Mark Korven - The Witch O.S.T.

 Το κινηματογραφικο ειδος που επωφελειται περισσοτερο απο μια σωστη μουσικη επενδυση ειναι σιγουρα το horror. Προσπαθειστε να δειτε στο mute μια οποιαδηποτε ταινια τρομου και θα παθετε εξαρθρωση κατω γναθου απο τα χασμουρητα. Για παραδειγμα, βγαλτε το soundtrack απο τη κλασσικη σκηνη του μπανιου στο Psycho και το μονο που μενει ειναι ενα μια ελαφρως αστεια σκια, μια σκισμενη κουρτινα, αντε και ενα απο τα σημαντικοτερα  μονταζ στην ιστορια της εβδομης τεχνης. Κατι αντιστοιχο συμβαινει και με τις τσοντες, των οποιων η προβολη χωρις ηχο μετατρεπεται σε μια διεκπεραιωτικη διαδικασια. 

 Ολα τα παραπανω εφαρμοζονται απολυτα στο ντεμπουτο του Robert Eggers, The Witch, μιας αριστοτεχνικα φτιαγμενης ταινιας ψυχολογικου τρομου με προεκτασεις πολυ πιο βαθιες απο το ξαφνικο μπου στο καθρεφτη. Φυσικα, η μιση μαγεια της (κακο, το ξερω) βρισκεται στο ανατριχιαστικο soundtrack του Mark Korven που μου θυμιζει απο μακρια τη παρανοια του Under The Skin, ενω ο Heo Tsop που με μπριζωσε με τη ταινια, ανεφερε και Penderecki. Πολλες καρδουλες ομως. 

The Witch CD (Milan - 2016)

A.H. Kraken - Elle Avait Peut-etre 19 Ans Mais Pour Moi Elle En Aura Toujours 12

 Οξεια καταστροφιτιδα απο τεσσερα ρεταλια που αφιερωνουν κομματια στον Kevin Costner και στη Gianna Michaels, διασκευαζουν D.A.F. και προφανως τρελαινονται για Brainbombs. Οι Γαλλοι A.H. Kraken ξυλοφορτωνουν τον ακροατη με το καλημερα, διαθετοντας το τακτ ενος μεθυσμενου Νεαντερταλ σε περιοδο αναπαραγωγης. 

 Οσο προσπαθεις να βρεις που οφειλουν το νευρασθενικο ηχο τους, αυτοι εχουν ηδη σοδομισει πεντεξι μουσικα ιδιωματα για να καταληξουν σε ενα δικο τους παροξυσμικο πραμα, που ενω δεν εχει riffs με τη κλασσικη εννοια του ορου, προλαβαινεις να κουνησεις το κεφαλι σχεδον ρυθμικα σα μινιατουρα Elvis κολλημενη σε παρμπριζ αυτοκινητου που σκαρφαλωνει κατσαβραχα σε γωνια 45 μοιρων, μεχρι να πανε στο επομενο ακομα πιο κατεστραμμενο κομματι. Δυστυχως δε ξερω γαλλικα για να μεταφερω την εντυπωση μου για τους στιχους, αλλα επιανα κατι ξεκαρφωτα putain, κατι merde, οποτε καταλαβαινομαστε. Ο δισκος βγηκε το 2008 και απο τοτε οι τυποι εξαφανιστηκαν. Λογικο και επομενο.

Elle Avait Peut-etre 19 Ans Mais Pour Moi Elle En Aura Toujours 12 

LP&CD (In The Red - 2008)

Thorofon - Roots

 Δεν εχω ασχοληθει με Thorofon, περα απο το μνημειωδες Maximum Punishment Solutions και καποιες περαστικες ακροασεις στο Exkarnation, που ενω ειναι καλο, νομιζω πως δεν απευθυνεται σε μενα. Επομενως, δεν ειχα καμμια προσδοκια απο το Roots και ακριβως γι' αυτο το λογο εξεπλαγην.

 Το album κυκλοφορει παραλληλα με την εικοσαχρονη επετειο του project και περιεχει αρχειακο υλικο, ακυκλοφορητα κομματια καθως και επανεκτελεσεις παλαιοτερων tracks που λογικα θα γνωριζουν οι fans, αλλα εγω αγνοω. Αυτο το γεγονος ομως δε μου αφαιρει το δικαιωμα να εντυπωσιαστω απο τις Galakthorrö διαφευγουσες, τα εντελως περαστικα Genocide Organ electroniczzz, ισως και καποιες idm ιστοριες που σε αλλο πλαισιο θα μου την εσπαγαν, αλλα σημερα ξυπνησα καλα και δε με αγγιζει ουτε οδοστρωτηρας. Αυριο μπορει να σιχτιρισω και να το κλεισω στο πρωτο κομματι. Οποτε εκμεταλλευτειτε την ευκαιρια. 

Roots CD (Ant-Zen - 2016)

FFH - Symbol To Be Forgotten

 Σε μια σπανιοτατη αποκλιση απο την ασφαλεια της Hospital Productions, ο Αμερικανος Richard Dunn φαινεται να εχει απογαλακτιστει πληρως απο το μητρικο label εφοσον εκανε sold out μεσα σε μερικες ωρες μεσω της No Rent Records.  Το Symbol Το Be Forgotten αποτελει τη δισκογραφικη επιστροφη του FFH μετα απο 3 χρονια απουσιας, χωρις ομως να διαθετει την αυτοπεποιθηση που συνηθως συνοδευει τη καλλιτεχνικη χειμερια ναρκη. Αυτο ειναι μακραν το λιγοτερο παρτα υλικο που εχω ακουσει απο το τυπο, μαζι με τη συμμετοχη του στη συλλογη Around The Dragon's Broken Neck.
 Η κασετα πλησιαζει τα power electronics πλαγιως, με την ατμοσφαιρικοτητα που εμφανιζεται οταν γινει πληρης παροχετευση του παθολογικου υγρου της σκατοσυνης απο τον οργανισμο. Εκει που ο θυμος δινει τη θεση του στην απογοητευση και αμεσως μετα ακολουθουν τα αλλα, στα οποια δεν εχει φτασει ακομα ο FFH, αλλα ξερω πως αυτο ειναι μονο θεμα χρονου.

Symbol To Be Forgotten CS (No Rent Records - 2016)

V/A - Field Tales

 Η τεχνη της industrial συλλογης τεινει να εκλειψει, εφοσον δεχτουμε εκ προοιμιου πως industrial συλλογη θεωρειται αυστηρα και μονο κυκλοφορια βεληνεκους Neuengamme, War Against Society, Sex & Bestiality, Hated Perversions, Listen And Die και ολες αυτες που γουσταρει ο Mr. Schwarz, ενω οι ιδιοι οι δημιουργοι πιθανοτατα να εχουν ξεχασει την υπαρξη τους. Μιλαω για συλλογες με συγκεκριμενο οραμα που βαζει σε πλαισιο την επιμερους καυλα του καθε συμμετεχοντα και οχι label samplers και ξεπλυματα. 

 Καλο θα ηταν να μπει στη λιστα και η Field Tales. Αλλωστε τσεκαρει ολα τα κουτακια που εχω στο μυαλο μου για κατι τετοιο. Εξαιρετικο tracklisting με τεραστια ονοματα στα ντουζενια τους, αισθητικη που δε μενει κολλημενη στα 80s, τιμη στο discogs που δεν ειναι απαγορευτικη αλλα δε θα την επαιρνες και ΤΩΡΑ και μια Hospital Productions στα πιο trve της. Απολαμβανουμε ανευθυνα. 

Field Tales 3xCS (Hospital Productions / Peel Back The Sky - 2002)

Your Pretty Face Is Going To Hell

  To Corrupted Delights ξαναβγαινει απο το λαγουμι του τη Κυριακη, 17 Απριλιου για να βρεθει στο Boiler (Βλαχαβα 9, Μοναστηρακι) απο τις 9μμ και μετα. Αν βεβαια δεν αντεχετε χωρις τη παρουσια μου μεχρι τοτε, μπορειτε να υποστειτε το ασυδοτο spam στη σελιδα του event, το οποιο λογικα θα πραγματοποιησει την υποσχεση της ονομασιας του. 

A Night To Dismember

 Το Σαββατο, 9 Απριλιου, απο τις 22.00 και μετα, το Corrupted Delights θα κανει τα κουμαντα του στον εκπληκτικο χωρο του The Club Next Door που θα το βρειτε Αγιας Θεκλας 12 στο Μοναστηρακι. Να περιμενετε electronixxx/post-punk/wave/synth/italo/soundtracks και ο,τι αλλο μου κατεβει. Τhere will be blood. 

Masami Akita - Wattle

 Οπως ειναι γνωστο, οι καλλιτεχνες που χρησιμοποιουν το ονοματεπωνυμο τους υστερα απο πολυετη καριερα ψευδωνυμιας, υπονοουν στροφη σε μια ωριμοτερη πορεια, εκτιθενται περισσοτερο προς τα εξω, ζητανε διαφορετικη προσεγγιση του εργου τους, ισως να απευθυνονται σε αλλο κοινο, παιζει και να παρακαμπτουν καποιο συμβολαιο. Οι λογοι ειναι πολλοι, το αποτελεσμα ομως ενα. Το παρτυ τελειωσε. Σφιγγουν οι κωλοι. 

 Αυτη δεν ειναι η πρωτη φορα που ο Merzbow υπογραφει ως Masami Akita και φανταζομαι ουτε η τελευταια. Του ευχομαι να τις χιλιασει. Απλα δε καταλαβαινω το γιατι. Δεν αναγνωριζω περαιτερω ωριμοτητα (ανεκαθεν ηταν σφιχτοκωλης), το εργο του εχει μαρκεταριστει με καθε πιθανο τροπο -ενω ουσιαστικα παραμενει το ιδιο τα τελευταια 15 χρονια- αρα το κοινο του εχει διευρυνθει, οποτε το συμβολαιο ειναι η τελευταια λογικη εξηγηση στο κεφαλι μου, το οποιο εδω και 40 λεπτα εχει γινει πελτες απο το Wattle. Ειπαμε, οι λογοι ειναι πολλοι, αλλα το αποτελεσμα ενα. Μονο αυτο εχει σημασια. 

Wattle LP (Elevator Bath - 2016)