Masayoshi Urabe - Ware Wa Seidai No Kyojyo Zo

 Εγκαρσια τομη μεταξυ ελευθερου αυτοσχεδιασμου, τεταμενης free jazz και αξιονιστικου ζωντανου εκθεματος σε απολυτα αποστειρωμενες συνθηκες. Ο Masayoshi Urabe συμπεριφερεται στο σαξοφωνο και στο ιδιο του το σωμα με το χειροτερο δυνατο τροπο, πετωντας τυχαιες πιτσιλιες αμηχανιας στα μουτρα του ακροατη. Η εκκωφαντικη σιωπη της ηχογραφησης σπαει απο στριγγλιες, συρσιματα αλυσιδων, τυχαια ακορντα πιανου, χαστουκια, ηχους αυτοκινητων και απο αλλες δεκαδες ακαθοριστες λεπτομερειες που κλιμακωνουν το δισκο στο απολυτο τιποτα. Απιστευτο album.  Κανονικος ανθρωποδιωκτης. 

Ware Wa Seidai No Kyojyo Zo CD (PSF Records - 2003)

V/A - Ongaku 90: Underground Music From Japan

 H σειρα Ongaku της Hiruko Records συνανταει τα ιαπωνικα 90s, μετα το ψυχεδελικο οργιο του πρωτου volume και το νευροσπαστο post punk του δευτερου. Προς τιμη της εταιριας, η συλλογη δε κουτουλαει πανω στο σημα κατατεθεν ηχο της PSF (εκτος απο δυο αναποφευκτες μετωπικες με Fushitsusha και Ghost) αλλα σκαλιζει εξονυχιστικα τη δεκαετια που η τεχνολογια εγινε ακομα πιο προσβασιμη στα χερια των μουσικων. 

 Ετσι εχουμε minimal synth goes τιποτενιο ska απο Ryuichi Sakamoto, σαμπλαρισμενα βογγητα αυνανισμου απο Gerogerigegege, ανεραστο ΕΒΜ απο Takako Minekawa, απροσαρμοστη pop απο τη θεαρα Phew και αλλα 4-5 γοητευτικα αψυχολογητα κομματια που δε θα μπορουσαν να εχουν συλληφθει σε αλλο σημειο αυτου του πλανητη. Στερεοτυπο μεν, γεγονος δε.

Ongaku 90: Underground Music From Japan LP (Hiruko Records - 2012)

Keiji Haino / Stephen O'Malley / Oren Ambarchi - Nazoranai

 Ενω η τεχνη του αυτοσχεδιασμου βασιζεται πρωτα στη τεχνικη και μετα στην επικοινωνια/διαισθηση/χημεια του group, δε θα αναφερθω καν στην εκτελεστικη δεινοτητα των Haino/O'Malley/Ambarchi επειδη στο μυαλο του υπογραφοντα θεωρειται δεδομενη, οσο δεδομενοι θεωρουνται οι δεσμοι του ανθρωπινου ειδους με την ηλιθιοτητα. 

 Αυτο ομως που με εξεπληξε ειναι ο απλετος χωρος που αφηνει σχεδον τηλεπαθητικα ο ενας εμπλεκομενος στον αλλο. Τα χαρακτηριστικα φωνητικα του Haino-san, ελαφρως χαμενα στη μιξη, τη μια σα παραπονα στοιχειωμενου σπιτιου και την αλλη σα τις τυψεις στο μυαλο ενος δολοφονου, δε καβαλανε ουτε μια στιγμη το μπασο-κινουμενη αμμο του O'Malley η τις free-jazzιες του Ambarchi. Και οι τρεις ακολουθουν πιστα το σχεδιο ψυχολογικης εξοντωσης του ακροατη με πληρη επιτυχια.

Nazoranai 2xLP (Ideologic Organ - 2012)

Fushitsusha - Hikari To Nazukeyo

 Πρωτη μεγαλη σφαλιαρα: Ο θανατος των Fushitsusha αποδειχθηκε νεκροφανεια. Σηκωθηκαν απο τον ομαδικο ταφο των μεγαλων groups που αφησαν νωρις το ματαιο τουτο κοσμο με τον απινιδωτη του Mitsuru Nasuno, μπασιστα των Seijaku. 

 Δευτερη μεγαλη σφαλιαρα: Πανε τα μαυρα εξωφυλλα. Θελω πισω τα μαυρα εξωφυλλα. Ειναι δικα μου. Μου ανηκουν. Δε θελω αυτη τη μαλακια. Χιλιες φορες rawk ποζες αγκαλια με groupies.  

 Τριτη μεγαλυτερη σφαλιαρα: Το group εχει μεσα του ζωη. Εστω απεθαντη. Τα 60 χρονια του Keiji Haino μπορει να ειναι τα τριπλασια απο αυτα του μεσου πιτσιρικα που ηχογραφει για χαρη του νεου, αγαπημενου σας label, ομως το Hikari To Nazykeyo προερχεται απο ενα μερος που η ηλικια δεν εχει καμμια σημασια. Οδυνη, οργη, αιωνιο μπερδεμα. Η δισκαρα που δε προλαβαν να γραψουν ποτε οι Mars. Τοσο καλο.

Hikari To Nazukeyo CD (Heartfast - 2012)

Merzbow - Kibbutz

 'Let there be Light'

- Masami Akita -

Kibbutz LP (Urashima - 2012)

Keiji Haino - Un Autre Chemin Vers L'Ultime

 Language is a virus from outer space.

- William S. Burroughs - 

Un Autre Chemin Vers L 'Ultime CD (Prele - 2011)

Taj Mahal Travellers - August 1974

 Δεν μπορεις να αγορασεις το zen, αλλα μπορεις να το κανεις download. Μια αυθεντικη κοπια του August 1974 σε καλη κατασταση κοστιζει 1000 euro, παρα τα bootlegs και τη φετινη ημιεπισημη επανακυκλοφορια της Phoenix. Φανταζομαι πως ενα εξαμηνο session υπερβατικου διαλογισμου θα κοστιζει λιγοτερο. Ουτως η αλλως δε κανεις και πολλα. Απλα καθεσαι και αναπνεεις μεχρι να φτασεις στο απολυτο τιποτα.
 Οσοι απο εσας βαριεστε να περιμενετε, βραχυκυκλωστε το παρανομο trafficking δισκων και τη διαδικασια επιφοιτησης κατεβαζοντας το αριστουργημα των Taj Mahal Travellers. Ακουστε το κατα προτιμηση βραδυ με ακουστικα. Ειναι ο,τι καλυτερο μπορειτε να κανετε στο μικρο σκατο που εχετε καπου εκει μεσα και το ονομαζετε με περηφανια ψυχη.

August 1974 2xCD (P-Vine Records - 1998)

Bill Orcutt - How The Thing Sings

 How The Thing Sings? Οπως και η προηγουμενη δισκαρα του Orcutt. Σα τα σπασμενα νυχια ενος voodoo child με τενοντιτιδα πανω στο πινακα της μυθιστοριας των blues. Αυτο πρεπει να ειναι το μοναδικο νουμερο της Editions Mego που ακουγεται φτιαγμενο απο ανθρωπινα χερια ασχετα και αν η ικανοτητα και η ταχυτητα τους δεν ειναι αντιπροσωπευτικη. Το album ηχογραφηθηκε one-take στο σπιτι του Lonesome Cowboy Bill. Η τοποθετηση μικροφωνων εγινε στα γρηγορα απο τον Εκπτωτο. Το συμβολαιο περιλαμβανει τεχνικη υποστηριξη.

How The Thing Sings CD/LP (Editions Mego - 2011)

Stare Case - Lose Today

 Ουσιαστικα, το Lose Today ειναι το κλειστοφοβικο μετα-rock (και οχι post-rock) album που δεν ηχογραφησαν ποτε οι Wolf Eyes. Μπορεις να το διακρινεις στις λεπτομερειες, αρκει να συνηθισουν τα αυτια σου στο ημιφως και τη μπασαδουρα της μιξης. Μεσα στις σκιες, ο Olson και ο Young αυτοσχεδιαζουν κομματιασμενα πανω σε ελαστικα μοτιβα απο μπασο, ηλεκτρονικα και πνευστα, με αποηχους που εκτεινονται απο το Jandek του Glasgow Sunday και φτανουν στους For Carnation. Νομιζω πως οι Stare Case θελουν να δειχνουν απογαλακτισμενοι απο το μητρικο group, ομως το αιμα νερο δε γινεται. Ευτυχως.

Lose Today LP (De Stijl - 2011)

Schistosoma Japonica - Kankei UFO From Zanryu-Shinen

 Θα ζητησω τη κατανοηση σας για τη χθεσινη βεβιασμενη αποφαση του να παρατησω το blog. Απλα το τελευταιο καιρο δεν ειμαι στα καλα μου λογω προσωπικων ζητηματων -σοβαρων και μη- και η συνεχης πολιορκια απο τα labels δεν βοηθαει τη κατασταση στο ελαχιστο. 

 Τεσπα, μετα απο μια βαρβατη ενδοφλεβια χορηγηση σταρχιδινης, ολα συνεχιζονται οπως πριν, αλλα πρωτα θα κανω ενα εβδομαδιαιο διαλειμμα για να ηρεμησει το κεφαλι μου. Εσεις στο μεταξυ καντε μια ακροαση στο Kankei UFO From Zanryu-Shinen και απαντηστε στα εξης κρισιμα ερωτηματα: 

• Ποσο γκρουπαρα ειναι οι Schistosoma Japonica?
• Τι θα κανουμε ρε παιδια?
• Τη παλευω?

P.S. I'll be off for about a week. In the meantime, try to find us a link for the new Stare Case LP.

Kankei UFO From Zanryu-Shinen CD (P.S.F. - 2009)

Z'ev - N.A.M.E. Gallery, Chicago, Illinois 03.01.1986

 Βαρυ πραμα. Κυριολεκτικα και μεταφορικα. Μονο γι' αυτους που εκτιμουν την αξια της παλιας καλης λαμαρινας. Και μια που μιλαμε για λαμαρινες, το N.AM.E. Gallery, Chicago, Illinois 03.01.1986 ειναι συσκευασμενο αναμεσα σε δυο ασηκωτες σκουριασμενες φετες που θα εκανε το επιτελειο της Crippled Intellect Productions να βλαστημησει την ωρα και τη στιγμη που εμπλεξε με το Z'ev. Τωρα, οσον αφορα το περιεχομενο. Ειναι τοσο ευχαριστο οσο θα ηταν μια βολτα στο παρκο engagé με την Eva Braun καθως στο βαθος μια ξεκουρδιστη gamelan ορχηστρα κοπανιεται αγχωτικα συνοδευοντας επιδειξεις ακροβατικων.

Ν.Α.Μ.Ε. Gallery, Chicago, Illinois 03.01.1986 10"
(Crippled Intellect Productions - 2003)

Dror Feiler / Lasse Marhaug - No More Drama

 H περιστασιακη συνεργασια του Lasse Marhaug με τον αυτοσχεδιαστη Dror Feiler οφειλει να γινει καθεστως. Το χρωσταει στο harsh noise και σε μενα που περιμενω επομενο album απο το 2008. Γιατι τοσος ενθουσιασμος? Μα εχει ο,τι ζηταω! Καφριλικι? Check. Εξυπναδα? Check. Πιο πολλα επιπεδα και απο το αγαπημενο σας πολυκαταστημα? Check.

 Δεν περιμενα να σκεφτω/γραψω/ξεστομισω κατι τετοιο, αλλα καλο θα ηταν οι Borbetomagus να ξανακουσουν  το No More Drama. Για εγκυκλοπαιδικους λογους. Για να μην εχουμε δραματα. 

No More Drama LP (No Fun Productions - 2008)

Borbetomagus - The Rape Of Atlanta

 'You know that bit at the end of the Monterey concert where Hendrix sets his guitar on fire? That's what we do. For a whole hour.

- Donald Miller, Borbetomagus - 

The Rape Of Atlanta LP (No Label - 2011)

Part Wild Horses Mane On Both Sides - Poisson

 Οι 50 κοπιες του Poisson εξαφανιστηκαν απο τα ραφια της Rayon μεχρι να πειτε Part Wild Horses Mane On Both Sides, ενω απ' οτι φαινεται το διμελες group δε σκοπευει να το επανακυκλοφορησει συντομα. Κριμα, γιατι οι τρεις 'στιγμιαιες συνθεσεις' του εμπλουτιζουν την αναιμικη ενορχηστρωση φλαουτο/drums με ενα drone που επιβουλευεται τη γαληνη των προηγουμενων albums. Η σιωπη δεν στοχευει πλεον στο απολυτο zen. Μοιαζει περισσοτερο με την κρυψωνα των βρετανων απο την ακαθοριστη απειλη.

Poisson CS (Rayon Records - 2009)
(The link is removed due to Pascal Nichols kind request)

Hair Police - Certainty Of Swarms

 

  H γκριζα ζωνη μεταξυ του industrial, του noise-rock, του black metal, του no-wave και του ελευθερου αυτοσχεδιασμου ξεθωριασε ακομη πιο πολυ το σωτηριο ετος 2008 απο το Certainty Of Swarms. Ακομα και οι ιδιοι οι Hair Police δεν εχουν καταφερει να ξεπερασουν τον εαυτο τους και την ανιερη επιφοιτηση που εφαγαν εκεινη την εποχη.

  Τα φωνητικα ακουγονται σαν τηλεφωνικες φαρσες των Silencer στο παπα της ενοριας τους, το  μπασο σα το γουργουρητο της κοιλιας του Σατανα, τα ηλεκτρονικα σα το ξεροτηγανισμα του μυαλου του Sun Ra, ενω τα drums σιγονταρουν -και ενιοτε οδηγουν- το δισκο στον αγυριστο. Εγκυρες πηγες με ενημερωσαν πως αυτο το album εχει κανει καταληψη στο mp3 player του Εξαποδω (λατρευω αυτη τη λεξη!) απο τη μερα κυκλοφοριας του. Δεν εκπλησσομαι.

Certainty Of Swarms CD (No Fun Productions - 2008)