Δεν εχω τη παραμικρη ιδεα για το βιογραφικο του Andrew Scott Young, αλλα μετα τη πετρια που εφαγα κατακουτελα κατα τη πρωτη ακροαση του Slophaus Diver θα τσακιστω να αγορασω οτι εχει βγαλει. Εδω εχουμε να κανουμε με ενα μεταβιομηχανικο εξαμβλωμα αυτοσχεδιαστικης φυσεως που αλλαζει τα μετρα και τα σταθμα για το τι σημαινει harsh noise εν ετει 2010. Οι εκρηξεις ειναι σκορπιες και απροβλεπτες, ενω το editing του υλικου ραβει σχεδον αδιορατα πανω στη μαγνητικη ταινια τριξιματα απο ξεκουρδιστα εγχορδα που θα ορκιζοσουν πως ανηκουν σε soundtrack ταινιας τρομου. Η κασετα εκδιδεται σε μολις 100 κοπιες, οποτε φευγω για buy now.
