Showing posts with label The Ten Commandments Of 2015. Show all posts
Showing posts with label The Ten Commandments Of 2015. Show all posts

12 December 2015

The 10 Endless Loops Of 2015

 Φτασαμε αισιως στο τρισκαταρατο σημειο του ψυχαναγκαστικου απολογισμου της χρονιας, εκει που θα αναγκαστεις να επιλεξεις κατι, αρα κατα συνεπεια θα αφησεις κατι αλλο πισω. Εχω ακουσει πως αυτο κανουν οι υπευθυνοι ενηλικες οποτε μιμητικα θα προσπαθησω να ανταπεξελθω. Ιδου λοιπον οι 10 δισκοι που παιχτηκαν σε μονιμο repeat στο αρχηγειο του Corrupted Delights. Ηδη νιωθω ωριμοτερος.
  1. Grunt - Myth Of Blood (Freak Animal)
  2. John Carpenter - Lost Themes (Sacred Bones)
  3. Kerridge - Always Offended Never Ashamed (Contort Records)
  4. Bourbonese Qualk - 1983-1987 (Mannequin)
  5. Iron Fist Of The Sun - We Can Yield Our Own Footsteps (Cold Spring)
  6. Mob - Heolstor (More Mars)
  7. Riz Ortolani - Cannibal Holocaust O.S.T. (Death Waltz / One Way Static)
  8. Wolf Eyes - I Am A Problem: Mind In Pieces (Third Man Records)
  9. LR & Puce Mary - The Female Form (Posh Isolation)
  10. The New Blockaders - Nonchalant Acts Of Artistic Nihilism (Klanggalerie)

11 December 2015

Iron Fist Of The Sun - We Can Yield Our Own Footsteps

 Ο υβριδικος ηχος του We Can Yield Our Own Footsteps κλονιζει συθεμελα τη τεχνοφοβικη αποψη μιας μεγαλης μεριδας συγχρονων power electronics καλλιτεχνων που ισχυριζεται πως τα πολλα-πολλα εξομαλυνουν τις αιχμηρες γωνιες του ιδιωματος. Ομως ο Iron Fist Of The Sun χρησιμοποιει τη τεχνολογια για να ακονισει ο,τι περισσευει, με μια διαυγεια που σπανια συνανταμε σε αντιστοιχους δισκους.
 Καταρχην, το μουσικο μερος φερνει πιο πολυ σε ηλεκτρακουστικη συνθεση, ασχετα και αν οι λουπες παραμενουν τραχιες και τα μπασα μπουκωνουν το χωρο με παραπανω ενταση, οπως στο Cold Wet Skin που κυριολεκτικα τριζει τζαμια. Στο Trapped In Amber ακουμε τις τελευταιες ανασες ενος σιδερενιου πνευμονα καθως γινεται σταδιακα σμπαραλια απο ψηφιακη παραμορφωση, ενω το εναρκτηριο Pride ξεκιναει σα δυσοιωνο soundtrack για να καταληξει σε ενα βουβο οργασμο αρνητικοτητας. Η καθαροτητα της παραγωγης σε κανει να νιωθεις πως ο Lee Howard ψιθυριζει στο αυτι σου και αυτη η εγγυτητα γινεται εξαιρετικα αβολη οταν παταει τις κραυγες, ακομα και οταν κρυβεται πισω απο 500 φιλτρα, οπως στη καυλαντα του Born Of Snake.
 H industrial κουλτουρα ειναι ακομα πολυ ερωτευμενη με το παρελθον της και δε την αδικω στο ελαχιστο. Απλα χρειαζεται κι αλλους δισκους σαν αυτον για να της δειξουν νεες κατευθυνσεις.

We Can Yield Our Own Footsteps CD/LP (Cold Spring - 2015)

18 November 2015

Wolf Eyes - I Am A Problem: Mind In Pieces

 Trip Metal: Σχεδον αυτοσαρκαζομενος ορισμος της μουσικης των Wolf Eyes απο τον ιδιο τον John Olson σε αυτη τη θρυλικη συνεντευξη. Απο τοτε, το TM μεταλλαχθηκε σε ενα ιντερνετικο νεολογισμο που απο την αναπαραγωγη εχει χασει το αρχικο του νοημα. Εγινε σλογκαν με trademark, meme, μοναδα μετρησης καιλας με hashtag, μεθοδος ανορθοδοξου marketing και τελικα, απ' οτι ακουω στο I Am A Problem, ενα καινουργιο μουσικο ειδος.
 Το δευτερο συνθετικο του τιτλου δικαιολογει μονο την εισαγωγη της μπαντας στο roster της Third Man, γιατι κατα τα αλλα ο δισκος μοιαζει με προιον συγκροτημενης σκεψης, κατι που δεν πρεπει να εχει ειπωθει ξανα για οτιδηποτε προερχεται απο τους Wolf Eyes. Ισως αυτη τη φορα να εχουν αναπτυξει και μια διεστραμμενη 'pop' ευαισθησια, με σαφεις διαχωριστικες γραμμες μεταξυ των οποιων εισαγωγων και οποιων ρεφραιν. Ακομα μια παγκοσμια πρωτια. Σ' αυτο βεβαια βοηθανε τα riffs του Crazy Jim που ενω θυμιζουν δεκαδες διαφορετικα μεταξυ τους πραγματα, θα αντισταθω στο πειρασμο να τα απαριθμησω γιατι θα χαλασω το ενα και μοναδικο συμπερασμα. To Ι Αm A Problem ειναι ο πρωτος Trip Metal δισκος στην ιστορια και απο δω και περα ολοι οι υπολοιποι θα συγκρινονται αυτοματα με αυτον. Αν φυσικα υπαρξουν.

I Am A Problem: Mind In Pieces CD/CS/LP (Third Man Records - 2015)

04 November 2015

Bourbonese Qualk - 1983-1987

 Κατι ανεξηγητο με κρατουσε μακρια απο τους Bourbonese Qualk, ενω διαθετουν ολα τα εχεγγυα για να ψαρωσω με μια μπαντα. Παραλληλη δραση με μεγαλα ονοματα, αναφορες στα υστερογραφα και στους αστερισκους της ιστοριας του ταδε ιδιωματος, σπιτικες παραγωγες και μια ανταγωνιστικοτατη ατζεντα, ανταξια των Crass. Ο μοναδικος ανθρωπος που επεμενε να ασχοληθω ηταν ο Mr. Schwarz, μεχρι που σταματησε να με συμβουλευει οταν ειδε πως το κεφαλι μου παραμενει αγυριστο. Τωρα το γυρισα στην αντιθετη κατευθυνση για να το χτυπησω στο τοιχο.
 Το 1983-1987 συλλαμβανει τον ηχο αυτης της κρουσης που ειναι τοσο ευρυς, ωστε αναδρομικα η ταμπελα industrial να φαινεται τοσο λιγη και αναγκαζομαι να επιστρατευσω τους ελαφρως πιο εκνευριστικους χαρακτηρισμους punk funk και proto-techno για να καταλαβαινομαστε. Αδιαμφισβητητα, τουλαχιστον τα μισα κομματια της διπλης συλλογης κινουνται πανω στον ηχο της Mix-Up περιοδου των Cabaret Voltaire, χωρις ομως αυτο να σημαινει πως η μπαντα δεν εχει χαρακτηρα, ιδιαιτερα απο το σημειο που σταματαει να αυτογκετοποιειται μεσα στα cut-ups και τα samples. Απο κει και περα, κολλανε πανω σου σα βδελλα με το Sweat It Out (το καλυτερο κομματι που δεν εγραψαν ποτε οι Skinny Puppy), το Pogrom -που εκλεψαν απροκαλυπτα οι Raime για περαιτερω obscure credit-, το Dream Decade με την Ike Yard παγωμαρα και το εκπληκτικα αγχωτικο Head Stop που ειναι φτιαγμενο για να μπαινει σε καθε mix του Secret Thirteen. Μοναδικη ελλειψη της συλλογης? Αυτο

Bourbonese Qualk 1983-1987 CD/2xLP (Mannequin - 2015)

19 June 2015

Kerridge - Always Offended Never Ashamed

  Η πρωτη ακροαση του Always Offended Never Ashamed εγινε πριν κανα εξαμηνο εντελως διεκπεραιωτικα σε λαθος χρονο, με ακομα πιο λαθος διαθεση, οποτε αφησε πισω του αδιαφορες εντυπωσεις και μια ελαφρως ξυνισμενη μουρη. Αμεσως τοποθετηθηκε στα πιο ψηλα ψηφιακα ραφια του σκληρου, διπλα στα υποψηφια προς διαγραφη.
 Για τη δευτερη ευκαιρια, φροντισα να εξασφαλισω καλυτερες συνθηκες με επιεικια, ορεξη για διαλογο και ενα αστραφτερο χαμογελο που απο τη στιγμη που πατησα play, αρχισε να αντιστρεφεται στραβωμενο. Το album ηταν υπεροχο. Αυτο που εφταιγε ηταν οι προσδοκιες μου για ενα A Fallen Empire Vol. 2 και οχι o Kerridge που εκανε πληρες ηχητικο reboot.
 Χωρις να ανηκει σε καποιο συγκεκριμενο ειδος, ο δισκος εχει αισθητικα κοινα με την εκκενωση ηχου των Emptyset καθως και με τη sound art brut των Aanipaa, των οποιων το ονομα δε θα καταφερω να γραψω σωστα, ακομα και με copy paste. Σε αυτη τη περιπτωση δε φταιω εγω αλλα το html του γαμωblogger. Καποιος αλλος, θα ειχε καμπουριασει το project απο το βαρος της ιδιας του της σκατιλας, αλλα εδω το παραστημα κρατιεται ευθυτενες με το κηδεμονα βαρβατων beats που σκανε σε σημεια που δε θα επρεπε να υπαρχουν. Να μη ξεχασω επισης να αναφερω και τη προσθηκη φωνητικων, που ενω δε βγαζεις λεξη, καταλαβαινεις πως η σεροτονινη του Kerridge ειναι εξαντλημενη και θα κανει ο,τι μπορει για να σου συμβει το ιδιο.

Always Offended Never Ashamed 2xLP (Contort Records - 2015)

10 June 2015

Grunt - Myth Of Blood

 Πισω απο καθε τι μεγαλο, σχηματιζεται ενας ακομα μεγαλυτερος μυθος που επιβεβαιωνει τη θεση του στην ιστορια. Η μυθολογια και το συναισθημα της επικοινωνει με ενα τροπο που τα επιχειρηματα και η λογικη αδυνατουν να κανουν. Ετσι, οταν περασουν 200 χρονια, σας εχω θαψει ολους και κυβερνω το γνωστο και αγνωστο προς το παρον συμπαν, θα φροντισω να περασω το Myth Of Blood στους απογονους σας σαν το ανεπισημο θαυμα της εναπομεινουσας ανθρωποτητας. 
 Οπως καταλαβατε, η ψυχραιμια εχει φυγει κλωτσηδον απο αυτη την αναρτηση. Ειναι ανεπιθυμητη. Ακομα και να ηθελα να ειμαι πιο αντικειμενικος, δε με αφηνουν οι επι μερους λεπτομερειες, οπως το organ στο δευτερο μισο του ομωνυμου κομματιου, τα στραγγαλισμενα φωνητικα του εισαγωγικου Black Flag η την ηλεκτρικη καρεκλα του Interrogation Paranoia. Για πρωτη φορα στα χρονικα, ο Grunt θυμιζει συνειδητα κατι αλλο εκτος απο τον εαυτο του, σα να κανει ενα φορο τιμης στο προσφατο παρελθον του industrial συνεχους (πρωτο GO, Ex. Order, Survival Unit, ακομα και Halthan) για να συρραψει ενα μελλοντικο classic. Λειτουργει υπεροχα υπο συνθηκες πιεσης, κατα προτιμηση στο δρομο, με νταλα ηλιο και τσιτα νευρα. 

Myth Of Blood CD/LP (Freak Animal - 2015)

28 May 2015

The New Blockaders - Nonchalant Acts Of Artistic Nihilism

 'Γνωρίζω μια κατάσταση εκτός του πνεύματος, της συνείδησης, του είναι, η οποία δεν εχει πλέον ούτε λόγια ούτε γράμματα, μα στην οποία διεισδύει κανείς με κραυγές και χτυπήματα. Και δεν είναι πια καν ήχοι ή νοήματα που εξέρχονται, δεν είναι λέξεις, είναι ΚΟΡΜΙΑ.

 ΠΟΥΤΣΑ ΚΑΙ ΞΥΛΟ

στη κολασμένη πυρά όπου ποτέ πιά δεν θα τεθεί η ερώτηση της λέξης ούτε και της ιδέας.

 Χτύπα μέχρι θανάτου και γάμα τους τα μούτρα, χύστους στα μούτρα, η έσχατη γλώσσα, η έσχατη μουσική που ξέρω και σας ορκίζομαι πως βγαίνουνε ΚΟΡΜΙΑ ζωντανεμένα.'

(Αποσπασμα απο το Πουτσα Και Ξυλο του Antonin Artaud)

Nonchalant Acts Of Artistic Nihilism CD (Klanggalerie - 2015)

21 May 2015

LR & Puce Mary - The Female Form

  H Posh Isolation διαφημιζει πως το Female Form πραγματευεται τη στενη σχεση αλλα και τη τριβη μεταξυ των φυλων, λες και το 98,9% της παγκοσμιας δισκογραφιας δεν ασχολειται με το ιδιο θεμα. Ισως θα επρεπε να δωθει περισσοτερη σημασια στο γεγονος πως ο μισος δισκος ηχογραφηθηκε στην υπογα του Mayhem στη Κοπεγχαγη και ο υπολοιπος στο σαλονι των EMS στη Στοκχολμη. Απο αυτη και μονο τη λεπτομερεια θα επρεπε να γινεται αντιληπτη η αντιθεση και η ισορροπια που θελει να θιξει το concept, χωρις περαιτερω διευκρινισεις.
 Αλλωστε η θεματολογια γινεται προφανης μεσα στα πρωτα κιολας λεπτα του album. Οι καλλιτεχνες θολωνουν τα εμφυλα χαρακτηριστικα του συνηθως ασπρομαυρου ηχου τους σε ενα διαφανες γκριζο ηλεκτρακουστικο περιβαλλον, αντιστοιχο με το Decaying Ships του Pulse Emitter και το Dream House Variations του Keith Fullerton Whitman. Μοναδικη εξαιρεση διαφορετικης αποχρωσης αποτελουν τα φωνητικα, με τη πεθαμενατζιδικη εκφορα του LR να διαδεχεται τη σαφως πιο ανθρωπινη (και επι μονιμου βασεως σπασμενη) Puce Mary. Καλο θα ηταν να κανετε πρωτη ακροαση με χαλασμενη διαθεση. Οχι, δε θα βοηθησει καθολου, αλλα αυτο ακριβως ειναι το νοημα.

The Female Form LP (Posh Isolation - 2015)

02 April 2015

Mob - Heolstor

  Η μαγεια των Mob βασιζεται πανω στο εξης παραδοξο: Ενω εχουν ολα τα χαρακτηριστικα του στρατευμενου HNW (και με το παραπανω), ταυτοχρονα απορριπτουν το μανιφεστο του NO IDEAS, NO CHANGES, NO DYNAMICS, ΝΟ DEVELOPMENT που προφανως συνελαβε καποιος αταλαντος για να δωσει αλλοθι στη τιποτιλα του. Ποσο τελειο ειναι αυτο? Απιστευτα πολυ. Ιδιαιτερα οταν καθε κομματι του Heolstor στελνει τις οδηγιες χρησης στο καλαθι των αχρηστων.
 Αυτη η ταση ειχε γινει αισθητη στο ντεμπουτο τους, αλλα στο Heolstor ειναι πλεον εξοφθαλμη. Τα τεσσερα tracks του album ειναι μεν ειναι το ηχητικο αντιστοιχο του μαυρου μονολιθου στο 2001, αλλα παραλληλα σφυζουν απο ιδεες, που δινουν την εντυπωση αφηγηματικοτητας - λεξη ταμπου στο wall. Ετσι, η βομβωδης εισαγωγη του δευτερου κομματιου δινει την αισθηση ασφαλειας μεχρι να σκασουν οι μπετονιερες των Incapacitants για να τα γαμησουν ολα, το τριτο κομματι που πηγαινοερχεται μεταξυ της φθορας του Nord και της αφθαρσιας των Vice Wears Black Hose και φυσικα τη παλιρροια του τεταρτου κομματιου που θυμιζει περισσοτερο εργο του Hokusai παρα οτιδηποτε (αντι)μουσικο.
 Aν ολα αυτα σας ακουγονται υπερβολικα, μαλλον δεν ακουσατε ακομα το Heolstor η εχω γινει fanboy και θελω αφισα με τις φατσες του Biz και του Tsop στο δωματιο μου.

Υ.Γ Θα σας συμβουλευα να προμηθευτειτε αμεσα το Heolstor απο το site της More Mars επειδη οι 80 κοπιες του συνοδευονται και απο το εκπληκτικο artwork του Tsop.

Heolstor CD-R (More Mars - 2015)

17 March 2015

Riz Ortolani - Cannibal Holocaust O.S.T.

  Οταν μετα τις πρωτες προβολες της ταινιας σου αντιμετωπισεις σοβαρες κατηγοριες για ανθρωποκτονια των πρωταγωνιστων σου, τοτε εχεις κανει κατι πραγματικα πολυ καλα. Bεβαια το θεμα εληξε οταν ο Ruggero Deodato αναγκαστηκε να αποκαλυψει δημοσια τα τεχνασματα των effects καθως και να παρουσιασει τους ηθοποιους αρτιμελεις στο δικαστηριο. Απο τοτε το Cannibal Holocaust στρογγυλοκαθεται στο θρονο των video nasties, ακριβως οπως του αξιζει.
 Ενας απο τους παραγοντες που εκανε τους ανασκολοπισμους, καννιβαλισμους, βιασμους και δεκαδες αλλους -ισμους της ταινιας αξιομνημονευτους, ειναι σιγουρα το soundtrack του Riz Ortolani που αντιπαραθετει συνθετικους με φυσικους ηχους, για να τονισει τη συγκρουση των δυτικων με τους αυτοχθονες της νοτιοαμερικανικης ζουγκλας. Θα ακουσετε γλυκερες μελωδιες με εμβολιμα κακιασμενα synth, κοπροdisco υπερτατης γλιτσας, midi κρουστα που σαφως εμπνευστηκαν απο το Craig Leon (και πιθανοτατα ενεπνευσαν τον Cut Hands), ανατριχιαστικα εγχορδα και ενα τοσο ξεπλυμενο funk που κανει τους Average White Band να ακουγονται σα τη μπαντα του Sly. Ενα γνησιο Corrupted Delight. 

Cannibal Holocaust LP (Death Waltz Recording Co. / One Way Static - 2015)

27 January 2015

John Carpenter - Lost Themes

 Καταρχην, οι λεξεις Carpenter και τρομος θα παραμεινουν αρρηκτα συνδεδεμενες στον αιωνα τον απαντα. Οποιος τολμησει να πει το αντιθετο, πρεπει να αναφερει τον Cronenberg τουλαχιστον μια φορα στη συζητηση, αλλιως ο διαλογος θα ειναι ατοπος. Δευτερον, το ονομα του Τρισμεγιστου θα βρισκεται διπλα στους πρωτοπορους της ηλεκτρονικης μουσικης, ασχετα και αν οι αντιστοιχες λιστες γραφονται απο ζωαδια που ξεχνουν να τον αναφερουν. Τριτον, τα ιδια ζωαδια θα σπευσουν να συμπεριλαβουν το Lost Themes στα καλυτερα της χρονιας επειδη τα synths και η Sacred Bones ειναι πολυ kewl. Τι να κανουμε. They Live.
 Σημασια εχει πως το καινουργιο album του μπαρμπα τσακιζει. Κλεινει το ματι σε οσους θα αναγνωρισουν μοτιβα απο το Assault On Precinct 13/The Fog/Escape From New York και το στομα σε οσους χασκουν ακουγοντας Xander Harris, Umberto και Oneohtrix. Το κλιμα παραμενει ανεπαφο απο μοντερνιες, μονο που αυτη τη φορα επειδη η μουσικη βρισκεται εκτος κινηματογραφικου πλαισιου, θα παρατηρησετε αναφορες σε καθε μορφης ηλεκτρονικου ιδιωματος που παιζει τριγυρω, απο EBM και techno μεχρι industrial και ξερω γω τι αλλο θα σπρωξει το boomkat την επομενη Πεμπτη. Οποιαδηποτε ομοιοτητα δεν ειναι καθολου συμπτωματικη.

Lost Themes CD/LP (Sacred Bones - 2015)
Related Posts with Thumbnails
;