28 April 2016

Mark Korven - The Witch O.S.T.

 Το κινηματογραφικο ειδος που επωφελειται περισσοτερο απο μια σωστη μουσικη επενδυση ειναι σιγουρα το horror. Προσπαθειστε να δειτε στο mute μια οποιαδηποτε ταινια τρομου και θα παθετε εξαρθρωση κατω γναθου απο τα χασμουρητα. Για παραδειγμα, βγαλτε το soundtrack απο τη κλασσικη σκηνη του μπανιου στο Psycho και το μονο που μενει ειναι ενα μια ελαφρως αστεια σκια, μια σκισμενη κουρτινα, αντε και ενα απο τα σημαντικοτερα  μονταζ στην ιστορια της εβδομης τεχνης. Κατι αντιστοιχο συμβαινει και με τις τσοντες, των οποιων η προβολη χωρις ηχο μετατρεπεται σε μια διεκπεραιωτικη διαδικασια. 
 Ολα τα παραπανω εφαρμοζονται απολυτα στο ντεμπουτο του Robert Eggers, The Witch, μιας αριστοτεχνικα φτιαγμενης ταινιας ψυχολογικου τρομου με προεκτασεις πολυ πιο βαθιες απο το ξαφνικο μπου στο καθρεφτη. Φυσικα, η μιση μαγεια της (κακο, το ξερω) βρισκεται στο ανατριχιαστικο soundtrack του Mark Korven που μου θυμιζει απο μακρια τη παρανοια του Under The Skin, ενω ο Heo Tsop που με μπριζωσε με τη ταινια, ανεφερε και Penderecki. Πολλες καρδουλες ομως. 

The Witch CD (Milan - 2016)

27 April 2016

A.H. Kraken - Elle Avait Peut-etre 19 Ans Mais Pour Moi Elle En Aura Toujours 12

 Οξεια καταστροφιτιδα απο τεσσερα ρεταλια που αφιερωνουν κομματια στον Kevin Costner και στη Gianna Michaels, διασκευαζουν D.A.F. και προφανως τρελαινονται για Brainbombs. Οι Γαλλοι A.H. Kraken ξυλοφορτωνουν τον ακροατη με το καλημερα, διαθετοντας το τακτ ενος μεθυσμενου Νεαντερταλ σε περιοδο αναπαραγωγης. 
 Οσο προσπαθεις να βρεις που οφειλουν το νευρασθενικο ηχο τους, αυτοι εχουν ηδη σοδομισει πεντεξι μουσικα ιδιωματα για να καταληξουν σε ενα δικο τους παροξυσμικο πραμα, που ενω δεν εχει riffs με τη κλασσικη εννοια του ορου, προλαβαινεις να κουνησεις το κεφαλι σχεδον ρυθμικα σα μινιατουρα Elvis κολλημενη σε παρμπριζ αυτοκινητου που σκαρφαλωνει κατσαβραχα σε γωνια 45 μοιρων, μεχρι να πανε στο επομενο ακομα πιο κατεστραμμενο κομματι. Δυστυχως δε ξερω γαλλικα για να μεταφερω την εντυπωση μου για τους στιχους, αλλα επιανα κατι ξεκαρφωτα putain, κατι merde, οποτε καταλαβαινομαστε. Ο δισκος βγηκε το 2008 και απο τοτε οι τυποι εξαφανιστηκαν. Λογικο και επομενο.

LP&CD (In The Red - 2008)

26 April 2016

Thorofon - Roots

 Δεν εχω ασχοληθει με Thorofon, περα απο το μνημειωδες Maximum Punishment Solutions και καποιες περαστικες ακροασεις στο Exkarnation, που ενω ειναι καλο, νομιζω πως δεν απευθυνεται σε μενα. Επομενως, δεν ειχα καμμια προσδοκια απο το Roots και ακριβως γι' αυτο το λογο εξεπλαγην.
 Το album κυκλοφορει παραλληλα με την εικοσαχρονη επετειο του project και περιεχει αρχειακο υλικο, ακυκλοφορητα κομματια καθως και επανεκτελεσεις παλαιοτερων tracks που λογικα θα γνωριζουν οι fans, αλλα εγω αγνοω. Αυτο το γεγονος ομως δε μου αφαιρει το δικαιωμα να εντυπωσιαστω απο τις Galakthorrö διαφευγουσες, τα εντελως περαστικα Genocide Organ electroniczzz, ισως και καποιες idm ιστοριες που σε αλλο πλαισιο θα μου την εσπαγαν, αλλα σημερα ξυπνησα καλα και δε με αγγιζει ουτε οδοστρωτηρας. Αυριο μπορει να σιχτιρισω και να το κλεισω στο πρωτο κομματι. Οποτε εκμεταλλευτειτε την ευκαιρια. 

Roots CD (Ant-Zen - 2016)


25 April 2016

FFH - Symbol To Be Forgotten

 Σε μια σπανιοτατη αποκλιση απο την ασφαλεια της Hospital Productions, ο Αμερικανος Richard Dunn φαινεται να εχει απογαλακτιστει πληρως απο το μητρικο label εφοσον εκανε sold out μεσα σε μερικες ωρες μεσω της No Rent Records.  Το Symbol Το Be Forgotten αποτελει τη δισκογραφικη επιστροφη του FFH μετα απο 3 χρονια απουσιας, χωρις ομως να διαθετει την αυτοπεποιθηση που συνηθως συνοδευει τη καλλιτεχνικη χειμερια ναρκη. Αυτο ειναι μακραν το λιγοτερο παρτα υλικο που εχω ακουσει απο το τυπο, μαζι με τη συμμετοχη του στη συλλογη Around The Dragon's Broken Neck.
 Η κασετα πλησιαζει τα power electronics πλαγιως, με την ατμοσφαιρικοτητα που εμφανιζεται οταν γινει πληρης παροχετευση του παθολογικου υγρου της σκατοσυνης απο τον οργανισμο. Εκει που ο θυμος δινει τη θεση του στην απογοητευση και αμεσως μετα ακολουθουν τα αλλα, στα οποια δεν εχει φτασει ακομα ο FFH, αλλα ξερω πως αυτο ειναι μονο θεμα χρονου.

Symbol To Be Forgotten CS (No Rent Records - 2016)

20 April 2016

V/A - Field Tales


 Η τεχνη της industrial συλλογης τεινει να εκλειψει, εφοσον δεχτουμε εκ προοιμιου πως industrial συλλογη θεωρειται αυστηρα και μονο κυκλοφορια βεληνεκους Neuengamme, War Against Society, Sex & Bestiality, Hated Perversions, Listen And Die και ολες αυτες που γουσταρει ο Mr. Schwarz, ενω οι ιδιοι οι δημιουργοι πιθανοτατα να εχουν ξεχασει την υπαρξη τους. Μιλαω για συλλογες με συγκεκριμενο οραμα που βαζει σε πλαισιο την επιμερους καυλα του καθε συμμετεχοντα και οχι label samplers και ξεπλυματα. 
 Καλο θα ηταν να μπει στη λιστα και η Field Tales. Αλλωστε τσεκαρει ολα τα κουτακια που εχω στο μυαλο μου για κατι τετοιο. Εξαιρετικο tracklisting με τεραστια ονοματα στα ντουζενια τους, αισθητικη που δε μενει κολλημενη στα 80s, τιμη στο discogs που δεν ειναι απαγορευτικη αλλα δε θα την επαιρνες και ΤΩΡΑ και μια Hospital Productions στα πιο trve της. Απολαμβανουμε ανευθυνα. 

Field Tales 3xCS (Hospital Productions / Peel Back The Sky - 2002)

12 April 2016

Your Pretty Face Is Going To Hell

  To Corrupted Delights ξαναβγαινει απο το λαγουμι του τη Κυριακη, 17 Απριλιου για να βρεθει στο Boiler (Βλαχαβα 9, Μοναστηρακι) απο τις 9μμ και μετα. Αν βεβαια δεν αντεχετε χωρις τη παρουσια μου μεχρι τοτε, μπορειτε να υποστειτε το ασυδοτο spam στη σελιδα του event, το οποιο λογικα θα πραγματοποιησει την υποσχεση της ονομασιας του. 

05 April 2016

A Night To Dismember

 Το Σαββατο, 9 Απριλιου, απο τις 22.00 και μετα, το Corrupted Delights θα κανει τα κουμαντα του στον εκπληκτικο χωρο του The Club Next Door που θα το βρειτε Αγιας Θεκλας 12 στο Μοναστηρακι. Να περιμενετε electronixxx/post-punk/wave/synth/italo/soundtracks και ο,τι αλλο μου κατεβει. Τhere will be blood. 

03 April 2016

Masami Akita - Wattle

 Οπως ειναι γνωστο, οι καλλιτεχνες που χρησιμοποιουν το ονοματεπωνυμο τους υστερα απο πολυετη καριερα ψευδωνυμιας, υπονοουν στροφη σε μια ωριμοτερη πορεια, εκτιθενται περισσοτερο προς τα εξω, ζητανε διαφορετικη προσεγγιση του εργου τους, ισως να απευθυνονται σε αλλο κοινο, παιζει και να παρακαμπτουν καποιο συμβολαιο. Οι λογοι ειναι πολλοι, το αποτελεσμα ομως ενα. Το παρτυ τελειωσε. Σφιγγουν οι κωλοι. 
 Αυτη δεν ειναι η πρωτη φορα που ο Merzbow υπογραφει ως Masami Akita και φανταζομαι ουτε η τελευταια. Του ευχομαι να τις χιλιασει. Απλα δε καταλαβαινω το γιατι. Δεν αναγνωριζω περαιτερω ωριμοτητα (ανεκαθεν ηταν σφιχτοκωλης), το εργο του εχει μαρκεταριστει με καθε πιθανο τροπο -ενω ουσιαστικα παραμενει το ιδιο τα τελευταια 15 χρονια- αρα το κοινο του εχει διευρυνθει, οποτε το συμβολαιο ειναι η τελευταια λογικη εξηγηση στο κεφαλι μου, το οποιο εδω και 40 λεπτα εχει γινει πελτες απο το Wattle. Ειπαμε, οι λογοι ειναι πολλοι, αλλα το αποτελεσμα ενα. Μονο αυτο εχει σημασια. 

Wattle LP (Elevator Bath - 2016)

28 March 2016

John Carpenter - Lost Themes II

 Μα το Snake Plissken, ποτε δε θα γινετε τοσο cool, ακομα και αν δωσετε 78 (εβδομηντα οκτω) ευρω για να δειτε live το John Carpenter στον ειδικα διαμορφωμενο χωρο του Πειραιως 117, ο,τι και αν σημαινει αυτο. Μπορειτε ομως να κατεβασετε το Lost Themes II, καμμια εικοσαρια μερες πριν την επισημη ημερα κυκλοφοριας του για να νιωσετε λιγο VIPs. Εγω παντως θα κανω εντυπωσιακη εισοδο, λογικα με το ελικοπτερο μου.
  Η επιλογη οχηματος δεν ειναι καθολου τυχαια. Η μουσικη του Carpenter σε ωθει να κανεις εντυπωσιακες εισοδους, απαραιτητα μεταμεσονυχτιες και κατα προτιμηση σε slow motion για εξτρα δραματικοτητα., εφοσον τηρεις το κανονισμο Eyepatches At Night. Μεχρι τωρα το δοκιμασα στον ηλεκτρικο, αλλα ετρεχα για να τον προλαβω οποτε το coolness level ειχε μπετωσει. Στις 27 Μαιου η δοκιμη θα γινει σωστα. 

Lost Themes II CD/LP (Sacred Bones - 2016)

27 March 2016

Puce Mary - The Spiral

Το Corrupted Delights στηριζει Frederikke, επειδη παραμενει συνεπεστατη στο ειδος που υπηρετει, ασχετα και αν οι πιο κακεντρεχεις θεωρουν πως εχει ταμπλεροποιησει την αισθητικη των power electronics. Ας ειναι. Οσο και να με μπριζωνουν οι φωτοτυπιες με τους serial killers εχω ψιλοβαρεθει, οποτε μια ροζ εξωφυλλαρα με ενα εκπληκτικο περιεχομενο ειναι παραπανω απο ευπροσδεκτη.
 Το Spiral περιελισσεται ανοδικα γυρω απο το προπερσινο Persona, αλλα στο δρομο του μοιραζεται καποιους κοινους τιτλους με το Masks Are Aids, χωρις αυτο να σημαινει πως κανει αχρειαστο revisiting. Εδω, η Puce Mary παιζει σχεδον industrial, με αποκορυφωμα το φλεμα του The Actor και τα βαρελια του (εντελως Atrax Morgue τιτλοφορημενου) Slow Agony Of A Dying Orgasm. Ειμαι παρα πολυ ενθουσιασμενος. Φερτε κι αλλα ροζ εξωφυλλα, βαλτε χαρωπα ελεφαντακια να παιζουν ακορντεον, δε με νοιαζει. Αρκει να συνοδευονται απο τετοιους δισκους. 

The Spiral LP (Posh Isolation - 2016)

16 March 2016

The Walker Brothers - Nite Flights

 Oσο τα μισαωρα live των Walker Brothers καταστρεφονταν απο τις αλαλαζουσες κορασιδες, ο David Jones βρισκοταν αναμεσα στο κοινο παρακολουθωντας πιστα καθε κινηση του Scott Walker, αφομοιωνοντας εκφορα και μελοδραματικοτητα, λιγο πριν βγει απο το κουκουλι για να ενδυθει τη πρωτη περσονα του. Tον David Bowie.
 Το τελος των sixties βρηκε τη μουσικη αγνωριστη, τον Major Tom να εκτοξευεται πρωτη φορα στη στρατοσφαιρα, τον Scott Walker να βγαζει solo θανατηφορες δισκαρες καθως παρακολουθουσε με μισο ματι τον Bowie και την επιτυχια του ενω οι Walker Brothers διαλυθηκαν εφοσον θεωρηθηκαν irrelevant με τις καμπανες και τα χαιμαλια οποτε το θεμα τους εληξε πολιτισμενα. Γενικα η ζωη τα κανει κατι τετοια, κατι αντιστοιχο εγινε και μεταξυ Fad Gadget και Depeche Mode, αλλα αυτο δεν ειναι της παρουσης. Το θεμα μας ειναι το Nite Flights, το τριτο και τελευταιο album των Walker Brothers, μετα την επανασυνδεση τους στα μεσα των 70s.
 Το album αποτελει τη πρωτη αντανακλαστικη αντιδραση στο "Heroes", αλλα εκει που οι Bowie/Visconti/Eno πειραματιστηκαν με kraut, funk και ambient πανω σε πλαστικοποιημενες επιφανειες, οι Walkers εφαρμοσαν τις ιδιες πρακτικες στα δικα τους μετρα. Καθε κομματι δειχνει πιθανες κατευθυνσεις που δε πηρε ποτε η μουσικη, οπως το ορχηστρικο horror flamenco του Electrician, η avant λευκη disco του Child Of Flames (το οποιο ακουστηκε γυρω στις 20 φορες σερι σε θρυλικο βραδυ με Kiwiknorr), το concrete MOR blues του Den Haague και φυσικα το Υπερτατο ομωνυμο που εκτος απο το προφητευει ταυτοχρονα wave και νεορομαντισμο, μοιραζεται την ιδια θεματολογια με το Heroes, μονο που το κομματι υπερβαινει την οποια ηρωοποιηση των πρωταγωνιστων του με το να υποσχεται Θεωση. Δε ξερω αν τα καταφερε. Παντως οταν ο Bowie επεστρεψε το φορο τιμης και διασκευασε το Nite Flights καπως ατσαλα, ο Walker ηταν ηδη κλεισμενος στο καβουκι του.

Nite Flights LP (GTO - 1978)

12 March 2016

La Monte Young / Marian Zazeela - Dream House 78' 17"

  Μεχρι και σημερα, τα δικαιωματα των εργων του La Monte Young παρεμεναν ερμητικα κλεισμενα μεσα στο απευθυσμενο του και οι μονες επανακυκλοφοριες που εσκαγαν σε ανυποπτο χρονο ηταν τα bootlegs, που ειτε κατεληγαν στο κρεματοριο του discogs με τιμες ισαξιες των originals, ειτε εξαφανιζονταν με συνοπτικες διαδικασιες απο τα mailorder, φανταζομαι επειτα απο δικηγορικη επεμβαση. Καλα τους εκανε. Rock'n'roll. Οποτε κυριες και κυριοι, ζουμε ιστορικες στιγμες. Το Dream House 78' 17" οχι μονο αποτελει τη πρωτη επισημη επανακυκλοφορια οποιουδηποτε εργου του φιλτατου λαδεμπορα, αλλα παραλληλα υποσχεται πως καποτε μπορει να αποκτησω το Well-Tuned Piano χωρις να κανω ζιγκολικια σε κλωνους της Ταυγετης.
 Η μουσικη του Young δινει την εντυπωση πως υπηρχε πριν την ακουσεις και θα συνεχισει να υπαρχει ακομα και μετα την ακροαση σου, επειδη η φαινομενικη στασιμοτητα της εχει εντυπωθει στο γενετικο υλικο των μεγαλυτερων επιτευγματων αυτου και του προηγουμενου αιωνα. Ολοι πρεπει να ακουσουν αυτο το δισκο. Ολοι. Αλλα πιο πολυ απ' ολους, ο καθε τελεμες που παιζει ρελαντι drone. 

Dream House 78' 17" LP (Aguirre Records - 2016)

09 March 2016

Genocide Organ - Obituary Of The Americas

  Εσωτερικες τριβες, ναρκοπολεμοι, επιδρομες, εμφυλιες αναταραχες, παραβιαση ανθρωπινων δικαιωματων κατα συρροη, εμπορικες αποικιοκρατιες, φανατισμος. Ναι, μιλαμε για τους Genocide Organ, οι οποιοι μετα απο χρονια στρεφουν παλι το ενδιαφερον τους προς τη Klan Kountry με το Obituary Of The Americas. 
 Ολα καλα ως εδω και με το παραπανω. Κυκλοφορησε επιτελους καινουργιο GO και θα επρεπε να ριχνω μπαλωθιες στη ταρατσα, αλλα κατι ανεξιχνιαστο με κραταει ψυχραιμο και αρνουμαι να πιστεψω πως ο δισκος δεν ειναι τοσο καλος. Οποτε θα ριξω το φταιξιμο σε μεταφυσικους παραγοντες κλιματος, διαθεσης, κακης αστρολογικης συγκυριας, ακομα και προσωπικης ανεπαρκειας στο να εκτιμησω το καλυτερο album που εβγαλαν ποτε μετα το The Truth Will Make You Free. Λεμε τωρα. Οι επομενες 200 φορες ακροασης θα ειναι κρισιμες. 

Obituary Of The Americas CD/LP (Tesco Organisation - 2016)

07 March 2016

Sun of Nothing, Chronoboros, MOB live@An Club, Αθήνα, 12/3/2016


Δε μπορώ να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά που ακούσαμε σκληροπυρηνικό HNW με japanoise καταβολές και power electronics αέρα στο An Club. Θυμήθηκα. Ποτέ. Αν αυτός δεν είναι αρκετός λόγος, δεν ξέρω ποιος μπορεί να είναι. Οι MOB είναι από τις ελάχιστες NOISE (με κεφαλαία) εγχώριες μπάντες και αυτό έχει ένα ειδικό βάρος. Προθέρμανση με HEOLSTOR και το πρώτο ομώνυμο cdr, και βρισκόμαστε εκεί από τις 21:00 για να προλάβουμε να δούμε το ηχητικό σύστημα του μαγαζιού προτού καταστραφεί και ακυρωθεί το υπόλοιπο live.

Οι Chronoboros, στο Dialing up the Cutter EP που παίζει τώρα αυτή τη στιγμή, παίζουν κάτι μεταξύ Dillinger Escape Plan, Unsane και Keelhaul, αλλά όχι και ακριβώς. Του math/post hardcore δεν ήμασταν ποτέ, αλλά αυτά τα δεκαπέντε λεπτά υπάρχει λόγος να ακουστούν ζωντανά. Ένα σχόλιο, αν έπαιζαν έτσι πριν 8-9 χρόνια που αυτός ο ήχος ήταν στα πάνω του, θα είχε γίνει ένα κάποιο σοβαρό μπαμ, θα υπήρχε full LP και τέτοια. Γιατί είναι καλό. Και μακάρι να γίνει και τώρα. Αλλά τώρα στα πάνω του είναι το stoner. Δε μπορούμε να τα χουμε όλα.

Μια μέρα κάπου στο 2003, παλιά δηλαδή, πήγαινα ακόμα λύκειο, και χωρίς να θυμάμαι ακριβώς πως, έπεσε στα χέρια μου αυτή η κασσέτα:



Ήταν μια πρόβα γραμμένη σε κασσέτα, που έδιναν σε όσους πήγαιναν στις πρώτες συναυλίες τους, το 2002. Αυτό για μένα ήταν αρκετό για να δω τους Sun of Nothing πάνω απο 20 φορές έκτοτε, και ίσως λέω λίγες. Είναι μια μπάντα που δε θα περιγράψω, διότι πλέον έχουμε φτάσει στο σημείο να μη χωράνε άνθρωποι στις συναυλίες τους και να μένουν απέξω. Στις δώδεκα Μαρτίου υπάρχει μια ευκαιρία επανόρθωσης, σε κατάλληλο χώρο, η οποία είναι ακριβώς "μια" επειδή οι Sun of Nothing γενικά δεν πολυπαίζουν συχνά τα τελευταία χρόνια, και μέσα μου αυτό θέλω να σημαίνει ηχογράφηση του τέταρτου δίσκου τους. Το μόνο που έχω να προσθέσω είναι πως πρέπει να παίξουν το κομμάτι Crossing Parkers Piece. Αν δεν το παίξουν θα γιουχάρω, θα σβήσω το παρόν κείμενο και θα επανέλθουμε στην κανονική ροή του Corrupted Delights με κάποιο νέο δίσκο των Hijokaidan που πιθανώς να κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα.

Σάββατο, 12/3, 21:00, An Club, Εξάρχεια.

19 February 2016

Bizarre Uproar - Dekadenz

 "If rape or arson, poison or the knife
has wove no pleasing patterns in the stuff
of this drab canvas we accept as life -
It is because we are not bold enough!"

- The Flowers Of Evil, Charles Baudelaire - 

Dekadenz CD (Filth & Violence - 2016)
Related Posts with Thumbnails
;