Jazkamer - Ninguna Diversion

Συσκευαζουν το Ninguna Diversion σε wallet ανακυκλωμενου χαρτιου και περιμενουν να τους πιστεψω πως τρεφουν ευαισθησιες απεναντι στο περιβαλλον. Χα! Ειμαι σιγουρος πως αν καποιος διαβεβαιωνε τους Νορβηγους Jazkamer πως δεν θα υποστουν καμμια συνεπεια σε περιπτωση που κατεστρεφαν τη μιση υδρογειο, θα το εκαναν ευχαριστως. Η συλληψη του εμπρηστικου harsh noise τους εγινε για χαρη αυτου του cd-r μονοφωνικα και οχι, δεν επεμειναν σε αυτη την αποφαση για να προστατευσουν το πλανητη απο την υπερθερμανση. Πιστεψτε με.

Ninguna Diversion CD-R (Utech Records - 2005)

Masonna - Beauty Beast

 Αφηνω τα πρωινα μου κεφια στο ελεος του Masonna και τον βλεπω να τα διατηρει μεσα στο βαζο με τη japanoise φορμολη. Ο φιλτατος Maso Yamazaki κατακρεουργει καθε ιχνος σοβαροφανειας και στη συνεχεια κοπανιεται πανω του σαν να μην υπαρχει αυριο. Το Beauty Beast ειναι τοσο, μα τοσο υπερβολικο, που αποκλειεται να ειναι προιον της φαντασιας καποιου σφιχτοκωλη. Οπως θα δειτε και στο παρακατω video, ο τυπος ειτε ειναι ενας δαιμονισμενος performance artist που παλευει με το πνευμα του Buster Keaton, ειτε απλα μετατρεπει το slapstick στην υπερτατη μορφη εξπρεσσιονισμου. Ο,τι και να ισχυει παντως, εγω ακομα χαμογελαω!

Beauty Beast 3" CD(Blast First - 1999)

High Rise - Durophet

H Rock 'n' Roll μυθολογια ειναι γεματη απο υπερβολες και ιστορικες ανακριβειες. Ποτιζει τον Keith Richards με τις σταχτες του πατερα του, ταιζει τον Mick Jagger με mars αναμεσα απο τα ποδια της Marianne Faithfull, βαζει τον Iggy Pop να χεζεται πανω του απο υποθετο ηρωινης σε live των Stooges (αυτο παιζει και να ειναι γεγονος) και κρινει τους Blue Cheer ενοχους για το θανατο ενος σκυλου απο την εκκωφαντικη παραμορφωση τους (!). Οι High Rise εχουν στηριξει ολοκληρη την καριερα τους πανω στο τελευταιο μυθο και κανουν τις ιαπωνικες φιλοζωικες οργανωσεις να τρεχουν πισω απο καθε ζωντανη εμφανιση τους. Αυτοαποκαλουνται Psychedelic Speed Freaks και τραβανε  το early 70s hard rock απο τα λαδωμενα μαλλια του. Καθε riff τους ειναι βαφτισμενο σε αμφεταμινες και ξυδια, ενω οι παραγωγες των albums τους οφειλουν τα παντα στην japanoise λατρεια του ηλεκτρισμου. Θα ηταν υπεροχο αν ολα τα γραφικα stoneroτσογλανια ακουγαν εστω και μια φορα το Durophet. Θα καταλαβαιναν επιτελους πως οι Kyuss υπηρξαν τοσο ακραιοι και ριζοσπαστικοι οσο και ο Eric Clapton. 

Durophet LP (Fractal - 1999)

Marsfield - Three Sunsets Over Marsfield

Το απεραντο drone των Marsfield μπορει να θεωρηθει και ως ενα εργο σε συνεχη εξελιξη. Σε αυτο το gesamtkunstwerk, η θνητη εννοια της δραματικης κορυφωσης εξαλειφεται, ενω η αρχη και το τελος των συνθεσεων παραχωρουν τη θεση τους στο αιωνιο τωρα, σε μια κατασταση μονιμου παροντος. Κοιταζοντας το Three Sunsets Over Marsfield απο αποσταση, διακρινεις τις λεπτομερειες μιας αεροφωτογραφιας. Παρατηρωντας το ομως απο κοντα, ανακαλυπτεις ανισοπεδα μηκη και πλατη, δομημενα θαυματουργα, μεχρι να συνειδητοποιησεις πως βρισκεσαι μπροστα σε κατι τοσο μοναδικο, οσο και ενα δακτυλικο αποτυπωμα.  

Three Sunsets Over Marsfield LP (Faraway Press - 2010)

Antipakt - Fuck Them Where They Breath

Κανεις δεν μπορει να κατηγορησει τους Antipakt για τουρισμο. Οι τυποι το εννοουν. Εχουν δωσει μερος απο τον εαυτο τους για αυτο το δολοφονικο power electronics project. Κυριολεκτικα. Το ενθετο του ντεμπουτου 7ιντσου τους φωτογραφιζει τους υποτιθεμενους εχθρους του group και ειναι γεματο απο λεκεδες σπερματος. Ναι, οι θεοι του συμπαντος εκατσαν και τον επαιξαν 100 φορες για να χυσουν και τις 100 κοπιες του Fuck Them Where They Breath. Αν μη τι αλλο, εχουν αντοχες. Χωρις μαλακιες.

Fuck Them Where They Breath 7" 

(Filth & Violence / Morose Entertainment - 2010)

Liaisons Dangereuses - S/T

Μετα τον τριτο καφε της ημερας, το ομωνυμο album του γερμανικου group  Liaisons Dangereuses, ειναι αρκετο για να με τσιτωσει τοσο πολυ που θελω να παω για jogging. Και ναι, καλα καταλαβατε, δεν εχω παει ποτε στη ζωη μου. Τα μισα tracks του LP βασιζονται σε μινιμαλιστικα beats ελαστικης υφης (σαν το τριξιμο απο παντελονια δερματινης σε s/m club αμφιβολων συνθηκων υγιεινης) και τα αλλα μισα παιρνουν το cliche του σκοτεινου αστικου πριγκηπα, το ξεντυνουν απο τα τουλια και το βαζουν να χορεψει σαν robot σε μια disco/not-disco του κατακερματισμενου Βερολινου. Δυστυχως, ανοιξε το δρομο για το ΕΒΜ. Eυτυχως, δεν με ενδιαφερει.

Liaisons Dangereuses LP (Roadrunner - 1982)

No More - Dreams: Early Recordings 1980-82

Oι No More πρεπει να εχουν ολα οσα χρειαζεται ο καθε μοιρολατρης post-punk/minimal synth συλλεκτης (ξερετε, αυτος που δεν βγαινει ποτε απο το σπιτι και λεει συνεχεια ποσο θελει να πεθανει) για να μη μπορει να κοιμηθει ησυχος τα βραδια. Τενεκεδενια drum machines, ενρινα φωνητικα, γιγαντιες βατες, σακακια νεκροθαφτη, συννεφα απο λακ, αφαιμαξη της οποιας αντριλας απο την κιθαρα, στιβαρο μπασο, επιμονα πληκτρα και punk θρασος. Το Dreams συλλεγει τα singles και τις ακυκλοφορητες ηχογραφησεις της γερμανικης μπαντας, που αν ειχε προωθηθει καλυτερα (η μαλλον αν δεν ειχε αυτοπεριοριστει) θα μπορουσε τωρα καλλιστα να στρογγυλοκαθεται στο καταλογο των "κλασσικων". Διπλα στους τρισμεγιστους Bauhaus, στον Fad Gadget, στον Normal και στους Liaisons Dangereuses. Α ναι, ο ΥΜΝΟΣ Suicide Commando βρισκεται εδω μεσα, που καθε φορα που το ακουω θελω να σβηνω τσιγαρα μεσα στα ματια μου απο τη τσιτα. Η υπερτατη χορευτικη μουσικη για wannabe vampires και για τυπαδες που δεν γουσταρουν καθολου τον εαυτο τους.

Dreams: Early Recordings 1980-82 LP (Vinyl On Demand - 2005)

Sorc'henn - Nvit Ravbee D' Oree

To κερασφορο dark ambient/drone/noise του γαλλικου project Sorc'henn τρωει τις ιδιες του τις σαρκες στο Nvit Ravbee D 'Oree. H πρωτη πλευρα της κασετας ακουγεται σαν το πιθανο tribute των Burial Hex στα organ works του Anton LaVey ενω βρισκονται μεσα σε πηγαδι στη μεση του πουθενα. Στη δευτερη πλευρα, η σατανολατρεια ξεκιναει. Ενα ακρωτηριασμενο sample πουλαει τη ψυχη του στον ολοενα και δυνατοτερο λευκο θορυβο που κρυβεται στο background. H seance βγαινει εκτος ελεγχου οταν η συμφωνια σπαει και τα στατικα παρασιτα αρχιζουν να καταπινουν τα παντα γυρω τους. Ακουγεται απαραιτητα δυνατα, με κλειστα φωτα, μιζερη διαθεση και αντανακλαστικα σε καταστολη.

Nvit Ravbee D' Oree CS (Peyote Tapes - 2009)

Griz+zlor - Static Corps

Το μονολιθικο HNW του αμερικανου Griz+zlor αφησε στο μουτρο μου το χαρακτηριστικο υφος των λοβοτομημενων. Καθε εγκεφαλικη μου δραστηριοτητα βρισκεται σε παυση και το μονο που μπορω να ελεγξω με το ζορι ειναι η κυστη μου. Βρισκομαι ηδη στα μισα του πρωτου track και ενω θελω να πατησω stop για να ξεκολλησω, απλα δεν μπορω! Εχω γινει ενα αβουλο zombie με ξεραμενα σαλια στο πηγουνι και βλεμμα αργοστροφης αμοιβαδας. To Static Corps δεν ειναι ενα τυπικο harsh noise wall. Ειναι μια ψυχοακουστικη μελετη 100 αδηφαγων λεπτων με πειραματοζωο τον ατυχο που θα βρεθει μπροστα του. Δηλωνω υποταγη.

Static Corps CS (Self Released - 2010)

Third Door From The Left - Face The Firing Squad

Ο Brian Eno ειχε δηλωσει σε ανυποπτο χρονο πως σχεδον κανεις δεν ακουσε το πρωτο album των Velvet Underground οταν πρωτοκυκλοφορησε, αλλα οσοι το εκαναν, σχηματισαν αμεσως μπαντα. Δεν θα ηταν υπερβολη αν ισχυριζομασταν το ιδιο και για τις ζωντανες εμφανισεις των Throbbing Gristle. Ο industrial ανταρτοπολεμος κυρηχτηκε μεσα στα live τους. Το κοινο ειχε απηυδισει απο την υποκρισια του punk και εψαχνε να βρει μια μορφη εκφρασης που θα αντιπροσωπευε πληρως την απεχθεια του προς την κοινωνια και την καταντια της μουσικης. Ο Raye Caluori και ο Kevin Thorne γνωριστηκαν λοιπον στη θρυλικη συναυλια των T.G. (με support Cabaret Voltaire) στο λονδρεζικο YMCA το 1979 και ετσι εγενετο Third Door From The Left. Οι ηχογραφησεις του group διασωθηκαν μονο απο μια self-released κασετα, η οποια επανακυκλοφορησε απο το συνεπεστατο label Vinyl On Demand σε 600 βινυλιακες κοπιες. Το Face The Firing Squad δεν ανακαλυπτει το βιομηχανικο τροχο. Απλα τον θαυμαζει με ορθανοιχτα ματια και μετα τον καβαλαει χωρις βοηθητικες, δειχνοντας θρασυτατα τα σαπια δοντια του στο συγχρονο DIY κυκλωμα.

Face The Firing Squad LP (Vinyl On Demand - 2008)

Aki Onda - Bon Voyage!

Ενα απο τα σημαντικοτερα συστηματα επιβιωσης του ανθρωπινου οργανισμου ειναι παντελως αναξιοπιστο. Η μνημη, οντας καθαρα υποκειμενικη και σαφως επιλεκτικη, φιλτραρει τα χιλιαδες "περιττα" ερεθισματα του κατοχου της και τον προστατευει απο το brainstorming. Το Bon Voyage του αυτοδιδακτου μουσικου και παραγωγου Aki Onda παραδινεται στο κοσμο του τυχαιου, του εφημερου και του αχρηστου. Δινει εμφαση και χαρακτηρα στους αποπροσωποποιημενους ηχους της οποιας βαρετης καθημερινοτητας, περιπλεκοντας πρωτογονα field recordings χαμηλης πιστοτητας με εμβολιμες παρεμβασεις των κασετοφωνων του. Και εδω βρισκεται η γοητεια αυτου του album. Αγκαλιαζει την διαδικασια, αδιαφορει για το αποτελεσμα, επισημαινοντας στον ακροατη τις αδυναμιες της ιδιας της φυσης του.

Bon Voyage! CD (Improvised Music From Japan - 2003)

Einstürzende Neubauten - Ende Neu

You will find me if you want me in the garden

unless it's pouring down with rain

You will find me if you want me in the garden

unless it's pouring down with rain

You will find me if you want me in the garden

unless it's pouring down with rain

You will find me if you want me in the garden

unless it's pouring down with rain

You will find me waiting through sping and summer

You will find me waiting waiting for the fall

You will find me waiting for the apples to riped

You will find me waiting for them to fall

You will find me by the banks of all four rivers

You will find me at the spring of conciousness

You will find me if you want me in the garden

unless it's pouring down with rain

You will find me if you want me in the garden

unless it's pouring down with rain

You will find me if you want me in the garden

unless it's pouring down with rain

You will find me if you want me in the garden

unless it's pouring down with rain

Ende Neu CD/LP (Mute - 1996)

The Dead C - Patience

Εκει που οι περισσοτερες συγχρονες, αμιγως κιθαριστικες μπαντες ναρκισσευονται  παιρνοντας rawk ποζες στο καθρεφτη νομιζοντας πως ο κοσμος γυρω τους ειναι ενα τεραστιο στριπτιτζαδικο, οι Dead C ανηκουν στη σπανια ρατσα καλλιτεχνων που συμπεριφερονται στις εξαχορδες τους σαν να μην βρεθηκαν ποτε κατω απο το καθεστως των δωδεκαμετρων. Το τελευταιο τους album ονομαζεται Patience (η πιο αντι-rock αρετη?) και παραδιδει κατ' οικον μαθηματα στους ανερχομενους indie hipsters/stoners/post-σκαταδες για το πως να φτιαξουν ενα δισκο προωθημενης μουσικης χρησιμοποιωντας αυστηρα και μονο δυο κιθαρες, drums, τονους αξιοπρεπειας και τρια ζευγαρια αρχιδια.

Patience CD/LP (Ba Da Bing! - 2010)

Merzbow - Live At Henie Onstad Art Centre

Ειχα ορκιστει στο ονομα του Elvis πως δεν θα ξανασχοληθω με τον Merzbow, εκτος και αν εβρισκα το Merzbox σε διψηφια τιμη. Οι κυκλοφοριες του καθε χρονια πολλαπλασιαζονται με το ρυθμο αναπαραγωγης της Escherichia Coli μεσα στις δημοσιες τουαλετες της Ομονοιας, οποτε αρνουμαι να  ακολουθησω. Ο ορκος φυσικα ισχυει μονο για τις αγορες, οποτε ο Βασιλιας οφειλει να κανει τα στραβα ματια και ας με αφησει εστω να κατεβασω απο περιεργεια το Live At Henie Onstad Art Centre που βρεθηκε συμπτωματικα μπροστα μου. Ο ηχος ειναι ιδιαιτερα κατασταλαγμενος (για τα μετρα και τα σταθμα του Akita φυσικα), αλλα αν δεν προσεξετε και ξεγελαστειτε απο το υπουλο mastering του Lasse Marhaug, το cd μπορει να ξεπαστρεψει τις μεμβρανες των ηχειων σας, εκτος και αν παρακαλεσετε τον Υψιστο μουρμουριζοντας το Suspicious Minds 69 φορες σαν αφεση αμαρτιων.

Live At Henie Onstad Art Centre CD (Prisma - 2010)

Streicher - Legion Of St. George

Σε ενα πλανητη που ο Bono πινει καθε Σαββατοκυριακο πρασινο τσαι με τον Dalai Lama, η Angelina Jolie περιφερεται γεματη τυψεις που δεν καταφερε να σωσει ολοκληρη τη μαυρη ηπειρο απο το AIDS και που ο καθενας μπορει να δειξει ποσο ευαισθητοποιημενος ειναι φορωντας επιμελως μια Live Aid κονκαρδα στο ροζουλι polo του (και φυσικα κανοντας like σε οικολογικες ομαδες στο Facebook), τυπαδες σαν τον Streicher ειναι παραπανω απο αναγκαιοι. Ο Αυστραλος power electronics artist γυαλισε τις αρβυλες του στα μεσα των '90s και λειτουργησε κατω απο τα ρανταρ, κυκλοφορωντας μερικα απο τα πιο αμφιλεγομενα εργα στην ιστορια του industrial. Στο Legion Of St. George, η ολικη καταχρηση των effects/samples, δειχνει μια ψυχαναγκαστικη αποστροφη για τις καθωσπρεπει διαδικασιες ηχογραφησης, λες και ολοκληρο το σωμα του ιουδαιοχριστιανισμου στηριζεται πανω τους. Το μονο που εχετε να κανετε εσεις ειναι να το βαλετε στη διαπασων οταν σας επισκεφτει ο πολιτικοποιημενος πρωτοετης ξαδερφος και να γελασετε με τις αντιδρασεις του.

Legion Of St. George LP (Freak Animal - 2006)