John Oswald - Plunderphonics 69/96

 Ο John Oswald σκαρφιστηκε το νεολογισμο Plunderphonics επειδη το 'βιασμος του copyright και κατα συνεπεια της μουσικης βιομηχανιας' ακουγεται καπως. Τα cut-ups του ευφυεστατου sound artist/prankster πυροδοτησαν μια σειρα μηνυσεων και απο πολιτιστικα σχολια μετατραπηκαν σε παραβασεις πνευματικης ιδιοκτησιας. 

 Κανενα ιερο. Kανενα οσιο. Ολοι οι καλοι χωρανε. Stravinsky, Metallica, Public Enemy, Bowie, Sinatra, MC5, Beethoven, Streisand. Μπορω πολυ ευκολα να φανταστω τον Oswald να χαμογελαει σαρδονια διπλα στο δικηγορο του καθως υποδεικνυει το καβαλο του στη Dolly. Parton.

Plunderphonics 69/96 2xCD (Seeland/Fony - 2001)

V/A - Smiling Through My Teeth

Το γελιο ειναι κατι πολυ περισσοτερο απο συντονισμενες συσπασεις των προσωπικων μυων και του αναπνευστικου. Ειναι ενα αντανακλαστικο που δεν εξυπηρετει καποιο προφανη βιολογικο λογο, παρα μονο την συναισθηματικη αποφορτιση και εκδηλωνεται οταν το υποκειμενο βρεθει αντιμετωπο με ενα ερεθισμα που βραχυκυκλωνει τις προσδοκιες του. Με λιγα λογια, γελας οταν εκπλησσεσαι. 

 Τωρα γιατι το γελιο θεωρειται αναθεμα στους κυκλους της πειραματικης μουσικης (που πολλες φορες βασιζει το αποτελεσμα της πανω στην εκπληξη του ακροατη) δυστυχως δεν μπορω να το απαντησω. Πιθανον να εχουμε μπλεξει στο μυαλο μας τη σοβαροτητα με τη σοβαροφανεια και το αστειο με το φαιδρο. Ακουστε λοιπον την σχεδον επιμορφωτικη συλλογη Smiling Through My Teeth, που εχει επιμεληθει η Vicki Bennett (People Like Us) και γελαστε αφοβα. Δεν θα σας παρεξηγησει κανεις. Αλλωστε πρεπει να μαθουμε να παιρνουμε τη "σοβαρη" μουσικη πιο αναλαφρα και την "αναλαφρη" πιο σοβαρα.

Smiling Through My Teeth CD (Sonic Arts Network - 2008)