Showing posts with label Noise-Rock. Show all posts
Showing posts with label Noise-Rock. Show all posts

11 April 2019

Reynols - Minecxio Emanations 1993-2018

 Για το κοινο, ο Miguel Tomasin επαιζε ντραμς στους Reynols. Για μενα ειναι ο διαγαλαξιακος Αυτοκρατορας του συμπαντος, ο Υπερεγκεφαλος του διαστηματος, ο αδιαφιλονικητος Κυριαρχος του σκοτους, ο Γκουρου του ηλιακου συστηματος, ο ανθρωπος με τις πιο εξωφρενικες ιδεες στην ιστορια της Τεχνης, ιδεες που εκαναν το Fluxus να φανταζει τουριστικο φολκλορ. Ρεμιξ κενων κασετων, ηχογραφησεις καμμενων διαβατηριων, drone απο 10.000 κοτες, αποϋλοποιημενα cd (δηλαδη αδεια jewel box ♥), συμφωνιες κουαρτετου τσαγιερων και αλλα τετοια υπεροχα που δικαιολογουν αυτο που λεει ο ιδιος σε συνεντευξεις για τον εαυτο του: Miguel Tomasin does not exist. Επαυξανω.
 Ευτυχως για τους φανς της μπαντας, 15 χρονια μετα τη διαλυση της, το Minecxio Emanations 1993-2018 υπαρχει, εστω και μετα απο πολυετεις καθυστερησεις. Η Pica Disk συνελεξε ογκο ακυκλοφορητου υλικου, που δεν υποτιμαει τους φανατικους ουτε τρομαζει τους νεοφυτους, με καθε πιθανη λειτουργια των Reynols: μηχανη παραγωγης βαρβατου drone, αστρικες space/kraut προβολες, no-wave ατονικοτητες και πανω απ' ολα τα παραλογα concepts της Μεγαλειοτητας Του.

Υ.Γ. Να δειτε επειγοντως το ντοκυμαντερ Looking For Reynols εδω.

 Reynols deserve way more than a cult status amongst their fans, so Pica Disk collected tons of unreleased stuff to showcase their singularity. Inside these 6 CDs, you'll find everything that you hoped for in a band, but didn't get in one place only. Hardcore drone, atonal psych excursions, a Moe Tucker-ish approach to motorik drumming, some really fucked up conceptual pieces and of course the singing-chanting of His Highness, Miguel Tomasin, that begs for a sound poetry album. File them between The Shaggs, Dadaism and the sound of the cosmos consuming slowly itself. You're halfway there.

Μinecxio Emanations 1993-2018 6xCD & DVD Box (Pica Disk - 2019)


03 March 2019

Royal Trux - White Stuff

 Τελικα οι Royal Trux αποδειχτηκαν πιο εξυπνοι απο καθε γραφια του pitchfork, πιο ανθεκτικοι απο καθε indie βλακα που την ειδε Ιησους απο τη Ναζαρετ στην πρωτη γραμμη που ηπιε και πιο ΚΟΥΛ κι απο το θαλαμο συντηρησης του Keith Richards. Εκει που θα ταριχευτουν και οι RTX σε καποια χρονια απο τωρα.
 Επομενως η επανασυνδεση τους δεν ηταν τοσο απροβλεπτη, αν σκεφτουμε πως η μπαντα ακολουθησε κατα γραμμα τις οδηγιες της rock μυθιστοριας. Αυτες που δεν περιλαμβανουν μονο πλατινενιους δισκους, τσαμπα ναρκωτικα και γαμησια του διαστηματος, αλλα και εμπορικες αποτυχιες, αβολα live album, υποχρεωτικους δισκους για λυση συμβολαιων, τσακωμους, διαλυσεις, ψιλοαδιαφορα προσωπικα projects και πανω απ' ολα: τη δισκογραφικη επιστροφη μετα απο 20 χρονια.
 Θα εβαζα το White Stuff αναμεσα στο Accelerator και στο Pound For Pound -τους λιγοτερο στριφνους δισκους της καριερας τους- αν και συνεχιζει να ακουγεται λες και ο Beefheart εποχης Bluejeans & Moonbeams εβαλε τρικλοποδια στο School's Out (εξωφθαλμη αναφορα του εξωφυλλου), μεσα σε 80ς στριπτιτζαδικο, ενω στο βαθος ακουγεται αχνα το Can't You Hear Me Knocking, με τον Kool Keith να μουρμουραει κατι για πιτσες. Ξερω, δεν βγαζει νοημα αυτο που λεω. Που να τ' ακουσετε κι ολοκληρο.
 Παντως οσο μπερδεμενο κι αν ειναι το White Stuff, στανταρ παραμενει το πιο rock'n'roll rock'n'roll album που εχω ακουσει εδω και πολυ καιρο.

 Jennifer, the chances for you to read this are excruciatingly slim but I have to say it. Your new album is so sick, that I wanna propose to you. Let's get married, shoot drugs into each other's eyeballs and listen to the Stones all day long.

White Stuff CD/LP (Fat Possum Records - 2019)

27 April 2016

A.H. Kraken - Elle Avait Peut-etre 19 Ans Mais Pour Moi Elle En Aura Toujours 12

 Οξεια καταστροφιτιδα απο τεσσερα ρεταλια που αφιερωνουν κομματια στον Kevin Costner και στη Gianna Michaels, διασκευαζουν D.A.F. και προφανως τρελαινονται για Brainbombs. Οι Γαλλοι A.H. Kraken ξυλοφορτωνουν τον ακροατη με το καλημερα, διαθετοντας το τακτ ενος μεθυσμενου Νεαντερταλ σε περιοδο αναπαραγωγης. 
 Οσο προσπαθεις να βρεις που οφειλουν το νευρασθενικο ηχο τους, αυτοι εχουν ηδη σοδομισει πεντεξι μουσικα ιδιωματα για να καταληξουν σε ενα δικο τους παροξυσμικο πραμα, που ενω δεν εχει riffs με τη κλασσικη εννοια του ορου, προλαβαινεις να κουνησεις το κεφαλι σχεδον ρυθμικα σα μινιατουρα Elvis κολλημενη σε παρμπριζ αυτοκινητου που σκαρφαλωνει κατσαβραχα σε γωνια 45 μοιρων, μεχρι να πανε στο επομενο ακομα πιο κατεστραμμενο κομματι. Δυστυχως δε ξερω γαλλικα για να μεταφερω την εντυπωση μου για τους στιχους, αλλα επιανα κατι ξεκαρφωτα putain, κατι merde, οποτε καταλαβαινομαστε. Ο δισκος βγηκε το 2008 και απο τοτε οι τυποι εξαφανιστηκαν. Λογικο και επομενο.

LP&CD (In The Red - 2008)

24 April 2015

Billy Bao - Dialectics Of Shit

  Το blogger με ενημερωνει πως προσπαθω να γραψω κατι για το Dialectics Of Shit απο τις 4 Φεβρουαριου -του τρεχοντος ετους- επειδη οι κλασσικες παπατζες μου γραφονται και κυριως σβηνονται κατα βουληση, αναλογα τη διαθεση, ευτυχως χωρις να δημοσιευονται. Σημερα λοιπον αποφασισα πως δεν υπαρχει πλεον λογος κωλυσιεργιας, τα πραγματα ειναι καπως στη θεση τους και πως πρεπει να γραψω ενα προλογο για το ποσο γρηγορα εξαντληθηκε η διαλεκτικη μεταξυ του punk και των ιδρυτων του. Χοντρικα οι συντεταγμενες παιζουν μεταξυ Wire και PIL, με τους μεν να αλλαζουν τις συνηθειες του μεσα σε φιλικο κλιμα και τους δε να του γαμανε επιδεικτικα τη μανα και το σοι. Απο κει και περα η κατασταση ειναι τραγικη, τα σεμιναρια των παραπανω δεν ειχαν τρελες παρουσιες, με κανα-δυο σημαντικοτατες εξαιρεσεις, οποτε νεκροφιλιες-ρετροκοπροφιλιες και teenage kicks απο σαρανταρηδες. Κατανοω πως αυτο που λεω εξαπτει τα πνευματα, αλλα ποτε δε γουσταρα τις ιερες αγελαδες, ποσο μαλλον οταν ειναι νεκρες.
 Συν τοις αλλοις πρεπει να λαβετε σοβαρα υποψη σας και την αναξιοπιστια του υπογραφοντα. Δεν ειχα ποτε punk κυρος, δε ξερω καν τι ειναι αυτο. Τι περιμενατε απο εναν ανθρωπο που μολις τωρα αναφερθηκε στον εαυτο του χρησιμοποιωντας τριτο προσωπο. Τουλαχιστον ο Mattin επινοησε τη περσονα του Billy Bao για να κανει σοβαροτατη κριτικη στη ταυτοτητα, στη κατοχη των πνευματικων δικαιωματων, στην ατιμη τη κενωνια και φυσικα στη (ιδια του τη) μουσικη. Γραμμενο ακουγεται πολυπλοκο αλλα στη πραγματικοτητα ειναι ενας μετα-Brainbombs meets Milan Knizak χαμος με οσα post-production κολπα χρειαζονται για να σας κανουν να σηκωθειτε να τσεκαρετε το κατα ποσο ειναι corrupted τα mp3 που κατεβασατε . Παρα πολυ.

Dialectics Of Shit LP (Parts Unknown Records - 2008)

16 November 2014

Splintered - Moraine

 Η αφανης βρετανικη κολλεκτιβα των Splintered περασε ξυστα απο τα ρανταρ του Τυπου σε ολη τη διαρκεια των 90s, ενω ηχητικα δεν ειχε τιποτα να ζηλεψει απο το κακο συναπαντημα των τοτε Skullflower, Ramleh, αιντε και των Godflesh. Μη ξεχνατε πως τοτε το internet ηταν μονο σεναριακη αφορμη για ταινια της Sandra Bullock και η λιγοστη ενημερωση που επαιζε αναφεροταν στις διαμαχες Slayer-Sepultura και Blur-Oasis. Η φαση ηταν σκατα. Οποιος λεει το αντιθετο προφανως ειναι απο τους τυπους που ποσταρουν στο facebook γραφικοτητες για το ποσο ωραια ηταν τοτε που παιζαμε μπαλα και καρατε στις αλανες, ενω ξεχναει πως θα πουλουσε τη μανα του για ενα gameboy. 
 Το Moraine αποτελειται απο δυο κομματια με πολυ χρονο στη διαθεση τους για να χτιστουν. Αυτο το χτισιμο ξεκιναει απο την ηλεκτρακουστικη αποδοση του 'Hawkwind goes Group Ongaku' με οσα μπλιμπλικια χρειαζονται για να γινει ο παραπανω χαρακτηρισμος δοκιμος (στο κεφαλι μου). Στη συνεχεια η μπαντα διυλιζει τις οποιες motorik προσμιξεις βρισκονταν στο noise-rock για να φτασει σε μια πιο ελευθερη φορμα, που ναι μεν παταει σε ενα και μονο riff, αλλα αφηνει τα υπολοιπα μελη του γκρουπ να κανουν τα δικα τους στο παρασκηνιο. Με διαφορετικη μιξη θα ειχαμε να κανουμε με δισκο των A Band. Τωρα αντιμετωπιζουμε τη πιο free εκδοχη του Xaman των Skullflower.

Moraine LP (Suggestion Records / No Risk No Fun Records - 1996)

29 March 2014

Jandek - Glasgow Sunday

  Το θρυλικο ερωτημα που τεθηκε στο High Fidelity για το αν καποιος ειναι δυστυχισμενος επειδη ακουει pop μουσικη η ακουει pop μουσικη επειδη ειναι ηδη δυστυχισμενος, πρεπει να παραφραστει για τις αναγκες αυτης της αναρτησης. Οχι πως θα αλλαξει κατι στο συμπερασμα. Απλα αδυνατω να φανταστω ενα ανθρωπο να αγγιζει εστω και επιδερμικα το χαος της δισκογραφιας του Jandek, ενω ειναι παραλληλα χορηγος θετικης ενεργειας. Και για να μιλησουμε με αναλογιες High Fidelity, o Rob ειναι φτιαγμενος για Jandek. Ο Ian με τιποτα.
 Το Glasgow Sunday θεωρειται ντοκουμεντο επειδη αποτυπωνει το πρωτο live του 'εκπροσωπου της Corwood Industries' EVER, ο οποιος πλαισιωνεται απο το Richard Youngs στο μπασο και τον Alex Neilson στα τυμπανα. Παρα τη βαρυτητα των στιχων, το κυκλωτικο παιξιμο της μπαντας και τη μιρλα στη φωνη, το κοινο ακουγεται να περναει υπεροχα. Σφυριγματα και χειροκροτηματα φαση, οχι απλες ευγενειες. Και καπου εδω ξαναθυμιζω το παραφρασμενο ερωτημα του Hornby και αναρωτιεμαι: Tι σκατα ρε. Mονο εγω πεφτω?

Glasgow Sunday CD (Corwood Industries - 2005)

15 March 2014

Fushitsusha - まだ温かいうちの この今に 全ての謎を 注ぎ込んでしまおう

  Εκει που οι συνεργασιες του Keiji Haino με Ambarchi/O'Rourke/O'Malley ειχαν σαφεις αναφορες στα δυο πρωτα θρυλικα albums των Fushitsusha, οι ιδιοι οι Fushitsusha γυρισαν πλατη στο παρελθον τους απο τη στιγμη που επανασυνδεθηκαν, εστω και με διαφορετικα μελη. Πλεον το group ασχολειται με ενα αγχωτικο, νευρασθενικο αλλα αριστα υπολογισμενο ηχο που φαινεται να χρωσταει πιο πολλα στους Mars παρα στο PSFικο συμπαν. Αυτη τη μεταβαση γινεται πολυ προφανης στο 'Κιτρινο' δισκο, που θα τον λεω απο δω και περα ετσι, επειδη το copy-paste μιας προτασης ιαπωνικων ιδεογραμματων γινεται κουραστικο. 
 To cd ανοιγει τελετουργικα, σαν Ruins στο 1/4 της ταχυτητας τους, με το Haino να στριγγλιζει ακαταληπτα λες και εχει εισπνευσει ηλιο. Μετα το δευτερο κομματι, τα πραγματα αρχιζουν να σπανε με πληρη επιτυχια καθως η μπαντα τρομαζει ακομα και τη Magic Band σε επιπεδο τεχνικης. Οσο ο ακροατης προσπαθει να χωνεψει τι συμβαινει, οι διαθεσεις αλλαζουν με παθολογικο ρυθμο για να καταληξουμε στην ανατριχιλα του τελευταιου track που ενωνει το Nijiumu με το σημερα.  

まだ温かいうちの この今に 全ての謎を 注ぎ込んでしまおう CD (Heartfast - 2013)

09 March 2014

Fushitsusha - 名前を つけないで ほしい 名前を つけて しまうと 全てで なくなって しまうから

 Τελευταιο album Fushitsusha. Τυγχανει να γνωριζω δυο-τρεις ανθρωπους εκει εξω που μολις δουν αυτη τη φραση θα παθουν ντουβρουτζα και θα σκαψουν το δισκο χωρις δευτερη κουβεντα. Υπαρχουν βεβαια και οι υπολοιποι δυο-τρεις επισκεπτες του blog που παραμενουν αδιαφοροι απεναντι στη περιπτωσαρα Keiji Haino. Οποτε παραταω τους πρωτους στην ησυχια τους και απευθυνομαι στους δευτερους. 
 Σας νιωθω. Αληθεια. Εχω σιχτιρισει δεκαδες φορες το Haino για τη παραγωγικοτητα του. 52 solo και 88 split και 91 ξερωγωτιαλλο καθε γαμημενο χρονο. Βαρεθηκα. ΑΛΛΑ η περιπτωση Fushitsusha ειναι εντελως αλλο κολπο. Εδω εχουμε μεθοδευμενο σαμποταρισμα της rock/roll φορμας απο τρεις ανθρωπους που ακουγονται σα να την αγαπουν τοσο που τη σιχαινονται. Τα μετρα ανασυντιθενται, οι μελωδιες καρυδωνονται, το μπασσο (που κατα ενα περιεργο τροπο μου θυμιζει Mick Karn) μπουρδουκλωνεται σε ενα γωνιωδη γριφο χωρις προφανη λυση. Χεστηκαμε για τις λυσεις. Ειναι υπερεκτιμημενες. 

09 February 2014

Les Rallizes Denudes / Taj Mahal Travellers - Oz Days Live 1973

 Τα Ιερο Δισκοποτηρο του Japrock εχει την αιγλη ενος φτηνιαρικου bootleg, με paste-on φωτοτυπημενο εξωφυλλο και μερικες απο τις πιο ενοχλητικες παναδες που εχω δει ποτε πανω σε δισκο. Κι ομως, το Oz Days Live 1973 εκτος απο τη βελονα σου γαμαει κι ολες τις remastered κοπριες που κυκλοφορουν σωρηδον. 
 Στη πρωτη πλευρα, τα τεσσερα ατιτλα κομματια των Les Rallizes Denudes φαντασιωνονται τη πιθανη συζευξη των Velvets με το John Cipollina. Στη ηδη ανιερη εξισωση, προσθεστε και ενα βαρυ, σχεδον post-punk μπασο και εχετε στα χερια σας τα 50 πρωτα νουμερα της PSF. 
 Η δευτερη πλευρα ανηκει στο Μυστηριο των Taj Mahal Travellers. Ακουγοντας τη ξανα, νιωθω την αναγκη να γεμισω μια αμοιρη παραγραφο με υπερβολες και μεγαλοστομιες για θεωσεις, τριτα ματια, πνιγμους στο σκοταδι και παπαριες. Απλα ακουστε το, δε βαζω τσαμπα τα links. Αιντε. 

Oz Days Live 1973 LP (Bootleg - ?)

03 November 2013

Billy Bao - I Am Going To Kill All The Rich Man

 Ενω οι προσωπικες δουλειες του Mattin με αφηνουν αδιαφορο λογω της υπερβολικης διανοητικοποιησης που κουβαλανε, το μπαχαλο του Billy Bao με πιανει ενστικτωδως, ακομα και πισω απο το σχολιο του project για την οποια αυθεντικοτητα του punk. Τοποθετωντας στο ρολο του frontman ενα υποτιθεμενο εκπατρισμενο Νιγηριανο που φτυνει χολη στα μουτρα του καπιταλισμου, ο Mattin επινοησε τη μεγαλυτερη μουσικη προβοκατσια μετα το Extreme Music From Africa του Bennett. Concept μεν, με cojones δε. 

I Am Going To Kill All The Rich Man CS (Drone Errant - 2009)

14 October 2013

Brainbombs - Disposal Of A Dead Body

 Οι serial killers του riff rock προσπαθουν να ξεφορτωθουν το πτωμα της καριερας τους μετα την απροσμενη διαλυση της μπαντας. Το τεμαχιζουν βιαστικα σε 24 ακυκλοφορητα κομματια, τα οποια συσκευαζουν στις σκουπιδοσακουλες του Disposal Of A Dead Body και τα πανε για φουντο στο πλησιεστερο δασος. O δισκος βεβαια δεν ακουγεται αποσπασματικος. Η γνωριμη θεματολογια των Brainbombs δενει με μονωτικη ο,τι περισσευει. Δολοφονιες, βιασμοι, βρισιδια στα ιερα, μπινελικια στα οσια, απελευθερωτικη ασυδοσια. Αν προσπαθειτε με το ζορι να αποφυγετε τις παραπανω πρακτικες, τοτε προτεινω πολλαπλες ακροασεις. Καθαροαιμη ηθικη αυτουργια.  

Disposal Of A Dead Body 2xLP (Skrammel Records - 2013)

22 July 2012

Swans - The Seer

 Δεος. Μονο αυτο μπορεις να νιωσεις μπροστα στην εξαντλητικη διαρκεια του The Seer. Καθε δευτερολεπτο του εχει λογο υπαρξης. Καθε λεπτο του καιει το δερμα του ακροατη. Καθε κομματι του διαβαζεται σαν αποσπασμα απο τη Βιβλο της Σαρκας της Εκκλησιας των Swans. Θα τη βρειτε σε χωρους κατανυξης απο 28 Αυγουστου. Ξεκινηστε το προσκυνημα απο τωρα. Οι απιστοι θα τιμωρηθουν παραδειγματικα.

Υ.Γ. Τα αποκρυφα κειμενα του Seer παραδωθηκαν στα γραφεια του Corrupted Delights σε καθεστως ακρας μυστικοτητας απο τον Αρχιερεα Kiwiknorr, τον οποιο και ευχαριστω δημοσια.

The Seer 2xCD (Young God - 2012)

14 June 2012

Keiji Haino / Stephen O'Malley / Oren Ambarchi - Nazoranai

 Ενω η τεχνη του αυτοσχεδιασμου βασιζεται πρωτα στη τεχνικη και μετα στην επικοινωνια/διαισθηση/χημεια του group, δε θα αναφερθω καν στην εκτελεστικη δεινοτητα των Haino/O'Malley/Ambarchi επειδη στο μυαλο του υπογραφοντα θεωρειται δεδομενη, οσο δεδομενοι θεωρουνται οι δεσμοι του ανθρωπινου ειδους με την ηλιθιοτητα. 
 Αυτο ομως που με εξεπληξε ειναι ο απλετος χωρος που αφηνει σχεδον τηλεπαθητικα ο ενας εμπλεκομενος στον αλλο. Τα χαρακτηριστικα φωνητικα του Haino-san, ελαφρως χαμενα στη μιξη, τη μια σα παραπονα στοιχειωμενου σπιτιου και την αλλη σα τις τυψεις στο μυαλο ενος δολοφονου, δε καβαλανε ουτε μια στιγμη το μπασο-κινουμενη αμμο του O'Malley η τις free-jazzιες του Ambarchi. Και οι τρεις ακολουθουν πιστα το σχεδιο ψυχολογικης εξοντωσης του ακροατη με πληρη επιτυχια.

Nazoranai 2xLP (Ideologic Organ - 2012)

10 June 2012

Pussy Galore - Exile On Main St

 Soul Survivor
When the water is rough,
the sailing is tough
I'll get drowned in your love.
You've got a cut-throat crew,
I'm gonna sink under you
I got the bell bottom blues,
It's gonna be the death of me.
It's the graveyard watch,
running right on the rocks,
I've taken all the knocks.
You ain't giving me no quarter,
I'd rather drink sea water,
I wish I'd never had brought you,
It's gonna be the death of me.

Soul survivor, soul survivor
Soul survivor, soul survivor
Gonna be the death of me,
It's gonna be the death of me.

When you're flying your flags,
all my confidence sags.
You got me packing my bags.
I'll stowaway at sea,
You make me mutiny,
Where you are I won't be,
You're gonna be the death of me.

(Jagger/Richards)

Exile On Main St LP (Shove Records - 1986)

19 May 2012

Fushitsusha - Hikari To Nazukeyo

 Πρωτη μεγαλη σφαλιαρα: Ο θανατος των Fushitsusha αποδειχθηκε νεκροφανεια. Σηκωθηκαν απο τον ομαδικο ταφο των μεγαλων groups που αφησαν νωρις το ματαιο τουτο κοσμο με τον απινιδωτη του Mitsuru Nasuno, μπασιστα των Seijaku. 
 Δευτερη μεγαλη σφαλιαρα: Πανε τα μαυρα εξωφυλλα. Θελω πισω τα μαυρα εξωφυλλα. Ειναι δικα μου. Μου ανηκουν. Δε θελω αυτη τη μαλακια. Χιλιες φορες rawk ποζες αγκαλια με groupies.  
 Τριτη μεγαλυτερη σφαλιαρα: Το group εχει μεσα του ζωη. Εστω απεθαντη. Τα 60 χρονια του Keiji Haino μπορει να ειναι τα τριπλασια απο αυτα του μεσου πιτσιρικα που ηχογραφει για χαρη του νεου, αγαπημενου σας label, ομως το Hikari To Nazykeyo προερχεται απο ενα μερος που η ηλικια δεν εχει καμμια σημασια. Οδυνη, οργη, αιωνιο μπερδεμα. Η δισκαρα που δε προλαβαν να γραψουν ποτε οι Mars. Τοσο καλο.

Hikari To Nazukeyo CD (Heartfast - 2012)
Related Posts with Thumbnails
;