Σιχαινομαι τον ορο 'supergroup' οσο σιχαινομαι τη θαλασσα στην Αττικη. Δηλαδη παρα πολυ. Μου θυμιζει γερασμενα side projects μπεκρηδων country πορνογερων, απ' αυτα που σπρωχνει το Uncut. Θεωρω λοιπον τους Ke/Hil ξεχωριστη οντοτητα, ασχετα και αν η διμελης συνθεση τους περιλαμβανει τον Wilhelm Herich (Genocide Organ) και το Brigant Moloch (Anenzephalia). Πιεζομαι για να μην αρχισω τα φανατιλικια, αλλα τωρα που το σκεφτομαι δεν ερχεστε εδω μεσα για να διαβασετε αντικειμενικες παρουσιασεις δισκων -ελεος- αλλα για να κατεβασετε τσαμπα μουσικη, οποτε μπορω να γραψω ο,τι μου καυλωσει.
Το Hellstation διατηρει μια επιπεδη διαθεση καθ' ολη τη διαρκεια του. Ο κοντινοτερος συγγενης στο γενεαλογικο του δεντρο ειναι σαφως τα μεταγενεστερα των GO, αλλα με προσεκτικη ακροαση θα βρειτε και δυο-τρεις ευρεσιτεχνιες που δεν εχουν εμφανιστει στους δισκους των μητρικων groups, οπως τα ψευδο-dubstep μπασα του Mirror of the world of mirrors η τα ενρινα P-Orridge φωνητικα του ομωνυμου track.
Ειμαι θετικα προκατειλημμενος απεναντι στη τρομοκρατικη οργανωση της Tesco Organisation, αλλα το φταιξιμο δεν ειναι μονο δικο μου. O ποιοτικος της ελεγχος ειναι αλανθαστος.
Hellstation CD (Tesco Organisation - 2010)
No comments :
Post a Comment