Dylan Nyoukis & Karen Constance - Here Comes Blood Stereo

 Το πρωτο cd-r του ντουετου Dylan Nyoukis/Karen Constance ανοιγει με τη πιο ευφανταστη χρηση του echo που εχω ακουσει μετα το Roast Fish And Cornbread του Lee 'Scratch' Perry. Τα μουρμουρητα τους μεταμορφωνονται σε χορωδιακα κρωξιματα βατραχων και η αλανθαστη τεχνικη του δεικτη μεσα στη κεφαλη της μαγνητικης ταινιας σε πλατφορμα για τη DIY τελετουργια του Here Comes Blood Stereo.

 Στη συνεχεια, το κλιμα βαραινει και πνιγεται απο τη κυκλοθυμια του. Κανει αναποδες στον εαυτο του και τρωει φρικες πως καποιος το παρακολουθει. Δωστε του μιση ωρα απο το πολυτιμο χρονο σας. Το μονο που θα χασετε ειναι η ψυχικη σας ισορροπια.

Here Comes Blood Stereo CD-R (Absurd - 2006)

To Live And Shave In L.A. - 30-Minuten Mannercreme

 Το πιο αποπροσανατολιστικο album των To Live And Shave In L.A. επανακυκλοφορησε προσφατα απο τη Hanson σε κασετα, προσφεροντας στο 30-Minuten Mannercreme την αναλογικη υφη που ελειπε απο το αυθεντικο cd. To album φαινεται σαν να βαζει το εκμαγειο του Faust Tapes στο κωλο του noise-rock των 90s, ενω το απαραιτητο λιπαντικο για την 80λεπτη λιαν επιπονη διαδικασια ειναι το σαλιο του αθυροστομου βοκαλιστα Tom Smith, που ωρυεται πανω απο τα ακομψα cut-ups. Αφορμη για να αρχισετε/κοψετε τα σκληρα ναρκωτικα.

30-Minuten Männercreme CS (Hanson - 2010)

Stabat Mors / Richard Ramirez - Hideous Bliss

 "Η σκεψη της διαφορας ειναι μια σκεψη του κατεπειγοντος, αυτου που δεν μπορω ουτε να παρακαμψω ουτε να ιδιοποιηθω, διοτι ειναι αλλο"

-Jacques Derrida-

Hideous Bliss LP (Scrotum Records - 2010)
(The link is removed due to the label's request)

Sick: The Life & Death Of Bob Flanagan, Supermasochist

 Το Sick: The Life And Death Of Bob Flanagan, Supermasochist κλεινει συγκινητικα με τη φραση "you always hurt the one you love" δινοντας το καλυτερο πιθανο τελος σε ενα documentary που αποτυπωνει οσο πιο ανωδυνα μπορει τη ζωη του performance artist και συγγραφεα Bob Flanagan, που δικαιως αυτοαποκαλειτο supermasochist.

Ο Flanagan επασχε απο κυστικη ινωση, μια κληρονομικη πολυσυστηματικη νοσο που τον σημαδεψε για ολη του τη ζωη, αλλα παρα τις επιπονες επιπλοκες της, ο ιδιος πολεμησε τα συμπτωματα της μεσω της ακραια μαζοχιστικης του σεξουαλικοτητας. Και οταν λεω μαζοχιστικης, δεν εννοω καυλιαρικα χαστουκακια και σφαλιαριτσες αλλα απολυτη παραδοση στα γουστα της συντροφου, mistress και μουσας του, Sheree Rose. 

 Παρακολουθωντας το film για δευτερη φορα χθες το βραδυ, παρατηρησα οτι δεν ενοχληθηκα ουτε απο τις μεταλλικες μπαλες στο απευθυσμενο του Flanagan, ουτε απο το καρφωμα των γεννητικων  οργανων του πανω σε μαδερια, ουτε απο τις ψυχρες γκριματσες της μητερας του. Αυτη τη φορα ανατριχιασα απο τις αντιδρασεις των δυο soulmates που αντιλαμβανονται πως το αναποφευκτο τελος βρισκεται κοντα.

Sick: The Life & Death Of Bob Flanagan, Supermasochist DVD 

(Directed By Kirby Dick - 1997)

Vinyl

  Εξαιρετικο documentary που καταγραφει γλαφυρα το ψυχισμο και τα σκονισμενα garage μερικων δεκαδων μανιωδων συλλεκτων βινυλιου. Ο σκηνοθετης Alan Zweig προσεγγιζει τους συνεντευξιαζομενους ως συμπασχων (οπως μας εξομολογειται, οφειλει το μεγαλυτερο μερος της μοναξιας του σε αυτη τη μονομανια) ενω στη πορεια αντιλαμβανομαστε πως το film δεν εχει τη παραμικρη σχεση με τη μουσικη η τους δισκους. Η συλλογη των τυπαδων που θα παρακολουθησετε θα μπορουσε να αποτελειται απο βιβλια, κουταλοπηρουνα, πορσελανινες κουκλες η γραμματοσημα. Η καμερα του Vinyl εντρυφει στο ιδιο το παθος, απο το οποιο δεν υπαρχει επιστροφη.

P.S. I would like to thank (once again) Abraxas 365 Dokumentarci for sharing this film with us.

Vinyl DVD (Directed By Alan Zweig - 2000)

Blood Stereo / Pod Blotz - Untitled

  Γνωριστηκαμε σε ενα φιλικο δισκοπωλειο στα Εξαρχεια τη προηγουμενη Τριτη. Απο τη πρωτη στιγμη που την αντικρυσα ενιωσα μια ζωωδη ελξη. Ορμηξα πανω της σαν υπνωτισμενο κουνουπι προς το πολυχρωμο φως της. Οταν εφτασε η αβολη στιγμη της ανταλλαγης ονοματων, εκεινη προτιμησε να συστηθει ως Untitled λες και δεν θα καταλαβαινα πως η σκοτεινη, γοητευτικη τρελα της θα μπορουσε να ανηκει μονο στους Blood Stereo και τους Pod Blotz. 

 Μετα απο πολυωρες συζητησεις, καταληξαμε σπιτι μου. Εκανα το λαθος να ασχοληθω περισσοτερο με το 40σελιδο booklet που τη συνοδευε παρα με την ιδια. Οταν εφτασε η στιγμη να μπει στο κασετοφωνο, εκεινη ειχε ηδη ξενερωσει. Πιθανον το ποσοστο αμοιβαιοτητας κλονιστηκε. Επεσα με τα μουτρα καταπανω της γαμω τον ενθουσιασμο μου, αλλα ηταν πολυ ξεχωριστη και σπανια για να μην το κανω. Μαλλον δεν ηταν γραφτο. Κριμα.

Untitled CS (Beniffer Editions - 2009)

Rock 'n' Roll Jackie & Pain Jerk - Super Relaxed

 Πισω απο το ψευδωνυμο Rock 'n' Roll Jackie κρυβεται η Jackie Stewart (aka Oblivia) των θρυλικων Smegma, η οποια υπνωτιζει τον Pain Jerk με τις trash pop εμμονες της. O Gomi μπορει να ειναι εμπειρος japanoise εμπρηστης, αλλα στη συγκεκριμενη περιπτωση αφηνει τα θελγητρα της Oblivia να παρουν το πανω χερι. Το μονο που κανει ειναι να χρωματιζει με synth μαχαιριες τα εκατονταδες σακατεμενα samples του πρωτου τους ραντεβου. To αποπροσανατολιστικα τιτλοφορημενο Super Relaxed ειναι το πιο δημιουργικο μουσικο χαμουρεμα που εχω ακουσει ever, μετα φυσικα τις συνεργασιες του Gainsbourg με τη Birkin.

Super Relaxed CD (Second Layer - 2010)

Captain Beefheart

Too Much Time

I got too much time, too much time

I got too much time to be without love

In my life I've got a deep devotion

Wide as the sky and deep as the ocean

Every war that's waged makes me cry

Every bird that goes by gets me high

 Sometimes when it's late and I'm a little bit hungry I heat

up some old stale beans, open up a can of sardines, eat crackers and

dream of somebody to cook for me.

Don Van Vliet 1941-2010 R.I.P.

Sunburned Hand Of The Man - Sopra L'Influsso

Oταν ο Roky Erickson χρησιμοποιουσε τα τριπακια σαν την Θεια Κοινωνια μιας νεας θρησκειας, τα μελη των Sunburned Hand Of The Man πιθανον να μην ειχαν γεννηθει ακομα. Αυτο δεν εχει καμμια σημασια. Στη βιντεοκασετα Sopra L'Influsso, η ψυχεδελικη σεχτα παιρνει σοβαρα τους στιχους του Slip Inside This House, κλεινεται σε ενα χωρο αμφιβολων συνθηκων υγιεινης, τρωει και πινει χαλασμενα drugs, βαραει οτι κρουστο βρεθει μπροστα της και παρ'ολο το πανικο, βρισκει διεξοδους μεσω ενος στιβαρου groove που διακατεχει το μεγαλυτερο μερος του jam. Το highlight του video ειναι φυσικα η παρουσια του αγνωστου σε μενα κυριου που ειναι ΙΔΙΟΣ ο Σταματης Κραουνακης. Θα τον απολαυσετε στο 4:10 να κουναει ρυθμικα το σβερκο του. Το 'ξερα οτι κατι δε παει καλα με το τυπο.

Sopra L'Influsso VHS (Qbico - 2003)

James Ferraro - Night Dolls With Hairspray

- Eλα ρε James. Που 'σαι ρε φιλαρακι. Καιρο εχουμε να τα πουμε. Τελευταια φορα που σε ειδα ακουγες Angus MacLise και ετρωγες peyote. Δεν μου εδωσες πολυ σημασια. Ξερναγες τα αντερα σου.

- Γεια σου ρε Tzomborgha. Τι λεει? Τα ιδια? Παλι μουρμουρας? Με συγχωρεις για τις προαλλες αλλα ημουν ψιλοσκατα. Τωρα ειμαι ok παντως. Το 'χω ριξει στο glam.

- Παρακαλω? Δηλαδη πανε τα νταουλια? 

- Τα βραδια περναω πλεον υπεροχα. Βλεπω παλιες βιντεοκασετες με επεισοδια του Miami Vice, φοραω τις καλες μου βατες και χορευω μονος μου Runaways. Αντε και κανα Hall & Oates. 

- Τα 'χεις χασει τελειως ετσι?

- Μα τι σου λεω τοση ωρα? Ακου το Night Dolls With Hairspray και θα καταλαβεις.

- Α ναι μη το ξεχασω. Ρε James, ξερεις ποσο σε εκτιμαω. Αν τυχον o πραγματικος σου εαυτος πετυχει αυτο το κειμενο, θα τον παρακαλουσα να προσπερασει τις μαλακιες που γραφω. Δεν ειμαι και στα καλυτερα μου και δεν θελω τρεξιματα, οκ?

- Μην ανησυχεις φιλαρακι. Το χαζεμα ειναι αμοιβαιο.

Night Dolls With Hairspray LP (Olde Spelling English Bee - 2010)

V/A - Smiling Through My Teeth

Το γελιο ειναι κατι πολυ περισσοτερο απο συντονισμενες συσπασεις των προσωπικων μυων και του αναπνευστικου. Ειναι ενα αντανακλαστικο που δεν εξυπηρετει καποιο προφανη βιολογικο λογο, παρα μονο την συναισθηματικη αποφορτιση και εκδηλωνεται οταν το υποκειμενο βρεθει αντιμετωπο με ενα ερεθισμα που βραχυκυκλωνει τις προσδοκιες του. Με λιγα λογια, γελας οταν εκπλησσεσαι. 

 Τωρα γιατι το γελιο θεωρειται αναθεμα στους κυκλους της πειραματικης μουσικης (που πολλες φορες βασιζει το αποτελεσμα της πανω στην εκπληξη του ακροατη) δυστυχως δεν μπορω να το απαντησω. Πιθανον να εχουμε μπλεξει στο μυαλο μας τη σοβαροτητα με τη σοβαροφανεια και το αστειο με το φαιδρο. Ακουστε λοιπον την σχεδον επιμορφωτικη συλλογη Smiling Through My Teeth, που εχει επιμεληθει η Vicki Bennett (People Like Us) και γελαστε αφοβα. Δεν θα σας παρεξηγησει κανεις. Αλλωστε πρεπει να μαθουμε να παιρνουμε τη "σοβαρη" μουσικη πιο αναλαφρα και την "αναλαφρη" πιο σοβαρα.

Smiling Through My Teeth CD (Sonic Arts Network - 2008)

Cock E.S.P. / Ovo - Split

Εξι labels ενωσαν δυναμεις για να κυκλοφορησει το Split 7ιντσο μεταξυ των αμερικανων βετερανων της σκατολογιας Cock E.S.P. και του ιταλικου noise-rock ντουετου των Ovo.
 Λοιποοοον... Στην πρωτη πλευρα τα πραγματα ειναι λιγο πιο ξεκαθαρα. Οι Ιταλοι παιζουν παντομιμα με το ζωντανο ακροατηριο τους, χρησιμοποιωντας τις εξπρεσιονιστικες χειρονομιες του no-wave αλλα και του death metal. To σαξοφωνο βγαζει καποια free jazz απωθημενα στην επιφανεια τα οποια δυστυχως δεν εξομολογουνται πληρως. Σειρα εχει το harsh καφριλικι των Cock E.S.P. που ακουγεται σαν το party που δεν σας προσκαλεσαν ποτε, ενω επρεπε να υπομεινετε τη βαβουρα απο το διπλανο διαμερισμα μεχρι τα ξημερωματα, κανοντας baby-sitting στο μωρο της Rosemary. Τοσο καλο.

Split 7"
(8mm/Apop/Bar La Muerte/Bastardised/Carbon/Little Mafia - 2006)

Dekoboko Hajime & Yamantaka Eye - Nani Nani

Πολυ πριν παρει τον εαυτο του στα σοβαρα, ο John Zorn ορμωμενος απο τα γραπτα του Freud που καταδικαζουν τον πολιτισμο για την καταπατηση των ανθρωπινων ενστικτων, ηχογραφει μεσα στο 1995 το Nani Nani μαζι με τον Yamantaka Eye (Hanatarash, Boredoms). Η επιλογη του να χρησιμοποιησει το ψευδωνυμο Dekoboko Hajime τον βοηθαει να αποποιηθει την ταυτοτητα του συνθετη και θεωρητικου, φτανοντας σε δυσθεωρητα υψη πρωτογονισμου. Η ανακυκλωμενη pop κουλτουρα των fast foods και των videogames βιαζεται παρα φυσει, ενω οι κραυγες της ξεκουφαινουν ολα τα λαικα μουσικα ιδιωματα (απο το surf και το techno, μεχρι την ψυχεδελεια και το metal). Tα πιο ο,τι να' ναι 95 ΜΒ που θα βρεθουν στα εγκατα του σκληρου σας δισκου.

Nani Nani CD (Tzadik - 1995)

Fille Qui Mousse - Se Taire Pour Une Femme Trop Belle

Το εβδομαδιαιο update του mailorder Volcanic Tongue εχει πολυ καιρο να με εντυπωσιασει. Μου φαινεται οτι ο ιδιοκτητης/δημοσιογραφος/συγγραφεας/trend-setter David Keenan το εχει ριξει στους hypnagogic χυλους επειδη θελει να πουλησει. Ας μη γινω ομως γρουσουζης μαλακας για αλλη μια φορα και ας απολαυσω τα νεα της βινυλιακης επανεκδοσης του μοναδικου album των Γαλλων Fille Qui Mousse απο το 1973. 

To Se Taire Pour Une Femme Trop Belle (η αλλιως Trixie Stapleton 291) οφειλει να παιζεται σαν μουσικο χαλι στα κεντρα αποκαταστασης του Ο.ΚΑ.ΝΑ επι 24ωρου βασεως, δειχνοντας στους παθοντες την ασχημη πλευρα των εθισμων. Αποτελειται απο 11 παραισθητικες βινιετες kraut εκφορας, αψυχολογητων collages και ναρκομανους συλληψης που παραπαιουν απο το prog στη συγχρονη συνθεση. Αντε τωρα να βρω ανθρωπο να ανταλλαξω το cd με το LP. Πατε Keenan, εσυ φταις.

Se Taire Pour Une Femme Trop Belle CD (Fractal Records - 2001)

Wesley Willis - Wesley Willis's Joy Rides

Οταν ο Wesley Willis πεθανε το 2003, ηταν ενα 40χρονο, διμετρο πιτσιρικι 150 κιλων που επασχε απο σχιζοφρενεια και εγραφε ακαταπαυστα μουσικη για να σταματησει τις φωνες στο μυαλο του. Οι στιχοι του αποτελουν την επιτομη του punk σχολιου για τη πολιτικη (Rock Saddam Hussein's Ass, Bill Clinton), για το καλλιτεχνικο χωρο (Αlanis Morissette, Urge Overkill), για τους υπερηρωες της παιδικης του ηλικιας (I Wupped Batman's Ass) καθως και για τα προσωπικα προβληματα του (Chronic Schizophrenia, My Mother Smokes Crack Rocks).
To documentary Wesley Willis's Joy Rides αφηγειται αναλαφρα, χωρις περιττες συγκινησεις την ιστορια του απολυτου outsider artist της δεκαετιας του '90, τονιζοντας σε καθε πλανο την υποτιμημενη ιδιοφυια του Willis. Aν το εβλεπε και ο ιδιος, θα χαιρετουσε τον σκηνοθετη Chris Bagley με μια κουτουλια και θα του φωναζε "Rock Over London, Rock On Chicago".

Wesley Willis's Joy Rides DVD (Directed By Chris Bagley - 2008)