V/A - Epicurian Escapism II

 Η συλλογη Epicurian Escapism κυκλοφορησε το 2013 με αφορμη το ομωνυμο φεστιβαλ, παρουσιαζοντας την πολυπλευρη προσεγγιση των συμμετεχοντων πανω στο συγχρονο (post) industrial. Απο τοτε οι εξελιξεις ηταν ραγδαιες και τα ονοματα ανεβοκατεβηκαν την κλιμακα δημοφιλιας, με κορυφαιο παραδειγμα τον Trepaneringsritualen που αυτη τη στιγμη που μιλαμε απολαμβανει τα σαλονια των μεγαλων εταιριων.
 Oι υπολοιποι καλλιτεχνες παρουσιαζουν αυτο που ξερουν καλυτερα, με τους Ke/Hil σε ψυχροπολεμικο mode, τον Αnemone Tube σε δυο ελλειπτικα drones χωρις τρελες εκπληξεις, Post Scriptvm σε απονερα του Grey Eminence και Dieter Müh να μεγαλουργουν στο εικοσαλεπτο Bethlehem.

 The exemplary curated second volume of the infamous Epicurian Escapism compilations showcases a diverse roster of artists that serves both as a treat for the initiated and an introduction for the newcomer. If I had to pick only one track, I would get Dieter Müh's Bethlehem, which is an glorious mindfuckery in the vein of Maeror Tri and Unveiled. Luckily I don't have to.

Epicurian Escapism II CD (The Epicurian / Silken Tofu / Peripheral - 2013)

Trepaneringsritualen - Perfection & Permanence

 Οπως βλεπετε, ο Thomas Ekelund χρειαζεται επειγοντως διακοπες. Οπως και γω. Το μονο που μας κραταει σε μια σχετικη ισορροπια ειναι η τεχνη του. Οποτε αρχιζω να σπαω, βαζω το Perfection & Permanence. Μεχρι να αναρωτηθω αν ο Trepaneringsritualen αποτελει λυση η ειναι μια εκφανση του ιδιου του προβληματος, ο δισκος εχει τελειωσει και οι μαλακισμενες σκεψεις σκανε. Ολα καλα. 

 To ντεμπουτο του Σουηδου για το θεσμο της Cold Spring ειναι ενας υποδειγματικος death industrial δισκος. Τα εχει ολα ρε. Το βαρβατο κοπανημα απο το εκμαγειο του Brighter Death Now, το πιο καθαρο ηχο του Theologian, τη σοβαροτητα του Control και μια εντελως προσωπικη occult θεματολογια και φωνητικα που συνηθως συνανταμε στην απο κει πλευρα του black metal. Tη καλη δηλαδη. 

 Highlight αποτελει η υπερκομματαρα Alone/A/Cross/Abyss. Προκειται για το πιο εθιστικο κομματι του 14. Σοβαρα. Διψηφια repeats. Μεχρι το τελος της χρονιας θα εχουν διπλασιαστει. Οπως και η θεση του στα καλυτερα της χρονιας, με η χωρις διακοπες. 

Perfection & Permanence CD/LP (Cold Spring - 2014)

Trepaneringsritualen - Martyrium

 Παρα τη πορεια της Σουηδιας στο death industrial, συνεχιζω να χρησιμοποιω τη φραση 'γιναμε Σουηδια' σε περιπτωσεις εκπολιτισμου καταστασεων που (κατ' εμε) χρηζουν διαφορετικης αντιμετωπισης. Ετσι, για καθε χωρισμενο ζευγαρι που διατηρει αηδιαστικα φιλικες σχεσεις, καπου εκει εξω ενα αθωο LP του Brighter Death Now καταστρεφεται, ενω για καθε προσκοπο που βοηθαει μια ανημπορη γιαγια να διασχισει το δρομο, καποιος θρηνει για το μεταφυσικο χαμο του Songs From The Massive Darkness των Megaptera απο τη δισκοθηκη του. 

 Το συμπαν βεβαια δε καθεται με σταυρωμενα χερια και εξομαλυνει τις ενοχλητικες γωνιες υγειας και ευτυχιας με το ηχητικο γυαλοχαρτο του Trepaneringsritualen. Στο Martyrium, o Thomas Ekelund δινει εμφαση στο συνθετικο 'ritualen' του ονοματος του για μια αλα Archon Satani μαυριλα. Οταν το ακουω νομιζω πως επαναφερω καπως τη κοσμικη ισορροπια. Καντε το ιδιο. Πειτε οχι στα καλως κειμενα.

Martyrium CS (Small Doses - 2011)