Διανυω μια περιοδο συνειδητης αποφυγης προβληματισμων, σκεψεων και δευτερων αναγνωσεων, οποτε το soundtrack του τελευταιου καιρου ανηκει στους Ramones και στο Back To Mono του Phil Spector. Στεγνα και ομορφα. Ετσι, οταν ο αξιοτιμος φιλος του blog, Maxaplentis προτεινε στο chatbox το Abhorrence And Dismay, εκανα πως δεν το ειδα και συνεχισα να φωναζω ONE-TWO-THREE-FOUR.
Σε ανυποπτο χρονο, ο δισκος κατεβαινει για να καταναλωθει στα γρηγορα, ισα-ισα για να ευχαριστησω ευγενικα. Ειχα ξεμεινει στο προηγουμενο δισκο των Maaaa, οπου το αντρογυνο επαιζε καθαροαιμο pedal noise, ενα αυτοκινητιστικο σε λουπα με διαπεραστικο mastering. Σημερα, εχω την εντυπωση πως το project διανυει περιοδο συνειδητου προβληματισμου, σκεψεων και δευτερων αναγνωσεων, με τις εκρηξεις τους να ειναι μετρημενες και τοποθετημενες σε ενα πλαισιο που θα ονομαζα post-industrial αν το timing της συναντησης μας ηταν πιο συγχρονισμενο. Σιγουρα με κερδισε, σιγουρα θα το ξανακουσω με την πρεπουσα διαθεση, τωρα ομως Today Your Love, Tomorrow The World.
Σε ανυποπτο χρονο, ο δισκος κατεβαινει για να καταναλωθει στα γρηγορα, ισα-ισα για να ευχαριστησω ευγενικα. Ειχα ξεμεινει στο προηγουμενο δισκο των Maaaa, οπου το αντρογυνο επαιζε καθαροαιμο pedal noise, ενα αυτοκινητιστικο σε λουπα με διαπεραστικο mastering. Σημερα, εχω την εντυπωση πως το project διανυει περιοδο συνειδητου προβληματισμου, σκεψεων και δευτερων αναγνωσεων, με τις εκρηξεις τους να ειναι μετρημενες και τοποθετημενες σε ενα πλαισιο που θα ονομαζα post-industrial αν το timing της συναντησης μας ηταν πιο συγχρονισμενο. Σιγουρα με κερδισε, σιγουρα θα το ξανακουσω με την πρεπουσα διαθεση, τωρα ομως Today Your Love, Tomorrow The World.
Abhorrence And Dismay CD/CS (Triangle - 2016)
