Ενω η τεχνη του αυτοσχεδιασμου βασιζεται πρωτα στη τεχνικη και μετα στην επικοινωνια/διαισθηση/χημεια του group, δε θα αναφερθω καν στην εκτελεστικη δεινοτητα των Haino/O'Malley/Ambarchi επειδη στο μυαλο του υπογραφοντα θεωρειται δεδομενη, οσο δεδομενοι θεωρουνται οι δεσμοι του ανθρωπινου ειδους με την ηλιθιοτητα.
Αυτο ομως που με εξεπληξε ειναι ο απλετος χωρος που αφηνει σχεδον τηλεπαθητικα ο ενας εμπλεκομενος στον αλλο. Τα χαρακτηριστικα φωνητικα του Haino-san, ελαφρως χαμενα στη μιξη, τη μια σα παραπονα στοιχειωμενου σπιτιου και την αλλη σα τις τυψεις στο μυαλο ενος δολοφονου, δε καβαλανε ουτε μια στιγμη το μπασο-κινουμενη αμμο του O'Malley η τις free-jazzιες του Ambarchi. Και οι τρεις ακολουθουν πιστα το σχεδιο ψυχολογικης εξοντωσης του ακροατη με πληρη επιτυχια.
Nazoranai 2xLP (Ideologic Organ - 2012)
