Αν και μολις 25 ετων , ο αμερικανος Mark McGuire εχει ηδη μια διψηφια δισκογραφια στο ονομα του και αλλη τοση σαν μελος των Emeralds. Το υλικο του προερχεται απο ενα παραλληλο συμπαν, στο οποιο η μουσικη δεν παραπατησε ποτε στα κατσαβραχα του punk, αλλα συνεχισε να τρεχει με ιλιγγιωδη ταχυτητα στο autobahn του γερμανικου μοντερνισμου. Εχει αφαιρεσει τη new age παπατζα του kraut/synth των late '70s μεσα απο τα ρουθουνια των πρωταγωνιστων του, ενω εκανε στους πιτσιρικαδες του No Fun να βγουν απο το moshpit και να αραξουν στο πλησιεστερο chill-out room.
Η διπλη συλλογη A Young Person's Guide To Mark McGuire φιλοδοξει να περασει το μηνυμα σε αυτους που δεν εχουν την υπομονη να κυνηγουν cd-r και κασετες, αλλα παρ'ολα αυτα επιθυμουν να αγγιξουν την hypnagogic νιρβανα. Ο ΜcGuire υφαινει λεπτες κιθαριστικες μελωδιες ενορχηστρωνοντας μια χορωδια απο ρεπλικες του Robert Fripp στο No Pussyfooting. Χωρις δεξιοτεχνια. Κατω απο τη θαλασσα. Το effect ειναι τοσο υπνωτιστικο που θα επρεπε να θεωρηθει ακαταλληλο κατα την οδηγηση η κατα το χειρισμο εργοστασιακων μηχανηματων.
A Young Person's Guide To Mark McGuire 2xCD (Editions Mego - 2011)