Καμμια αμφιβολια. Ο Adolf Wolfli ηταν ψυχοπαθης. Περασε το μεγαλυτερο μερος της ενηλικης ζωης του σε ενα κοσμο δικης του επινοησης, γεματο απο αποκαλυπτικες παραισθησεις, μεσα σε φυλακες και ψυχιατρεια στα τελη του 19ου αιωνα. Τα χιλιαδες σχεδια και οι δυσνοητες παρτιτουρες ουρλιαζουν outsider artist, αλλα το οραμα του Wolfli ηταν πολυ πιο ολοκληρωμενο απο το μεσο καιδι που βρηκε συνειδητα καταφυγιο στην art brut. Εξου και το ενδιαφερον του Graeme Revell, των NWW και των DDAA για το ογκωδες εργο του δευτερου πιο δημοφιλους στο google Adolf.
Το Necropolis, Amphibians & Reptiles αποκωδικοποιει το χαος των παρτιτουρων αποδιδοντας το με τσαλακωμενα νανουρισματα και παλιμπαιδιζουσες υποσιτισμενες μελωδιες αλα Residents. Δε προκειται να βρειτε γνωριμα χαρακτηριστικα των groups. Αλλα δεν ερχεστε εδω μεσα για κατι τετοιο, ετσι δεν ειναι.
Necropolis, Amphibians & Reptiles LP (Musique Brut - 1986)
