Ημουν πολυ επιφυλακτικος απεναντι στο Badlands, οπως αλλωστε ειμαι καθε φορα που συνανταω ενα album που μνημονευεται απο τη blogοσφαιρα ως future classic πριν ακομα κυκλοφορησει. Οποτε θεωρω χρεος μου να αποκαταστησω δημοσια το ονομα του Dirty Beaches (κατα κοσμον Alex Zhang Hungtai) και να παραδεχτω το λαθος μου.
Η εξιδανικευμενη αποψη του Ταιβανου για το rock'n'roll ειναι απολυτως απαραιτητη σε μια εποχη που οι κιθαρες ακουγονται ενοχλητικα ανωδυνες. Ο τυπας ζει στο κοσμο των highways, των diners, του Kerouac, της αιωνιας εφηβιας και επειδη ειναι πολυ νεαρος για να εχει βιωσει κατι τετοιο, φροντιζει να πνιξει το αλυχτισμα του σε υπναγωγικο reverb. Στο A Hundred Highways μαλιστα, κλεβει τη μελωδια του Night Of The Assassins των Rallizes Denudes. Αυτο απο μονο του με εκανε να σκασω για να ακουσω το πιο μελαγχολικο δισκο της χρονιας.
Badlands LP (Zoo Music - 2011)
