Aaron Dilloway - Medicine Stunts

 Ο Aaron Dilloway εφερε την ηλεκτρακουστικη μουσικη στο υπογειο του καθε dude που τη βγαζει στο καναπε αγκαλια με ενα bong και θελει να ακουσει κατι far out. Πριν το ντεμπουτο των Wolf Eyes στη Sub Pop, η παραπανω εικονα ηταν τουλαχιστον ανηκουστη. Τωρα πλεον ειναι η καθημερινοτητα του αμερικανικου κασετοunderground.
 Απο τοτε, η μπαντα συνεχιζει τη πορεια της (παρα την αυτοσαρκαστικη δηλωση του John Olson πως το noise πεθανε) διατηρωντας τον Dilloway ως περιστασιακο συνεργατη, ενω ο ιδιος ακολουθει τη solo καριερα που αγαπαμε και εμπιστευομαστε οταν θελουμε να κανουμε shut down στο κεφαλι μας. Καπως ετσι ακουγεται και το Medicine Stunts. Σα τις τελευταιες μπερδεμενες σκεψεις λιγο πριν τον υπνο. Ο Dilloway ξεκολλαει υπομονετικα τα υπολειμματα τους απο το κρανιο με amplified μυστρι. Η νοοτροπια του μισαωρου track δεν βρισκεται και τοσο μακρια απο το Air Supply των Lambkin/Lescalleet, αν εξαιρεσουμε βεβαια τη διακριτικοτητα των παραπανω και την αντικαταστησουμε με μια θολη, χοντροκομμενη κασετιλα. Far out maaaaan.

Medicine Stunts CS (Lal Lal Lal - 2014)

D. Edwards - Teenage Tapes

 Απο τη στιγμη που η Death Of Rave κυκλοφορησε δισκο Merzbow, λυθηκαν οι αμφιβολιες μου για το αν το label διαλεξε το ονομα του νοσταλγικα η χαιρεκακα. Ποσο μαλλον τωρα, που μεσα στο σαλο περι techno/no-techno επιλεγει να βγαλει ενα album που ακουγεται σα να κανεις shuffle στο media player library ενος φασαιου με γαματο μουσικο γουστο.

 Το ντεμπουτο του Delroy Edwards καταρχην εντυπωσιαζει με την εκλεκτικοτητα του. Μεσα σε μιση ωρα προλαβαινεις να ακουσεις ξεγανωτους minimal synth τενεκεδες, υπεροχα κακοηχογραφημενο ebm, ψευδο-power electronics ξεσπασματα, κοκκωδες νταμπα ντουμπα τυπου Ron Morelli, κατι σαν ηλεκτρονικο black metal (o Kiwiknorr παντως μου ειπε πως μοιαζει απιστευτα με το Electric Doom Synthesis των Beherit) και μερικα carpenterικα synths με μηδαμινο budget. Ολα αυτα μια χαρα, αλλα κατι αδιορατο μου τη σπαει στο Teenage Tapes. Μεχρι να εντοπισω αυτο το 'αλλα', θα συνεχισω να το λιωνω. 

Teenage Tapes LP (The Death Of Rave - 2014)

Hair Police - Mercurial Rites

 Οσο τα πρωην αφεντικα της πριν καμμια δεκαετιας αμερικανικης noise σκηνης κινουνται πλεον προς ρυθμικα πλαισια,  οι Hair Police συνεχιζουν να πορευονται σε εντελως αντιθετο δρομο απο τους Pete Swanson και τους Dominick Fernow αυτου του κοσμου. Τα εξ αγχιστειας αδερφια των Wolf Eyes κυκλοφορησαν πριν κανα δεκαμηνο το Mercurial Rites στο σαλονι της Type, χωρις ομως να αραιωσουν τον ηχο τους. Τους πειραματισμους με τη συνταγη τους κρατανε για τα solo albums τους.
 Ετσι ο δισκος ειναι μια ηλεκτρακουστικη σουπα απο τσιριχτα feebacks, αυτοσχεδιαστικα drums, no-wave κιθαρισμους, ανατριχιαστικες στριγγλιες, μεσα σε μια πιο ανοιχτη και καθαρη παραγωγη για τα δεδομενα τους. Bonus: μια σχεδον soundtrack-ικη ατμοσφαιρα που ελειπε απο τις προηγουμενες δουλειες.
Αν το Certainty Of Swarms ηταν το Grand Guignol τους, τοτε το Mercurial Rites ειναι σιγουρα το Absinthe τους. Βραβειο συνεπειας 2013.

Mercurial Rites LP (Type - 2013)

Budrūs - Canine Visions IX

 Κανονικα δε θα επρεπε να ανεβασω το κακιστο εξωφυλλο του Canine Visions IX. Ειναι ικανο να ξενερωσει αμεσα καθε υποψηφιο ακροατη που θεωρει πως ενα ανθυποcrust logo που ιπταται ατσαλα πανω απο το κεφαλι ενος σκυλου που περιμενει εναγωνιως το μπαλακι του δε ταιριαζει στο roster της Freak Animal. Κανονικα θα επρεπε να κανω μηνυση στο γραφιστα για προσωρινη τυφλωση και ψυχικη οδυνη, αλλα η μουσικη των Λιθουανων Budrus ειναι τοσο ιδιαιτερη που σταματαει την ανυπαρκτη δικομανια μου.

 To project παιζει ενα μουντο υβριδιο shoegazατου drone, μελαγχολικου ambient και επιθετικων φωνητικων. Αν τα τελευταια δε βρισκονταν τοσο ψηλα στη μιξη, οι Budrus θα ειχαν κανει το πρωτο post-power electronics δισκο ολων των εποχων και εγω θα ειχα μπει εσωκλειστος σε μοναστηρι. Με πολυ φαντασια, εχουμε να κανουμε με το μεταβιομηχανικο αντιστοιχο των Dalek. Γλυτωνω το Αγιο Ορος μεχρι το επομενο album.

(Y.Γ. Θα ηθελα να ευχαριστησω τον Mr. Schwarz για τη συσταση και το link αλλα μου τη σπαει παρ' ολα αυτα) 

Canine Visions IX CD (Freak Animal - 2013)

Robert Beatty - Solos

O Robert Beatty επανήλθε στις αρχές της χρονιάς με τον εξωφρενικό δίσκο των Hair Police στην Type, σε μια εποχή που χρειαζόμουν επειγόντως ένα δίσκο των Hair Police στην Type. Δεν είναι μεγάλο ψέμα πως στα 00's έγινε το καθοριστικό ντου της αμερικάνικης θορυβώδους σκηνής. Μεγάλο ψέμα δεν είναι επίσης πως μια μερίδα από noise dudes εξελίχθηκαν αργά και σταθερά σε sound artists. Και κάποιοι από αυτούς το είχαν, και κάποιοι από αυτούς το είχαν πολύ. Και κάπως έτσι έγινε η στροφή για τον Beatty από το Certainty of Swarms στο Mercurial Rites. Ο Robert Beatty έβγαλε τη βδομάδα που μας πέρασε το Soundtracks for Takeshi Murata LP στην εταιρία του Jason Lescalleet. Από εχθές τον έχω ακούσει έξι φορές. Νιώθω πως ακούω τη μπάντα που έκανε ο Damion Romero και ο Rodger Stella με τους Emeralds. Και αυτό μόνο με κάνει να ξέρω πως θα τον ακούσω άλλες έξι σήμερα.

Από κάπου ξεκινούν όλα αυτά.

Την άνοιξη του 2009, ο Robert Beatty περιοδεύει σαν μέλος των Burning Star Core. Σε κάθε show, ενδιαμέσως των sets, ανεβαίνει με μια synth αρχαιολογία και αυτοσχεδιάζει για κάποια λεπτά. Ηχογραφεί δέκα κομμάτια από αυτά, το καθένα εκ των οποίων αντιστοιχεί και σε μια εμφάνιση από τις 2 ως τις 12 Απριλίου, τα ενώνει, τα τοποθετεί χρονολογικά, και το νέο synth diy είναι μαζί μας. Σε 166 paste on cover αντίτυπα κάπου εκεί έξω.

Είναι ανθρωπίνως αδύνατον να μη με πιάσει κάτι τέτοιο.


Solos LP (What The...? Records - 2009)

Billy Bao - I Am Going To Kill All The Rich Man

 Ενω οι προσωπικες δουλειες του Mattin με αφηνουν αδιαφορο λογω της υπερβολικης διανοητικοποιησης που κουβαλανε, το μπαχαλο του Billy Bao με πιανει ενστικτωδως, ακομα και πισω απο το σχολιο του project για την οποια αυθεντικοτητα του punk. Τοποθετωντας στο ρολο του frontman ενα υποτιθεμενο εκπατρισμενο Νιγηριανο που φτυνει χολη στα μουτρα του καπιταλισμου, ο Mattin επινοησε τη μεγαλυτερη μουσικη προβοκατσια μετα το Extreme Music From Africa του Bennett. Concept μεν, με cojones δε. 

I Am Going To Kill All The Rich Man CS (Drone Errant - 2009)

Non - Back To Mono

 Πισω απο καθε κινηση του Boyd Rice βρισκεται ενα μειδιαμα. Μια υπουλη ειρωνεια που τρεφεται απο τις αντιδρασεις των ορκισμενων εχθρων του αλλα και απο τη πληρη συγκαταθεση των fans. Απο τη στιγμη που θα συστηθεις στη Μεγαλειοτητα του, γινεσαι θυμα -ειτε το θελεις ειτε οχι- ενω αυτος θα γινεται ντιρλα με εξωτικα coctails. Σας προκαλω να βρειτε κατι πιο industrial απο αυτο.
  Αυτη η συμπεριφορα ειναι φυσικα προφανης και στο Back To Mono. Κυκλοφορει ενα δισκο γεματο ωμο θορυβο σε πολυεθνικη, πεταει αναφορες σε Phil Spector, Beatles, Διοκλητιανο, Normal, Carl Jung, ευλογαει τα γενια του στα liner notes και μετα σε αφηνει να αναρωτιεσαι αν εχεις να κανεις με το μεγαλυτερο troll ολων των εποχων η με τη πιο πετυχημενη ενσαρκωση του Αντιχριστου μετα τη Μητερα Τερεζα. 

Back To Mono CD/LP (Mute - 2012)

Aaron Dilloway - Modern Jester

 Συμφωνα με τις καρτες Tarot, ο Τρελος συμβολιζεται απο τον αριθμο μηδεν. Την αρχη και το τελος. Μπορει να ειναι οτιδηποτε επιλεξει. Κινειται εμπειρικα. Χωρις διανοητικη προσεγγιση. Χαρουμενος. Συνηθως απεικονιζεται με ενα δισακι στη πλατη, παρεα με ενα κατοικιδιο, καθως βαδιζει επικινδυνα στο χειλος ενος γκρεμου. 

 Ο 'Συγχρονος Τρελος' του Aaron Dilloway ειναι τυλιγμενος με χιλιομετρα μαγνητικης ταινιας. Δεν ενδιαφερεται για την οποια αρχη η το αναποφευκτο τελος. Μονο για τις απλωμενες λουπες του. Μπορει να γινει οτιδηποτε επιλεξει. Απο σοβαρος ανταγωνιστης των New Blockaders μεχρι και υποψηφιος για το βραβειο 'σωσιας του Terry Riley'. Θα επρεπε να απεικονιζεται με γλαρωμενο βλεμμα, να βαδιζει επικινδυνα στο χειλος του γκρεμου που χωριζει την Ιδιοφυια απο τη Τρελα. 

Modern Jester 2xLP (Hanson - 2012)

Smell & Quim - Jesus Christ

 Η μασημενη τροφη στο στομα ενος γερου. Η μυρωδια μιας δημοσιας τουαλετας. Το κερι στ' αυτια του γειτονα. Το χαμογελο της γυναικας του. Οι κυριλε τσοντες. Το στησιμο του μπατσου μπροστα στη περιπτερου. Η αντιδραση της. Η αγενεια, η ευγενεια και ο,τι συμβαινει μεταξυ τους. Τα δικαιωματα των πεζων. Το καθαρο περιβαλλον. Η υγεια. Η ποιοτητα ζωης. Η ευτυχια. Η νεα γενια. Ολες οι προηγουμενες και αυτες που προκειται να ερθουν. Η θετικη ενεργεια. Η ανακυκλωση. Η ηλιθιοτητα. Το βλεμμα του τυπα με τα κοκκαλινα γυαλια που μπαστακωνεται με τις ωρες εξω απο τα φροντιστηρια. Τα χρηματα. Η ελλειψη τους. Πανω απ' ολα η εξυπναδα. Οι κολλημενες μυξες στο κατα τα αλλα πεντακαθαρο ασανσερ.

Jesus Christ LP (Stinky Horse Fuck - 1991)

Skullflower - Circulus Vitiosus Deus

 'O σοδομισμος εχει μεσα του ενα πνευματικο συστατικο που ειναι πολυ πιο μοχθηρο απ' αυτο που φανταζονται οι περισσοτεροι. Ειναι η πιο υποτιμημενη σατανικη δυναμη αναμεσα στο ευρυτερο κοινο. Αλλα οι ανθρωποι που γνωριζουν, ξερουν πως ειναι η υπερτατη επανασταση απεναντι στο Θεο. Με αυτον ελπιζουν πως θα κερδισουν το ανθρωπινο ειδος με το μερος τους και ετσι θα νικησουν τον ιδιο το Θεο.'

(Αποσπασμα απο αυτη την απιστευτη συνεντευξη)

Circulus Vitiosus Deus 3xCD (Turgid Animal - 2008)

Dead Machines - Plays Kwaidan

 Μεσα στο χειροποιητο μπαχαλο της American Tapes, τα μεταμεσονυχτια electronics των Dead Machines διατηρουν μια συνοχη, την οποια οι υπολοιποι labelmates πολλες φορες αγνοουν για χαρη της εκφρασης. Στο εφταιντσο του Plays Kwaidan, η επικοινωνια του αντρογυνου ειναι τηλεπαθητικη. Φαινεται πως ο ηλεκτρακουστικος θορυβος παιρνει το ρολο του οικογενειακου συμβουλου και κραταει το ζευγος ερωτευμενο μετα απο καμμια πενηνταρια μικροκυκλοφοριων. 

Υ.Γ. Η μανουρα και η προσφορα του rip ανηκει στο φιλτατο Mr. Kiwiknorr (aka κινητη εγκυκλοπαιδεια) τον οποιο υπερευχαριστουμε.

Plays Kwaidan 7" & CD-R (American Tapes / iDEAL Recordings - 2009) 

V/A - Broken Flag: A Retrospective 1982-1985

 "E οχι πατερα. Η αληθεια βρισκεται στη Broken Flag". Μονο τα παραφρασμενα λογια του Γιωργου Πετροχειλου στο 'Χουλιγκανς' αποδιδουν στο μεγιστο αυτο που ξεχυλιζει απο εδω μεσα. Ωμη αληθεια για τα ΠΑΝΤΑ, μεσα απο τα ματια καμμιας 20αριας πιτσιρικαδων με οξυμενη αντιληψη και απεγνωσμενες φωνες.

 Το πενταπλο κουτι της Vinyl On Demand εριξε φως στη παραγνωρισμενη ιστορια του ιστορικου label. Κατα συνεπεια, το ενδιαφερον των νεων θορυβαδων μετατεθηκε απο τους Wolf Eyes στους Ramleh, η κασετα αντικατεστησε το cd-r, τα synths εξαφανισαν τα laptops, το αρχικο νοημα της εξελιξης χαθηκε στη μεταφραση. 

 Χθες εξασφαλισα δυο εισιτηρια για το τριημερο event του Μαιου. Μολις εστειλα τα χρηματα και πηρα το ok, χορευα με το σωβρακο σα το Πετροχειλο στο 3:11 του παρακατω video. Χεστηκα για την εξελιξη.

Broken Flag: A Retrospective 1982-1985 5xLP (Vinyl On Demand - 2007)

Lou Reed - Metal Machine Music

 Πριν λιγα χρονια, η συνεργασια μεταξυ Lou Reed και Μετσαλλικα μου φαινοταν αδιανοητη. Θα μπορουσε να γινει πραγματικοτητα για κανα δυο λεπτα στα sets των 2 Many DJ's. Εκει ομως θα ειχε τo αδιασειστο επιχειρημα της πλακας κυριοι. Οπως ειχαν οι Salt 'n' Peppa με τους Stooges η οι Basement Jaxx με τους Clash στo μεταμοντερνο παραλληλο συμπαν των Soulwax. 

 Η ζωη ομως παιζει βρωμικα παιχνιδια και το Lulu δεν θα εχει πλακα. Θα ειναι περα για περα σοβαρο. Θα βρεθει απο τη πρωτη κιολας μερα κυκλοφοριας στις δισκοθηκες εκατονταδων χιλιαδων ανθρωπων. Θα εισπραξει τα οσα. Θα παρουσιαστει στα εγκυρα ανοιχτομυαλα εντυπα ως γενναια κινηση, στα ιδια ακριβως εντυπα που ειχαν θαψει ασυζητητι το Metal Machine Music. And then their mind split open.

Metal Machine Music LP (RCA - 1975)

Coil / The New Blockaders / Vortex Campaign - The Melancholy Mad Tenant

 Την επομενη φορα που θα διαβασετε για τους ταδε πουθεναδες απο τη Βορειοδυτικη Μπανανια που μολις εβγαλαν 50πλο χειροποιητο κουτι με 8-tracks και ψηνεστε να δωσετε τα τελευταια χρηματα που σας εχουν απομεινει για να το αγορασετε, ξανακουστε το real shit. 

The Melancholy Mad Tenant CD (Black Rose Recordings - 2005)

Mauthausen Orchestra - Bloodyminded

  Με το που γεννηθεις, δεσμευεσαι εν αγνοια σου να κυνηγας ανταγωνιστικα τη προεκταση της σπονδυλικης σου στηλης μεχρι να εξαντληθεις. Τι συμβαινει ομως οταν αρνεισαι να μπεις στο κρυφτουλι? Η οταν φοβασαι την ιδια σου την ουρα? Αν τη κρυψεις αναμεσα απο τα σκελια για πολλα χρονια αρρωσταινεις. Αν τη κουνας επιδεικτικα μπροστα σε ολους εξοστρακιζεσαι απο ενα περιβαλλον που δεν επελεξες ποτε να ανηκεις. Φρικη. Εγινα 33. Ο Χριστος ειχε ηδη καριερα σ'αυτη την ηλικια. Γι' αυτο και η ρηχη ενδοσκοπηση. Τωρα πρεπει να απολογουμαι ακομα πιο πολυ για τις επιλογες μου. Οι μαλακες εκει εξω δεν ειναι πολυ ανεκτικοι απεναντι στα Bloodyminded και ανωριμα πλασματα.

Bloodyminded CS (Aquilifer Sodality - 1984)