουσικη του μοιαζει σαν να ειναι το προιον μιας διανοησης που υπαρχει απο την γεννηση του χρονου. Αν συνεχισω ομως με αυτο το ρυθμο, πρωτον θα γεμισω το κειμενο με κοινοτυπιες και δευτερον θα βρεθω στο πειρασμο να αναφερω το Sun Pandamonium του Florian Hecker (που θα μπορουσε να ειναι το sequel της στοχαστικης μουσικης του Ξενακη). Το κεφαλι μου μολις εξερραγη. Σας αφηνω για να σκουπισω τα μυαλα απο την οθονη.

La Legende d'Eer CD (Montaigne - 2002)

Mlehst - An Old Broom Knows All The Dirty Corners

  Το An Old Broom Knows All The Dirty Corners του βρετανου Mlehst ειχε συμπεριληφθει σε μια παλαιοτερη παραγγελια μου ως δωρο του mailorder. Δεν θυμαμαι τι ακριβως ειχα παραγγειλει τοτε, παντως δεν του ειχα δωσει καμμια σημασια. Μεχρι και χθες το βραδυ. 

 Ακολουθησα το πρωτοκολλο που εχω επιβαλλει στον εαυτο μου για τις πρωτες ακροασεις ενος album και βρεθηκα μπροστα σε ενα απολυτα ελεγχομενο ψηφιακο περιβαλλον που συνδυαζει την στωικοτητα του Joe Colley, την υπουλη ηρεμια που ελλοχευει στις ηχογραφησεις του Rudolf Eb.Er, τη λεπτομερεια του Brandon LaBelle και το καυστικο feedback του Alvin Lucier. Με καποια πιθανη διαφορετικη μιξη, το cd θα μπορουσε να προκαλεσει ανευρυσμα σε χρονο dt, αλλα προς τιμη του ο Mlehst διαλεγει το δυσκολο δρομο της αναμονης. Προτιμαει να παραμονευει στο παρασκηνιο, περιμενοντας την επομενη φορα που θα κλεισουμε τα ματια μας επαναπαυμενοι.

An Old Broom Knows All The Dirty Corners CD (Belief Recordings - 2006)

Mark Durgan - Ploughing Furrows Into Rotten Burrows

 To "τεχνητο" εχει σταματησει προ πολλου να συναγωνιζεται το "φυσικο". Δεν αποτελει πλεον ενα κακεκτυπο του, ουτε μια εξιδανικευμενη version. Εχει αποκτησει δικη του υποσταση και χαρακτηρα, καλυπτει τις αναγκες που δημιουργησε το ιδιο, προβαλλεται στην αλλη πλευρα του καθρεφτη η ακομα καλυτερα, σε ενα αλλο καθρεφτη.

 Δεν μπορω να σκεφτω και να δωσω στο Ploughing Furrows Into Rotten Burrows ενα ευστοχο χαρακτηρισμο εκτος απο το τεχνητο περιβαλλον. Η δεξιοτεχνια και η διεστραμμενη αντιληψη του για το μεταβιομηχανικο ηχο, τοποθετει τον δημιουργο του, Mark Durgan (Putrefier, Nihilist Assault Group) στη λιστα με τους καλλιτεχνες που μπορουν να υπερηφανευτουν πως μολις ανακαλυψαν ενα νεο μουσικο τροχο. Τα μερη του ειναι πληρως συνθετικα, δεν χρωστανε τιποτα στη φυσικη επεξεργασια και εξελιξη, ενω χρησιμοποιουν το παρον μονο ως μακρινη αναμνηση. 

Ploughing Furrows Into Rotten Burrows LP (Pan - 2008)

Sissy Spacek - Beat

 Απο τη μερα που εφαγα τις πολιτισμικες καρπαζες του Sepsis, αποφασισα οτι θα περασω ενα μεγαλο μερος της επομενης χρονιας μαζευοντας τη δισκογραφια των Sissy Spacek. Ακομα και αν δεν ασπαζεστε την καθυστερημενη (χρονικα) επιφοιτηση μου, να περιμενετε spam απο τις κυκλοφοριες τους μεσα στο νεο ετος. Θα σας πρηξω.

 Ενω λοιπον η εορταστικη περιοδος ειναι η χειροτερη περιοδος για συναλλαγες μεσω ταχυδρομειου, ο απηυδισμενος καλοσυνατος κυριος που ολοι αγαπαμε να μισουμε, μου παρεδωσε χθες το Beat. Εδω ο Corrydon Morrau και ο John Wiese ανακυκλωνουν υλικο των Smegma και των Haters φτιαχνοντας ενα ατυπο tribute στους ηρωες τους. Η πρωτη πλευρα περιεχει ενα ογκο ασυμβατων μεταξυ τους samples (κινεζικα εγχορδα, ηχοι μιλιταριστικων τυμπανων, kazoo, βρωμιαρικα μπασα) που ενω προερχονται μεσα απο το σκληρο δισκο ενος laptop εξακολουθουν να ακουγονται τρομαχτικα ζωντανα. Στη δευτερη πλευρα της κασετας επικρατει παροξυσμος. Το ντουετο γινεται πιο Haters και απο τους Haters. Στρωμα πανω απο στρωμα πανω απο στρωμα πανω απο στρωμα θορυβου που στοιβαζεται σαν να μην υπαρχει αυριο. Φρικη. Δεν θα προλαβω να μαζεψω τη δισκογραφια τους.

Beat CS (777 Was 666 - 2010)

Sissy Spacek - Sepsis

 Θα μου επιτρεψετε να επιστησω τη προσοχη των απανταχου ηχοληπτων/μουσικων παραγωγων/μηχανικων ηχου. Μη τολμησετε να ακουσετε το Sepsis. Σας εκλιπαρω να μην το κανετε. Δεν θελω να μεσολαβησω στην παραιτηση απο τη καριερα σας. Το τελευταιο album των Sissy Spacek ειναι κατασκευασμενο με ακριβεια μικροχειρουργου, πλασμενο απο διαφανεις, γωνιωδεις επιφανειες που πετσοκοβουν τα τριχοφορα κυτταρα του εσωτερικου αυτιου χωρις αναισθησια. Μεσα στον ηλεκτρακουστικο πανικο θα βρειτε σκορπιες αναφορες στην ιστορια της musique concrete (Parmegianni, Dockstader) καποιες νυξεις στο καταλογο της Mego, αλλα αυτο που ξεχωριζει ειναι η λαμψη στο νυστερι και στο ματι του John Wiese. Μεσα στο top 5 του 2010 μακραν.

Sepsis CD (Second Layer - 2010)