Angus MacLise / Tony Conrad / Jack Smith - Dreamweapon I

 M' αρρωσταινει η φωνη του Jack Smith. Ο τροπος που πιπιλαει τις λεξεις μεσα στο στομα του, το διακριτικο πλαταγιασμα της γλωσσας πανω στα συμφωνα, η επιτηδευμενη θηλυπρεπεια, η ανθυπονοτια προφορα του. Με παταει. Δε τον μπορω μωρε. Για αυτο θα προτιμησω να μη γραψω κατι για τη πρωτη πλευρα του Dreamweapon I.

 Θα μου επιτρεψετε ομως να αρχισω τις παπατζες για τη δευτερη. Εδω ο αρχιερεας Angus MacLise επικαλειται θεους και δαιμονες της Ανατολασιας, ενω ο Tony Conrad φυλαει τσιλιες στη τελετη καλυπτωντας το χωρο με ενα βαθυ, πρωτογονο drone. Καθως θα διαβαζετε τη τελευταια λεξη της προηγουμενης προτασης, τραβηξτε τα τρια πρωτα γραμματα της οσο μπορειτε. Το κομματι ξεκιναει να λειτουργει οταν οι αισθησεις σας χαθουν απο την ελλειψη οξυγονου.

Dreamweapon I LP (Boo-Hooray - 2011)
(The link is removed from the label)

Angus MacLise / Tony Conrad - Dreamweapon III

 The Subliminal Report

Shore Guide-lining
   Then the hurl
  Down glistening
    runways incredible ease
& be understood
  Are
     known Sing of it
describe the dingy illumination at the edges
      & the endless runways surface --
   voices
   Heard
   Thin, ringing in
        The aether like messages given
  in deepest confidence
  Vista of the coughing
    heard
       shaman-distant,
        ladder at the horizon
        wolves seen, lean & starving in the clear
              tundra earth-air, stars
    shouting
       Of intrigue-glyph her
       Retinue sequence of
    ravines
       his Thought-embellished
       thrushes
             miraculous stupor &
        is always & versions -- Elsewhere
      below me I could see
         colors flash simply
        --alone Out here &
            thinking over all the corners
       Tremble before me
          & all clouds thick
        under the Grass
        just remember
      I am not quite myself

-Angus MacLise, 1975-

Dreamweapon III LP (Boo-Hooray - 2011)
(The link is removed by the label)

Kreng - Grimoire

 Το Grimoire σε αφηνει να ασχοληθεις μαζι του οσο εσυ επιθυμεις. Δε θα σε τσακωσει απο τα μουτρα με επιδεικτικες χειρονομιες η με κινησεις εντυπωσιασμου. Θα παιζει υπουλα στο background ενω εσυ απολαμβανεις τη ρουτινα της μερας σου και σε ανυποπτο χρονο θα σου σκασει κατακουτελα τη noir επιφοιτηση του.
 Ο Βελγος Pepijn Caudron (aka Kreng) λειτουργει σαν ενδιαμεσος μεταξυ του φυσικου και του μεταφυσικου. Με καθε κομματι που περναει απο μεσα σου, ενισχυεται η αισθηση πως ακους chamber music απο ορχηστρα πνευματων που δεν αναπαυθηκαν ποτε. Αν ο μινιμαλισμος πεθανε, τοτε το Grimoire αποτελει το φαντασμα του.

Υ.Γ. Θα ηθελα να ευχαριστησω το φιλτατο Kiwiknorr για τις παντα υπεροχες προτασεις του! 

Grimoire CD (Miasmah - 2011)

Rodger Stella / Kites - Interior Moon

 Οπως διαπιστωνετε και εσεις, δεν εχω το παραμικρο ταλεντο στη φωτογραφια. Δεν ξερω καν πως να πειραξω τις ρυθμισεις για να βγαλω το flash η πως να σταθεροποιησω το χερι μου για να μη νομιζετε πως πασχω απο parkinson. Βεβαια, η αποκλινουσα-απο-το-κεντρο απεικονιση ταιριαζει απολυτα στη περιπτωση του Interior Moon.
 Ο δισκος βασιζεται πανω σε καμμια δεκαρια επαναλαμβανομενα synth μοτιβα και εμεις παρακολουθουμε τη προσπαθεια τους να καβαλησουν το ενα στο αλλο. Απ' τη συνεχη τριβη, ο drone αξονας που κραταει τα παντα στην σεληνιακη επιφανεια αρχιζει να παλαντζαρει επικινδυνα. Η καθε πλευρα του LP καταληγει σε locked groove δειχνοντας την ικανοτητα του Rodger Stella (Macronympha) και του Kites στο να επιβαλλονται δικτατορικα στην ιδια τη βαρυτητα.
 Οσοι απο εσας ενδιαφερεστε για πρωιμη ηλεκτρονικη μουσικη, μινιμαλισμο η απλα ψαχνετε να βρειτε υποκαταστατα ναρκωτικων καντε μια ακροαση.

Interior Moon LP (Mutter Wild - 2011)

John Cale / Tony Conrad / Angus MacLise / La Monte Young / Marian Zazeela - Inside The Dream Syndicate Vol. I: Day Of Niagara (1965)

  Εδω μεσα βρισκεται το ετος 0 του αμερικανικου μινιμαλισμου, το σημειο που η avant-garde του 20ου αιωνα αγγιξε την εκφορα του rock 'n' roll, η λατρεια του ηχου ως φυσικη παρουσια. 

 Οτιδηποτε αποκαλουμε πλεον με ευκολια drone γεννηθηκε μεσα απο το Inside The Dream Syndicate Vol. I. Απο τον Yoshi Wada και τους Mirror, ως τον Eleh και τους Burning Star Core. Οι πεντε συμμετεχοντες τυλιξαν ολονυκτια Hindustani προσκυνηματα με ενα στοιχειωδη, τραχυ βομβο που ετριξε τα θεμελια της μουσικης, ακαδημαικης και λαικης. Απαραιτητο, οσο και ο μολυσμενος αερας που αναπνεετε.

Inside The Dream Syndicate Vol. I: Day Of Niagara (1965) CD
(Table Of The Elements - 2000)

Eleh - Floating Frequencies/Intuitive Synthesis II

 Η επιλογη του/της/των Eleh να κρατησει τη πραγματικη του ταυτοτητα μακρια απο τη δημοσιοτητα, δινει στη μουσικη του project ακομα μεγαλυτερη βαρυτητα. Οχι πως την χρειαζεται βεβαια. Ειναι ηδη πιο βαρια και απο τις στοιβες ενισχυτων που χρειαζεσαι για να αντιληφθεις το μεγαλειο του Floating Frequencies / Intuitive Synthesis II. Τα μπασα των 3 συνθεσεων ειναι τοσο χαμηλα που νομιζω οτι δεν γινονται αντιληπτα απο τα υπολειτουργικα αυτια μου, αλλα απο τις δονησεις στο στερνο μου. 

 Οταν λοιπον με βαζεις σε τετοιες σκεψεις, μου θυμιζεις το Time Machines των Coil και αφιερωνεις το LP σου στον Charlemagne Palestine, τοτε δικαιωματικα παιρνεις τη θεση σου σε αυτο το blog, ακομα και αν σε λενε Τολη Τσιμογιαννη και ηχογραφεις τετοιους δισκους στα σπανια διαλειμματα σου απο το λειτουργημα που εξασκεις ως αρχοντας του συμπαντος.

Floating Frequencies / Intuitive Synthesis II LP
(Important Records - 2007)

Damion Romero - Twins

Ο μινιμαλισμος δεν φημιζεται για το τσαμπουκα του. Το δημοσιο προφιλ των καλλιτεχνων που υπηρετουν το ασκητικο αυτο ιδιωμα αυτοπεριοριζεται σε τετριμμενες ακαδημαικες εικονες τυπαδων με ρομπες εργαστηριου και πειθαρχημενη παιδεια. Ακουγοντας ομως χθες το βραδυ προσεκτικα το Twins, εισεπραξα μια εντελως διαφορετικη εικονα. Φανταστηκα εναν απολυτα προσιτο Damion Romero, καθισμενο πανω σε καφασια, σκυμμενο πανω απο τις ιδιοκατασκευες του μεσα σε ενα ημιφωτισμενο υπογειο, να πλαθει πασαλλειμενος με ατονικη πλαστελινη μονοκομματες κατασκευες απο αγνα sine-waves και υποκωφο feedback, χωρις ευγενειες και ψηλομυτικο attitude.

 Οι τεσσερις συνθεσεις εδω μεσα ναι μεν εχουν σπουδασει Eliane Radigue και Charlemagne Palestine, αλλα φτανουν στην απεναντι οχθη. Εκει που ο ηχος εχει τις ορμονες ενος εφηβου που ψαχνει να βρει το πλησιεστερο μπουρδελο. Ναι, αυτο που στεγαζετε χρονια τωρα μεσα στο μυαλο σας.

Twins 2xLP (Tone Filth / P-Tapes - 2007)

Angus MacLise - S/T

•  Επαιξε στους Dream Syndicate, διπλα στο John Cale, τον Tony Conrad και τον LaMonte Young.
• Παρατησε τη θεση του drummer στους Velvet Underground ενα χρονο πριν κυκλοφορησουν το πρωτο τους album, επειδη θεωρησε πως ειχαν ηδη ξεπουληθει. 
• Ταξιδεψε σε Βορεια Αφρικη, Μεση Ανατολη και Ινδια μεχρι που εγκατασταθηκε στο Νεπαλ. Εκει αρχισε το πειραματισμο με τα ψυχεδελικα.
• Συνεχισε ακαθεκτος να ασχολειται με την ποιηση, τη καλλιγραφια και το μυστικισμο. Η μεγαλυτερη αγαπη του ηταν η μουσικη, που δεν παρατησε ουτε στιγμη. Τα πειραματα του περιλαμβανουν πρωιμη ηλεκτρονικη μουσικη, σκληροπυρηνικο μινιμαλισμο, τεταρτοκοσμικες αχανεις καιλες και απαγγελιες των ποιηματων του.
• Εξεπνευσε το 1979 στο Kathmandu απο φυματιωση, αφηνοντας πισω του δεκαδες ηχογραφησεις. Οι δουλειες του κυκλοφορουσαν μεχρι προτινος ως bootleg, αλλα παρα την περιορισμενη διαθεση τους, τρυπωσαν μεσα στο θυμικο των απανταχου ψυχοναυτων, απο τους Skaters και τους Monopoly Child Star Searchers ως τους Sunburned Hand Of The Man και τους Spacemen 3. 

Μονο νταουλια, σαντουρια, μαστουρα και Angus MacLise. 

Angus MacLise LP (Counter Culture Chronicles - 1997)

Nurse With Wound - Salt Marie Celeste

 Δεν βλεπω ονειρα γαμωτο μου εδω και πολλα χρονια. Δεν ξερω τι μου συμβαινει. Ισως γι' αυτο  καταφευγω στην αφηρημενη μουσικη. Χρειαζομαι αοριστες εικονες μεσα στην αυστηρα ρεαλιστικη πραγματικοτητα μου. Χωραει ομως στη προηγουμενη προταση η κτητικη αντωνυμια? Μπορω να διεκδικησω κατι που δεν μου ανηκει? 

 Η πιο σοβαρη δουλεια των Nurse With Wound μετα το Soliloquy For Lilith γινεται ερμαιο των στοιχειων της φυσης, παλινδρομει μεταξυ φθορας και αφθαρσιας, αρνειται να πατροναριστει και το σημαντικοτερο, εχει γνωση οτι το αναποφευκτο τελος της ερχεται μολις ο ακροατης ανοιξει τα ματια του.

 Ο κινηματογραφικος εφιαλτης του Salt Marie Celeste δεν ανηκει σε κανενα. Ουτε καν στο δημιουργο του. Απλα χρησιμοποιει το δαιδαλωδες μυαλο του Steven Stapleton ως μεσο για να δωσει τροφη στις σκεψεις ολων οσων αδυνατουν να ονειρευτουν. 

Salt Marie Celeste CD (United Dairies - 2003)

Tashi Wada - Alignment

 Aγχωτικος μινιμαλισμος απο το γιο του θρυλικου συνθετη Yoshi Wada. Η πρωτη δισκογραφικη δουλεια του Tashi Wada ασχολειται με τα πυθαγορεια κουρδισματα 8 overdubbed βιολιων. Το εγχειρημα ξεκιναει ως μια απλη ασκηση υφους και καταληγει σε μια πληρη ψυχοδιεγερτικη ευθυγραμμιση μεταξυ των πυκνων drones, των αυτιων και του παραδομενου εγω σας. Συνηθως ειμαι πολυ καχυποπτος με τα κουτσουβελα των απανταχου δημιουργων που κανουν καριερα εκμεταλλευομενα το ονομα του μπαμπα, ομως το Alignment ειναι αυταρκες και δεν χρειαζεται τεσσερα ποδια για να σταθει στο υψος του Tony Conrad και του Phill Niblock.

Alignment LP (Yik Yak - 2010)

Deathprod - Morals And Dogma

Το μονο αρνητικο που θα μπορουσα να προσαψω στον χειμωνα ειναι η ευκαρια που δινει στις κυρατσες με το μαλλι κομμωτηριου να επιδειξουν τα ολοκαινουργια, κακογουστα κομματια της γκαρνταρομπας τους. Φυσικα, το πταισματοδικειο του Corrupted Delights τον κρινει αθωο λογω προτερου εντιμου βιου. Ειναι η εποχη που κλεινει στο σπιτι γρουσουζηδες σαν και εμενα και τους βαζει να σκυψουν το κεφαλι πανω απο δισκους οπως το Morals And Dogma του Νορβηγου παραγωγου Helge Sten. 

 Πολλοι απο εσας θα γνωριζετε τον Sten ως μελος των Motorpsycho και των Supersilent, αλλα η solo καριερα του ως Deathprod δεν εχει καμμια απολυτως σχεση με την free improv/prog περιπετεια των παραπανω. Εδω θα βρειτε πυκνα, χειμερινα drones, βαφτισμενα σε γλυκοπικρες μελωδιες σπανιας ομορφιας, που αλλοτε τεινουν στο υπερτατο Salt Marie Celeste των Nurse With Wound και αλλοτε στον ορθοδοξο μινιμαλισμο του Phill Niblock. Οι μισοι dark ambient καλλιτεχνες θα εκοβαν τον ανδρισμο τους για να αποκτησουν εστω και ενα τμημα απο τις θρηνωδεις ατμοσφαιρες του εν λογω album. Οι αλλοι μισοι θα παραμεινουν περηφανοι αλλα ανεμπνευστοι κατοχοι μιζερων τσουτσουνιων.

Morals And Dogma CD (Rune Grammofon - 2004)

Pandit Pran Nath - Midnight: Raga Malkauns

To διπλο cd Midnight: Raga Malkauns μας προσφερει την σπανια ευκαιρια να ακουσουμε την φωνητικη δεξιοτεχνια του κλασικου Hindustani βοκαλιστα Pandit Pran Nath, συνοδευομενη απο τα ατελειωτα drones των μαθητων του, La Monte Young και Terry Riley. Ο αμερικανικος μινιμαλισμος χρωσταει την υπαρξη του στα διδαγματα του Ινδου guru και ακουγοντας τις δυο μακροσκελεις ragas που περιεχονται εδω μεσα, διακρινουμε τμηματα που θα μπορουσαν να βρισκονται στο Τhe Well-Tuned Piano η στο In C. Αναγκαιο.

Midnight: Raga Malkauns 2xCD (Just Dreams - 2003)

Marsfield - Three Sunsets Over Marsfield

Το απεραντο drone των Marsfield μπορει να θεωρηθει και ως ενα εργο σε συνεχη εξελιξη. Σε αυτο το gesamtkunstwerk, η θνητη εννοια της δραματικης κορυφωσης εξαλειφεται, ενω η αρχη και το τελος των συνθεσεων παραχωρουν τη θεση τους στο αιωνιο τωρα, σε μια κατασταση μονιμου παροντος. Κοιταζοντας το Three Sunsets Over Marsfield απο αποσταση, διακρινεις τις λεπτομερειες μιας αεροφωτογραφιας. Παρατηρωντας το ομως απο κοντα, ανακαλυπτεις ανισοπεδα μηκη και πλατη, δομημενα θαυματουργα, μεχρι να συνειδητοποιησεις πως βρισκεσαι μπροστα σε κατι τοσο μοναδικο, οσο και ενα δακτυλικο αποτυπωμα.  

Three Sunsets Over Marsfield LP (Faraway Press - 2010)

Catherine Christer Hennix - The Electric Harpsichord

Το ονομα της Catherine Christer Hennix ειναι τυπωμενο στα καταστιχα του πρωιμου αμερικανικου μινιμαλισμου. Σπουδασε διπλα στον LaMonte Young και τον Pandit Pran Nath, αφιερωθηκε ασκητικα στην "Αιωνια Μουσικη" τους, αλλα η ηχογραφημενη δουλεια της παρεμεινε σε χρονοκαψουλα εως και σημερα. Το Electric Harpsichord εκδοθηκε απο το label Die Schachtel σε 500 πολυτελεις κοπιες πριν ενα μηνα περιπου και καταφερε να γινει sold-out εν ριπη οφθαλμου. Οι τυχεροι που το προλαβαν, οχι μονο προσθεσαν στη συλλογη τους ενα πανεμορφο item, αλλα εχουν και την ευκαιρια να φορεσουν ακουστικα και να υποβαλλουν την ταπεινη υπαρξη τους σε ενα κοσμογονικο βομβο ανειπωτης ομορφιας.

The Electric Harpsichord CD (Die Schachtel - 2010)

Ramon Sender - Worldfood

Αλλο ενα obscurity απο το πατο της τροφικης αλυσιδας που ονομαζεται μουσικη βιομηχανια. To Worldfood του Ramon Sender πρωτοκοιταξε καταματα τον ηλιο, καπου στα μεσα του '60, προκαλωντας μικρο shock στους εταιρους ακαδημαικους (Morton Subotnick, Terry Riley), λογω της ενσωματωσης του στην τοτε ανερχομενη ψυχεδελικη κουλτουρα. Ονομαστε το οπως θελετε. Musique concrete για τριπαρισμα, μισο κιλο χορτο στριμμενο σε μαγνητικη ταινια, μουσικη για διαλογισμο χωρις kitsch πολυπολιτιστικο φορτιο. To αποτελεσμα ειναι το ιδιο. H ουροβορικη φυση του εργου θα μηρυκαζει το πουρε που εχετε για εγκεφαλο ad infinitum.

Worldfood CD (Locust - 2004)