Showing posts with label Electronic. Show all posts
Showing posts with label Electronic. Show all posts

30 June 2017

Xordox - Neospection


 Το ολοκαινουργιο ψευδωνυμο του JG Thirlwell παραπεμπει καρφωτα στον Τελικο Κακο ενος coin-op απο το συμπαν του Stranger Things η ακομα και το ονομα του πρωταγωνιστη της πιο sci-fi ειτιλας που δεν γυριστηκε ποτε. Xordox λοιπον, με το αρχικο Ζητα να εκφερεται επιθετικα. Οπως ακριβως στο Lazer. 
 Ωστοσο, η νοσταλγια του Foetus για τα παραλληλα, αισθητικοποιημενα 80s φαινεται να εχει σταθερες βασεις, πραγμα που δεν θα ελεγα ποτε για τα synthwave σκατα που πνιγουν τα recommendations του youtube. Aν μη τι αλλο, εχει δει το Tron. Αλλωστε η κινηματογραφικοτητα της μουσικης του ηταν ανεκαθεν προφανης, απο την ανακατασκευη των Brainticket μαζι με Nurse With Wound, μεχρι το κορυφαιο Ectopia ως Steroid Maximus. Οποτε καταχωρουμε το Neospection στα top soundtracks του ετους 1983, ασχετα και αν δεν ειναι soundtrack, ασχετα και αν εμεις ηδη διανυουμε ενα κανονικοτατο 2017. Χωρις παραλληλες πραγματικοτητες και μαλακιες.

The cinematic experience of Neospection shows JG Thirlwell's retro-futuristic side, recalling Tangerine Dream's Risky Business era, John Carpenter and Brad Fiedel combined with a slight twist of a mutant EBM strain. Xordox creates a parallel, neon-drenched 80s universe with unashamedly vintage synth chords and arpeggiated basslines that move the whole thing into a tense sci-fi battle. Destination: Infinity indeed.      

Neospection CD/LP (Editions Mego - 2017)

27 January 2017

Emptyset - Borders

 Το Borders ορμαει στη καρωτιδα με το καλημερα. Ξεχαστε τις ευγενειες του Recur και το αυστηρο πρωτοκολλο συμπεριφορας του Medium. Επιτελους, οι Emptyset εβγαλαν το album που παντα περιμεναμε απο αυτους. 
 Το βρετανικο ντουετο ανεκαθεν γοητευοταν απο τα κλαπατσιμπανα του industrial (μεσω του φιλτρου των Pansonic) αλλα το ειχε φαει η μαρμαγκα των installations και της sound art. Ετσι, μεσα στη μισαωρη διαρκεια του αρτι αφιχθεντος album τους διανυουν περιοδο δευτερης εφηβειας. O οργανικος ηχος του Borders θυμιζει αμυδρα τη πιο συμπυκνωμενη μορφη των Raime που μπορειτε να φανταστειτε, αν οι τελευταιοι διασκευαζαν Test Dept η κατι αναλογο, που ενω ακουγεται πολυ εντυπωσιακο, δεν βγαζει κανενα νοημα. Δισκαρος.

 Borders is the album that you've always expected from Emptyset, but their self-imposed restrictions were in the way. Until now. The project confronts us with an aggressive, physical approach that owes more to industrial, than say, Raster-Noton's back catalogue. Maybe the album title hints at their new direction, between organic and electronic, negative space and sound, rhythm and the lack of it, but I like to think that it's just a reference of the grey zone between their really good past and their amazing present. 

Borders CD/LP (Thrill Jockey - 2017)

14 January 2017

Black Merlin - Hipnotik Tradisi

 Οπως καθε (πρωην) αναγνωστης του Wire που σεβεται τον εαυτο του και θελει να δειξει ποσο γουαουομαιγκαντ πσαγμενος ειναι, ετσι και γω εχω μια επιδερμικη επαφη με την παραδοσιακη μουσικη της Ινδονησιας μεσω της επιρροης της στο post-industrial. Κατι το Third Mind Movements, κατι το Form Grows Rampant, ε και βρεθηκα με καμμια δεκαρια συλλογες της Nonesuch και της Ocora επειδη επρεπε. Θα ανατρεξω σ' αυτες οταν η κατασταση γινεται ψιλοαπελπιστικη και θελω να τσεκαρω αν το ταβανι αλλαξε απο την τελευταια φορα που το χαζευα. Λειτουργει 100%. Ολα ειναι στη θεση τους. 
 Το Hipnotik Tradisi ανηκει στη σπανια κατηγορια δισκων που μπορεις να τσεκαρεις τη λειτουργικοτητα του ταβανιου σου απερισταστα καθως κουνας ρυθμικα το κεφαλι σου. Αυτη η διπολικοτητα μεταφραζεται σε επιτοπιες ηχογραφησεις gamelan ορχηστρας απο τα ταξιδια του Black Merlin στην Ινδονησια, που διαδεχονται proper υπνωτιστικοτατο νταμπαντουμπα. Αυτο ειναι το album που πασχιζει να βγαλει ο Fernow σαν Rainforest Spiritual Enslavement αλλα ακομα δεν. 

 Black Merlin's portable recorder captures local gamelan orchestras from the Indonesian islands, while he manages to blend them seamlessly into his locked grooves. The result gets really interesting on tracks like Tutur, which essentially is a post-punk hiccup or the Sandwell Districtisms of Waiting For The Horn, with ceremonial chants and all that jazz. If the cover won't convince you, then nothing will. 

Hipnotik Tradisi 2xLP (Island Of The Gods - 2016)

08 January 2017

Vit Fana - Irrgång

 #φασουλα #πραγματακια #βουπουindustrial 

Although the cross-pollination between industrial and dance culture is not something new and led to some glorious records, I'm still wondering why are we suspicious about these juxtapositions and we tend to remember the bad examples over the good ones. For every third-rate Wax Trax remix, there still is a 20 Jazz Funk Greats and for every Groovy, Laidback And Nasty there is a Micro-Phonies to separate the shit from the gold. 
 Irrgång is not a danceable record by any means, but some elements are informed of the recent industrial/techno hybrid, even if the press release insists about 'early industrial noise music', so you will move your limbs around to it, either you like it or not. For the most part, Vit Fana's debut sounds like Alberich's beat-driven pieces without the punch, while the vocals fall directly into the whole Silent Servant/Broken English Club territory. Secret Thirteen mixes are made of this stuff. I still can't decide if I really like it or I'm just a victim of the hype.

Irrgång LP (Northern Electronics - 2016)

26 April 2016

Thorofon - Roots

 Δεν εχω ασχοληθει με Thorofon, περα απο το μνημειωδες Maximum Punishment Solutions και καποιες περαστικες ακροασεις στο Exkarnation, που ενω ειναι καλο, νομιζω πως δεν απευθυνεται σε μενα. Επομενως, δεν ειχα καμμια προσδοκια απο το Roots και ακριβως γι' αυτο το λογο εξεπλαγην.
 Το album κυκλοφορει παραλληλα με την εικοσαχρονη επετειο του project και περιεχει αρχειακο υλικο, ακυκλοφορητα κομματια καθως και επανεκτελεσεις παλαιοτερων tracks που λογικα θα γνωριζουν οι fans, αλλα εγω αγνοω. Αυτο το γεγονος ομως δε μου αφαιρει το δικαιωμα να εντυπωσιαστω απο τις Galakthorrö διαφευγουσες, τα εντελως περαστικα Genocide Organ electroniczzz, ισως και καποιες idm ιστοριες που σε αλλο πλαισιο θα μου την εσπαγαν, αλλα σημερα ξυπνησα καλα και δε με αγγιζει ουτε οδοστρωτηρας. Αυριο μπορει να σιχτιρισω και να το κλεισω στο πρωτο κομματι. Οποτε εκμεταλλευτειτε την ευκαιρια. 

Roots CD (Ant-Zen - 2016)


28 March 2016

John Carpenter - Lost Themes II

 Μα το Snake Plissken, ποτε δε θα γινετε τοσο cool, ακομα και αν δωσετε 78 (εβδομηντα οκτω) ευρω για να δειτε live το John Carpenter στον ειδικα διαμορφωμενο χωρο του Πειραιως 117, ο,τι και αν σημαινει αυτο. Μπορειτε ομως να κατεβασετε το Lost Themes II, καμμια εικοσαρια μερες πριν την επισημη ημερα κυκλοφοριας του για να νιωσετε λιγο VIPs. Εγω παντως θα κανω εντυπωσιακη εισοδο, λογικα με το ελικοπτερο μου.
  Η επιλογη οχηματος δεν ειναι καθολου τυχαια. Η μουσικη του Carpenter σε ωθει να κανεις εντυπωσιακες εισοδους, απαραιτητα μεταμεσονυχτιες και κατα προτιμηση σε slow motion για εξτρα δραματικοτητα., εφοσον τηρεις το κανονισμο Eyepatches At Night. Μεχρι τωρα το δοκιμασα στον ηλεκτρικο, αλλα ετρεχα για να τον προλαβω οποτε το coolness level ειχε μπετωσει. Στις 27 Μαιου η δοκιμη θα γινει σωστα. 

Lost Themes II CD/LP (Sacred Bones - 2016)

16 October 2015

Κ.Κ. Null - Plasmagma

  Ενα πολυ μεγαλο μερος της ευθυνης για την εισαγωγη του ιαπωνικου no wave στην απο δω πλευρα, εχει αποδοθει δικαιωματικα στις συλλογαρες Dead Tech της θρυλικης Dossier. Τα δυο volumes συνεστησαν στο δυτικο ακροατηριο τους Boredoms, τους Ruins και τους Hijokaidan, πολυ πριν o Zorn ξεκινησει τα πηγαινελα στο Τοκυο και το Wire βαφτισει τη φαση Japanoise. 
 Αν λοιπον θεωρησουμε το Dead Tech κατι σαν το ιαπωνικο αντιστοιχο του No New York, τοτε ο Kazuyuki Kishino αναλαμβανει το ρολο του Brian Eno, εφοσον εκανε τις παραγωγες και το πουσαρισμα του ιδιωματος σε fanzines και περιοδικα της εποχης. Με μια ματια στο βιογραφικο του, καταλαβαινεις το λογο. Ενα κατεβατο απο συνεργασιες με ονοματα που ειτε ηδη ξερετε, ειτε εχετε αναγκη να μαθετε.
 Απο τοτε εχουν μεσολαβησει Πολλες κυκλοφοριες του Κ.Κ. Νull απο τις οποιες αγνοω ενα τεραστιο ποσοστο τους, οποτε εδω ασχολουμαστε συγκεκριμενα με το Plasmagma επειδη αυτο ετυχε να πεσει στα χερια μου. Τα τρια tracks της κασετας ενω ειναι θορυβωδη, σε καμμια περιπτωση δε διαθετουν το παροξυσμο που εχω ακουσει στο παρελθον απο το καλλιτεχνη. Θα μπορουσα να πω πως αποδιδουν ηλεκτρακουστικα (?) τη τζαπανιλα, αν στο μεσοδιαστημα δε πλακωναν βαρυγδουπα ρυθμικα μερη και κατι αψυχολογητα IDM μπινελικια απο το πουθενα. Οι συγκρισεις με τον Eno σταματουν καπου εδω, επειδη το Plasmagma ειναι σαφως πιο ενδιαφερον απο τo Lux. Chance meeting on a laptop. 

Plasmagma CS (Video Nasties - 2015)

27 January 2015

John Carpenter - Lost Themes

 Καταρχην, οι λεξεις Carpenter και τρομος θα παραμεινουν αρρηκτα συνδεδεμενες στον αιωνα τον απαντα. Οποιος τολμησει να πει το αντιθετο, πρεπει να αναφερει τον Cronenberg τουλαχιστον μια φορα στη συζητηση, αλλιως ο διαλογος θα ειναι ατοπος. Δευτερον, το ονομα του Τρισμεγιστου θα βρισκεται διπλα στους πρωτοπορους της ηλεκτρονικης μουσικης, ασχετα και αν οι αντιστοιχες λιστες γραφονται απο ζωαδια που ξεχνουν να τον αναφερουν. Τριτον, τα ιδια ζωαδια θα σπευσουν να συμπεριλαβουν το Lost Themes στα καλυτερα της χρονιας επειδη τα synths και η Sacred Bones ειναι πολυ kewl. Τι να κανουμε. They Live.
 Σημασια εχει πως το καινουργιο album του μπαρμπα τσακιζει. Κλεινει το ματι σε οσους θα αναγνωρισουν μοτιβα απο το Assault On Precinct 13/The Fog/Escape From New York και το στομα σε οσους χασκουν ακουγοντας Xander Harris, Umberto και Oneohtrix. Το κλιμα παραμενει ανεπαφο απο μοντερνιες, μονο που αυτη τη φορα επειδη η μουσικη βρισκεται εκτος κινηματογραφικου πλαισιου, θα παρατηρησετε αναφορες σε καθε μορφης ηλεκτρονικου ιδιωματος που παιζει τριγυρω, απο EBM και techno μεχρι industrial και ξερω γω τι αλλο θα σπρωξει το boomkat την επομενη Πεμπτη. Οποιαδηποτε ομοιοτητα δεν ειναι καθολου συμπτωματικη.

Lost Themes CD/LP (Sacred Bones - 2015)

31 May 2014

Muslimgauze - A Putrid Oasis

  Ο Bryn Jones ειχε κηρυξει Jihad στους απιστους οταν ακομα ο Fernow προσπερνουσε βιαστικα το CNN ψαχνοντας το Nickelodeon. Γι' αυτο, η Vinyl-On-Demand προσπαθωντας να φερει λιγη δικαιοσυνη σε αυτο το κοσμο, ανελαβε να ξεθαψει ακυκλοφορητο υλικο απο τη Σαχαρα της δισκογραφιας του Muslimgauze και να το συσκευασει σε ενα απο τα πιο ποθητα αντικειμενα του '14. Και μονο στη θεα αυτου του box, προκαλειται αυτοματος πριαπισμος και υπερεκκριση σαλιου, οποτε η ωριαια συλλογη που συμπεριλαμβανεται μεσα στο κουτι θα κατευνασει για λιγο τα πνευματα.  
 Ουσιαστικα το A Putrid Oasis ειναι ενα sampler του μουσικου ευρους του μακαριτη μεσα σε ενα πολυ συγκεκριμενο και συνειδητοποιημενο πλαισιο χoντροκομμενων edits, ωμων beats και ανατολιτικων samples που προφανως επηρρεασαν τα τρεχοντα νταμπα-ντουμπα (απο Shackleton μεχρι Vatican Shadow και ουτω καθεξης) αλλα και σχολιασαν την αραβοφοβια και την εξωτερικη πολιτικη των δυτικων. Ειθε ο Αλλαχ να του δινει παρθενες σε ολη την αιωνιοτητα. 

A Putrid Oasis CD (Vinyl-On-Demand/Soleilmoon - 2014)

12 March 2014

Pan Sonic - Oksastus

 Οι ανθρωποι που εχουν καταφερει να φερουν το θορυβο κοντα στην ηλεκτρονικη μουσικη (και οχι το αντιστροφο), τη sound art, το industrial, το μινιμαλισμο και καμμια ακομα δεκαρια -ισμους που σιχαινομαι, χωρις να με αηδιασουν με τη postοσυνη τους, ειναι μετρημενοι στα δαχτυλα του ενος χεριου. Στη θεση του μεσαιου βρισκονται οι Pan Sonic, που σε καθε δισκο τους φροντιζαν να μειωνουν τη ποσοτητα λιπαντικου. Στο Kesto, η σαδιστικη του διαρκεια σε συνδυασμο με τις σε σημεια ενοχλητικες συχνοτητες του και τις αφιερωσεις σε TG και Alvin Lucier, εκαναν ακομα και το πιο επιμονο/μαλακα ακροατη να πατησει stop και να το ριξει σε μουσικη μασατζιδικου. Στο Gravitoni, τα πραγματα ηταν σαφως πιο μαζεμενα χρονικα, αλλα η παραγωγαρα του σκοτωνε εντομα και ερπετα. 
 Φτανουμε αισιως στο 2014 και ενω το group ειχε ανακοινωσει τη διαλυση του πριν τεσσερα περιπου χρονια, ενα ουκρανικο label κυκλοφορησε στα μουλωχτα το Oksastus, μια ζωντανη εμφανιση των Pan Sonic στο Κιεβο λιγο πριν τα παρατησουν. Εδω δεν υπαρχει ιχνος λιπανσης. Η ωμοτητα του ηχου ειναι μνημειωδης. Ακομα και σε μεσαια ενταση, το δυναμικο ευρος ειναι τεραστιο, αλλα σε παρακαλαει να το βαλεις δυνατα. Δεν εχω προλαβει να το κανω. Αυριο το πρωι θα γινει Τριτος Παγκοσμιος, χωρις lube και μαλακιες.

Oksastus CD/2xLP (Kvitnu - 2014)

02 March 2014

D. Edwards - Teenage Tapes

 Απο τη στιγμη που η Death Of Rave κυκλοφορησε δισκο Merzbow, λυθηκαν οι αμφιβολιες μου για το αν το label διαλεξε το ονομα του νοσταλγικα η χαιρεκακα. Ποσο μαλλον τωρα, που μεσα στο σαλο περι techno/no-techno επιλεγει να βγαλει ενα album που ακουγεται σα να κανεις shuffle στο media player library ενος φασαιου με γαματο μουσικο γουστο.
 Το ντεμπουτο του Delroy Edwards καταρχην εντυπωσιαζει με την εκλεκτικοτητα του. Μεσα σε μιση ωρα προλαβαινεις να ακουσεις ξεγανωτους minimal synth τενεκεδες, υπεροχα κακοηχογραφημενο ebm, ψευδο-power electronics ξεσπασματα, κοκκωδες νταμπα ντουμπα τυπου Ron Morelli, κατι σαν ηλεκτρονικο black metal (o Kiwiknorr παντως μου ειπε πως μοιαζει απιστευτα με το Electric Doom Synthesis των Beherit) και μερικα carpenterικα synths με μηδαμινο budget. Ολα αυτα μια χαρα, αλλα κατι αδιορατο μου τη σπαει στο Teenage Tapes. Μεχρι να εντοπισω αυτο το 'αλλα', θα συνεχισω να το λιωνω. 

Teenage Tapes LP (The Death Of Rave - 2014)

18 February 2014

BioMechanica - BM01

 Σκατα στα τελαρα που χορευαν στη πρωτη γραμμη του Hertz λες και εβλεπαν τη Janis Joplin. Θα τρελαινονταν το ιδιο ακομα και αν ακουγαν γυρω απο φωτια το 'Να μ' αγαπας' σε καμμια παραλια που ανακαλυψαν στο Rough Guide To Koufonisia. Ευχομαι μεσα απο τη ψυχη μου να μη σταυρωσουν wi-fi στο ελευθερο camping που θα επισκεφτουν αυτο το καλοκαιρι για να γινουν ενα με τη φυση και να συνεχισουν να πινουν το ιδιο κατουρημενο χορτο που τις κανει τοσο crazy. 

BM01 CD/LP (Geometrik - 2012)

03 December 2012

X-TG - Desertshore / The Final Report

 The Mission is terminated. Again.

Desertshore / The Final Report 2xCD/2xLP (Industrial Records - 2012)
(The links have been removed)

16 August 2012

V/A - Chaos In Expansion

 'When one creates order, one creates more entropy as well -the boiling tea whose atoms are on the verge of dissolution regains its equilibrium if you place it in the refrigerator; but how much energy had to be spent to achieve this? Muscular articulation, movement of bodies, fabrication of machines, operating motors... We live in a universe where more and more entropy is being created -fragments of order here and there, whose coercitive force establishes an unimaginable chaos. When we realise that this chaos is irreversible, we understand that time could be defined as such: between a situation α and a situation ω, there exists a difference in entropy -this difference might also be called time.'

(Taken from the liner notes)

Chaos In Expansion CD (Sub Rosa - 1993)

26 May 2012

Carter Tutti Void - Transverse

 Θα αναγνωριζα τη μετρονομια του Chris Carter ακομα και αν ηταν χωμενη στο βαθος ξεπεσμενου αιγαιοπελαγιτικου bar που παιζει τριτοκοσμικα eurobeat και βρωμαει μπομπες και ξερατα. Ποσο μαλλον οταν προσφερει παλμο στις σιδηροβεργες του Transverse, ενα δισκο που σπρωχνεται απο label, blogs, mailorders και παρατρεχαμενους σαν techno/not techno, αλλα αποτελει τη motorik εξελιξη των TG. Mαλλον ετσι το εισπραττω εγω. Τα κομματια του δισκου διατηρουν σταθερο ρυθμο, οριζοντια κινηση και μουδιασμενη διαθεση, ενω πανω απο τα κεφαλια του ακροατηριου πετουν απειλητικα πυραυλοι V2 (Schneider?). Υπνωτισμενος χορος πανω στα χαλασματα του συγχρονου πολιτισμου.

Transverse CD/LP (Mute - 2012)

Related Posts with Thumbnails
;