Skullflower - The Black Iron That Has Fell From The Stars, To Dwell Within (Bear It Or Be It)

 Επι 48.000 χρονια, ο Matthew Bower εξακολουθει να εκπληρωνει τις υποσχεσεις του Sister Ray για το τι θα μπορουσε να συμβει στη μουσικη αν οι επομενες γενιες δεν εκλειναν το στερεοφωνικο στα τρια πρωτα λεπτα του. Αυτη η μονομανια τον εχει οδηγησει σε ενα ψυχεδελικο αγυριστο που συνεχιζεται απο δισκο σε δισκο, ακομα απο project σε project. Κατα καποιο τροπο he's searching for his mainline. Μακαρι να μην τη βρει ποτε.
 Η περιγραφη του Black Iron δεν διαφερει πολυ απο την περιγραφη ενος οποιου album των Skullflower της τελευταιας δεκαετιας, οχι ακριβως επειδη η μπαντα δεν εξελιχθηκε με μια εντελως δικη της λογικη, αλλα επειδη τα καταλληλα κοσμητικα επιθετα χρησιμοποιουνται σε καθε δισκο τους. Ομως αυτη τη φορα ισως χρειαστει να χρησιμοποιηθει και το "ευδιακριτο", αναμεσα στο "χαοτικο", "σατανικο" και "αποκρυφιστικο" που τυχον θα διαβασετε, επειδη υπαρχει μια διαυγεια που ελειπε απο προηγουμενες δουλειες τους. I said, he couldn't hit it sideways.

 Τhe art of Skullflower is a demanding one, even if you have been submerged in their noise in the past. They still can summon the Old Ones, by simply doing what they do best for so many years. Tearing you a new one. But they need your full attention to unravel their intricacies, not unlike the expressionist painting that adorns the cover of their latest masterpiece.
 So if you want the most out of The Black Iron, to feel its impetus, I suggest a distraction-free environment, a clouded mind and a pair of headphones as the least sacrifice in their unholy temple. Bear It Or Be It.

The Black Iron That Has Fell From The Stars LP (Nashazphone - 2017)

Stratos Bichakis - Greek Ethno Music Location Recordings

 Π Α Γ Α Ν Ι Σ Μ Ο Σ  

 This one is a really special mixtape with trance-inducing archaic field recordings of greek folk and ritual music. The almost psychedelic effect of the performances is miles away from the hideous moussaka muzak that you will come across if you ever visit this shithole. This is the way, step inside. 

Greek Ethno Music Location Recordings CS (V I S - 2017)

Your Pretty Face Is Going To Hell

Boiler 

Τεταρτη, 8 Μαρτιου

Απο τις 21.00 και μετα

Afro Noise / Space Age Polka / Cheesy Listening / Sludge Pop

Κραυγες ενθουσιασμου: εδω

JH1.FS3 - Silence.DOM

 Πισω απο το αινιγματικο project των JH1.FS3 βρισκεται η Puce Mary αγκαζε με τον frontman των Hoax, Jesse Sanes. Το ονομα τους μου δειχνει πως δεν ασχοληθηκαν ιδιαιτερα μαζι του και προτιμησαν να ξοδεψουν την εμπνευση τους στο περιεχομενο της μοναδικης κασετας τους, η οποια περασε εντελως απαρατηρητη απο το πλεον ημιλειτουργικο ρανταρ μου για να ανακαλυφθει κατα τυχη χθες το βραδυ. Παλι καλα. 

 Το Silence.DOM επιλεγει τον βρασμο σε σιγανη φωτια, χωρις να προδιδει την πραγματικη φυση των εμπλεκομενων. Σκεφτειτε κατι μεταξυ She Spread Sorrow, τις πεσμενες στιγμες των Damien Dubrovnik και μιας εγγραφης του Black Post Society σε μασημενη κασετα. Αναμενουμε το ντεμπουτο album που θα κυκλοφορησει συντομα απο την iDEAL.  

 The collaborative effort between Puce Mary and Jesse Sanes is a slow burner οf an album, a restrained affair of lo-fi electronics and passive aggression. If you're into She Spread Sorrow or the whole New Wave Of Scandinavian Power Electronics and the likes, you know what to do. 

Silence.DOM CS (Self Released - 2015)

IRM - Order⁴

 "To see human beings in agony, to see them covered in blood and to hear their death groans, makes people humble. It makes their spirits delicate, bright, peaceful. It's never at such times that we become cruel or bloodthirsty. No, it's on a beautiful spring afternoon like this that people suddenly become cruel. It's at a moment like this, don't you think, while one's vaguely watching the sun as it peeps through the leaves of the trees above a well-mown lawn? Every possible nightmare in the world, every possible nightmare in history, has come into being like this."

Yukio Mishima - The Temple Of The Golden Pavilion

Order⁴ CD (Cold Meat Industry - 2010)

Scatmother - Flowers Of Maltreatment

 Οσο η Filth And Violence ξεγενναει projects με τετοια ονοματα, υπαρχει ελπιδα. Δεν εχω ιδεα για ποιο ακριβως πραγμα, παντως υπαρχει. Τα εχουμε αναγκη, ακομα και αν δεν τα ακουσουμε ποτε. Θετουν σοβαροτατο αντιλογο απεναντι στο οτιδηποτε, χωρις καν να το επιδιωκουν. Οποτε ακουμε φανατικα Scatmother καθως κανουμε τα κυριακατικα ξεσκονισματα, ενω παραλληλα γαμωσταυριζουμε προς καθε κατευθυνση.

 Scatmother belongs in the most depraved part of power electronics, the part that challenges your ideas and taboos unapologetically. The kind of PE I really like. Their Filthy and Violent sophomore is a mostly mid-ranged assault, based around heavily distorted synths, shouty vocals and the usual porn/military/you know the drill samples, while avoiding hooks and values that one might consider as entertaining like the plague. They are named Scatmother, what did you expect. 

Flowers Of Maltreatment CD (Filth And Violence - 2016)

Your Pretty Face Is Going To Hell

 Η απαραιτητη δοση Corrupted Delights θα χορηγηθει στο Boiler, την Πεμπτη 9 Φεβρουαριου, απο τις 21.00 και μετα. Θα τηρηθει αυστηρη σειρα προτεραιοτητας, αναλογα με το ιστορικο του καθε ασθενους, το οποιο μπορειτε να καταθεσετε ηλεκτρονικα εδω. Επισυναψεις με παραγγελιες θα αγνοηθουν. Οπως και οι οποιες αντενδειξεις.

Yoko Ono - Plastic Ono Band

Μονο ❤.

 When it comes to Yoko Ono, you can't avoid the L word. You just can't separate them, they did everything together for fuck's sake, I mean, they were together even when they broke up for a while. And don't forget that you can't unsee the photo of their asses on the back cover of Two Virgins. But if you can get past the hippie crap and ignore all the cliches that taint her reputation for no reason, you come across a great body of work that paved the way for a broad range of expression in music. Just check Hijokaidan, Tunnel Canary, Sonic Youth, Harry Pussy. Even Deerhoof. Lol.
 Her debut bridged the gap between White Light/White Heat and No New York, while some parts of it make me swear that Ringo and Co listened the shit out of Amon Düül's Psychedelic Underground, with THAT voice on top. Nothing sounds like it and nothing will. You can bring your Junkos and your Diamandas as an example on the table, but I don't care. Yoko is the Queen Mother of Screaming and this album is her Revolver.  

Plastic Ono Band LP (Apple Records / Secretly Canadian - 1970 / 2016)

Emptyset - Borders

 Το Borders ορμαει στη καρωτιδα με το καλημερα. Ξεχαστε τις ευγενειες του Recur και το αυστηρο πρωτοκολλο συμπεριφορας του Medium. Επιτελους, οι Emptyset εβγαλαν το album που παντα περιμεναμε απο αυτους. 

 Το βρετανικο ντουετο ανεκαθεν γοητευοταν απο τα κλαπατσιμπανα του industrial (μεσω του φιλτρου των Pansonic) αλλα το ειχε φαει η μαρμαγκα των installations και της sound art. Ετσι, μεσα στη μισαωρη διαρκεια του αρτι αφιχθεντος album τους διανυουν περιοδο δευτερης εφηβειας. O οργανικος ηχος του Borders θυμιζει αμυδρα τη πιο συμπυκνωμενη μορφη των Raime που μπορειτε να φανταστειτε, αν οι τελευταιοι διασκευαζαν Test Dept η κατι αναλογο, που ενω ακουγεται πολυ εντυπωσιακο, δεν βγαζει κανενα νοημα. Δισκαρος.

 Borders is the album that you've always expected from Emptyset, but their self-imposed restrictions were in the way. Until now. The project confronts us with an aggressive, physical approach that owes more to industrial, than say, Raster-Noton's back catalogue. Maybe the album title hints at their new direction, between organic and electronic, negative space and sound, rhythm and the lack of it, but I like to think that it's just a reference of the grey zone between their really good past and their amazing present. 

Borders CD/LP (Thrill Jockey - 2017)

The Rita - The Lilac Fairy

 Σε καθε κυκλοφορια του Sam McKinley, γινομαστε μαρτυρες της σταδιακης αποδομησης των φετιχ του, απο το Creature From The Black Lagoon και τους καρχαριες, μεχρι την προσωπολατρεια της Edwige Fenech και τα γυναικεια ποδια. Η τρεχουσα εμμονη με το μπαλετο αποτελει ενα ακομα wtf κεφαλαιο στο εντελως προσωπικο Psychopathia Sexualis του, οποτε στο The Lilac Fairy αποσυνθετει στα εξ ων συνετεθη την αρχετυπικη φιγουρα της νεραιδας Πασχαλιας απο την Ωραια Κοιμωμενη του Τσαικοφσκι. Ειπαμε. Εχουμε θεματα.
 Το πρωτο μισο του album εχει ολα οσα απαιτεις απο το HNW σου. Ενα ογκωδες, ακατεργαστο μενιρ με διαστασεις πολυ μεγαλυτερες του χωρου σου. Αυτα τα βαζεις και τα αφηνεις να παιζουν χωρις να δινεις και πολυ σημασια. Κι ομως απο το δευτερο μισο και μετα, θελοντας και μη, βλεπεις πως η οψη του μενιρ εχει αλλαξει. Οσο δεν παρατηρουσες, ο Rita σκαλιζε αδιακοπα το καλλιτεχνημα του στη σαφεστατα πιο αδεια εκδοχη του, για τον καλυτερο wall δισκο που ακουσες εδω και πολυ καιρο.

 I'm beginning to think of Sam McKinley as a true minimalist. His art moves slowly away from the typical HNW sound, towards a harsh process music, which strips away all of the excessive fat and gets straight to the molecular level of his latest obsession. For the time being, it's the fetishisation of the ballerina, both as a strictly disciplined artist and an elegant female form.
 The Lilac Fairy deals with its subject matter, like all great Rita albums do. With layer upon layer of heavy crunch and heavier crackle, to the point of total saturation. And then some. For the better half of the record, the wall seems like a study in stasis, even though you hear some jittery slight changes. The patterns that emerge from side C onwards may or may not be actual, due to the listener's inherent need to recognize something familiar. Anything really. Either way, the record slays.

P.S. Special thanks to Chipflake for the amazing gift!

The Lilac Fairy 2xLP (Urashima - 2016)

William Basinski - A Shadow In Time

Time

David Bowie

Time - He's waiting in the wings

He speaks of senseless things

His scripts is you and me, boys

Time - He flexes like a whore

Falls wanking to the floor

His trick is you and me, boys

Time - In quaaludes and red wine

Demanding Billy Dolls

And other friends of mine

Take your time

The sniper in the brain, regurgitating drain

Incestuous and vain

And many other last names

Oh well, I look at my watch

It says 9:25 and I think

'Oh God, I'm still alive'

We should be on by now

We should be on by now

You - Are not a victim

You - Just scream with boredom

You - Are not evicting time

Chimes - Goddamn you're looking old

You'll freeze and catch a cold

'Cause you left your coat behind

Take your time

Breaking up is hard

But keeping dark is hateful

I had so many dreams

I had so many breakthroughs

But you, my love, were kind

But love has left you dreamless

The door to dreams was closed

Your park was real greenless

Perhaps you're smiling now

Smiling through this darkness

But all I have to give

Is guilt for dreaming.

We should be on by now

We should be on by now.

A Shadow In Time LP (Temporary Residence Ltd. - 2017)

Ennio Morricone - Maddalena O.S.T.

 Μεχρι να εντοπισω την ακριβη πηγη του sample σε εκεινο το κομματι του Pita απο το Get Out, πιστευα για χρονια πως προκειται για καποια αντεστραμμενη βερσιον του Ecstasy Of Gold. Τουλαχιστον βρηκα το συνθετη. Δεν θα μπορουσα να μπερδεψω τον Morricone με κανεναν αλλον. Τελικα, το ατιτλο επος του Rehberg χρωσταει τη ψυχη του στο Come Maddalena, το οποιο ανοιγει το δισκο της σημερινης αναρτησης.
 Φυσικα, ενα soundtrack του Mαεστρου δεν χρειαζεται τα διαπιστευτηρια τριτων για να μπει εδω μεσα, ουτε καν της ταινιας που ανηκει. Το Maddalena χοντρικα θιγει την ενοχικη παλη μεταξυ σαρκας και πνευματος και ενω κινηματογραφικα αυτη η ιδεα εχει αποδοθει δεκαδες φορες πιο ευστοχα, μουσικα αμφιβαλλω αν εχει επενδυθει καλυτερα. Ακουστε το. Το εχετε αναγκη.

 Ennio Morricone's discography is immense, so you need any help that you can get if you wanna go beyond the spaghetti classics or the latest deluxe giallo reissue that you just can't afford. So, I found my slowly to Maddalena through Pita's sampling on his monumental track from Get Out, which still sounds like the future itself.
 The movie brought up issues about the conflict of spirituality and carnality. Musically, that clash translates into a bittersweet fusion of orchestral arrangements and some sort of psychedelic-tinged sounds, that we have come to associate with the equally libidinous Gainsbourg/Vannier collaboration in Melody Nelson. Essential stuff.

Maddalena LP (GDM - 1971 / 2015)

Statik Dancin'

 To Corrupted Delights και το Sound Injections θα φιλοξενηθουν απο το Κομμωτηριο Μπαρ στις 21 Ιανουαριου για το πρωτο παραναλωμα της χρονιας. Συμφωνα με καποιους πολυ προχειρους υπολογισμους μας, θα πεθανει ο Χαρος. Απο τις 21.00 και μετα.  Επομενως, κανετε ευλαβικα νηστεια μεχρι τοτε και φυσικα δηλωνετε τις παρουσιες σας στη σελιδα του πολυαναμενομενου event. Ελπιζω να φανταζεστε το λογο για τον οποιο αυτη η προσκληση δεν θα συνοδευτει απο το αγγλικο της αντιστοιχο. Η κατασταση κλειστηκε αυθορμητα και δεν θα θελαμε ποτε να επιβαρυνουμε τους εκατομμυρια αναγνωστες μας με αεροπορικα κερατιατικα. 

 Industrial Πανικος / Italo Ζοφος / Minimal Χαμος / Maximum Απωλειες

Υ.Γ. Artwork απο τον Σκοτεινο Πριγκηπα του Μεσονυχτιου Ourfuneral 

Black Merlin - Hipnotik Tradisi

 Οπως καθε (πρωην) αναγνωστης του Wire που σεβεται τον εαυτο του και θελει να δειξει ποσο γουαουομαιγκαντ πσαγμενος ειναι, ετσι και γω εχω μια επιδερμικη επαφη με την παραδοσιακη μουσικη της Ινδονησιας μεσω της επιρροης της στο post-industrial. Κατι το Third Mind Movements, κατι το Form Grows Rampant, ε και βρεθηκα με καμμια δεκαρια συλλογες της Nonesuch και της Ocora επειδη επρεπε. Θα ανατρεξω σ' αυτες οταν η κατασταση γινεται ψιλοαπελπιστικη και θελω να τσεκαρω αν το ταβανι αλλαξε απο την τελευταια φορα που το χαζευα. Λειτουργει 100%. Ολα ειναι στη θεση τους. 

 Το Hipnotik Tradisi ανηκει στη σπανια κατηγορια δισκων που μπορεις να τσεκαρεις τη λειτουργικοτητα του ταβανιου σου απερισταστα καθως κουνας ρυθμικα το κεφαλι σου. Αυτη η διπολικοτητα μεταφραζεται σε επιτοπιες ηχογραφησεις gamelan ορχηστρας απο τα ταξιδια του Black Merlin στην Ινδονησια, που διαδεχονται proper υπνωτιστικοτατο νταμπαντουμπα. Αυτο ειναι το album που πασχιζει να βγαλει ο Fernow σαν Rainforest Spiritual Enslavement αλλα ακομα δεν. 

 Black Merlin's portable recorder captures local gamelan orchestras from the Indonesian islands, while he manages to blend them seamlessly into his locked grooves. The result gets really interesting on tracks like Tutur, which essentially is a post-punk hiccup or the Sandwell Districtisms of Waiting For The Horn, with ceremonial chants and all that jazz. If the cover won't convince you, then nothing will. 

Hipnotik Tradisi 2xLP (Island Of The Gods - 2016)

David Bowie - No Plan

★★★★★

No Plan Digital Release (Columbia / ISO Records - 2017)