Blackest Ever Black - She Died With Her Eyes Open

  Σε προηγουμενη αναρτηση ανεφερα πως το μεχρι τωρα εξαιρετικο label Blackest Ever Black καταπινει hype με τις χουφτες απο εντυπα και bloggers, με sold-out 12ιντσα απο το πρωτο γαμημενο 48ωρο, με support σε †Cut Hands ΡΕ ΜΟΥΝΙΑ†, διατηρωντας ομως ανεπαφη τη χαρακτηριστικη σκατοψυχη αισθητικη του. 

 H πρωτη (και τελευταια) σκεψη που εσκασε στο μυαλουδακι μου κατα την ακροαση του She Died With Her Eyes Open ειναι πως τα πραγματα εξελισσονται πιο γρηγορα απο μια broadband. Θα παιξει επανασταση σε περιορισμενα downloads και δε θα προλαβω να τη κατεβασω. Γερασα. Πλεον ενα mixtape με Sutcliffe Jugend, Burzum, Nocturnal Emissions και Yellow Tears μαζι με 5-6 darkwave obscurities θεωρειται kewl. Ο συγχρονος πολιτισμος μου αφαιρεσε το αναποσπαστο δικαιωμα στη χαρα που εισπραττω οταν καποιος αγνωμονας με αποκαλει παιδοφιλο, ανωμαλο πρεζακια η εστω κατι τοσο ευφανταστο για τις μουσικες μου προτιμησεις. Ας ειναι. Μπορω να ζησω μ' αυτο. Ευκολα. Ειθε η Blackest Ever Black να ειναι το new black. 

She Died With Her Eyes Open CD-R (Blackest Ever Black - 2011)

Burzum - Fallen

 Μετα την πολλοστη ακροαση του Fallen, μαζευω τα κομματια μου και απολογουμαι για το χθεσινο, βιαστικο ανθυπο-δελτιο τυπου. Δισκοι τετοιου συναισθηματικου βεληνεκους δεν ειναι φτιαγμενοι για να βρισκονται εστω και σε ψηφιακη μορφη χαμηλης πιστοτητας διπλα σε εξυπνακιστικα κειμενακια ενος μαλακα που κρυβεται πισω απο το δαχτυλο του. Ο Burzum για αλλη μια φορα μετετρεψε το υπαρξιακο του βαρος σε Τεχνη και εμενα σε ταπεινο υποτελη του.

Υ.Γ. Ευχαριστω τον Αρχοντα του Σκοτους Cocaine Death και το κολαστηριο του, Ourfuneral που αναρτησε πρωτος το link και ετσι εγω του το εκλεψα.

Fallen CD/LP (Byelobog Productions - 2011)
(The link is removed)

Burzum - Belus

To αδηφαγο 2010 εφτασε στο τελος του, τρωγοντας ακομα και τον ιδιο του τον εαυτο. Στη καννιβαλιστικη του διαδρομη καταπιε φιλους, σχεσεις, αγαπημενα προσωπα και συντροφους ζωης. Μεσα στο κλιμα ασυδοσιας, ξεκινησε να ρευεται απογοητευση, μοναξια, μιζερια και αυτη τη γαμημενη αισθηση παραδοσης. Και εγω, καθισμενος στο κεντρο του χαους να προσπαθω να βαλω ματαια τα πραγματα σε ταξη, ακουγοντας νυχθημερον το Belus.

 Δεν θα κατσω να αναλυσω πως και γιατι το τελευταιο album του Burzum ειναι σημαντικο, τουλαχιστον με αντικειμενικα μουσικα κριτηρια. Δεν ειμαι αλλωστε και ο πλεον αρμοδιος. Στο διαδικτυο μπορειτε να βρειτε χιλιαδες trve kvlt reviews. Θα κατσω ομως να αναφερω γιατι αυτος ο δισκος ειναι σημαντικος για μενα. Με συνοδεψε στις πιο ομορφες στιγμες της χρονιας, αλλα με βοηθησε και στις πιο ασχημες. Μου εδειξε πως η μοναχικοτητα ειναι επιλογη αλλα η μοναξια ειναι καθεστως. Πανω απο ολα ομως με εκανε να αισθανθω σαν πιτσιρικας. Εκατσα να τον ακουσω προσεκτικα εκατονταδες φορες, τυπωσα και μελετησα τους μεταφρασμενους στιχους, προσεξα το artwork, τα credits, εδωσα σημασια σε καθε πιθανη λεπτομερεια του. Οπως ειχα κανει παλιοτερα με το Disintegration, το Unknown Pleasures, το Reign In Blood, το πρωτο Velvets, το OK Computer και το The Sky's Gone Out.

 Το Belus ειναι ενα αριστουργημα. Ακομα και αν εβγαινε 10 χρονια πριν η μετα, παλι το ιδιο θα ελεγα. Για αυτο και μονο το λογο, ειναι ο δισκος της χρονιας του Corrupted Delights.

Belus CD/2xLP (Byelobog Productions - 2010)