ZK - Isilo

 Με τα εχεγγυα του Sam McKinley, η πρωτοεμφανιζομενη Πολωνη Zuzanna Kuzmicka υπογραφει γεματη αυτοπεποιθηση με τα αρχικα της, χωρις να κουραζει με αναφορες σε 70ς ταινιες των 2 seeders. Το Isilo στεκεται γερα στα ποδια του. Δεν χρειαζεται conceptual πατεριτσες.

 Τα δυο δεκαλεπτα κομματια της κασετας δινουν την εντυπωση πως τα ηχεια σου ειναι εκτος φασης, με περιεργη διαταξη των συμβαντων στη στερεοφωνικη εικονα. Στην αρχη αυτο το εφε ηταν καπως ενοχλητικο, μεχρι το σημειο που καταλαβα πως η ΖΚ αντιστρεφει οσα ξερουμε για το ΗΝW. Αντι να συνθετει σιγα-σιγα ενα απορθητο wall, προτιμαει να παιζει με τα απομειναρια του. Το δευτερο κομματι εχει πιο πυκνη συσταση και ρολαρει γρηγοροτερα, αλλα εξακολουθει να μοιαζει με τη φασματικη απεικονιση του ειδους και οχι με τα τσιμεντα του κιλου. Αψογη.

 If you take Isilo at face level, you come across a great performed HNW album, with a few surprising detours off the beaten track. But if you look closely at this textured beauty, you realize that it's actually a pure distillation of your favorite harsh noise sounds, tightly crammed inside a box, in a way that the air between them crackles in their slightest movement.

Isilo CS (Lake Shark Harsh Noise - 2018)

The Rita - The Lilac Fairy

 Σε καθε κυκλοφορια του Sam McKinley, γινομαστε μαρτυρες της σταδιακης αποδομησης των φετιχ του, απο το Creature From The Black Lagoon και τους καρχαριες, μεχρι την προσωπολατρεια της Edwige Fenech και τα γυναικεια ποδια. Η τρεχουσα εμμονη με το μπαλετο αποτελει ενα ακομα wtf κεφαλαιο στο εντελως προσωπικο Psychopathia Sexualis του, οποτε στο The Lilac Fairy αποσυνθετει στα εξ ων συνετεθη την αρχετυπικη φιγουρα της νεραιδας Πασχαλιας απο την Ωραια Κοιμωμενη του Τσαικοφσκι. Ειπαμε. Εχουμε θεματα.
 Το πρωτο μισο του album εχει ολα οσα απαιτεις απο το HNW σου. Ενα ογκωδες, ακατεργαστο μενιρ με διαστασεις πολυ μεγαλυτερες του χωρου σου. Αυτα τα βαζεις και τα αφηνεις να παιζουν χωρις να δινεις και πολυ σημασια. Κι ομως απο το δευτερο μισο και μετα, θελοντας και μη, βλεπεις πως η οψη του μενιρ εχει αλλαξει. Οσο δεν παρατηρουσες, ο Rita σκαλιζε αδιακοπα το καλλιτεχνημα του στη σαφεστατα πιο αδεια εκδοχη του, για τον καλυτερο wall δισκο που ακουσες εδω και πολυ καιρο.

 I'm beginning to think of Sam McKinley as a true minimalist. His art moves slowly away from the typical HNW sound, towards a harsh process music, which strips away all of the excessive fat and gets straight to the molecular level of his latest obsession. For the time being, it's the fetishisation of the ballerina, both as a strictly disciplined artist and an elegant female form.
 The Lilac Fairy deals with its subject matter, like all great Rita albums do. With layer upon layer of heavy crunch and heavier crackle, to the point of total saturation. And then some. For the better half of the record, the wall seems like a study in stasis, even though you hear some jittery slight changes. The patterns that emerge from side C onwards may or may not be actual, due to the listener's inherent need to recognize something familiar. Anything really. Either way, the record slays.

P.S. Special thanks to Chipflake for the amazing gift!

The Lilac Fairy 2xLP (Urashima - 2016)

Tissa Mawartyassari - Moth In A Killing Jar

  Oσο εντεινω τις προσπαθειες μου να μπω στα ενδοτερα του HNW, καταληγω σε ενα και μονο συμπερασμα. O αρχετυπικος ΤRVE MILITANT ακροατης, ο τυπος με τη μαυρη σακουλα στο κεφαλι που ευαγγελιζεται το μηδεν στη πρωτη ευκαιρια, γραφει για καδραρισματα του χρονου και υπεραναλυει τη ταδε 30πλη κυκλοφορια απο το Πουθενισταν, δεν υπαρχει. Ειναι αποκυημα των forums, ενα bot με φιλοσοφικες ανησυχιες επιπεδου nihilist memes και υποτυπωδες crack για τα captcha. Ρε τo εννοω. Δηλαδη αρνουμαι να πιστεψω πως υπαρχουν ανθρωποι που ακουνε ολη τη μερα walls και αναβαλλουν την αυτοκτονια τους για το επομενο release του Vomir. Στανταρ μας δουλευουν ψιλο γαζι και ακουνε Αce of Βase. Γαμω τα παιδια δηλαδη.
  Η αληθεια ειναι πως μετα απο δυο απανωτες ακροασεις του Moth In A Killing Jar μπηκα youtube για να ακουσω ολοκληρο το Happy Nation και αποφασισα πως πρεπει να το αποκτησω αμεσα. Κατι που δεν ισχυει για την τελευταια κασετα της Tissa Mawartyassari, που ενω ειναι καλη, με ο,τι και να σημαινει αυτο για μια HNW κυκλοφορια, δεν με εψησε. Δεν συζηταω καν το εξωφυλλο που με ενα motivational quote ειναι ετοιμο για το facebook τυπισσας που ακουει Nightwish και μολις γνωρισε τους Cure. Γαμησε τα. Χιλιες φορες All That She Wants.

Moth In A Killing Jar CS (Lost Light Records - 2016)

Mob - Heolstor

  Η μαγεια των Mob βασιζεται πανω στο εξης παραδοξο: Ενω εχουν ολα τα χαρακτηριστικα του στρατευμενου HNW (και με το παραπανω), ταυτοχρονα απορριπτουν το μανιφεστο του NO IDEAS, NO CHANGES, NO DYNAMICS, ΝΟ DEVELOPMENT που προφανως συνελαβε καποιος αταλαντος για να δωσει αλλοθι στη τιποτιλα του. Ποσο τελειο ειναι αυτο? Απιστευτα πολυ. Ιδιαιτερα οταν καθε κομματι του Heolstor στελνει τις οδηγιες χρησης στο καλαθι των αχρηστων.
 Αυτη η ταση ειχε γινει αισθητη στο ντεμπουτο τους, αλλα στο Heolstor ειναι πλεον εξοφθαλμη. Τα τεσσερα tracks του album ειναι μεν ειναι το ηχητικο αντιστοιχο του μαυρου μονολιθου στο 2001, αλλα παραλληλα σφυζουν απο ιδεες, που δινουν την εντυπωση αφηγηματικοτητας - λεξη ταμπου στο wall. Ετσι, η βομβωδης εισαγωγη του δευτερου κομματιου δινει την αισθηση ασφαλειας μεχρι να σκασουν οι μπετονιερες των Incapacitants για να τα γαμησουν ολα, το τριτο κομματι που πηγαινοερχεται μεταξυ της φθορας του Nord και της αφθαρσιας των Vice Wears Black Hose και φυσικα τη παλιρροια του τεταρτου κομματιου που θυμιζει περισσοτερο εργο του Hokusai παρα οτιδηποτε (αντι)μουσικο.
 Aν ολα αυτα σας ακουγονται υπερβολικα, μαλλον δεν ακουσατε ακομα το Heolstor η εχω γινει fanboy και θελω αφισα με τις φατσες του Biz και του Tsop στο δωματιο μου.

Υ.Γ Θα σας συμβουλευα να προμηθευτειτε αμεσα το Heolstor απο το site της More Mars επειδη οι 80 κοπιες του συνοδευονται και απο το εκπληκτικο artwork του Tsop.

Heolstor CD-R (More Mars - 2015)

Vomir - Recouvre La Merde

 Εκτος απο σπουδες πανω στη στασιμοτητα και την ακινησια, οι δισκοι του Vomir εχουν εντυπωμενη αρνητικοτητα πανω στο γενετικο υλικο τους. Τοσο, που αγγιζουν τη παρωδια. Νομιζω πως πλεον το ολο project σατυριζει εκ των εσω το HNW με το πετυχημενο τροπο. Σου δινει αυτο που περιμενεις σε υπερβολικο βαθμο, καθως ο Perrot σκαει σιγουρα σαρδονιο χαμογελο πισω απο τη χαρακτηριστικη σακουλα στο κεφαλι.

 Αυτο δεν ειναι απαραιτητα κακο. Δεν ακυρωνει τις προθεσεις του καλλιτεχνη ουτε την αποτελεσματικοτητα του εργου του. Θελεις να βαλτωσεις επι 72 λεπτα? Ιδου. Recouvre La Merde. Συχνοτικος βοθρος απυθμενης πατιλας. Αλλα αυτο ακριβως εννοω. Το εγχειρημα ειναι τοσο κορεσμενο (και πρωτα απ' ολα απο τον ιδιο τον Vomir) που οταν θελω να πατωσω, θα διαλεξω να ακουσω καποιο αλλο album του ιδιου, μαλλον παλιοτερο, για να μη φανταζομαι πως με ψιλοδουλευει πισω απο τη σακουλα του. Κατα τα αλλα, ολα καλα. 

Recouvre La Merde CD (4iB Records - 2014)

The Rita - Ballet Feet Positions

 Για τους περισσοτερους εκει εξω, το μπαλετο αποτελει ενα χαριτωμενο αλλα αδιαφορο θεαμα και στη συλλογικη συνειδηση εχει τοποθετηθει διπλα στην εκμαθηση γαλλικων και πιανου σαν το μοντελο σωστης ανατροφης του προηγουμενου αιωνα. Στα ματια του Sam McKinley, ειναι μια υπερανθρωπη ασκηση πειθαρχιας που απαιτει απο τις επιδοξες μπαλαρινες αυτοκυριαρχια και επιπονες σωματικες τροποποιησεις. 

 Η πρωτη υλη του Ballet Feet Positions ειναι επιτοπιες ηχογραφησεις της αγνωστης σε μενα χορευτριας Kelly Davis επι το εργον. O McKinley εδεσε μικροφωνα επαφης στα ποδια της για να συλλαβει και το παραμικρο θορυβο και μετα επεξεργαστηκε ζωντανα τον ηχο της καθε position σε ενα χαος απο κλινικες σιωπες και εκκωφαντικο οχετο. Το αποτελεσμα δειχνει πως ο Rita δεν ειναι μονο ο ιδρυτης του HNW, αλλα και αυτος που με καθε κυκλοφορια του παει τη φαση ενα βημα μπροστα. Ευχομαι οι υπολοιποι να μπορουν να τον ακολουθησουν. 

Y.Γ. Εδω ευχαριστουμε πολυ τη MoLLy που ξετρυπωσε το link απο τα αδυτα του διαδικτυου και το μοιραστηκε μαζι μας!

Ballet Feet Positions CD
(Old Europa Cafe / Elettronica Radicale Edizioni - 2014)

An Innocent Young Throat-Cutter - Raya And Sekina

 Σε ενα ιδανικο κοσμο, το HNW θα ειχε αναγνωριστει παγκοσμιως για τις θεραπευτικες του ιδιοτητες. Θα ακουγονταν MIDI διασκευες Vomir σε πολυτελη ασανσερ, αεροδρομια, στασεις μετρο και σε διαμερισματα που διακοσμηθηκαν συμφωνα με το feng shui, ενω το μουσικο θεμα των Windows 95 θα ειχε αναλαβει ο Richard Ramirez. Δεν αστειευομαι καθολου. Οσο πιο πολυ ξυνω την επιφανεια της υποθεσης Harsh Noise Wall, τοσο πιο πολυ πιστευω πως αποτελει ενα αντεστραμμενο ambient, ενα αντιμουσικο χαλι που λειτουργει συμφωνα με τη προσοχη του ακροατη, που ειτε ζηταει κατι αδιαφορο να παιζει στο background, ειτε γουσταρει πληρη αισθητηριακο αποκλεισμο με σβηστα φωτα και ακουστικα.

 Δοκιμασα το Raya And Sekina και στις δυο περιπτωσεις. Με πληρη προσοχη λειτουργησε καταπραυντικα. Η τραχεια επιφανεια του ειναι απιστευτα υπνωτιστικη και μετα απο μια δυσκολη μερα με εφερε σε ισορροπια. Δουλευει εξισου καλα και χωρις τη παραμικρη προσοχη, με πρωινο καφε σε μετρια ενταση. Ολα αυτα ακουγονται πολυ new age και σε αλλες περιπτωσεις θα ειχα βγαλει καντηλες, αλλα τωρα οχι μονο το χρειαζομαι αλλα παρακαλαω δημοσια τoν Ramirez να διασκευασει ολοκληρο το Music For Airports.

Raya And Sekina 2xCS (Deadline Recordings - 2014)

Mob - s/t

 Εχω τη τιμη να γνωριζω προσωπικα τον Tsop και τον Biz, οποτε ο ενθουσιασμος μου για το πρωτο cd-r των Mob ειναι απολυτα δικαιολογημενος. Μοιραζεται μεταξυ της χαρας για τους φιλους μου και του στραβωμενου μορφασμου που κανω οταν το ακουω. Μαλιστα νομιζω πως καθε φορα που θα το βαλω να παιξει, κανω ανεπανορθωτο κακο στο περιβαλλον και στον εαυτο μου. Και σας διαβεβαινω πως αυτο ειναι το απολυτο κοπλιμεντο για ενα album πανεξυπνου HNW.  

 Ο δισκος αποτελειται απο τρια κομματια που παιζουν με τα ορια και τον ορισμο των wall. Στο πρωτο track, τα παρασιτα μου θυμιζουν εντονα Vast Glory με ενδοφλεβια χορηγηση καφεινης δηλαδη μη περιμενετε εξαντλητικες διαρκειες αλλα συμπυκνωμενη σαπιλα. Το δευτερο track ξεκιναει υπουλα για να  ξεδιπλωσει μια αναφλυφη μαυρη επιφανεια τυπου Werewolf Jerusalem, με βρωμικα μπασα και ολα τα καλα. Αν το ακουσει ο Ramirez, παιζει και να τα παρατησει και να ασχοληθει αποκλειστικα με το σχεδιο μοδας. Το τριτο κομματι εχει τον αερα του Infirmary στο Necropenetrator, δηλαδη ωμο θορυβο χωρις περαιτερω concept και φρουφρου και τις μαλακιες που αποσπουν τον ακροατη απο τον ιδιο τον ΗΧΟ. Εγγυημενο μουδιασμα κρανιου. Mob rules ρε.

Mob CD-R (Self Released - 2013)

The Rita - The Rack

 Η βιαιοτητα του ερωτισμου Η ερωτικοποιηση της βιας δεν ειναι σε καμμια περιπτωση καινουργια αισθητικη προταση στο ευρυτερο industrial underground, απλα τις πιο πολλες φορες εκτελειται χοντροκομμενα, με αναμασημενες ιδεες που εχουν μηρυκασει οι πρωτοποροι της φασης καμμια 30αρια χρονια πριν. 

 Στα χερια των περισσοτερων, η χρηση και η αναχρηση field recordings ακονισματος μαχαιριων και τριβης γυναικειων καλσον θα ακουγοταν επιτηδευμενα ενοχλητικη, λες και το ακροατηριο θα κοκκινησει απο ντροπη. Στα χερια ομως του Sam McKinley, οι ηχογραφησεις υπερβαινουν τις τακτικες του σοκαρισματος. Γινονται τροφη του αναγλυφου κολοσσιαιου HNW του και οπως διαπιστωσα απο κοντα στο χθεσινοβραδινο live του, τον φερνουν ολο και πιο κοντα στη διαχρονικη Τεχνη που κοχλαζει μεσα στα παθη της.

The Rack CD (Handmade Birds - 2011)

Vomir - Empty (verb)

 'An empty canvas is full'

- Robert Rauschenberg -

Υ.Γ. Με τη πολιτιστικη χορηγια του φιλου Kiwiknorr.

Empty (verb) CD-R (Self Released - 2012)

V/A - Giallo

'Paradise is too perfect for humanity'

- Dario Argento - 

Giallo LP (Urashima - 2010)

Black Leather Jesus / Richard Ramirez - Latex

 'Commit the oldest sins the newest kind of ways'

- William Shakespear -

Latex LP (Urashima - 2011)

The Rita / Goat - HNRA

  Στα ματια του δυσκοιλιου Ευρωπαιου, το drag racing παραμενει μια παρωδια, ενα φτηνο παρακλαδι της αμερικανικης λαικης κουλτουρας, μια 'αμερικανια' χοντροκομμενης αισθητικης που απολαμβανεται κατα προτιμηση με stetsons και μπυρα σε πλαστικο ποτηρι.

 Στα αυτια του The Rita και του Goat, τα dragsters ακουγονται σα θορυβομηχανες αστρονομικης ιπποδυναμης. Εξου και το HNRA, δυο κασετες με πειραγμενα field recordings αγωνων. Η ολη φαση αλλαζει αναλογα με τη τοποθετηση των μικροφωνων που τη μια συλλαμβανουν τον ηχο απο τη θεση του θεατη και την αλλη μεσα απο τις θηριωδεις εξατμισεις των οχηματων. HNW απο nitro.

HNRA 2xCS (Philosophy Shop - 2010)

Vast Glory - Untitled

 Δεν συμπαθω πολυ τη θαλασσα. Προτιμω να βρισκομαι μπροστα της παρα μεσα της. Μονο μην αρχισετε και εσεις το κηρυγμα, αλλα αν το κανετε πειτε κατι καινουργιο. Εχω ηδη βαρεθει τα εξης: μονοχνωτος, μιζερος, γατι, σκατας. Σε μια προσφατη ομως επισκεψη στη παραλια, περασα πραγματικα καλα γιατι εκτος απο τη παρουσια εξαιρετικης παρεας ειχα και μια μικρη επιφοιτηση. Προσεξα οτι ο παρακτιος κυματισμος παραγει λευκο θορυβο. Ειδατε με τι μαλακα εχετε να κανετε?

 Τουλαχιστον δεν ειμαι μονος εκει εξω. O καναδος Ian McDonald και το project του, Vast Glory αποδιδει την ωκεανια δραστηριοτητα με ενα περιπετειωδες HNW. Στην αρχη η Untitled κασετα αγεται και φερεται απο ελαφρυ παφλασμο εντονης στερεοφωνικοτητας. Οταν ο ακροατης αισθανθει ασφαλεια στη πληρη αφαιρεση, ο θορυβος πυκνωνει αφορητα και τα κενα μεταξυ των συχνοτητων ελαχιστοποιουνται μεχρι να δημιουργηθει το πολυποθητο wall. Εκκενωση συναισθηματος, αδειασμα σκεψης. Αυτα ειναι. Λεω να πηγαινω συχνοτερα στη παραλια.

Untitled CS (Lake Shark Harsh Noise - 2011)

Werewolf Jerusalem - Confessions Of A Sex Maniac

 Δεν γινεται να αφομοιωσεις σε μια καθισια το σχεδον τετραωρο υλικο του Confessions Of A Sex Maniac. Μαλλον θα συμβει το αντιστροφο. Ο Werewolf Jerusalem θα σε καταπινει σιγα-σιγα καθως εσυ θα παραμενεις καρφωμενος σε *εκεινο* το σημειο του ταβανιου που χαζευεις οταν ακους walls.

 Σε αυτο το κομψο κουτι, o Richard Ramirez μας παρουσιαζει ολοκληρη τη γκαμα του μονομανους project του, απο τα σπανια ολιγολεπτα ξεσπασματα μεχρι τις ωριαιες σπουδες στη λεπτομερεια. Εκμεταλλευεται στο επακρο τη κρυσταλλινη ποιοτητα του cd, μετατρεποντας το χωρο ακροασης μας σε μια εκθεση ωμοτητων. Αυτη τη φορα ομως τα εκθεματα ειμαστε εμεις και οι καλοδουλεμενες κατασκευες του Ramirez ηρθαν για να μελετησουν τις συμπεριφορες μας απεναντι τους. Η υπερτατη HNW δηλωση. Ο ηχος αποκταει φυσικη παρουσια.

Confessions Of A Sex Maniac 4xCD (Second Layer - 2011)