22 October 2017
24 September 2017
11 September 2017
Pan Daijing - Lack
Τωρα.
Lack is moving constantly. From the visceral to the reflective, from a faint tape hiss to a blinding digital sheen, from live performances to impromptu studio actions, from signal to noise, usually in the blink of an eye, working outside the listener's comfort zone and expectations. The same cut-and-paste method has been used with amazing results by Faust for the prodigious Rien, but here we have a debut. An amazing one actually.
Pan Daijing excels at keeping the intensity at a peak, right just before it explodes to a formless mess, either with operatic vocalizing, dissonant loops or clinical pauses that makes you feel awkward, like you've been eavesdropping something that you shouldn't. But you do. And it's so fucking great.
RIYL Body Sculptures, Yves Tumor, Puce Mary, Rudolf Eb.er.
Lack LP (Pan - 2017)
01 September 2017
V/A - Hour Of The Wolf
"The old ones called it "the Hour of the Wolf". It is the hour when most people die, when most children are born. Now is when nightmares come to us. And if we are awake, we're afraid."
- Max von Sydow as Johan Borg in Ingmar Bergman's Hour Of The Wolf -
Hour Of The Wolf CD (Freak Animal - 2013)
29 August 2017
The Vomit Arsonist - Meditations On Giving Up Completely
Α ναι. Το υποχρεωτικο death industrial post. Αυτο που πρεπει να αναρτηθει για να δειτε πως εδω, το κραταμε ακομα αληθινο. Στην πραγματικοτητα, το τελευταιο διαστημα δεν ακουω καθολου μουσικη αλλα αν το κανω, θα διαλεξω κατι αχρωμο και αοσμο, κατα προτιμηση αδιαφορο, αυτα που δεν απαιτουν το παραμικρο απο μενα. Μονο το πατημα ενος κουμπιου.
Οσο και αν η αυτοπροβολη της οποιας ψυχικης διαταραχης δηλωνει καποιο σθενος, αλλο τοσο μπορει αυτοστιγμει να καταληξει depression meme, με τα απαραιτητα "omg relatable, so me" σχολια, οποτε δυσκολευτηκα να ακουσω το Meditations On Giving Up Completely με τον τροπο που ζηταει ο Vomit Arsonist απο το ακροατηριο του, στο οποιο μαλλον δεν ανηκω πια. Κριμα, γιατι το ιδιο το album ειναι καλο και θα το συστησω σε ολους οσους ακουνε Climax Denial και BDN ενω σκρολαρουν στο instagram. Ομως εγω, το μονο που ηθελα ηταν να πατησω ενα κουμπι.
Power electronics - and its offshoot death industrial - always struck me as the ultimate expression of vulnerability. The sound of breaking apart condensed into a huge middle finger, directed towards everything with a heartbeat and last but not least, itself. If you haven't got the time to check all the classics, you can watch this and try hard not to identify yourself with Norton. So much for power then.
Meditations On Giving Up Completely is one of the really few albums out there that admits this inability to cope with everyday life, without sounding trite inside the wilderness of modern Death Industrial sameness. Because the inspiration behind the album is grey and dull, Andrew Grant narrows down his sound to its bare bones, relying more on restraint, except the sculpted ambience around the tracks. The pacing of the record shares the same ground with BDN's Kamikaze Kabaret, it's a typical grower, so give it some time and let it drown you to its misery.
Οσο και αν η αυτοπροβολη της οποιας ψυχικης διαταραχης δηλωνει καποιο σθενος, αλλο τοσο μπορει αυτοστιγμει να καταληξει depression meme, με τα απαραιτητα "omg relatable, so me" σχολια, οποτε δυσκολευτηκα να ακουσω το Meditations On Giving Up Completely με τον τροπο που ζηταει ο Vomit Arsonist απο το ακροατηριο του, στο οποιο μαλλον δεν ανηκω πια. Κριμα, γιατι το ιδιο το album ειναι καλο και θα το συστησω σε ολους οσους ακουνε Climax Denial και BDN ενω σκρολαρουν στο instagram. Ομως εγω, το μονο που ηθελα ηταν να πατησω ενα κουμπι.
Power electronics - and its offshoot death industrial - always struck me as the ultimate expression of vulnerability. The sound of breaking apart condensed into a huge middle finger, directed towards everything with a heartbeat and last but not least, itself. If you haven't got the time to check all the classics, you can watch this and try hard not to identify yourself with Norton. So much for power then.
Meditations On Giving Up Completely is one of the really few albums out there that admits this inability to cope with everyday life, without sounding trite inside the wilderness of modern Death Industrial sameness. Because the inspiration behind the album is grey and dull, Andrew Grant narrows down his sound to its bare bones, relying more on restraint, except the sculpted ambience around the tracks. The pacing of the record shares the same ground with BDN's Kamikaze Kabaret, it's a typical grower, so give it some time and let it drown you to its misery.
Meditations On Giving Up Completely CD (Malignant Records - 2017)
21 August 2017
The New Blockaders - Etudes De Rien
Για καθε μουσικοφιλο που (δεν) σεβεται τον εαυτο του και ασχολειται με εκατονταδες αχρηστες πληροφοριες που δεν προσφερουν τιποτα σε κανεναν, υπαρχουν ισαριθμα year zeros. 1913, 1952, 1956, 1966, 1977 με καποιες μικροπαραλλαγες που αν κατσουμε να ασχοληθουμε μαζι τους, θα αναπαραξουμε τις κοινοτυπιες του μουσικου τυπου, βαζοντας σε διαφορετικη σειρα τα ιδια albums, κατα προτιμηση στην deluxe επετειακη τους εκδοση.
H δικη μου αχρειαστη συμβολη σε ολο αυτο το εθιμοτυπικο τοποθετειται στο 1982, λογω του Changez Les Blockeurs, ασχετα και αν ξερω πως το να προσγειωσω τους New Blockaders στο ιδιο timeline με οτιδηποτε αλλο, ειναι το πιο αντι-ΤΝΒ πραγμα που θα μπορουσα να κανω ποτε. Ας ειναι. Εχω κανει και χειροτερα.
Τριανταπεντε χρονια μετα και συγκεκριμενα πριν εναμιση μηνα, το group κυκλοφορει το Etudes De Rien στην Coherent States. Ηδη εξασφαλιζει την κορυφη στη δεκαδα του Corrupted Delights και μια θεση διπλα στο ντεμπουτο και το Simphonie In X Major. Δυστυχως ειναι ακομα πολυ νωρις για να δω αν θα το μνημονευει καποιος στα επομενα τριανταπεντε χρονια και πως θα του συμπεριφερθει η ιστορια, παντως θελω να ξερετε πως βρισκεται απο τωρα στη δικια μου.
It would be impossible to find anyone involved the Industrial spectrum that isn't influenced somehow by The New Blockaders. So, if every piece of the TNB history is more than essential - and yes, by "every" I mean every single one, even the "conceptual" (blank) sides like Simphonie In Ø Minor or Epater Les Bourgois - then Etudes De Rien is mandatory. Two tracks of frenzied metal junk and electronic manipulation that put both imitators and naysayers to shame.
P.S. The presentation of this tape is immaculate, so kudos once more to the amazing Coherent States. Viva Negativa!
H δικη μου αχρειαστη συμβολη σε ολο αυτο το εθιμοτυπικο τοποθετειται στο 1982, λογω του Changez Les Blockeurs, ασχετα και αν ξερω πως το να προσγειωσω τους New Blockaders στο ιδιο timeline με οτιδηποτε αλλο, ειναι το πιο αντι-ΤΝΒ πραγμα που θα μπορουσα να κανω ποτε. Ας ειναι. Εχω κανει και χειροτερα.
Τριανταπεντε χρονια μετα και συγκεκριμενα πριν εναμιση μηνα, το group κυκλοφορει το Etudes De Rien στην Coherent States. Ηδη εξασφαλιζει την κορυφη στη δεκαδα του Corrupted Delights και μια θεση διπλα στο ντεμπουτο και το Simphonie In X Major. Δυστυχως ειναι ακομα πολυ νωρις για να δω αν θα το μνημονευει καποιος στα επομενα τριανταπεντε χρονια και πως θα του συμπεριφερθει η ιστορια, παντως θελω να ξερετε πως βρισκεται απο τωρα στη δικια μου.
It would be impossible to find anyone involved the Industrial spectrum that isn't influenced somehow by The New Blockaders. So, if every piece of the TNB history is more than essential - and yes, by "every" I mean every single one, even the "conceptual" (blank) sides like Simphonie In Ø Minor or Epater Les Bourgois - then Etudes De Rien is mandatory. Two tracks of frenzied metal junk and electronic manipulation that put both imitators and naysayers to shame.
P.S. The presentation of this tape is immaculate, so kudos once more to the amazing Coherent States. Viva Negativa!
28 July 2017
12 July 2017
Pact Infernal - Infernality
Με μια πρωτη ματια, οι Pact Infernal δεν γεμιζουν το ματι. Project με ανωνυμα μελη, pop αποκρυφισμος, αναφορες στη Θεια Κωμωδια, επικειμενη εμφανιση στο Berlin Atonal. Oλα αυτα ξεφουσκωνουν μεχρι να πεις Resident Advisor. Παντως αν εξαιρεσουμε την ανεξελεγκτη χρηση εσωτεριστικων συμβολων καθως και την καθαρα επικοινωνιακη ανωνυμια του group που με ξενερωνει επειδη 2017, το Infernality μπαινει στα χωρικα υδατα των Raime και των ΟΑΚΕ.
To δελτιο τυπου του αλμπουμ φροντιζει να αναφερει πως ο Kerridge και ο Trepaneringsritualen ειναι fan των Pact Infernal. Ακουγοντας το, θα καταλαβετε πως ο θαυμασμος ειναι αμοιβαιος. Η τρισδιαστατη κλειστοφοβια του πρωτου καθως και η ριτσουαλια του δευτερου ειναι παρουσες, κρατωντας φυσικα τις πιο φιλικες προς τον μεσο κλαμπερ στιγμες. Κολυβα μεν, με στεβια δε.
Pact Infernal revel in shrouding themselves in anonymity. Likewise their music is a haunting melange of dark ambient, post industrial and a keen sense of rhythm that owes as much to Raime as to Trepaneringsritualen. Throughout Infernality you'll find enough eschatology to keep you busy, as long as you prefer your end times mythology aestheticized.
Infernality 2xLP (Horo - 2017)To δελτιο τυπου του αλμπουμ φροντιζει να αναφερει πως ο Kerridge και ο Trepaneringsritualen ειναι fan των Pact Infernal. Ακουγοντας το, θα καταλαβετε πως ο θαυμασμος ειναι αμοιβαιος. Η τρισδιαστατη κλειστοφοβια του πρωτου καθως και η ριτσουαλια του δευτερου ειναι παρουσες, κρατωντας φυσικα τις πιο φιλικες προς τον μεσο κλαμπερ στιγμες. Κολυβα μεν, με στεβια δε.
Pact Infernal revel in shrouding themselves in anonymity. Likewise their music is a haunting melange of dark ambient, post industrial and a keen sense of rhythm that owes as much to Raime as to Trepaneringsritualen. Throughout Infernality you'll find enough eschatology to keep you busy, as long as you prefer your end times mythology aestheticized.
02 July 2017
Broken English Club - The English Beach
Στη νοτιοανατολικη Αγγλια, η παρακτια περιοχη Dungeness διαθετει την ομορφια ενος μεταποκαλυπτικου τοπιου. Λιγοστη και σπανια πανιδα, ακομα λιγοτεροι κατοικοι, εγκαταλελειμμενες καλυβες, παρατημενοι φαροι, σταθμοι ηλεκτροπαραγωγης και φυσικα ενα πυρηνικο εργοστασιο. Η μετεωρολογικη υπηρεσια του Ηνωμενου Βασιλειου ταξινομησε την περιοχη ως ερημο λογω της ξηροτητας της.
Τα παραπανω χαρακτηριστικα σκιαγραφουν μια πολυ συγκεκριμενη ψυχογεωγραφια, παραλληλης με τη μυθιστορια του England's Hidden Reverse, ειδικα αν προσθεσουμε στην εξισωση και την αυτοεξορια του Derek Jarman στον αγυριστο του Dungeness λιγο πριν πεθανει.
Οπως καταλαβατε το English Beach δεν εχει την παραμικρη σχεση με balearic καταστασεις. Ο Οliver Ho συνεθεσε το ηχητικο προφιλ αυτης της αφιλοξενης λωριδας γης με στεγνο ηχο, δυσοιωνο κοπανημα, hi-hats που ξυριζουν και φωνητικα που πλησιαζουν στο τσακ power electronics. Περιμενω φουλ καφριλα στον επομενο δισκο. #beachplease.
Following Suburban Hunting, Oliver Ho explores with his second album the inhospitable landscape of Dungeness, an almost official desert in the southeastern end of the UK. The English Beach was recorded inside an old fog signal building, channeling the desolation straight to its 12 tracks. Half of them bang their way with brute monochromatic pulses, while the other half are entirely out of the techno framework and are deeply rooted within the post industrial lineage.
The English Beach 2xLP (L.I.E.S. - 2017)Τα παραπανω χαρακτηριστικα σκιαγραφουν μια πολυ συγκεκριμενη ψυχογεωγραφια, παραλληλης με τη μυθιστορια του England's Hidden Reverse, ειδικα αν προσθεσουμε στην εξισωση και την αυτοεξορια του Derek Jarman στον αγυριστο του Dungeness λιγο πριν πεθανει.
Οπως καταλαβατε το English Beach δεν εχει την παραμικρη σχεση με balearic καταστασεις. Ο Οliver Ho συνεθεσε το ηχητικο προφιλ αυτης της αφιλοξενης λωριδας γης με στεγνο ηχο, δυσοιωνο κοπανημα, hi-hats που ξυριζουν και φωνητικα που πλησιαζουν στο τσακ power electronics. Περιμενω φουλ καφριλα στον επομενο δισκο. #beachplease.
Following Suburban Hunting, Oliver Ho explores with his second album the inhospitable landscape of Dungeness, an almost official desert in the southeastern end of the UK. The English Beach was recorded inside an old fog signal building, channeling the desolation straight to its 12 tracks. Half of them bang their way with brute monochromatic pulses, while the other half are entirely out of the techno framework and are deeply rooted within the post industrial lineage.
Subscribe to:
Posts
(
Atom
)
