Showing posts with label - Francisco Lopez. Show all posts
Showing posts with label - Francisco Lopez. Show all posts

03 February 2014

Francisco López - La Selva

 Το La Selva θα μνημονευοταν πιο συχνα ως υποδειγμα επιτοπιων ηχογραφησεων αν δε βρισκοταν κατω απο τα τσιμεντα της αχανους δισκογραφιας του Francisco López. Δε διαλεγω τυχαια τη λεξη 'τσιμεντα'. Ο Ισπανος sound artist εχει πλεον Ph.D. στη χρηση και αναχρηση ηχων απο την αστικη βιοποικιλοτητα, οποτε ενα 70λεπτο field recording ενος τροπικου δασους στη Costa Rica αποτελει εξαιρεση του κανονα που εθεσε ο ιδιος. 
To album φωναζει μεσα στη ζουγκλα το ονομα του David Tudor, αλλα εκει που το Rainforest επενεβη στη πρωτη υλη του με επεξεργασια, ο López κραταει ατοφιες τις ηχογραφησεις και κανει διακριτικη κοπτοραπτικη για να δωσει καποια μορφη αφηγηματικοτητας. Μπροστα απο τα υπερευαισθητα μικροφωνα του περνανε εκατονταδες ειδη χλωριδας και πανιδας με τετοια λεπτομερεια που με λιγη καλη διαθεση θα νιωσετε πανω σας την υγρασια. Με κακη διαθεση, θα σας πιασουν αλλεργιες και θα θελετε να ριξετε napalm στο δασος. 
 Το προτεινω ιδιαιτερα σε fans του Chris Watson και του Russell Haswell, αλλα και σε οσους εχουν λατρεψει γονυκλινεις το Presque Rien. Αμην.

La Selva CD (V2_Archief - 1998)

09 December 2010

Francisco Lopez - Untitled #104

Οσοι απο εσας εχουν συνδεσει το ονομα του Francisco Lopez με αποστασιοποιημενη sound art, ψηφιακη σιωπη και ελαφρως πειραγμενα field recordings, σας προτεινω  να ακουσετε εστω και φευγαλεα το Untitled #104. Εδω θα βρεθειτε αντιμετωποι με ενα αδιακοπο collage απο death metal riffs και blastbeats, τυλιγμενο σε μια συσκευασια δωρου απο λευκο θορυβο. 
 Μεχρι και τα πρωτα 15 λεπτα, τα επιμερους συστατικα ειναι ευδιακριτα. Μαλιστα μπαινεις και στο πειρασμο να το τριψεις στη μουρη του καθε τυπα που κυκλοφορει με χιλιοτρυπημενο μπλουζακι Cannibal Corpse. Στη συνεχεια η τριβη μεταξυ των riffs αποδεικνυεται καταλυτικη για την πιστοτητα τους, αφου το ενα αρχιζει να αιμορραγει πανω στο αλλο. Το μυαλο του ακροατη εχει ηδη γινει μαρεγκα, οποτε ο Lopez κλεινει το cd με το σημα κατατεθεν του. Σιωπη. Αβολη, αποστειρωμενη σιωπη.
 Απιστευτο album. Πιο μπερδεμενο και απο τις τρεχουσες διαθεσεις σας.

Untitled #104 CD (Alien8 Recordings - 2000)
Related Posts with Thumbnails
;