Preslav Literary School - Echolalia

Η ηχολαλια συνανταται στον αυτισμο, στο συνδρομο Tourette καθως και στη νοσο Alzheimer. O ασθενης επιδιδεται στην αυθορμητη και μηχανικη επαναληψη λεξεων η φρασεων που μολις ακουσε απο τριτους. Εξυπηρετει κυριως κοινωνικους σκοπους, βαζοντας σε σκεψεις τον sound artist Adam Thomas (Preslav Literary School) για το αν η λουπα -η πρωτη υλη της δουλειας του- ειναι επαρκες επικοινωνιακο μεσο.
 Στο Echolalia, συνεργαζεται σε πραγματικο χρονο με εφτα μουσικους και καλλιτεχνες απο ολη την Ευρωπη, επισημαινοντας τις θαυματουργες στιγμες που η ιδιομορφη tape-loop big band του λειτουργει τηλεπαθητικα. Τα θραυσματα κινεζικων folk μελωδιων, neue deutsche welle, μηνυματων αυτοματων τηλεφωνητων, εφημερων pop υμνων, πολιτικων λογυδριων και οδηγιων κοσμιας συμπεριφορας μηρυκαζονται μεχρι να αποβαλλουν την αρχικη τους σημασια, ενω στη διαδρομη βρισκουν εναλλακτικους τροπους επικοινωνιας. 

Echolalia LP (No-Fi - 2010)

The Rita - Predators

Το κατ' εξοχην pop format του 7ιντσου απαγορευεται δια ροπαλου στις μουσικες εκφανσεις που επωφελουνται απο τις μεγαλες διαρκειες. Ποσο μαλλον στο στρυφνο HNW που βασιζει τις υπνωτικες ιδιοτητες του στο παιχνιδι με τον ακροατη για το ποιος θα αντεξει περισσοτερο. Και ομως, η τραγανιστη κρουστα που επιπλεει πανω στη λαβα του Predators δεν θα ακουγοταν το ιδιο ευθραυστη αν το track χτυπουσε το μισαωρο. Ο Sam McKinley (aka The Rita) ως δεινος καταδυτης επεξεργαζεται υποβρυχιες ηχογραφησεις μολις για 10 λεπτα και παρ'ολο το χρονικο περιορισμο, χειριζεται με μαεστρια το υποκωφο μπασο του βυθου, προκαλωντας τους μετρητες της κλιμακας richter.

Predators 7" (Second Layer Records - 2010)

M.B. - Mectpyo/Blut

Ο υπολογιστης μου υποφερει. Εδω και αρκετο καιρο ακουω τον σκληρο δισκο να μουρμουριζει το κυκνειο ασμα του, καθως και το ανεμιστηρακι να πλακωνεται αδικα με τις τουφες απο σκονη. Και που κολλαει ολο αυτο με τον Maurizio Bianchi? Το Mectpyo/Blut ηχογραφηθηκε το 1980 για λογαριασμο του ακρωνυμιου M.B. και ενω μπηκε βιαστικα στο ραφι με τα industrial/noise, χρωσταει περισσοτερα στη musique concrete παρα στους SPK. Ο Ιταλος πειραματιστης εδειξε απο νωρις την εφεση του στον ηθελημενα υπολειτουργικο εξοπλισμο, βαζοντας στο ιδιο γλιτσιασμενο κλουβι μασημενες λουπες, χαλασμενα synths, τσιριχτα feedbacks, ελεγχοντας τα παντα μεσω του pause στο κασετοφωνο του. Μια ωδη στην ξεπερασμενη τεχνολογια που πασχιζει να ανταπεξελθει εις ματην στις παραλογες απαιτησεις του ιδιοκτητη της.

Mectpyo/Blut 2xLP (Marquis Records - 2010)

The New Blockaders - Falten

Φουτουριστικο Μανιφεστο 

1. Σκοπός μας είναι να τραγουδήσουμε τον έρωτα του κινδύνου, το φρόνημα της ενέργειας και της αφοβίας.

2. Το θάρρος, η τόλμη και η εξέγερση θα είναι τα ουσιώδη στοιχεία της ποίησης.

3. Μέχρι σήμερα η λογοτεχνία έχει εκθειάσει την ακινησία της σκέψης, την έκσταση και τον ύπνο. Σκοπός είναι να εξάρουμε την επιθετική δράση, την πυρετώδη αϋπνία, τον διασκελισμό του δρομέα, το θανάσιμο άλμα, την γροθιά και τον κόλαφο.

4. Επιβεβαιώνουμε ότι η μεγαλοπρέπεια του κόσμου έχει εμπλουτιστεί με μια νέα ωραιότητα: την ωραιότητα της ταχύτητας. Ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο του οποίου η εξάτμιση κοσμείται με μεγάλους σωλήνες, σαν ερπετά με εκρηκτική ανάσα – ένα βρυχώμενο αυτοκίνητο που καλπάζει μανιασμένο είναι ωραιότερο από τη Νίκη της Σαμοθράκης.

5. Θέλουμε να υμνήσουμε τον άντρα που κρατάει το τιμόνι, που εκσφενδονίζει το δόρυ του πνεύματος σε όλον τον πλανήτη, σ’ όλο το μήκος της τροχιάς του.

6. Ο ποιητής πρέπει να αφιερώσει τον εαυτό του με ζέση, μεγαλείο και γενναιοδωρία, να διογκώσει την ενθουσιώδη θέρμη των αρχέγονων στοιχείων.

7. Πέρα από τον αγώνα, δεν υπάρχει άλλη ομορφιά. Έργο χωρίς επιθετικό χαρακτήρα δεν μπορεί να είναι αριστούργημα. Η ποίηση πρέπει να συλληφθεί ως βίαιη επίθεση κατά αγνώστων δυνάμεων, ως τιθάσσευση και υποταγή τους ενώπιον του ανθρώπου.

8. Βρισκόμαστε στο έσχατο ακρωτήρι των αιώνων! … Ποιος ο λόγος να κοιτάμε προς τα πίσω, όταν αυτό που θέλουμε είναι να σπάσουμε τις μυστηριώδεις πόρτες του Αδύνατου; Ο Χώρος και ο Χρόνος πέθαναν χθες. Ζούμε ήδη στο απόλυτο, διότι έχουμε δημιουργήσει την αιώνια, πανταχού παρούσα ταχύτητα.

9. Θα δοξολογήσουμε τον πόλεμο –τη μόνη υγιεινή του κόσμου–, τον μιλιταρισμό, τον πατριωτισμό, την χειρονομία των αγγελιαφόρων της ελευθερίας που σπέρνουν τον όλεθρο, τις ωραίες ιδέες που γι’αυτές αξίζει κανείς να πεθάνει, και την περιφρόνηση για τη γυναίκα.

10. Θα καταστρέψουμε τα μουσεία, τις βιβλιοθήκες, τις ακαδημίες όλων των ειδών, θα πολεμίσουμε την ηθικοκρατία, τον φεμινισμό, κάθε ευκαιριακή ή χρησιμοθηρική δειλία.

11. Θα υμνήσουμε τα μεγάλη πλήθη τα συνεπαρμένα από την εργασία, την ηδονή και τα έκτροπα. Θα τραγουδήσουμε τις πολύχρωμες, πολυφωνικές παλίρροιες της επανάστασης στις μοντέρνες πρωτεύουσες. Θα τραγουδήσουμε τον δονούμενο νυχτερινό πυρετό των οπλοστασίων και των ναυπηγείων που αστράφτουν βίαια κάτω από τα ηλεκτρικά φεγγάρια. Τους άπληστους σιδηροδρομικούς σταθμούς που καταβροχθίζουν τις σερπαντίνες του καπνού. Τα εργοστάσια που κρέμωνται απ’ τα σύννεφα με τις στραβές γραμμές του καπνού τους. Τις γέφυρες που δρασκελούν τους ποταμούς σαν γίγαντες αθλητές, σπινθηρίζοντας στον ήλιο με τη λάμψη του μαχαιριού. Τα περιπετειώδη ατμόπλοια που οσφραίνονται τον ορίζοντα. Τις βαθύστερνες μηχανές που οι τροχοί τους ψαύουν τις ράγες σαν οπλές ταράστιων χαλύβδινων αλόγων που έχουν χαλινό από σωλήνα. Και την κομψή πτήση των αεροπλάνων που οι έλικες τους πλαταγίζουν στον άνεμο σαν σημαίες και μοιάζουν με αλαλαγμούς ενθουσιασμού ενός πλήθους.

(Filippo Tommazo Marinetti - 1909)

Υ.Γ. Θα ηθελα να ευχαριστησω το blog Μιλωντας Για Το Χιονι που μοιραζεται μαζι μας αυτη την εξαιρετικη μεταφραση.

Falten 10" (Hypnagogia - 2003)

The New Blockaders - Reductio Ad Absurdum

Η εις ατοπον απαγωγη (λατινικα Reductio Ad Absurdum) ειναι η συλλογιστικη μεθοδος κατα την οποια αποδεικνυεται η αληθεια μιας προτασης, με βαση το γεγονος οτι η αντιθετη της ειναι ψευδης η λανθασμενη. (Βικιπαιδεια)

Η αντι-μουσικη των New Blockaders κυοφορει την αντιφαση. Ενω κανεις δεν θα μπορουσε να ισχυριστει -με οση φαντασια και αν εχει- πως υπαρχει μουσικοτητα μεσα στις βιομηχανικες συμφωνιες τους, αρνουμαι να πιστεψω το γεγονος πως οι TNB αφηνονται στο ελεος του θορυβου για τον θορυβο. Το χαος προσεγγιζεται ως prima materia για τα οργανικα γλυπτα τους, εκμαιευοντας κατι απο το τιποτα. Κατι πολυ μεγαλυτερο απο το αθροισμα των μερων της. Δημιουργικη καταστροφη? Ιδου η αντιφαση σας.

Reductio Ad Absurdum LP (Harbinger Sound - 2010)

Fille Qui Mousse - Se Taire Pour Une Femme Trop Belle

Το εβδομαδιαιο update του mailorder Volcanic Tongue εχει πολυ καιρο να με εντυπωσιασει. Μου φαινεται οτι ο ιδιοκτητης/δημοσιογραφος/συγγραφεας/trend-setter David Keenan το εχει ριξει στους hypnagogic χυλους επειδη θελει να πουλησει. Ας μη γινω ομως γρουσουζης μαλακας για αλλη μια φορα και ας απολαυσω τα νεα της βινυλιακης επανεκδοσης του μοναδικου album των Γαλλων Fille Qui Mousse απο το 1973. 

To Se Taire Pour Une Femme Trop Belle (η αλλιως Trixie Stapleton 291) οφειλει να παιζεται σαν μουσικο χαλι στα κεντρα αποκαταστασης του Ο.ΚΑ.ΝΑ επι 24ωρου βασεως, δειχνοντας στους παθοντες την ασχημη πλευρα των εθισμων. Αποτελειται απο 11 παραισθητικες βινιετες kraut εκφορας, αψυχολογητων collages και ναρκομανους συλληψης που παραπαιουν απο το prog στη συγχρονη συνθεση. Αντε τωρα να βρω ανθρωπο να ανταλλαξω το cd με το LP. Πατε Keenan, εσυ φταις.

Se Taire Pour Une Femme Trop Belle CD (Fractal Records - 2001)

Destroy All Monsters - Double Sextet

Οταν το rock 'n' roll αποδεσμευτηκε απο τη χουντα της τραγουδοποιιας, ταμπουρωθηκε μεσα σε μουχλιασμενα υπογεια, εκπεμποντας ηλεκτρισμο στον εξω κοσμο. Οι δεκτες ηταν μετρημενοι στα δαχτυλα ενος εξωγηινου χεριου, αλλα παρα τον μικρο αριθμο τους, κυρηξαν ανταρτοπολεμο στη συμβατικοτητα. Τα επιτευγματα των White Light/White Heat, Funhouse, Metal Machine Music, The Second Annual Report, Confusion Is Sex, Twin Infinitives, Burned Mind θεωρουνται πλεον αυτονοητα. Τι θα συνεβαινε ομως αν στη λιστα των παραπανω albums καταχωνιαζαμε  αυθαιρετα και το Double Sextet των Destroy All Monsters? Απλα θα βρισκαμε στεγη και συντροφια σε μια χαμενη ηχογραφηση του παραγνωρισμενου group απο το Detroit Rock City, που ακουγεται σαν την ανεπιτηδευτη διασκευη του Free Jazz του Coleman απο τους Airway. Το 1974. Με πολλα φτηνα ναρκωτικα. Και πλυση εγκεφαλου απο εικονες του Godzilla. 

Double Sextet LP (Printed Matter, Inc. - 2009)

Pandit Pran Nath - Midnight: Raga Malkauns

To διπλο cd Midnight: Raga Malkauns μας προσφερει την σπανια ευκαιρια να ακουσουμε την φωνητικη δεξιοτεχνια του κλασικου Hindustani βοκαλιστα Pandit Pran Nath, συνοδευομενη απο τα ατελειωτα drones των μαθητων του, La Monte Young και Terry Riley. Ο αμερικανικος μινιμαλισμος χρωσταει την υπαρξη του στα διδαγματα του Ινδου guru και ακουγοντας τις δυο μακροσκελεις ragas που περιεχονται εδω μεσα, διακρινουμε τμηματα που θα μπορουσαν να βρισκονται στο Τhe Well-Tuned Piano η στο In C. Αναγκαιο.

Midnight: Raga Malkauns 2xCD (Just Dreams - 2003)

Part Wild Horses Mane On Both Sides - Carving Ones Void

Θα ειναι πολυ τεμπελικο εκ μερους μου να καταταξω το βρετανικο ντουετο των Part Wild Horses Mane On Both Sides σαν τη γηινη εκδοχη των Flower-Corsano Duo. Σαφως και υπαρχουν κοινες επιρροες (Don Cherry, Rashied Ali, Frank Lowe) αλλα εκει που οι δευτεροι εκμεταλλευονται τις καθαρτηριες ιδιοτητες του ηλεκτρισμου, οι PWHMOBS αφηνουν τις σιωπες να εχουν τα ιδια δικαιωματα με τους φρενηρεις αυτοσχεδιασμους τους. Στο Carving Ones Void, η αυστηρα περιορισμενη ηχητικη παλετα του φλαουτου και των drums υπταται πανω σε ενα ημιδιαφανη βομβο, σαν ενα yogi που γνωριζει πως να ελεγχει το χωροχρονικο συνεχες. Εγγυημενο κολλυριο για την επιπεφυκιτιδα του τριτου ματιου σας.

Carving Ones Void CD-R (Golden Lab - 2008)

Robert Ashley - Wolfman

Μια απο τις πιο επιδραστικες ηχογραφησεις του αμερικανου συνθετη Robert Ashley, εκδοθηκε απο το εκλεκτικο label Alga Marghen σε ενα single-sided 12ιντσο το 2002. Η επιλογη της εταιριας να απομονωσει το Wolfman, υποννοει την σημαντικοτητα ενος εργου που αποτελει μια σπουδη πανω στην αλληλεπιδραση της ανθρωπινης φωνης με τα πρωτογονα ηλεκτρονικα μεσα του 1964. Οι φθαρμενες λουπες πνιγονται απο το διαπεραστικο feedback του μικροφωνου (πολυ κοντα στα αντιστοιχα πειραματα του Alvin Lucier), ενω οι μονοτονοι βοκαλισμοι του Ashley ανοιγουν το δρομο για τα πρωτα βηματα των Whitehouse, που μαλλον ειχαν λιωσει το αυθεντικο LP.

Wolfman Single-Sided 12" (Alga Marghen - 2002)

Wesley Willis - Wesley Willis's Joy Rides

Οταν ο Wesley Willis πεθανε το 2003, ηταν ενα 40χρονο, διμετρο πιτσιρικι 150 κιλων που επασχε απο σχιζοφρενεια και εγραφε ακαταπαυστα μουσικη για να σταματησει τις φωνες στο μυαλο του. Οι στιχοι του αποτελουν την επιτομη του punk σχολιου για τη πολιτικη (Rock Saddam Hussein's Ass, Bill Clinton), για το καλλιτεχνικο χωρο (Αlanis Morissette, Urge Overkill), για τους υπερηρωες της παιδικης του ηλικιας (I Wupped Batman's Ass) καθως και για τα προσωπικα προβληματα του (Chronic Schizophrenia, My Mother Smokes Crack Rocks).
To documentary Wesley Willis's Joy Rides αφηγειται αναλαφρα, χωρις περιττες συγκινησεις την ιστορια του απολυτου outsider artist της δεκαετιας του '90, τονιζοντας σε καθε πλανο την υποτιμημενη ιδιοφυια του Willis. Aν το εβλεπε και ο ιδιος, θα χαιρετουσε τον σκηνοθετη Chris Bagley με μια κουτουλια και θα του φωναζε "Rock Over London, Rock On Chicago".

Wesley Willis's Joy Rides DVD (Directed By Chris Bagley - 2008)

Climax Denial - Sexuality Is A Curse

Μεσα στο ενθετο του Sexuality Is A Curse θα βρειτε την φωτογραφια μιας αναψοκοκκινισμενης δεσποινιδας που φοραει ζωνη αγνοτητας. Αυτη αλλωστε ειναι και η θεματολογια στις περισσοτερες ηχογραφησεις του Alex Kmet, γνωστοτερου και ως Climax Denial. Η δυσχερεια ικανοποιησης των πιο ιδιαιτερων απολαυσεων μεσα σε μια κοινωνια που ενω φαινεται πως δοξαζει το sex, κοντοστεκεται αμηχανα μπροστα στη θεα της ιδιας της πραξης. Και τι κανει αυτη τη κασετα να ξεχωριζει απο τις ορδες των υπολοιπων power electronics καφρων? Ο Kmet δειχνει να γνωριζει πολυ καλα πως ο καλυτερος τροπος για να προσεγγισεις το αντικειμενο του ποθου σου, ειναι με αργα και μελετημενα βηματα. Η λεια τρομαζει απο τις βεβιασμενες κινησεις. To (I Can't Get No) Satisfaction για την αποξενωμενη γενια της Victoria Secret και του Durex vibration ring.

Sexuality Is A Curse CS (Ides Recordings - 2006)

John Wiese - Tumbler

Η καθημερινη συνταγη πρωινου ξυπνηματος, σημερα αρνειται πεισματικα να λειτουργησει. Το αλανθαστο combo "τρεις καφεδες-πεντε τσιγαρα" με αφηνει ακομα παντελως αδιαφορο και το βλεμμα μου εχει ακομα τη σπιρταδα ενος λιποθυμου ροφου. Θα επιληφθω του θεματος με το Tumbler του John Wiese, ο οποιος πρεπει να σκεφτει σοβαρα τη πιθανοτητα καριερας στη φαρμακοβιομηχανια. Το μονο που εχει να κανει, ειναι να απομονωσει την αδρεναλινη που εκλυεται κατα την ακροαση των albums του σε ποσιμη η εστω ενεσιμη μορφη. Οι εκατομμυρια νυσταλεοι εργαζομενοι ανα το κοσμο θα τον ευγνωμονουν.

Tumbler LP (No Fun Productions - 2006)

Ennio Morricone - Crime And Dissonance

Πολυ πριν το κολλημα των HNW καλλιτεχνων με τα ιταλικα giallo, ο μεγιστος Ennio Morricone εντυσε μουσικα μερικες απο τις πιο sexy δολοφονιες αθωων κορασιδων που αποτυπωθηκαν ποτε στο celluloid. Η διπλη συλλογη Crime And Dissonance διατηρει τη μνημη αυτων των αιθεριων υπαρξεων, επιλεγοντας τις πιο ιδιαζουσες στιγμες του Ιταλου μαεστρου. Το ψυχεδελικο sexploitation διαδεχεται τo μαστουρο-funk της Dark Magus εποχης του Davis, οι ορχηστρικες κακοφωνιες χαμουρευονται με την ρυθμολογια των Can, το Faust Tapes κανει teasing στην avant-garde του Penderecki. Μεσα σε αυτο το εκλεκτικο χαρμανι, η ψυχαναλυτικη ερμηνεια του μαχαιριου ως φαλλικο συμβολο στα ερωτικα εγκληματα, αποδεικνυεται ορθη.

Crime And Dissonance 2xCD (Ipecac - 2005)

Church Of Misery - Houses Of The Unholy

Οποιοδηποτε group κοσμει τα εξωφυλλα του με φωτογραφιες του Charlie Manson, του Albert Fish και του Jeffrey Dahmer, περναει με αριστα τις εξετασεις του Corrupted Delights, ακομα και αν παιζει bossa nova απο τα Απαλαχια. Ευτυχως, οι Church Of Misery ειναι μια Sabbathικη συμμορια απο την Ιαπωνια, που δεν ξεχναει πως το αντικειμενο λατρειας της δεν ηταν μονο μια μονοδιαστατη μηχανη παραγωγης riff, αλλα μια πανεξυπνη μπαντα με εντονη διαθεση πειραματισμου. 

Βλεποντας χθες το βραδυ το Houses Of The Unholy, ναι μεν καθηλωθηκα απο τη λεηλασια  πνευματικων δικαιωματων του Master Of Reality, αλλα στο πενταλεπτο ξεχαστηκα απο την τεχνικη αρτιοτητα και τα εμβολιμα Grateful Dead jams. Ασηκωτη ψυχεδελεια που μπορειτε να εκτιμησετε και χωρις τα doomανια του Sweet Leaf.

Houses Of The Unholy DVD (Diwphalanx - 2006)