Fille Qui Mousse - Se Taire Pour Une Femme Trop Belle

Το εβδομαδιαιο update του mailorder Volcanic Tongue εχει πολυ καιρο να με εντυπωσιασει. Μου φαινεται οτι ο ιδιοκτητης/δημοσιογραφος/συγγραφεας/trend-setter David Keenan το εχει ριξει στους hypnagogic χυλους επειδη θελει να πουλησει. Ας μη γινω ομως γρουσουζης μαλακας για αλλη μια φορα και ας απολαυσω τα νεα της βινυλιακης επανεκδοσης του μοναδικου album των Γαλλων Fille Qui Mousse απο το 1973. 

To Se Taire Pour Une Femme Trop Belle (η αλλιως Trixie Stapleton 291) οφειλει να παιζεται σαν μουσικο χαλι στα κεντρα αποκαταστασης του Ο.ΚΑ.ΝΑ επι 24ωρου βασεως, δειχνοντας στους παθοντες την ασχημη πλευρα των εθισμων. Αποτελειται απο 11 παραισθητικες βινιετες kraut εκφορας, αψυχολογητων collages και ναρκομανους συλληψης που παραπαιουν απο το prog στη συγχρονη συνθεση. Αντε τωρα να βρω ανθρωπο να ανταλλαξω το cd με το LP. Πατε Keenan, εσυ φταις.

Se Taire Pour Une Femme Trop Belle CD (Fractal Records - 2001)

Destroy All Monsters - Double Sextet

Οταν το rock 'n' roll αποδεσμευτηκε απο τη χουντα της τραγουδοποιιας, ταμπουρωθηκε μεσα σε μουχλιασμενα υπογεια, εκπεμποντας ηλεκτρισμο στον εξω κοσμο. Οι δεκτες ηταν μετρημενοι στα δαχτυλα ενος εξωγηινου χεριου, αλλα παρα τον μικρο αριθμο τους, κυρηξαν ανταρτοπολεμο στη συμβατικοτητα. Τα επιτευγματα των White Light/White Heat, Funhouse, Metal Machine Music, The Second Annual Report, Confusion Is Sex, Twin Infinitives, Burned Mind θεωρουνται πλεον αυτονοητα. Τι θα συνεβαινε ομως αν στη λιστα των παραπανω albums καταχωνιαζαμε  αυθαιρετα και το Double Sextet των Destroy All Monsters? Απλα θα βρισκαμε στεγη και συντροφια σε μια χαμενη ηχογραφηση του παραγνωρισμενου group απο το Detroit Rock City, που ακουγεται σαν την ανεπιτηδευτη διασκευη του Free Jazz του Coleman απο τους Airway. Το 1974. Με πολλα φτηνα ναρκωτικα. Και πλυση εγκεφαλου απο εικονες του Godzilla. 

Double Sextet LP (Printed Matter, Inc. - 2009)

Hijokaidan / Airway - The Lowest Form Of Music

Δυστυχως, δεν καταφερα να παρευρεθω στο LAFMS festival την προηγουμενη εβδομαδα στο Λονδινο, λογω αφραγκιας, σκατοδουλειας και ουσιαστικα ανυπαρκτων υποχρεωσεων που συνεχιζω να τις προβαλλω ως αλλοθι στον εαυτο μου. Το  γεγονος βεβαια οτι δεν πηγα μεχρι εκει, δεν μου αφαιρει το δικαιωμα να τσιμπησω ενα μικρο souvenir απο το event. To The Lowest Form Of Music ειναι το split LP μεταξυ δυο θρυλικων noise big bands, που κυκλοφορησε ειδικα για τον εορτασμο του τριημερου . Στη πρωτη πλευρα, οι αμερικανοι Airway ανοσιουργουν ανενοχλητοι πανω στην -απο οσο ακουω- συμβατικη ενορχηστρωση τους, κανοντας το Live At Lace να ακουγεται ως χλωμη φωτοτυπια. Στη δευτερη πλευρα, οι Hijokaidan κρατανε για κλεισιμο μια punk version του εαυτου τους. Αν τους ειχα δει και live, τωρα θα χοροπηδουσα στο δωματιο μου. Στη παρουσα, καθομαι και το ακουω σπασμενος.

The Lowest Form Of Music LP (Harbinger Sound - 2010)

Otto Muehl - Psycho Motorik

Η απαραιτητη bootleg επανεκδοση του Psycho Motorik απο το 1971 επεσε επιτελους στα χερια μου! Ξερω οτι κανεις δεν συμμεριζεται τον ενθουσιασμο μου, αλλα αν ηθελα υγιη διαλογο δεν θα διαλεγα το βημα του blogger, ετσι δεν ειναι? Το album αποτελει το ηχητικο σαμποταρισμα του avant-garde Αυστριακου καλλιτεχνη Otto Muehl στις δηθεν εκλεπτυσμενες και ευγενικες αξιες της εποχης του. Τα 45 λεπτα του LP ειναι γεματα απο τεμαχισμενα spoken word, σουρεαλιστικα collages απο οργασμικες κραυγες και καθαρτηριους μονολογους, ισχυροτατες δοσεις παρανοιας καθως και μερικες απο τις πιο οτι να' ναι στιγμες στην ιστορια της καταγεγραμμενης μουσικης. 

Psycho Motorik LP (Self Released - 2010)