Never Say When: 30 Years Of Broken Flag

 Εφοσον βγηκα ζωντανος και με σωας τας φρενας απο αυτο το τριημερο, μπορω να πω με σιγουρια πως ειμαι ικανος να επιβιωσω σε περιπτωση χημικου πολεμου. Και αυτο σας το λεει ενα μυγιαγγιχτο ανθρωπακι ετσι. Μεσα στο απαραδεκτο hostel απεκτησα αντισωματα για ολες τις γνωστες και αγνωστες ασθενειες που παιζουν στο πλανητη. Ομως παρα τη ταλαιπωρια και την ανοθευτη κουραση, η απιστευτη παρεα, η guinness και o ΘΟΡΥΒΟΣ, οδηγησε το ωραιοτερο δωρο που μου εχουν κανει ποτε (aka αυτο το ταξιδι) σε εμπειρια ζωης.

1η μερα.

 Sewer Election/Treriksroset: Γνησιο pedal noise, κατι σα tribute στον M.S.B.R., με λιγοστα scrap τσιριγματα. Η φαση εληξε με τον Carlsson πανω στα μπλιμπλικια του. Ευγε.

 Le Syndicat: Ενα απο τα set που δε πολυκαταλαβα. Καμμια σχεση με το βοθρο του πρωτων δισκων τους. Τυχαια laptop electronics που μαλλον δε ξεμπλεκονται ευκολα. 

 Con-Dom: Απο εδω και περα το festival ξεκινησε για μενα. Ο Dando εχει τη σκηνικη παρουσια ενος Iggy Pop χωρις τους κοιλιακους, τις φλεβες στο κουτελο του Peter Brotzmann και τα αυτια ενος hobbit. Ο ηχος ηταν αξεπεραστος με τα γνωριμα υποβρυχια φωνητικα να γινονται ενα με τους παλμους που τριζουν το πατωμα. Τρομος. 

 Skullflower: Οι συχνες στασεις στο bar και στο merchandise σταματουν για να κανω το απαραιτητο προσκυνημα στο Matthew Bower. Η ασκητικη φιγουρα του (ηρωινομανης μοναχος με surfer dude διαφευγουσες) φοραει χοντρο στρατιωτικο jacket μεσα στην αφορητη ζεστη. Αποφευγει καθε οπτικη επαφη με το κοινο. Για το πρωτο 15λεπτο, το group επικαλειται τη περιοδο του Malediction αλλα μη παιρνετε και πολυ στα σοβαρα αυτα που γραφω. Ημουν πολυ εκστασιασμενος για να θυμαμαι. Στο δευτερο μερος του set, o Bower πιανει μικροφωνο, ισως και μετα απο 25 χρονια για να ξεκινησει τη proper βουτια στα βαθια. Κατι σαν Pure χωρις τo ritual. Θα χρειαστει να παραφρασω το group για να περιγραψω τι εγινε στο κεφαλι μου. Drowned in a pool of shit. 
 Ramleh (PE Set): Μια απο τις καλυτερες εμφανισεις του τριημερου, αν και αυτο δε θα επρεπε να προκαλει καμμια εκπληξη. Η ιστορικοτητα του group ειναι αδιαμφισβητητη και εκεινη τη μερα δικαιολογησαν το γιατι. Πισω απο τα τρεμαμενα synths κρεμιοταν ενας πανυψηλος και σαφως τρακαρισμενος Mundy. H γοητεια των Ramleh βρισκοταν ανεκαθεν στην αμηχανη απογνωση που εξεπεμπαν καθως απεφευγαν τη παραδοσιακη ερμηνεια του alpha male που κυνηγαει θηραματα και ευτυχως δεν αλλαξε τιποτα μετα απο σχεδον 30 χρονια. Θα τους θυμαμαι για αλλα τοσα. 

2η μερα

 Kleistwahr: 15λεπτη solo εμφανιση του Mundy, σαφως πιο επιθετικη αλλα το ιδιο μαζεμενη. Ο τυπος πρεπει να μενει σε bunker και να εχει σοβαρα θεματα αγοραφοβιας αφου μετα απο καθε set εξαφανιζεται. 

 Lettera 22: 180 μοιρες μακρια απο τη δισκογραφικη τους δουλεια. Το ηχητικο αντιστοιχο ενος καυγα 45 μεθυσμενων Ιταλων εξω απο σχολη πολεμικων τεχνων. Σε κανουν συμμαχο με το καλημερα. 

 M.T.T.: Δε θυμαμαι και πολλα, μαλλον δε θα μου εκαναν και τρελη εντυπωση. 

 J.F.K.: Καυλιαρικο noise-rock, δυο κιθαρες-μπασο-drum machine-γιναμε. Απαιτω την αμεση κυκλοφορια του live σε lp. Πιο κοντα σε Amphetamine Reptile παρα σε Broken Flag. 

 Black Sunroof!: Voltiguers με Cindytalk. Μια μαυρη τρυπα ομορφιας. O Gordon Sharp κερδιζει τα βλεμματα αλλα για λαθος λογους. Οταν κοιταξεις πισω απο τη παρενδυτικη περσονα, βλεπεις ενα ευθραυστο πλασμα με pencil δερματινη φουστα και balls the size of Texas. 

 Grunt: Αισθητικη υπερβαση. Βρισκομαστε υπο το καθεστως Aspa. Καθε κινηση, καθε ηχος, καθε ανασα ειναι ενα προμελετημενο εγκλημα. Το εχω βουλωσει και απλα ακουω.

 Esplendor Geometrico: Το πρωτο live των Ισπανων στην Αγγλια εξελιχθηκε σε rave. Γνωριζουν αψογα τη τεχνη του ρυθμου και ακριβως γι' αυτο μερικοι τους εθαψαν στα forums σα σκατενιο EBM. Εγω παλι περασα αψογα.
 Consumer Electronics: Εχω ενα μικρο κολλημα με Whitehouse. Οποτε μη περιμενετε να γινω αντικειμενικος για το γλοιωδες show του αξιοτιμου κυριου Best. Το μουνι. Με το που βγηκε στη σκηνη ξεκινησε τα μπινελικια. Εμεινε ημιγυμνος, ετριβε τις ρωγες του, το καυλι του, απεφευγε μπουκαλια, εφτυνε το κοινο, μπηκε στο πιο σιχαμενο -αρα και πιο ταιριαστο- ρολο για τη περισταση. Προτεινω σε οσους θαυμαζουν μεσηλικες rock'n'roll stars που τραγουδανε χιλιοπαιγμενες μπαλαντες για ζευγαρωμα με ξεκουμπωτα πουκαμισα και γραμμωμενους κοιλιακους, να τρεξουν στο επομενο live των Consumer Electronics. Bonus της βραδιας: οι καυλαντες του κωλογερου με τη Sarah Froelich. Παιζει να ηταν και η καλυτερη συναυλια της ζωης μου. Θα αποφασισω πιο ψυχραιμα αλλη στιγμη. Τωρα θελω να τη θυμαμαι ετσι. 

3η μερα

 Tommi Keranen: Δυστυχως μπηκα στο venue 10 λεπτα μετα την εναρξη. Αυτη ειναι αλλωστε και η μερα που το σωμα μου γινεται κουρελι απο τη κουραση. Με καλυτερη διαθεση νομιζω πως θα ειχα εκτιμησει περισσοτερο τις καφριλες του. Κατι σαν προσγειωμενος Astro.

 Vortex Campaign: Αν δεν ειχα ακουσει το split με Coil και TNB θα γουσταρα. Free/improv/noise/τιποτα μπροστα σε ενα κοινο που ζεχνει αντριλα. Εχασαν τρελη ευκαιρια. 

 Putrefier: Περισσοτερο Mark Durgan. Live concrete electronics. Καθ'ολη τη διαρκεια ειχα ενα τεραστιο ερωτηματικο πανω απο το κεφαλι μου.

 Sigillum S: Η ατμοσφαιρα βαρυνε αποτομα. Το group εχτισε σιγα-σιγα ενα κινηματογραφικο death industrial μνημειο απο ψηφιακη μαζα και μακαβρια video projections. Δεος. 

 Giancarlo Toniutti: Επρεπε να βγαλω το σκασμο. Με επιασε ακατασχετη παρλα. Παρ'ολα αυτα ο Toniutti εδειξε πως δεν εχει μεινει κολλημενος στο παρελθον. Φανταστειτε τον Daniel Menche μεσα σε κρεματοριο. Υπεροχος.

 Club Moral: Ο art αερας του ντουετου δεν ευδοκιμησε. Σε καποιο αλλο πλαισιο θα ηταν headliners. O Danny Devos βουτουσε το κεφαλι του σε ενα κουβα με νερο ενω προσπαθουσε να απαγγειλει κατι για ενα "prelude to a motocycle accident". Μετα ετρωγε λουλουδια, τα βαραγε στα μουτρα του και στη συνεχεια βουτηξε στο κοινο για μια ακρως πειστικη μιμηση επιληπτικης κρισης. 

 Ramleh (rock set): Ειμαι ψοφιος. Νεκρος. Και λιγο ζαλισμενος. Αποφασιζω να κατσω στο πατωμα. Ακομα θυμαμαι τις δονησεις στα πελματα μου. Το κοινο δε ξετρελαθηκε. Θα τους εβλεπα να κοπανιουνται. 

 The New Blockaders: Εφυγα πριν βγουν. Ναι. Το εκανα. Δε το μετανιωσα. Προτιμησα το μυθο απο τη πραγματικοτητα.  Τα κανω κατι τετοια στον εαυτο μου. Δε ξερω γιατι. Οπως δε ξερω γιατι εκατσα να γραψω ολα τα παραπανω. Δε προσφερουν τιποτα σε κανενα. Δεν αφορουν κανενα. Τα κανω κατι τετοια στον εαυτο μου. Never Say When.