"Πως να μην ηταν τρελοι και δυστυχεις και διεστραμμενοι εκεινοι οι παλιοι ανθρωποι: Ο κοσμος τους δεν τους επετρεπε να βλεπουν τα πραγματα απλα. Δεν ειχαν κανενα δικαιωμα να ειναι υγιεις και ευτυχεις και εναρετοι. Η μητρικη στοργη απο τη μια μερια, ο ερωτας απο την αλλη, ολες οι απαγορευσεις που ενδομυχα τους ειχαν καλλιεργησει, ολοι οι πειρασμοι, και οι μυστικες τυψεις συνειδησης, ολες οι αρρωστιες - και ο πονος που απομονωνει τον καθε ανθρωπο απο τον αλλο, ολες οι αβεβαιοτητες και η ανεχεια - ολα ηταν πηγες συναισθηματων. Και οταν ο ανθρωπος αρχιζει να αισθανεται εντονα (ακομα χειροτερο: να αισθανεται εντονα, μοναχος, σε μια απελπισμενη ατομικη μονωση) πως να επιτευχθει μια κοινωνικη σταθεροτητα?"
Το αποσπασμα ειναι παρμενο απο το "Θαυμαστο Καινουργιο Κοσμο" του Aldous Huxley.
The Ocean Is Gone, The Ship Is Next CD (Ground Fault - 2003)
