Consumer Electronics - Estuary English

 Σε μολις 20 λεπτα διαρκειας, το Estuary English περιεχει τα πιο πολλα cunts και fucks που εχω ακουσει ποτε μαζεμενα σε τοσο λιγο χρονο. Και ενω η μικρη διαρκεια του στην αρχη με ξενερωσε, μετα καταλαβα πως ειναι ενα απο τα ατου του δισκου. Εδω μεσα δεν υπαρχει αχρειαστη στιγμη. Αλλωστε τα επισημα albums των Whitehouse η στη συγκεκριμενη των Consumer Electronics δεν εχουν εκμεταλλευτει ποτε τη πληρη χωρητικοτητα του εκαστοτε μεσου. Επειδη ΕΤΣΙ. Απλα θα μπορουσαν καλλιστα να το βαλουν σε ενα lp για να μην αλλαζω πλευρες καθε πεντε λεπτα.
 Πλεον το project του ενος και μοναδικου Philip Best αποτελειται απο τον ιδιο, τη συζυγο του Sarah Froelich καθως και τον πολυαγαπημενο μου Russell Haswell, o οποιος μελοποιει τα ακαταπαυστα μπινελικια του Best με τη χαρακτηριστικη nO!se τεχνοτροπια του, χωρις φοβο και παθος για τη γνωμη του καθε TRVE PE πιουριστα. Για παραδειγμα, ενω το ομωνυμο track καλυπτεται απο ενα παροιμιωδες hi-fi σκατιδι διαπεραστικων συχνοτητων που γαμαει αυτια και ηχεια, σιγουρα θα βρεθει κοσμος που θα χαλαστει απο το technoειδες κοπανημα του Co-Opted και το spoken του Air Lock. Ειμαι σιγουρος πως τα μισα cunts και fucks απευθυνονται σ' αυτους. Τα αλλα μισα πανε στους φανατικους οπαδους.

Estuary English 2x12" (Dirter Productions - 2014)

Αναστενάρια - Music Of The Fire Walkers

 Τα Αναστεναρια ειναι ενα λατρευτικο εθιμο της Βορειας Ελλαδας που τελειται καθε χρονο στις 21 Μαιου και οι συμμετεχοντες γιορταζουν με πυροβασια τη διασωση εικονισματων των Αγιων Κωνσταντινου και Ελενης απο πυρκαγια σε φερωνυμο ναο το 1250. Συμφωνα με τους αναστεναρηδες, η υπερβατικη συμπεριφορα τους καθως και το φαινομενο της ακαιας, οφειλεται στη πνευματικη κατοχη τους απο τον Αγιο Κωνσταντινο. Η επισημη εκκλησια τους θεωρει ειδωλολατρες επειδη διατηρουν αυτοκεφαλο θρησκευτικο συνδεσμο και τελουν τη λατρεια τους σε ιδιωτικα ιερα. 

 Το Music Of The Fire Walkers εκτος απο το συνδεει πανεξυπνα μια εκστατικη επιτοπια ηχογραφηση απο την Αγια Ελενη Σερρων το 1977 με δυο remixes απο Vatican Shadow και Pete Swanson που διατηρουν τη trance του πρωτοτυπου υλικου, καθιστα τον ακροατη κοινωνο σε μια αρχαικη παγανολατρεια που κανει τη μουσικη του Angus MacLise να ακουγεται επιδερμικη. Σας υποσχομαι πως μετα την ακροαση του δισκου, οι πατουσες και τα μυαλα σας θα ειναι καμμενα. Για μενα, αυτος ο δισκος ειναι το Pipes Of Pan At Joujouka του 21ου αιωνα. 

Music Of The Fire Walkers 2xLP (ΚΕΜΑΛ - 2014)

Splintered - Moraine

 Η αφανης βρετανικη κολλεκτιβα των Splintered περασε ξυστα απο τα ρανταρ του Τυπου σε ολη τη διαρκεια των 90s, ενω ηχητικα δεν ειχε τιποτα να ζηλεψει απο το κακο συναπαντημα των τοτε Skullflower, Ramleh, αιντε και των Godflesh. Μη ξεχνατε πως τοτε το internet ηταν μονο σεναριακη αφορμη για ταινια της Sandra Bullock και η λιγοστη ενημερωση που επαιζε αναφεροταν στις διαμαχες Slayer-Sepultura και Blur-Oasis. Η φαση ηταν σκατα. Οποιος λεει το αντιθετο προφανως ειναι απο τους τυπους που ποσταρουν στο facebook γραφικοτητες για το ποσο ωραια ηταν τοτε που παιζαμε μπαλα και καρατε στις αλανες, ενω ξεχναει πως θα πουλουσε τη μανα του για ενα gameboy. 

 Το Moraine αποτελειται απο δυο κομματια με πολυ χρονο στη διαθεση τους για να χτιστουν. Αυτο το χτισιμο ξεκιναει απο την ηλεκτρακουστικη αποδοση του 'Hawkwind goes Group Ongaku' με οσα μπλιμπλικια χρειαζονται για να γινει ο παραπανω χαρακτηρισμος δοκιμος (στο κεφαλι μου). Στη συνεχεια η μπαντα διυλιζει τις οποιες motorik προσμιξεις βρισκονταν στο noise-rock για να φτασει σε μια πιο ελευθερη φορμα, που ναι μεν παταει σε ενα και μονο riff, αλλα αφηνει τα υπολοιπα μελη του γκρουπ να κανουν τα δικα τους στο παρασκηνιο. Με διαφορετικη μιξη θα ειχαμε να κανουμε με δισκο των A Band. Τωρα αντιμετωπιζουμε τη πιο free εκδοχη του Xaman των Skullflower.

Moraine LP (Suggestion Records / No Risk No Fun Records - 1996)

Alberich - NATO-Uniformen

 Oι πιο παρατηρητικοι θα εχουν πετυχει το ονομα του Kris Lapke στα ψιλα γραμματα των συντελεστων της Hospital Productions, αλλα και σε albums που ανηκουν στο ευρυτερο δικτυο γνωριμιων της, οπως για παραδειγμα στους Cold Cave η στον Haxan Cloak. Ομως, εκτος απο παραγωγος ηχου, μαστερας και PRιστας, ο Lapke ενιοτε καβατζωνεται στο bunker του και κυκλοφορει με την ακριβεια ελευθερου σκοπευτη τις πιο ενδιαφερουσες αποψεις για το death industrial του τωρα.
 Το τωρα βεβαια ειναι σχετικο, επειδη το NATO-Uniformen εσκασε το 2010 σε 50 γαμωκοπιες, οι οποιες τωρα κοστιζουν 200+ ευρω, οποτε πρεπει να ευχαριστησουμε το θειο Fernow που μεριμνησε την προσφατη επανακυκλοφορια σε διπλο δισκο, εστω και ελαφρως πετσοκομμενη.  Γιατι ολος αυτος ο χαμος? Ο Alberich ζευγαρωνει το πιο ρυθμικο ακρο της Tesco στα 90s με synths που ξεκινουν απο τα soundtracks του Carpenter για να φτασουν στις παρυφες του darkwave. Βαλτε και σα κερασακι τη ψυχροπολεμικη παρανοια του artwork, αντε και τις σπανιες ζωντανες εμφανισεις που σκαει ντυμενος σα μπατσος του Mad Max και εχουμε ενα υπερπληρες θελκτικοτατο πακετο industrial ΚΑΥΛΑΣ.

NATO-Uniformen 2xLP (Hospital Productions - 2014)

Vomir - Recouvre La Merde

 Εκτος απο σπουδες πανω στη στασιμοτητα και την ακινησια, οι δισκοι του Vomir εχουν εντυπωμενη αρνητικοτητα πανω στο γενετικο υλικο τους. Τοσο, που αγγιζουν τη παρωδια. Νομιζω πως πλεον το ολο project σατυριζει εκ των εσω το HNW με το πετυχημενο τροπο. Σου δινει αυτο που περιμενεις σε υπερβολικο βαθμο, καθως ο Perrot σκαει σιγουρα σαρδονιο χαμογελο πισω απο τη χαρακτηριστικη σακουλα στο κεφαλι.

 Αυτο δεν ειναι απαραιτητα κακο. Δεν ακυρωνει τις προθεσεις του καλλιτεχνη ουτε την αποτελεσματικοτητα του εργου του. Θελεις να βαλτωσεις επι 72 λεπτα? Ιδου. Recouvre La Merde. Συχνοτικος βοθρος απυθμενης πατιλας. Αλλα αυτο ακριβως εννοω. Το εγχειρημα ειναι τοσο κορεσμενο (και πρωτα απ' ολα απο τον ιδιο τον Vomir) που οταν θελω να πατωσω, θα διαλεξω να ακουσω καποιο αλλο album του ιδιου, μαλλον παλιοτερο, για να μη φανταζομαι πως με ψιλοδουλευει πισω απο τη σακουλα του. Κατα τα αλλα, ολα καλα. 

Recouvre La Merde CD (4iB Records - 2014)