Showing posts with label - Ennio Morricone. Show all posts
Showing posts with label - Ennio Morricone. Show all posts

18 January 2017

Ennio Morricone - Maddalena O.S.T.

 Μεχρι να εντοπισω την ακριβη πηγη του sample σε εκεινο το κομματι του Pita απο το Get Out, πιστευα για χρονια πως προκειται για καποια αντεστραμμενη βερσιον του Ecstasy Of Gold. Τουλαχιστον βρηκα το συνθετη. Δεν θα μπορουσα να μπερδεψω τον Morricone με κανεναν αλλον. Τελικα, το ατιτλο επος του Rehberg χρωσταει τη ψυχη του στο Come Maddalena, το οποιο ανοιγει το δισκο της σημερινης αναρτησης.
 Φυσικα, ενα soundtrack του Mαεστρου δεν χρειαζεται τα διαπιστευτηρια τριτων για να μπει εδω μεσα, ουτε καν της ταινιας που ανηκει. Το Maddalena χοντρικα θιγει την ενοχικη παλη μεταξυ σαρκας και πνευματος και ενω κινηματογραφικα αυτη η ιδεα εχει αποδοθει δεκαδες φορες πιο ευστοχα, μουσικα αμφιβαλλω αν εχει επενδυθει καλυτερα. Ακουστε το. Το εχετε αναγκη.

 Ennio Morricone's discography is immense, so you need any help that you can get if you wanna go beyond the spaghetti classics or the latest deluxe giallo reissue that you just can't afford. So, I found my slowly to Maddalena through Pita's sampling on his monumental track from Get Out, which still sounds like the future itself.
 The movie brought up issues about the conflict of spirituality and carnality. Musically, that clash translates into a bittersweet fusion of orchestral arrangements and some sort of psychedelic-tinged sounds, that we have come to associate with the equally libidinous Gainsbourg/Vannier collaboration in Melody Nelson. Essential stuff.

Maddalena LP (GDM - 1971 / 2015)

16 November 2010

Ennio Morricone - Crime And Dissonance

Πολυ πριν το κολλημα των HNW καλλιτεχνων με τα ιταλικα giallo, ο μεγιστος Ennio Morricone εντυσε μουσικα μερικες απο τις πιο sexy δολοφονιες αθωων κορασιδων που αποτυπωθηκαν ποτε στο celluloid. Η διπλη συλλογη Crime And Dissonance διατηρει τη μνημη αυτων των αιθεριων υπαρξεων, επιλεγοντας τις πιο ιδιαζουσες στιγμες του Ιταλου μαεστρου. Το ψυχεδελικο sexploitation διαδεχεται τo μαστουρο-funk της Dark Magus εποχης του Davis, οι ορχηστρικες κακοφωνιες χαμουρευονται με την ρυθμολογια των Can, το Faust Tapes κανει teasing στην avant-garde του Penderecki. Μεσα σε αυτο το εκλεκτικο χαρμανι, η ψυχαναλυτικη ερμηνεια του μαχαιριου ως φαλλικο συμβολο στα ερωτικα εγκληματα, αποδεικνυεται ορθη.

Crime And Dissonance 2xCD (Ipecac - 2005)
Related Posts with Thumbnails
;