Smiling, mutilating and crossdressing in 2011

 Ενω ειναι σχεδον ριψοκινδυνο να παραδεχτω δημοσια πως το 2011 μου συμπεριφερθηκε αψογα, οφειλω να το κανω. Η σατανολατρεια και οι ανθρωποθυσιες επιτελους απεδωσαν. Μια απολυση ειναι το αμελητεο ανταλλαγμα που ζητησε ο Τρισκαταρατος για να κυκλοφορησει επισημα το SMiLE. Κατα τη καθοδο του, αφησε πισω του και ενα μαλλιαρο διαολι που ονομασα Iggy και εκπαιδευω πως να σκοτωνει Χριστιανους. Προς το παρον, χοροπηδαει μπροστα τους μεχρι θανατου.
 Σωστε και εσεις τα απομειναρια της ψυχης σας. Σκοτωστε παρθενες, φατε μωρα, ακουστε τα παρακατω albums. Ειναι αναγκη.

1. The Beach Boys - The SMiLE Sessions Box Set (Capitol)
2. Cut Hands - Afro Noise CD (Susan Lawly / Very Friendly)
3. Snuff - II LP (Filth & Violence)
4. Genocide Organ - Under-Kontrakt CD/LP (Tesco Organisation)
5. Bizarre Uproar - Viha & Kiima LP (Freak Animal / Filth & Violence)
6. Rodger Stella - Kosmische Dub & Reich/Riley 2xCS (Second Layer)
7. Prurient - Bermuda Drain CD/LP/CS (Hydra Head)
8. Tonetta - 777 Vol. II LP & CD (Black Tent Press)
9. V/A - Sonno Ferrum CS (Not On Label)
10. Aethenor - En Form For Bla CD/LP (VHF Records)

Bizarre Uproar - Viha & Kiima

 Περιμενα αυτη τη στιγμη ενα χρονο. Στο μεταξυ απασχοληθηκα με εφταιντσα, live κασετες, συμμετοχες σε συλλογες και splits και ο,τι αλλο εκκρινεται απο τη κινητη παθολογια των Bizarre Uproar αναμενοντας το νεο album. 

 Το Viha & Kiima πρεπει να ειναι ο λιγοτερο διαδραστικος με τον ακροατη δισκος του project. Ο προηγουμενος καταλογος των BU σε ριχνει στο βοθρο συναινετικα. Γουσταρεις να σαπισεις. Ο 'θυμος και η θερμοτητα' ομως σε διαταζει να το κανεις. Σε στηνει στα τεσσερα. Σε παταει. Σε γαμαει. Σου λεει ξανα και ξανα πως η γνωμη σου εχει την ιδια βαρυτητα με ενα χειραφετημενο κουνουπιδι. Ασκει πανω σου πληρη εξουσια και για 45 λεπτα γινεται σαφης καταχρηση της. Υπερβαση. Ψυχολογικος εξευτελισμος. Εκτρωση ιδεων. Ολα μαζι και τιποτα.

Viha & Kiima LP (Freak Animal / Filth & Violence - 2011)

The Beach Boys - The SMiLE Sessions

 Οτιδηποτε εχετε ακουσει/διαβασει για το SMiLE ειναι περα για περα αληθινο. Τα εξαντλητικα sessions, ο εγκλεισμος στο studio, οι τσακωμοι του group, η πνευματικη καταρρευση του Brian Wilson, οι κουβαδες ναρκωτικων, τα πυροσβεστικα καπελα, η παρανοια, η καταθλιψη, ο ανταγωνισμος με τους Beatles για το ποιος θα φτασει πρωτος εκει, τα κολλητιλικια του Dennis με το Charlie Manson, η πιεση της Capitol για το διαδοχο του Pet Sounds.

 Παρα τα παραπανω, οι Beach Boys δε θεωρηθηκαν ποτε cool. Δεν ειχαν κοινα σημεια αναφορας με τους συγχρονους τους. Δεν εκαναν τσουληθρα στις λασπες. Δεν ειχαν μανουρες με το νομο. Δεν αμφισβητησαν τα παντα, τουλαχιστον με το συγκεκριμενο τροπο που ζηταει το rock'n'roll απο τους υπηκοους του. To τοτε κοινο τους αντιμετωπισε καχυποπτα, σα τη μπαντα-τροπαιο του αμερικανικου ονειρου που επρεπε να αποκαθηλωθει. Ακομα και σημερα, εν ετει 2011, που ολοι δηλωνουν με τη πρωτη ευκαιρια την ανοιχτομυαλια τους, οταν λεω πως αγαπαω αυτη τη μπαντα, συνηθως εισπραττω ενα μειδιαμα. Σχεδον το διακρινω τωρα, μεσα απο την οθονη. Κριμα. Το album γραφτηκε για να προκαλει χαμογελα. Εστω και παρανοικα.
 Οτιδηποτε εχετε ακουσει/διαβασει για το SMiLE ειναι περα για περα αληθινο. Ειναι ο μεγαλυτερος χαμενος δισκος ολων των εποχων και αυτα τα sessions αποτελουν τη πιο πιθανη εκδοχη του.

The SMiLE Sessions 2xLP (Capitol - 2011)

Tonetta - 777 Vol. II

 63χρονη παρενδυτικη ατομαρα ηχογραφει γλοιωδη lo-fi pop με απιστευτα εθιστικα refrain που κανει το John Maus, τον Ariel Pink και καθε hypnagogic περσονα να ακουγεται σα τους Yes στο 90125.

 Καθε κομματι του Tonetta καταπιανεται με καθημερινα θεματα οπως την αυτοκτονια, τη κοπροφιλια, το John Lennon, τα θυματα βιασμου, τα μεγαλα καυλια και το πριαπισμο, ενω συνοδευεται απο σπιτικα βιντεακια τα οποια απεικονιζουν τον ιδιο συνηθως με κακο drag και ακομα πιο κακο lip-syncing, ανεβασμενα κατευθειαν στo Youtube.
 Δυστυχως η συλλογη 777 Vol. II δε περιλαμβανει dvd, αλλα περιεχει 17 τριλεπτες γλιτσες που παρα τη περιορισμενη μουσικη γκαμα τους, γινονται κολλητικες σα ξεπεσμενα αφροδισια.

 Wesley Willis meets John Waters με εξωφυλλο-pop art φορο τιμης στο Erector. Επιτελους. Βρηκα το θεο που μου αξιζει.

777 Vol. II LP (Black Tent Press - 2011)

V/A - Sonno Ferrum

 Η κακοσυναρμολογημενη Δευτερα Παρουσια του Sonno Ferrum φερνει σε περας ολες τις απροσδοκητες διασταυρωσεις μεταξυ ανθρωπου και μηχανης (σα μεσο επιθετικοτητας, αυτοματισμου και βιας) που εχουν φαντασιωθει ανα καιρους οι προπατορες του industrial. Δεν υπερβαλλω ουτε στο ελαχιστο. Η συλλογη χτιζει εξι ανωνυμες τσιμεντενιες νησιδες απο σιδεριες, βιοεμφυτευματα, συμπλεγματα και φαντασια για να αγγιξει τη νιρβανα του υπογραφοντα.
 Το tracklisting δεν αναγραφεται πουθενα, παρα μονο οι συμμετεχοντες, δινοντας ακομα μια πινελια αποστασιοποιησης των καλλιτεχνων απο τα δημιουργηματα τους. Μη τολμησετε να το χασετε, ιδιαιτερα αν πασχετε απο το συνδρομο της Κασσανδρας. Ο,τι προφητευσατε αποδεικνυεται αληθες.

Sonno Ferrum CS (Not On Label - 2011)
(You can buy a copy by sending an email to: npenttinen a t gmail dot com)

Rodger Stella - Kosmische Dub & Reich/Riley

 Βγειτε εξω, οπου κι αν ειστε. Επεστρεψα κουβαλωντας στη πλατη τον ημιλιποθυμο Tzomborgha που ολες αυτες τις μερες ειχε κρυφτει μεσα στις βαλιτσες μου φοβισμενος. Ξεπροβαλλε που και που για να παρακολουθησει τα ηθη και τα εθιμα του homo holidayus, του πιο τρομακτικου και πλεονεκτικου εξελικτικου κρικου στην αλυσιδα της ασυδοσιας. Εγω απο την αλλη περασα υπεροχα, αλλα πλεον το μονο που εχει σημασια ειναι η ψυχικη υγεια του αποτυχημενου alter ego μου. Ελπιζω το Kosmische Dub και το Reich/Riley του Rodger Stella να τον φερει στα συγκαλα του. Το πρωτο πρεπει να 'ναι το πιο εξυπνα stoned hypnagogic/plunderphonics πειραμα μετα το τελευταιο δισκο του Joseph Hammer, ενω το δευτερο  φωτιζει με νεον τα συγκοινωνουντα δοχεια μεταξυ του Steve και του Terry. Τι αποποινικοποιηση και μαλακιες. King Tubby's meets minimalists uptown λεμε.  

Kosmische Dub & Reich/Riley 2xCS (Second Layer - 2011)

Cut Hands - Afro Noise

 Λυπαμαι οσους καλλιτεχνες εχουν την ατυχια να κυκλοφορησουν οτιδηποτε μεσα στο 2011. Τη χρονια του Afro Noise. Με συγχωρειτε για τη προωρη, ενθουσιωδη αποφαση και τα μεγαλα λογια, αλλα το ντεμπουτο του William Bennett με το ψευδωνυμο Cut Hands ειναι ακομα μεγαλυτερο.

Afro Noise CD (Susan Lawly/Very Friendly - 2011)
(The link is removed due to Bennett's kind request)

Genocide Organ - Under-Kontrakt

 Απο τη στιγμη που η Tesco Organisation ανακοινωσε την επικειμενη κυκλοφορια του Under-Kontrakt, η αγωνια μου ειχε φτασει σε πνιγηρο σημειο. Αρρωστησα. Κανενα link ρε. Πουθενα. Οποτε φανταζεστε τη χαρα μου τωρα.  Ξερετε γιατι ακουγομαι σα κολλημενος fan? Επειδη ειμαι. 

 Οι Genocide Organ ειναι κατι παραπανω απο προσωπικοι ηρωες, οποτε μη περιμενετε να συμπεριφερθω αντικειμενικα. Θα κανω σα τρελαμενη δεκαπενταρα τιγκα στις ορμονες που παρακολουθει για πρωτη φορα τους Beatles στον Ed Sullivan η σα το Lee Perry μπροστα απο μια σακουλα χορτο. Οπως βλεπετε, αποφευγω επιμελως την αναφορα στο δισκο, γιατι ειναι αυτονοητο πως βρισκεται ηδη στην Αγια Πενταδα της χρονιας. Αμην.

Under-Kontrakt CD/LP (Tesco Organisation - 2011)

Snuff - II

  Οι Snuff μου θυμιζουν τους υποπτους τυπαδες που συχναζουν εξω απο σχολεια, τους μυστηριωδεις θαμωνες των sex shops που κυκλοφορουν εξω απο την εμβελεια των radar της πλειοψηφιας, τους clean-cut κυνηγους θηραματων με το θολωμενο βλεμμα, τα σιγανα ποταμακια των μεγαλουπολεων. Αυτους που κινουνται υπουλα αναμεσα στο πληθος μυριζοντας τον αερα για να βρουν το επομενο τροπαιο τους. 

 Ειχα χρονια να νιωσω ενοχλημενος απο ενα album, ποσο μαλλον απο ενα power electronics album. Το ΙΙ μου ετριψε τη τρεχουσα πραγματικοτητα στα μουτρα σα γυαλοχαρτο βουτηγμενο στα σκατα, χωρις να αναφερει serial killers η θυματα του Β' Παγκοσμιου. Μου υπενθυμισε πως δεν χρειαζεται να ανατρεξω σε δικογραφιες και ιατρικα βιβλια για να παρω τη καθημερινη δοση αρρωστιας που χρειαζομαι για να λειτουργησω υπο συνθηκες πιεσης. Με εβαλε αντιμετωπο με τα ιδια μου τα γουστα, σε σημειο που αμφισβητησα τα κινητρα τους. Μου εδειξε πως το μονο που χρειαζεται ειναι λιγη παραπανω παρατηρητικοτητα και καχυποψια οταν κανω zapping η οταν εξυπηρετω καποιο αδιαφορο πελατη στη δουλεια. Η ουσια βρισκεται στις λεπτομερειες και το ΙΙ ειναι γεματο απ' αυτες. Top 3 για το 2011. Ναι ρε, απο τωρα.

II LP (Filth & Violence - 2011)

Aethenor - En Form for Blå

 Κλειστε φωτα, πορτες και παραθυρα, φορεστε ακουστικα και βυθιστειτε στο πρωτο μεγαλειωδες album της χρονιας. Η κολλεκτιβα των Aethenor αφηνει προς το παρον το προωθημενο doom/drone παρελθον της και καταπιανεται με ενα αφαιρετικο μπασταρδο ελευθερου αυτοσχεδιασμου που με εχει αφησει με γουρλωμενα ματια και ανοιχτο στομα. 

 Ο ηχος του En Form For Bla δεν προσδιοριζεται ευκολα -αλλωστε δεν εχει συγκεκριμενες πλευρες η γωνιες- αλλα με λιγη φαντασια και βαρυ πονοκεφαλο μπορει και να βρειτε τμηματα του In A Silent Way του Davis, των Supersilent και των Aufgehoben. Θα σας παρακαλουσα να ακουσετε αυτο το δισκο με τον ενα η με τον αλλο τροπο. Αγοραστε το, κατεβαστε το, κλεψτε το, αλλα μη το προσπερασετε. Ειναι τοσο καλο που θελω να κανω εμφυτευση προσθετων αυτιων σε αβολα σημεια του σωματος μου για να το απολαμβανω ακομα πιο πολυ.

En Form For Bla CD/2xLP (VHF - 2011)