Το Sick: The Life And Death Of Bob Flanagan, Supermasochist κλεινει συγκινητικα με τη φραση "you always hurt the one you love" δινοντας το καλυτερο πιθανο τελος σε ενα documentary που αποτυπωνει οσο πιο ανωδυνα μπορει τη ζωη του performance artist και συγγραφεα Bob Flanagan, που δικαιως αυτοαποκαλειτο supermasochist.
Ο Flanagan επασχε απο κυστικη ινωση, μια κληρονομικη πολυσυστηματικη νοσο που τον σημαδεψε για ολη του τη ζωη, αλλα παρα τις επιπονες επιπλοκες της, ο ιδιος πολεμησε τα συμπτωματα της μεσω της ακραια μαζοχιστικης του σεξουαλικοτητας. Και οταν λεω μαζοχιστικης, δεν εννοω καυλιαρικα χαστουκακια και σφαλιαριτσες αλλα απολυτη παραδοση στα γουστα της συντροφου, mistress και μουσας του, Sheree Rose.
Παρακολουθωντας το film για δευτερη φορα χθες το βραδυ, παρατηρησα οτι δεν ενοχληθηκα ουτε απο τις μεταλλικες μπαλες στο απευθυσμενο του Flanagan, ουτε απο το καρφωμα των γεννητικων οργανων του πανω σε μαδερια, ουτε απο τις ψυχρες γκριματσες της μητερας του. Αυτη τη φορα ανατριχιασα απο τις αντιδρασεις των δυο soulmates που αντιλαμβανονται πως το αναποφευκτο τελος βρισκεται κοντα.
(Directed By Kirby Dick - 1997)
