Στη πρωτη ακροαση/ματια, το ντεμπουτο full-length του Pogrom φαινεται υπερανθρωπο. Εχεις την εντυπωση πως ο Λιθουανος δημιουργος σουταρει ολη μερα στεροειδη στο περινεο του. Δινοντας ομως περισσοτερη προσοχη στη διαδοχη των κομματιων -απο Grunt-ικο PE σε αφαιρετικους metal junk γριφους και απο εκει σε 80s industrial/noise- παρατηρεις πως το μονο υπερανθρωπο χαρακτηριστικο του Multicultural Degeneration βρισκεται στη καλλιτεχνικη εξελιξη του σημερινου καλεσμενου. Καμμια σχεση με το καφρο του Live και το μπουγιο του Liberal Cunt. Κατα τα αλλα, η συναισθηματικη γκαμα του δισκου ειναι περα για περα ανθρωπινη και αυτο το κανει ακομα πιο καλο.
Multicultural Degeneration CS (Filth & Violence - 2012)