Οι ανθρωποι που εχουν καταφερει να φερουν το θορυβο κοντα στην ηλεκτρονικη μουσικη (και οχι το αντιστροφο), τη sound art, το industrial, το μινιμαλισμο και καμμια ακομα δεκαρια -ισμους που σιχαινομαι, χωρις να με αηδιασουν με τη postοσυνη τους, ειναι μετρημενοι στα δαχτυλα του ενος χεριου. Στη θεση του μεσαιου βρισκονται οι Pan Sonic, που σε καθε δισκο τους φροντιζαν να μειωνουν τη ποσοτητα λιπαντικου. Στο Kesto, η σαδιστικη του διαρκεια σε συνδυασμο με τις σε σημεια ενοχλητικες συχνοτητες του και τις αφιερωσεις σε TG και Alvin Lucier, εκαναν ακομα και το πιο επιμονο/μαλακα ακροατη να πατησει stop και να το ριξει σε μουσικη μασατζιδικου. Στο Gravitoni, τα πραγματα ηταν σαφως πιο μαζεμενα χρονικα, αλλα η παραγωγαρα του σκοτωνε εντομα και ερπετα.
Φτανουμε αισιως στο 2014 και ενω το group ειχε ανακοινωσει τη διαλυση του πριν τεσσερα περιπου χρονια, ενα ουκρανικο label κυκλοφορησε στα μουλωχτα το Oksastus, μια ζωντανη εμφανιση των Pan Sonic στο Κιεβο λιγο πριν τα παρατησουν. Εδω δεν υπαρχει ιχνος λιπανσης. Η ωμοτητα του ηχου ειναι μνημειωδης. Ακομα και σε μεσαια ενταση, το δυναμικο ευρος ειναι τεραστιο, αλλα σε παρακαλαει να το βαλεις δυνατα. Δεν εχω προλαβει να το κανω. Αυριο το πρωι θα γινει Τριτος Παγκοσμιος, χωρις lube και μαλακιες.
Oksastus CD/2xLP (Kvitnu - 2014)
