Iannis Xenakis - La Legende d'Eer

 Ειναι σχεδον απιθανο να συνειδητοποιησουμε το γεγονος οτι ο Ξενακης συνελαβε το La Legende d'Eer το 1978. Η φουτουριστικη, αλλα και συγχρονως αρχεγονη μουσικη του μοιαζει σαν να ειναι το προιον μιας διανοησης που υπαρχει απο την γεννηση του χρονου. Αν συνεχισω ομως με αυτο το ρυθμο, πρωτον θα γεμισω το κειμενο με κοινοτυπιες και δευτερον θα βρεθω στο πειρασμο να αναφερω το Sun Pandamonium του Florian Hecker (που θα μπορουσε να ειναι το sequel της στοχαστικης μουσικης του Ξενακη). Το κεφαλι μου μολις εξερραγη. Σας αφηνω για να σκουπισω τα μυαλα απο την οθονη.

La Legende d'Eer CD (Montaigne - 2002)

Rock 'n' Roll Jackie & Pain Jerk - Super Relaxed

 Πισω απο το ψευδωνυμο Rock 'n' Roll Jackie κρυβεται η Jackie Stewart (aka Oblivia) των θρυλικων Smegma, η οποια υπνωτιζει τον Pain Jerk με τις trash pop εμμονες της. O Gomi μπορει να ειναι εμπειρος japanoise εμπρηστης, αλλα στη συγκεκριμενη περιπτωση αφηνει τα θελγητρα της Oblivia να παρουν το πανω χερι. Το μονο που κανει ειναι να χρωματιζει με synth μαχαιριες τα εκατονταδες σακατεμενα samples του πρωτου τους ραντεβου. To αποπροσανατολιστικα τιτλοφορημενο Super Relaxed ειναι το πιο δημιουργικο μουσικο χαμουρεμα που εχω ακουσει ever, μετα φυσικα τις συνεργασιες του Gainsbourg με τη Birkin.

Super Relaxed CD (Second Layer - 2010)

Mark Durgan - Ploughing Furrows Into Rotten Burrows

 To "τεχνητο" εχει σταματησει προ πολλου να συναγωνιζεται το "φυσικο". Δεν αποτελει πλεον ενα κακεκτυπο του, ουτε μια εξιδανικευμενη version. Εχει αποκτησει δικη του υποσταση και χαρακτηρα, καλυπτει τις αναγκες που δημιουργησε το ιδιο, προβαλλεται στην αλλη πλευρα του καθρεφτη η ακομα καλυτερα, σε ενα αλλο καθρεφτη.

 Δεν μπορω να σκεφτω και να δωσω στο Ploughing Furrows Into Rotten Burrows ενα ευστοχο χαρακτηρισμο εκτος απο το τεχνητο περιβαλλον. Η δεξιοτεχνια και η διεστραμμενη αντιληψη του για το μεταβιομηχανικο ηχο, τοποθετει τον δημιουργο του, Mark Durgan (Putrefier, Nihilist Assault Group) στη λιστα με τους καλλιτεχνες που μπορουν να υπερηφανευτουν πως μολις ανακαλυψαν ενα νεο μουσικο τροχο. Τα μερη του ειναι πληρως συνθετικα, δεν χρωστανε τιποτα στη φυσικη επεξεργασια και εξελιξη, ενω χρησιμοποιουν το παρον μονο ως μακρινη αναμνηση. 

Ploughing Furrows Into Rotten Burrows LP (Pan - 2008)

Sissy Spacek - Sepsis

 Θα μου επιτρεψετε να επιστησω τη προσοχη των απανταχου ηχοληπτων/μουσικων παραγωγων/μηχανικων ηχου. Μη τολμησετε να ακουσετε το Sepsis. Σας εκλιπαρω να μην το κανετε. Δεν θελω να μεσολαβησω στην παραιτηση απο τη καριερα σας. Το τελευταιο album των Sissy Spacek ειναι κατασκευασμενο με ακριβεια μικροχειρουργου, πλασμενο απο διαφανεις, γωνιωδεις επιφανειες που πετσοκοβουν τα τριχοφορα κυτταρα του εσωτερικου αυτιου χωρις αναισθησια. Μεσα στον ηλεκτρακουστικο πανικο θα βρειτε σκορπιες αναφορες στην ιστορια της musique concrete (Parmegianni, Dockstader) καποιες νυξεις στο καταλογο της Mego, αλλα αυτο που ξεχωριζει ειναι η λαμψη στο νυστερι και στο ματι του John Wiese. Μεσα στο top 5 του 2010 μακραν.

Sepsis CD (Second Layer - 2010)

V/A - Fluxus Anthology

Αν βρεθηκατε εδω μεσα επειδη ψαχνετε λεπτομερειες και ημερομηνιες ιστορικης ακριβειας για το κινημα του Fluxus, λυπαμαι. Δεν ειμαι σε καμμια περιπτωση ο πλεον αρμοδιος για αυτο, οποτε βγειτε και επισκεφτειτε το wikipedia. Αν ομως ψαχνετε μερικες απο τις πιο αυθαδεις χειρονομιες απεναντι στην ομφαλοσκοπηση της αυτοχαρακτηριζομενης υψηλης τεχνης, κατεβαστε πρωτα το Fluxus Anthology και μετα καντε οτι θελετε. Μπορειτε ακομα και να χαιδευετε σκεπτομενοι το πηγουνι σας μπροστα απο τους πινακες καποιου τυχαρπαστου στην avant-retard gallery της αρεσκειας σας καθως κοροιδευετε τον εαυτο σας. Μη μου ερθετε ομως παλι πισω κλαιγοντας μετανοιωμενοι, ετσι?

Fluxus Anthology LP (Recorthings & Zona Archives - 1989)

Jani Christou - Enantiodromia

 Μετα την χθεσινοβραδινη ζημια που εφαγα απο το Paracletus των Deathspell Omega (το οποιο θα βρειτε στον εταιρο εξωραιστικο συλλογο πολιτιστικου πολεμου, Drowned Valley) δεν μπορω να ακουσω τιποτα λιγοτερο απο Jani Christou. Η ζοφερη musique concrete που στοιχειωνει τα αυλακια του Enantiodromia φανερωνει ξεκαθαρα τις μυστικιστικες ανησυχιες του συνθετη της. Καθε κομματι εδω μεσα ειναι ενας αυτοτελης εφιαλτης ασυλληπτης κακιας, που μονο ενα ιδιοφυες κεφαλι μπορει να γεννησει. Αν ερθετε σε επαφη μαζι του και παραμεινετε ψυχραιμοι, μαλλον θα βρισκεστε σε μη αναστρεψιμο κωμα.

Enantiodromia/Praxis/Epicycle/Anaparastasis III/Mysterion Prolog LP 

(Edition RZ - 1992)

Merzbow - Batztoutai With Memorial Gadgets

 Θα τολμησω να βαλω στα tags το label musique concrete. Θα το κανω χωρις τυψεις, περιμενοντας το junk folder του mail μου να γεμισει απο μηνυματα παραδοσιακων fans (οξυμωρο?) του Akita-san. Αλλα ακουγοντας το Batztoutai With Memorial Gadgets -πλεον θεραπευμενος απο τον κιτρινο πυρετο που προξενει η συνεχης εκθεση στη μεγαλειοτητα του Merzbow- διακρινω σημεια και τερατα απο τη δισκογραφια του Luc Ferrari και του Pierre Henry. Υπαρχουν καποιες σποραδικες στιγμες που υπονοουν την καφριλα των 90s, αλλα εδω βρισκομαστε ακομα στο 1986 που τα cut-ups αποτελουν την μεγαλη attraction του Masami. Με το μαχαιρι στο λαιμο, θα το εβαζα ανετα στο top 3 με τα καλυτερα albums του. Διπλα στο 1930 και το Pornoise φυσικα!

P.S. This is the original 2xLP version of the album. It's significantly different from the 2xCD reissue. 

Batztoutai With Memorial Gadgets 2xLP (RRRecords - 1986)

Ramon Sender - Worldfood

Αλλο ενα obscurity απο το πατο της τροφικης αλυσιδας που ονομαζεται μουσικη βιομηχανια. To Worldfood του Ramon Sender πρωτοκοιταξε καταματα τον ηλιο, καπου στα μεσα του '60, προκαλωντας μικρο shock στους εταιρους ακαδημαικους (Morton Subotnick, Terry Riley), λογω της ενσωματωσης του στην τοτε ανερχομενη ψυχεδελικη κουλτουρα. Ονομαστε το οπως θελετε. Musique concrete για τριπαρισμα, μισο κιλο χορτο στριμμενο σε μαγνητικη ταινια, μουσικη για διαλογισμο χωρις kitsch πολυπολιτιστικο φορτιο. To αποτελεσμα ειναι το ιδιο. H ουροβορικη φυση του εργου θα μηρυκαζει το πουρε που εχετε για εγκεφαλο ad infinitum.

Worldfood CD (Locust - 2004)

Anestis Logothetis - Hor!-Spiel/Nekrologlog 1961/Fantasmata 1960

O αφανης Ελληνας συνθετης Ανεστης Λογοθετης, δεν καταφερε ποτε να αποκτησει το δημοσιο profile του Ξενακη, αλλα ουτε και την μυστικιστικη αυρα που περιεβαλλε την προσωπικοτητα του Γιαννη Χρηστου. Το εργο του χαρακτηριζεται απο επιθετικα sound collages, ετη φωτος μακρια απο την διακριτικη musique concrete του Pierre Henry η τις ηλεκτρακουστικες βιομηχανικες κακοφωνιες του Schaeffer. Κινειται με μεθοδικες μανουβρες, προβαλλει στον ακροατη μια αισθηση ασφαλειας η οποια κλονιζεται αποτομα απο τα βιαια tape cut-ups. Το Hor!-Spiel oφειλει να επανακυκλοφορησει επισημα σε LP για να δωθει επιτελους η πρεπουσα προσοχη σε ενα απο τα σημαντικοτερα avant-garde εργα της δεκαετιας του '60.

Hor!-Spiel / Nekrologlog 1961 / Fantasmata 1960 CD-R (Creel Pone - 2006)