Alice Kemp - Fill My Body With Flowers And Rice

 O καταλευκος κοσμος της Alice Kemp εχει τις ψυχοσεξουαλικες εμμονες του David Cronenberg, τη διαστρεβλωμενη σωματικοτητα του Rudolf Eb.er και το εκλεπτυσμενο body horror των IRM, ενω τριγυρω στο χωρο βρισκονται κρεμασμενα εικονισματα της Mama Bär. Σαφως το Fill My Body With Flowers And Rice εχει αξιονιστικη καταγωγη, αρα εξ' ορισμου και art προθεση, αλλα δεν παυει να ειναι ενστικτωδες και σκετη τρομοκρατια εκει που πρεπει. Ακουγεται εξαιρετικα σε συνθηκες νυχτερινης βαρδιας, χωρις να υπαρχει ψυχη στο κτιριο.

Y.Γ. Για ακομα μια φορα, ενα μεγαλο ευχαριστο στον Kiwiknorr για την υπεροχη προταση του ❤

The title of Fill My Body With Flowers And Rice may alludes to a zen-like serenity, but I assure you that's not the case. Alice Kemp fills her awkward silences with field recordings and hair-raising shrieks, in a highly Schimpfluch-Gruppe manner, all tied up in a compelling slab of deeply unpleasant art that's part Alice In Wonderland, part Aktionism. 

Fill My Body With Flowers And Rice LP
(Fragment Factory / Erratum - 2016)

Gaël Segalen - Sofia Says

 Το Sofia Says ειναι πολυ ηλεκτρονικο για να χαρακτηριστει αμιγως musique concrete, πολυ συγκεκριμενο για να το στειλουμε στην αοριστια της sound art και εξαιρετικα λεπτομερες για να τοποθετηθει διπλα στο ραφι των επεξεργασμενων field recordings. Για παραδειγμα, οι αντιστοιχες δουλειες του Francisco López εχουν πολυ κοκκο και φυσημα, σε αντιθεση με τη διαυγεια της Gaël Segalen που λαμπει ακομα και μεσα απο το μαγνητικο μεσο της Coherent States. Η φθορα δεν εχει θεση στο album της Γαλλιδας συνθετριας. Καθε ηχος τοποθετειται σε πρωτο πλανο για να αναγνωριστει η καταγωγη του, αλλα ακομα και ετσι, η εσωτερικη λογικη του ειναι τοσο μυστηριωδης και γοητευτικη που καλει συνεχως τον ακροατη να αμφισβητησει την ακουστικη αντιληψη του.

 Gaël Segalen seems to be interested equally in the micro and the macroscopic universe of sounds as well, so she crafts a fluent narrative of tiny gestures and huge steps for her latest tape release. Recorded flawlessly, Sofia Says is a bright example of modern musique concrete with a warm, human touch, even though its synthetic nature encourages the listener's detachment. This intricate web will mess up your auditory perception, but it'll leave behind a sense of awe, which stays with you until the next listening session.

Sofia Says CS (Coherent States - 2019)

Presidiomodelo - Внутренняя Империя

 Τυχαια ανακαλυψη απο τα τρισβαθα του Bandcamp. Το νεοσυστατο τριο των Presidiomodelo καταγεται απο τη Σιβηρια, με το Inner Empire να αποδιδει ηχητικα τις αχανεις εκτασεις και τον παγετο της Βορειας Ασιας. Το album συνδεει χωρις εμφανεις κοπτοραπτικες, field recordings υπαιθρου και διακριτικο αυτοσχεδιασμο, αναμεσα απο τελετουργικα περασματα σαμανικων προθεσεων.  Ο Chris Watson θα νιωσει περηφανος, ο Thomas Köner θα ζηλεψει, οι Fossil Aerosol Mining Project θα προτεινουν συνεργασια.

2018 keeps on giving great records, so if you're into Zoviet France, Thuja, K-Space, Alchemy of the 21st Century or you just wanna listen to Siberian ritual ambient, check this one out immediately. 

Внутренняя Империя CS (NKT - 2018)

Deben Bhattacharya - Paris To Calcutta: Men And Music On The Desert Road

 Δεν εχω κανει πολλα ταξιδια και αυτα που εχω κανει, ειτε ημουν πολυ μικρος οποτε δεν αναγνωριζω καν τον εαυτο μου στις σαπιες πολαροιντ, ειτε εγιναν στην ενηλικη ζωη φορωντας παντα τη ζωνη ασφαλειας. Εβγαλα φωτογραφιες μπροστα απο τα αξιοθεατα, εφαγα στα τουριστικα σημεια και ηπια εμφιαλωμενο νερο και ποτα που ηδη γνωριζα. Επισκεφτηκα σημεια που μου προτειναν φιλοι, που και αυτοι με τη σειρα τους ειχαν συμβουλευτει το TripAdvisor. Επεστρεψα σπιτι σωος και αβλαβης και φροντισα να ανεβασω τις φωτογραφιες στο dropbox, επειδη ποτε δεν ξερεις τι μπορει να συμβει στο pc. Η ζωνη ασφαλειας δεν βγηκε ποτε.
 Γι' αυτο το λογο τρελαινομαι για τα ηχογραφηματα της Sublime Frequencies. Πρωτα κανουν σταση για κατουρημα στον ακαδημαικο αυτοκινητοδρομο της μουσικης ανθρωπολογιας για να συνεχισουν προς το χωματοδρομο που οδηγει στο πιο υποπτο εστιατοριο της παραλλης ακρης του πλανητη. Οποτε αν σας ενδιαφερει εστω στο ελαχιστο για το πως ακουγοταν η ζωη σε μια διαδρομη 12000 μιλιων, το 1955, χωρις ζωνη ασφαλειας, δοξαστε το Paris To Calcutta.

 The full unreleased audio travelogue of field recordist and ethnomusicologist, Deben Bhattacharya, is a glimpse into the parallel, unknown past of 1955. Listening to it, you can imagine what would have happened to modern music, if Paris To Calcutta was handed to the beat generation along with Harry Smith's Anthology Of American Folk Music. A highlight of this or any other year.

Paris To Calcutta 4xCD (Sublime Frequencies - 2018)

Organum - Raven

 Η κενοτητα ειχε ανεκαθεν συμπρωταγωνιστικο ρολο στο εργο του David Jackman, ειτε ως απλη αναφορα στο Tower Of Silence και στο Vacant Lights ειτε ως ουσιαστικο μερος της συνθεσης, με προσωπικες αδυναμιες τα Veil Of Tears και Ein Schwärzeres Schwarz που ανακρινουν συνεχως τη μουσικη για τον ορισμο της. Στις λιγοστες συνεντευξεις που εχει δωσει, οι ερωτωντες πασχιζουν να εκμαιευσουν καποια post-Cage μεθοδολογια απο ολη αυτη την αδιακοπη αφαιρεση, αλλα ο Jackman θα αρνηθει τα παντα, αποδιδοντας τη σκεψη του σε zen αοριστιες για τη ζωη του ηχου και της σιωπης. Ποσο πιο Cage δηλαδη.

 Στο Raven, η κενοτητα τοποθετειται επικεφαλης, πλαισιωνοντας την σκελετικη ενορχηστρωση του album με ενα καθαροτατο τιποτα που επαναλαμβανεται 13 φορες, με bonus την κινηση του ομοτιτλου κορακιου στο στερεοφωνικο φασμα. Υπεροχο δισκογραφικο comeback και ταυτοχρονα τo πενθιμο haiku της χρονιας. 

 It's been ages since the last Organum album, that's why my excitement will be more than evident. Raven sounds like the last vestiges of life. It takes place within an empty but eerie setting that borders on the funereal, with a minuscule palette of decayed sounds. At first, this emptiness will be unsettling and your mind will try to fill the gaps of silence with the ambience of your space. As the record progresses, you will find yourself surrendered to this absence of sound, not worrying about the futile concepts of definitive beginnings and conclusive ends. 

Raven CD (Siren Records - 2018)

Maya Deren - Divine Horsemen - The Voodoo Gods Of Haiti

 H Maya Deren θα επισκεφτει την Αιτη το 1946, χρηματοδοτουμενη απο την επιτροπη υποτροφιων του μουσειου Guggenheim, με σκοπο το γυρισμα ενος ντοκυμαντερ για τους λατρευτικους χορους της τοπικης θρησκειας, του Vodou (η αλλιως Vodun και Vodoun αλλα γνωστοτερο σε εμας με την παραφραση του, Voodoo). Δυστυχως το project θα μπει στον παγο επειδη η χρηματοδοτηση κοβεται απο τη στιγμη που η Deren ασπαστει το μαγικο-θρησκευτικο δογμα και ετσι, τα μιλια φιλμ που ειχε κινηματογραφησει, θα παραμεινουν ανεκμεταλλευτα.
 Τελικα το ντοκυμαντερ Divine Horsemen - The Voodoo Gods Of Haiti θα ολοκληρωθει το 1981, 20 χρονια μετα το θανατο της Deren, απο τον πρωην συζυγο της, Teiji Ito. Αυτο εδω ειναι το ηχητικο του ντοκουμεντο.

 Ultra lo-fi field recordings of Voodoo practices from the polymath Maya Deren. If you ever wondered how the fuck Brian Eno went polyrhythmic on our asses with Fear Of Music/Remain In Light, well, this is your chance. Of course, you can't have an all persons fictitious disclaimer. William Bennett based his whole Cut Hands shtick on this record.   

Divine Horsemen - The Voodoo Gods Of Haiti LP (Psychic Sounds - 2018)

Jeph Jerman - The Bray Harp

 Mε απροσπελαστη τριανταχρονη δισκογραφια και με συνεχη παρουσια στο αμερικανικο υπο-underground, ειναι αξιο αποριας πως - η ακομα καλυτερα - γιατι ο Jeph Jerman (και κατα συνεπεια το προσωπικο του project, Hands To) δεν εχει την εκθεση και την αποδοχη που του αξιζει. Σταδιακα, η δουλεια του αποτραβηχτηκε απο τις λουπες και τις ηλεκτρονικες παρεμβασεις, για να αφιερωθει στα μικροφωνα επαφης και τα field recordings σε αλμπουμς που εφταναν στα ορια της ακουστικης οικολογιας. Φετος ομως στο The Bray Harp, νοσταλγει τις βιομηχανικες του ριζες, με την καυλα ενος πιτσιρικα που πρωτοπιανει λαμαρινα και τη ψυχραιμια ενος βετερανου που κραταει ισες αποστασεις απο το αντικειμενο του ποθου του.
 Σαφεστατα το πρωτο που ερχεται στο μυαλο ειναι οι New Blockaders, ισως και οι Haters του In The Shade Of Fire, ειδικα στο δευτερο μισο της πρωτης ατιτλης πλευρας. Στη δευτερη πλευρα, ο Jerman συναρμολογει εναν υποδειγματικο junk metal χαμο που τον διαδεχεται μια ξεκουρδιστη gamelan ορχηστρα για το ολοσωστο κλεισιμο μιας ολοσωστης δισκαρας.

 A heavy junk metal record with intricate arrangements and a plethora of textures. The Bray Harp is spinning constantly at Corrupted Delight's HQ, so it's already a strong contender for you know what. 

The Bray Harp LP (White Centipede Noise - 2018)

Vagina Dentata Organ - Irene's Cunt

 "Η Ειρηνη ειναι σαν μια αψιδα πανω απο την θαλασσα. Αχ, αχ. Η Ειρηνη καλει τον εραστη της. Τον εραστη της που καυλωνει απο μακρια. Αχ, αχ. Η Ειρηνη αγωνια και σπαρταρα. Εκεινος ορθωνεται καυλωμενος σαν θεος πανω απο την αβυσσο. Αυτη κουνιεται, εκεινος την αποφευγει, αυτη κουνιεται και του δινεται. Αχ. Η οαση υποκλινεται με τις πανυψηλες τις χουρμαδιες της. Ταξιδιωτες, οι πανωφορες σας στροβιλιζονται μεσ' τη λεπτη την αμμο. Απ' το λαχανιασμα η Ειρηνη κοντευει να διαλυθει. Εκεινος την κοιταζει. Το μουνι εχει μουσκεψει καρτερωντας τ' ολοζωντανο παλουκι. Στ' απατηλα βουνα της αμμου, μια σκια ζαρκαδιου. Κολαση, ας αρχισουν οι καταραμενοι σου να μαλακιζονται, η Ειρηνη εχυσε."

 - Αποσπασμα απο "Το Μουνακι της Ειρηνης" του Λουι Αραγκον - 

 Irene's Cunt is probably the most cheerful record of all time.

Irene's Cunt CD (WSNS - 2018)

Stratos Bichakis - Greek Ethno Music Location Recordings

 Π Α Γ Α Ν Ι Σ Μ Ο Σ  

 This one is a really special mixtape with trance-inducing archaic field recordings of greek folk and ritual music. The almost psychedelic effect of the performances is miles away from the hideous moussaka muzak that you will come across if you ever visit this shithole. This is the way, step inside. 

Greek Ethno Music Location Recordings CS (V I S - 2017)

Black Merlin - Hipnotik Tradisi

 Οπως καθε (πρωην) αναγνωστης του Wire που σεβεται τον εαυτο του και θελει να δειξει ποσο γουαουομαιγκαντ πσαγμενος ειναι, ετσι και γω εχω μια επιδερμικη επαφη με την παραδοσιακη μουσικη της Ινδονησιας μεσω της επιρροης της στο post-industrial. Κατι το Third Mind Movements, κατι το Form Grows Rampant, ε και βρεθηκα με καμμια δεκαρια συλλογες της Nonesuch και της Ocora επειδη επρεπε. Θα ανατρεξω σ' αυτες οταν η κατασταση γινεται ψιλοαπελπιστικη και θελω να τσεκαρω αν το ταβανι αλλαξε απο την τελευταια φορα που το χαζευα. Λειτουργει 100%. Ολα ειναι στη θεση τους. 

 Το Hipnotik Tradisi ανηκει στη σπανια κατηγορια δισκων που μπορεις να τσεκαρεις τη λειτουργικοτητα του ταβανιου σου απερισταστα καθως κουνας ρυθμικα το κεφαλι σου. Αυτη η διπολικοτητα μεταφραζεται σε επιτοπιες ηχογραφησεις gamelan ορχηστρας απο τα ταξιδια του Black Merlin στην Ινδονησια, που διαδεχονται proper υπνωτιστικοτατο νταμπαντουμπα. Αυτο ειναι το album που πασχιζει να βγαλει ο Fernow σαν Rainforest Spiritual Enslavement αλλα ακομα δεν. 

 Black Merlin's portable recorder captures local gamelan orchestras from the Indonesian islands, while he manages to blend them seamlessly into his locked grooves. The result gets really interesting on tracks like Tutur, which essentially is a post-punk hiccup or the Sandwell Districtisms of Waiting For The Horn, with ceremonial chants and all that jazz. If the cover won't convince you, then nothing will. 

Hipnotik Tradisi 2xLP (Island Of The Gods - 2016)

The Gerogerigegege - Night

 Ανα καιρους το Corrupted Delights εχει φιλοξενησει περιπτωσεις που χαρακτηριστηκαν weirdo λογω βιασυνης/ελλειψης λεξιλογιου/παιδειας/φαντασιας. Στο ιδιο καζανι εριξα επιτοπιες ηχογραφησεις εξορκισμων και γλωσσολαλιας, σαμανιστικες τελετες, χριστιανικο exploitation ψυχεδελειας, γητευτες φιδιων, παστορες που κατηγορουν τον Billy Joel και τη Madonna για σατανολατρεια, field recordings απο τη Jonestown και γενικα δισκους που δεν μπορω να καταταξω καπου μουσικα, παρα μονο εννοιολογικα. Αν μη τι αλλο στηριζουμε, λαθος, προσκυναμε τη καθε μορφη αποκλισης φροντιζοντας να την διοχετευσουμε σε οσο πιο πολλους σκληρους δισκους γινεται.
  Ομως μπροστα στο Night, ολα τα παραπανω ακουγονται σαν το πιο αποστειρωμενο Top 40. Σαν το Mary Had A Little Lamb διασκευασμενο απο τη Celine Dion η σαν το Χριστος Ανεστη απο τον Engelbert Humperdinck. Σε αυτο το εφταιντσο, ο Yamanouchi χεζει στη μαπα τη μουσικη, την αντιμουσικη, το format της, το label, την τεχνη, την αντιτεχνη, αλλα πανω απο ολα τους ιδιους τους ακροατες του. Και οταν λεω χεζει, το λεω κυριολεκτικα. Η πρωτη πλευρα ξεκιναει με το χαρακτηριστικο WAH-TOO-SEE-FO για να καταληξει σε μια ηχογραφηση ενος τυπου που κανει ακριβως αυτο. Στη δευτερη πλευρα υποτιθεται πως ακουμε τις αντιδρασεις ενος δεκτη στοματικου σεξ, αλλα αμα δεν το διαβαζα δεν θα το καταλαβαινα ποτε. Και ολα αυτα στην Ant-Zen. Αυτο και αν ειναι weirdo. 

Night 7" (Ant-Zen - 1993)

Duerf - Western Rituals

 Συμφωνα με το δελτιο τυπου της Coherent States, το Western Rituals ειναι αποτελεσμα ενος εννιαετους οργασμου στο κεφαλι του Duerf, του αινιγματικου καλλιτεχνη πισω απο αυτο το εξαιρετικο ντεμπουτο, το οποιο παρακολουθει την επιδραση του δυτικου πολιτισμου πανω στην ανθρωπινη πανιδα του.
 Το album τοποθετει τον ακροατη σε ενα αχανες αλλα κλειστοφοβικο περιβαλλον μεταβιομηχανικης προελευσης, που εχει ενορχηστρωθει απο στρωματα βομβων, επιτοπιων ηχογραφησεων και αγνωστης προελευσης θορυβων. Οσο προχωρουσα στα ενδοτερα του δισκου, αναγνωριζα ολο και περισσοτερο τη ψυχογεωγραφια του Western Rituals -που στα αυτια μου τουλαχιστον- μοιραζεται ισοποσα μεταξυ Ηal Hutchinson, Niellerade Fallibilithorstar, Organum (επι Vacant Lights) και μια ιδεα απο Inade, με τον Ballard να ανασαινει απειλητικα στο σβερκο του ολου εγχειρηματος. Ηδη μεσα στα καλυτερα της χρονιας.

Υ.Γ. Οσοι δεν προλαβατε το Western Rituals, εχετε την ευκαιρια να διορθωσετε το λαθος σας με το repress που θα κυκλοφορησει οσονουπω. Μεχρι τοτε σπαμαρετε το refresh στη σελιδα της Coherent States.
  

Western Rituals CD-R (Coherent States - 2016)

The Gerogerigegege - Moenai Hai

  "Human madness is oftentimes a cunning and most feline thing. When you think it fled, it may have but become transfigured into some still subtler form"

- Moby Dick, Herman Melville - 

Moenai Hai CD (Eskimo Records - 2016)

Arv & Miljö - Kropp

 Κατα τη διαρκεια της νοσηλειας του για αρτηριοφλεβικο συριγγιο, οντας παραλυτος απο τη μεση και κατω, ο Matthias Andersson αντιμετωπιζε ενα πιθανο ζοφερο μελλον ηχογραφωντας το περιβαλλοντα χωρο του. Κι ομως, ο ολοκαινουργιος δισκος του Arv & Miljo ακουγεται ψυχρος και αποστασιοποιημενος, κρατωντας τον ακροατη σε αποσταση ασφαλειας απο συναισθηματικους εκβιασμους.

 Ενα πολυ μεγαλο μερος των τεσσαρων συνθεσεων παταει στα χαμηλης πιστοτητας field recordings του νοσοκομειου. Σιγα-σιγα αυτα φθειρονται κατω απο τις διακριτικες synth παρεμβασεις του Andersson, οχι και πολυ μακρια απο τη τεχνοτροπια του Sewer Election και των Lettera 22. Το ολο ακροαμα προς τιμη του, δεν ανηκει καπου συγκεκριμενα (εκτος απο τη kosmische θειλα του τελευταιου track) αλλα αν πρεπει σωνει ντε και καλα να καταταξω καπου το Kropp, μαλλον θα το εβαζα στη κατηγορια της βιωματικης concrete, αγκαζε με το Pilgrim του Lescalleet και το Sooner Or Later του Ostertag.  

Kropp LP (Posh Isolation - 2014)

Αναστενάρια - Music Of The Fire Walkers

 Τα Αναστεναρια ειναι ενα λατρευτικο εθιμο της Βορειας Ελλαδας που τελειται καθε χρονο στις 21 Μαιου και οι συμμετεχοντες γιορταζουν με πυροβασια τη διασωση εικονισματων των Αγιων Κωνσταντινου και Ελενης απο πυρκαγια σε φερωνυμο ναο το 1250. Συμφωνα με τους αναστεναρηδες, η υπερβατικη συμπεριφορα τους καθως και το φαινομενο της ακαιας, οφειλεται στη πνευματικη κατοχη τους απο τον Αγιο Κωνσταντινο. Η επισημη εκκλησια τους θεωρει ειδωλολατρες επειδη διατηρουν αυτοκεφαλο θρησκευτικο συνδεσμο και τελουν τη λατρεια τους σε ιδιωτικα ιερα. 

 Το Music Of The Fire Walkers εκτος απο το συνδεει πανεξυπνα μια εκστατικη επιτοπια ηχογραφηση απο την Αγια Ελενη Σερρων το 1977 με δυο remixes απο Vatican Shadow και Pete Swanson που διατηρουν τη trance του πρωτοτυπου υλικου, καθιστα τον ακροατη κοινωνο σε μια αρχαικη παγανολατρεια που κανει τη μουσικη του Angus MacLise να ακουγεται επιδερμικη. Σας υποσχομαι πως μετα την ακροαση του δισκου, οι πατουσες και τα μυαλα σας θα ειναι καμμενα. Για μενα, αυτος ο δισκος ειναι το Pipes Of Pan At Joujouka του 21ου αιωνα. 

Music Of The Fire Walkers 2xLP (ΚΕΜΑΛ - 2014)