Monte Cazazza - The Cynic

To νεο (!) album του Monte Cazazza βρεθηκε επιτελους στην εικονικη μου δισκοθηκη και δικαιολογει απολυτα την επιμονη μου να το βρω. Τα παντα βρισκονται στη σωστη τους θεση. Το νεκρο ζωο του artwork, ο αυτοσαρκαστικος τιτλος (μα The Cynic εν ετει 2010? Νομιζα οτι αυτα τα ειχαμε ξεπερασει!), η παραγωγη απο Brian Lustmord, τα αιχμηρα beats, η ενρινη φωνη και η ειρωνικη εκφορα των αυτοαναφορικων στιχων. Ακομα δεν καταλαβα αν τα πιο "χορευτικα" tracks ειναι το κλεισιμο του ματιου στους Psychic TV των late 80s η αν το MDMA αρχιζει και κλωτσαει μετα απο δυο δεκαετιες. Πολυ παραπανω απο "αξιοπρεπες". What's So Kind About Mankind Anyway?

The Cynic CD (Blast First Petite - 2010)

Pusdrainer - Worms Beneath Thy Cold Flesh

Μη ξεγελαστειτε στιγμη απο την τακτικη εικονα στα αριστερα σας. Το Worms Beneath Thy Cold Flesh θα φτασει σπιτι σας σε ασχημη κατασταση. Τα χωματα που περιεχονται μεσα στο μεταλλικο κουτι θα εχουν χυθει και τα τμηματα απο κοκκαλα αγνωστου προελευσεως θα εχουν γδαρει τη κασσετα. Ισως και αυτος να ειναι ο αυτοσκοπος του αμερικανου Pusdrainer. Η καταστροφη της συμβατικης μουσικης (βομβωδη power electronics), το ξενερωμα των απανταχου συλλεκτων και το αυτοσαμποταρισμα του μεσου. Αξιος.

Worms Beneath Thy Cold Flesh CS (Auris Apothecary - 2010)

Niellerade Fallibilisthorstar - Hålrum

40λεπτο, απολυτα συνεκτικο collage τυχαιων ηχογραφησεων απο πενταμελη Σουηδικη μπαντα, η οποια κανει αναχρηση μεταλλικων αντικειμενων που βρισκει στα σκουπιδια και σε νεκροταφεια αυτοκινητων, ιδιοκατασκευαζοντας θορυβομηχανες και αυτοσχεδια αντι-οργανα. Οι Niellerade Fallibilisthorstar επικαλουνται την στοιχειωδη δυναμη που ενιωσε ο ανθρωπος της εποχης του χαλκου, αποφευγοντας επιμελως ορθολογικες μουσικες αντιστοιχιες και συνειρμους. Το Halrum ανατρεχει στο παρελθον των Nurse With Wound του Spiral Insana, των Neubauten και των Organum, καθως ηδη νοσταλγει τις μελλοντικες διαδραστικοτητες μεταξυ του ανθρωπου και του συνθετικου περιβαλλοντος του.

Halrum LP (S.N.S.E. - 2005)

Rhys Chatham - An Angel Moves Too Fast To See

Αφιερωμενο στη μνημη του φιλου μου, Στεφανου. Δεν εχω και δεν ξερω τι να γραψω περα απο οτι νιωθω τυχερος που τον γνωρισα και οτι θα μου λειψει απιστευτα. Εις το επανιδειν λοιπον...

An Angel Moves Too Fast To See CD (Table Of The Elements - 2002)

Grunt - Seer Of Decay

Album σαν το Seer Of Decay σε κανουν να θελεις να πεταξεις τη μιση σου δισκοθηκη απο το παραθυρο (φυσικα στοχευοντας το πλησιεστερο ενοχλητικο κεφαλι) και να σβησεις τα περιεχομενα του εξωτερικου σκληρου σου δισκου, που τωρα τελευταια αρχιζει να γεμιζει με τυχαρπαστα ξεπλυματα. Ο workaholic Μikko Aspa (Grunt, Nicole 12, Deathspell Omega, Clinic Of Torture, Fleshpress, Clandestine Blaze) αφιερωσε λιγο απο το πολυτιμο χρονο του μεσα στο 2006 και συνεραψε σαν ενας σπασμενος dr. Frankenstein το δισκο που θα δειξει σε ακροατες και καλλιτεχνες το δρομο για τα power electronics του 21ου αιωνα. Αν δεν το εχετε ακουσει, κατεβαστε τα περιλυπα μουτρα σας, κοκκινιστε απο ντροπη και πατηστε το παρακατω link χωρις περαιτερω αναβολες.

Seer Of Decay 2xCD (Freak Animal - 2006)

Anestis Logothetis - Hor!-Spiel/Nekrologlog 1961/Fantasmata 1960

O αφανης Ελληνας συνθετης Ανεστης Λογοθετης, δεν καταφερε ποτε να αποκτησει το δημοσιο profile του Ξενακη, αλλα ουτε και την μυστικιστικη αυρα που περιεβαλλε την προσωπικοτητα του Γιαννη Χρηστου. Το εργο του χαρακτηριζεται απο επιθετικα sound collages, ετη φωτος μακρια απο την διακριτικη musique concrete του Pierre Henry η τις ηλεκτρακουστικες βιομηχανικες κακοφωνιες του Schaeffer. Κινειται με μεθοδικες μανουβρες, προβαλλει στον ακροατη μια αισθηση ασφαλειας η οποια κλονιζεται αποτομα απο τα βιαια tape cut-ups. Το Hor!-Spiel oφειλει να επανακυκλοφορησει επισημα σε LP για να δωθει επιτελους η πρεπουσα προσοχη σε ενα απο τα σημαντικοτερα avant-garde εργα της δεκαετιας του '60.

Hor!-Spiel / Nekrologlog 1961 / Fantasmata 1960 CD-R (Creel Pone - 2006)

Hijokaidan - The Lord Of The Noise

Οι θρυλικοι japanoise ηρωες Hijokaidan κυκλοφορησαν την αφοπλιστικα τιτλοφορημενη συλλογη The Lord Of The Noise το 2004, με αφορμη την 25χρονη επετειο τους. Ο πολυεπιπεδος ηχος τους εξελιχθηκε μεσα στο περασμα των χρονων, απο τους ακατεργαστους αυτοσχεδιασμους του Zuroku No Kibyou στα σχεδον kraut collages του Tapes και απο εκει εκτοξευθηκε στο απυροβλητο με το freeform θορυβο του Modern και την πεπιεσμενη noise/rock φορμα του The Last Recording Album. Το cd συλλεγει στιγμιοτυπα απο την αχανη δισκογραφια τους, ενω το dvd παρεχει την ευκαιρια να παρακολουθησουμε το group επι το ακρως ενοχλητικο του λειτουργημα. Επος.

The Lord Of The Noise CD (Imperial/Alchemy - 2004)

The Lord Of The Noise DVD (Imperial/Alchemy - 2004)

Shinjuku Loft, 29/8/1981

Doshisha University, 27/11/1981

Shibuya La Mama, 3/11/1987

Akihabara Goodman, 21/12/2003

Slaughter-Fetus - Destruction Of Private Property Under The Influence Of Methamphetamine

Το διαβρωμενο HNW των Slaughter-Fetus (με μελη απο Vargrwulf και Peiiste) ειναι τοσο απολυτο προς τις προθεσεις του, που δεν θα μπορουσε να ειναι κατι αλλο, παρα μονο προιον του αμερικανικου νοτου. Το Destruction Of Private Property Under The Influence Of Methamphetamine επιβαλλει μια νοσηρη και υπνωτιστικη ατμοσφαιρα στον χωρο στον οποιο ακουγεται, κατι σαν ηχητικος οδοστρωτηρας που δεν δινει καμμια απολυτως σημασια στον ακροατη και στις ορεξεις του. Βαλτε το δυνατα και παρακολουθειστε τις αλλαγες στην διαθεση σας. Απο την μονιμη κατασταση του μηδενος, θα βρεθειτε με το ετσι-θελω στο πατο. Αυτα ειναι.

Destruction Of Private Property Under The Influence Of Methamphetamine CS (Violent Revolution International - 2010)

Richard Ramirez & M.S.B.R. - Negative/Offensive

Αυτη η κυκλοφορια με κερδισε αμεσα πρωτον, λογω των ονοματων που εμπλεκονται στο ολο εγχειρημα και δευτερον, με τον εξαιρετικο της τιτλο. Αν εχετε δουλεψει εστω μια ωρα στη ζωη σας, αποκλειεται να μην εχετε αισθανθει Negative/Offensive και αν το αρνηθειτε, τοτε ζειτε στο "Μικρο Σπιτι Στο Λιβαδι". Παμε τωρα παρακατω. O Richard Ramirez στο A-Side μας φανερωνει την ευαισθητη πλευρα του, με ενα HNW απο υαλοτουβλα που χτιζονται στωικα και με επιδεξιοτητα, ακριβως σαν ενα πιτσιρικα που φτιαχνει πυργους στην αμμο. Στο B-Side εμφανιζεται απο το πουθενα ο Koji Tano (aka M.S.B.R.), πλακωνει στις σφαλιαρες τον Ramirez, του παιρνει το παγωτο, καταστρεφει το πυργο και χοροπηδαει χαιρεκακα πανω στα συντριμμια. Τα παιδια παιζει με αφορμη ενα φορο τιμης στους New Blockaders.

Negative/Offensive LP (Ecstatic Peace - 2009)

Prick Decay / Violent Onsen Geisha - Dada Junk Spew!

Προσεγμενο bootleg αφαντης πλεον κασσετας του ιστορικου label, Chocolate Monk. Το Dada Junk Spew! βαζει στο πλυντηριο την σαβουροαισθητικη του Dylan Nyoukis μαζι με την αναρχικη/χιουμοριστικη/ντανταιστικη αποδομηση του Masaya Nakahara, ξεβαφει τα εντονα χρωματα και στο τελος σας δινει για πατσαβουρι ενα ξεχειλωμενο tie-dye μπλουζακι που εστω και τολμησετε να φορεσετε εξω, θα σας προτεινουν σιγουρα πρωταγωνιστικο ρολο στο remake του "Μαριχουανα Stop". Αν το χιουμορ σας ξεκιναει με τους Marx Brothers και καταληγει στους Cohen Brothers, βρισκεστε ηδη στα μισα.

Dada Junk Spew! CD-R (Studies For Audio Orgies - 2009)

Throbbing Gristle - Live At Oundle School

Το πιο προβοκατορικο live της μεγαλυτερης μπαντας ολων των εποχων (μετα των Velvets φυσικα) βρισκεται μονο λιγες ασυντακτες αλλα πληρως ορθογραφημενες γραμμες μακρια σας. Oι Throbbing Gristle στις 16/3/1980 επαιξαν ζωντανα μεσα στις εγκαταστασεις του σχολειο αρρενων Oundle για χαρη ενος ακροατηριου που αποτελειτο απο καμμια εκατοστη πιτσιρικαδων μεταξυ των 8 και 16 ετων. Η απολυτη διαφθορα εκ των εσω.

Live At Oundle School VHS (Industrial Records - 1980)

Mielofon - Charivari

To demo των Γερμανων Mielofon σε συμπιεσμενη μορφη εχει μεγεθος 66,6 MB και ακουγοντας το απο χθες το βραδυ συνεχομενα, πραγματικα αμφιβαλλω αν αυτο ειναι αποτελεσμα συμπτωσης. Το Charivari σφαδαζει κατω απο το βαρος της ιδιας του της υπαρξης, σαν ενα ανοσιουργημα που εχει πληρη επιγνωση της διεστραμμενης φυσης του. Aν θυμιζει κατι, τοτε αυτο θα εχει βαση πανω στους παροξυσμους των Gnaw Their Tongues και των Endless Humiliation μαζι με την εξπρεσσιονιστικη καταρρευση των Hijokaidan και των Gerogerigegege. Oι δυσανεκτικοι σε ουρλιαχτα απο το κατω κοσμο και στις αμορφες black/noise αφοδευσεις των παραπανω, θα παρακαλουσα να αποχωρησουν διακριτικα.

Charivari CD-R (Self Released - 2004)

Hype Williams - Untitled

Ναι, ξερω τι θα πειτε. Το εξωφυλλο ειναι οντως απαραδεκτο. Αλλα μη φοβαστε, δεν προκειται να φορεσω σαλβαρια και να κανω τζιβες. Απλα το Untitled LP των Βρετανων Hype Williams φροντιζει να διαφημιζει εξωφθαλμα τις προτιμησεις του χωρις καμμια συστολη. Το ντεμπουτο album του μυστηριωδους ντουετου παραπλανει τους παντες με ενα μουσικο χαρμανι(...) αποτελουμενο απο επαναλαμβανομενες λουπες χαμηλης εως και μηδαμινης πιστοτητας, αυτοσχεδιαστικη καταστολη και υπναγωγικη μαστουρα, που κοιταζει με γλαρωμενο βλεμμα τη dub παραδοση. O μουσικος τυπος διαρρηγνυει τα ιματια του για χαρη τους, σπρωχνοντας τους ως hypnagogic σουπα, ενω στη πραγματικοτητα εχουμε να κανουμε με απογονους των υπερτατων Skaters και των Vibracathedral Orchestra, μειον τις world εμμονες, συν καποιες meta-post-plunderphonics ανησυχιες. Ο πιο "τι-σκατα-συμβαινει-εδω" δισκος του μηνα.

Untitled LP (Carnivals - 2010)

Oshiri Penpenz - The White Album

Το Ιαπωνικο τριο Oshiri Penpenz κοιταζεται στον καθρεφτη και κανει τις πιο πετυχημενες μιμησεις/ανακατασκευες θρυλικων outsiders που εχω ακουσει ποτε. Ο frontman Motako Ishii φιγουραρει σαν τον Damo Suzuki που εχει δαιμονιστει απο τον Iggy Pop, η μπαντα βραζει απο τη μικροτονικη παρανοια της Magic Band του Beefheart, ενω στο μεσοδιαστημα ανασκαλευει παιχνιδιαρικα τα κοινα χωρικα υδατα με τους Boredoms και τους Harry Pussy. Μη σας αποθαρρυνει το ακατασχετο namedropping μου. Το White Album δεν πασχει απο οξεια αντιγραφιτιδα, αλλα απο πρωτοτυπια, η οποια ειναι μαλλον υπερβολικη για το δικο του καλο.

The White Album CD-R (Self Released - 2006)

Sick Seed / Xenophobic Ejaculation - Split

Ανοθευτο μισος Φινλανδικης καταγωγης. Η πλευρα του Sick Seed αφηνει harsh noise υπονοουμενα να πλανωνται στον μολυσμενο αερα του, που καταπιεζονται πανω στην μαγνητικη επιφανεια της κασσετας. Η δευτερη πλευρα αποτελει περηφανη ιδιοκτησια του αγαπημενου καφρου αυτου του blog, Xenophobic Ejaculation. Αν θα μπορουσα να παρομοιασω το εργο του υπερδραστηριου Pasi Markkula με κατι, αυτο δεν θα ειχε σε καμμια περιπτωση μουσικη προελευση, αλλα το σχημα και τις ιδιοτητες μιας γροθιας μεσα στη σφιγγουσα σουφρα της πολιτικης ορθοτητας. Επιτελους βρηκα τι θα ακουω οταν ζωστω με εκρηκτικα και παω για crowdsurfing στους U2.

Split CS (Audial Decimation - 2010)