Consumer Electronics - Nobody's Ugly

  Για ενα ανθρωπο που εχει περασει το μισο της ζωης του φτυνοντας την ανθρωποτητα, η αποφαση του να ονομασει album με τον αφοπλιστικο τιτλο Nobody's Ugly ειναι απο μονη της μια εκπληξη. Ο λογος για τον κυριο Philip Best (Whitehouse, Ramleh, Male Rape Group) που στο προτελευταιο του δισκο ως Consumer Electronics αφησε για λιγο πισω του το λεκτικο κανιβαλισμο και εδωσε το βημα στον εξοπλισμο του να εκφερει το ανειπωτο. 

 Ο ψηφιακος κυκλωτικος βορβορυγμος των δυο tracks θα μπορουσε καλλιστα να βρισκεται στο Racket η το Asceticists, αλλα ο Best προτιμαει να βαλει τον Bennett στη πολυθρονα του παραγωγου και να ελεγχει απο μακρια τα τεκτενομενα. Συγχρονα power electronics με φιμωτρο. Αυτο και αν ειναι εκπληξη.

Nobody's Ugly LP (No Fun Productions - 2007)

Tolerance - Divin

 Με τιμη εκκινησης τα $200, ειναι μαλλον απιθανο το γεγονος να διαπιστωσω ιδιοις ωσι αν ο ηχος του Divin ειναι στη πραγματικοτητα τοσο θολος η αν φταιει το rip νιοστης γενιας. Δε με νοιαζει κιολας, το αποτελεσμα ειναι αψογο. Το δευτερο album του Ιαπωνικου ντουετου Tolerance επαιξε με την ιδεα του minimal synth σε τετοιο βαθμο που κατεληξε στη reference list των NWW. Οι ειδημονες το κατατασσουν αναμεσα στις πιο obscure επιρροες του techno, μεταξυ της Delia Derbyshire και του Monoton. Εγω παλι, το μονο που εισπραττω ειναι η αισθηση πως ακουω το δευτερο Neu! σε κασετοφωνο με ληγμενες μπαταριες φορωντας βαμβακι στα αυτια.

Divin LP (Vanity Records - 1981)

Lustmørd - S/T

 Παραλληλα με τη καριερα του ως μουσικος σε χολυγουντιανα soundtracks και ως sound designer σε video games, o Brian Williams τρομοκρατει τα πληθη με το μυθικο πλεον project του, Lustmord.
 Στο πρωτο, ομωνυμο album του απο το 1981 επιστρατευσε τις τακτικες εκφοβισμου που εμαθε απο τη θητεια του στους SPK, αφαιρεσε την προφανη επιθετικοτητα τους,  προσθεσε κινηματογραφικη αισθηση στο μεχρι τοτε ξερο industrial/noise, με τη μεθοδικοτητα ενος συνθετη και την μαυριλα ενος καταθλιπτικου. All time classic αποσυνθεση.

Lustmord LP (Sterile Records - 1981)

Bobby Beausoleil - Lucifer Rising O.S.T.

Δαιμονες

Ααμων, Αβραξας, Αγαρης, Αδραμελεχ, Αζαζηλ, Αλαστωρ, Αλλοκες, Αμδουσιας, Αμπιγκορ, Αμυ, Ανδρεαλφος, Ανδρομαλιος, Αντραλ, Αριωχ, Ασμουδαιος, Ασταρωθ, Βααλ, Βαελβαλαν, Βαθην, Βαλακ, Βαπουλα, Βαρβατος, Βασσαγος, Βεελζεβουλ, Βεελσεπφων, Βελιαλ, Βεπαρ, Βινε, Βοτις, Βουαλ, Γκεαπ, Γκλασια Λαμπολας, Γκρεμορυ, Γουσιων, Δανταλιων, Ευρεβρ, Ζαγκαν, Ζεπαρ, Ιπος, Καακρινολαας, Καλι, Καμιων, Καραμπια, Κερβερος, Κιμεγες, Λεραζ, Λουσιφερ, Μαλφας, Μαραξ, Μαρμπας, Μαρχωσιας, Μουρμουρ, Μπαλαμ, Μπεεμοθ, Μπελεθ, Μπελφεγκορ, Μπεριθ, Μπιουν, Μπιφρονς, Μπουερος, Ναβηριος, Ντεκαραμπια, Οριας, Ορομπας, Οσε, Ουκομπαχ, Παιμων, Πουρσων, Προυφλα, Ραουμ, Ρονοβε, Σαλλος, Σαξ, Σαπμνοκ-Ρα, Σατανας, Σηρε, Σιτρι, Στολας, Φορας, Φορνεας, Φουρινομιος, Φουρκας, Φουρφουρ, Φωκαλορ, Χααγκεντι, Χαλφας.

(Απο το βιβλιο "Η Ομορφια της Λιστας" του Umberto Eco)

Lucifer Rising O.S.T. 2xCD (Arcanum Entertainment - 2004)

Snuff - Male Supremacy

"Δεν υπαρχει δυστυχεστερο πλασμα κατω απο τον ηλιο απο το φετιχιστη, που ενω ειναι παθιασμενος με το γυναικειο παπουτσι, πρεπει να ανεχθει ολοκληρη τη γυναικα."

- Karl Kraus -

Male Supremacy 7" (Filth & Violence - 2010)

Dylan Nyoukis & Karen Constance - Here Comes Blood Stereo

 Το πρωτο cd-r του ντουετου Dylan Nyoukis/Karen Constance ανοιγει με τη πιο ευφανταστη χρηση του echo που εχω ακουσει μετα το Roast Fish And Cornbread του Lee 'Scratch' Perry. Τα μουρμουρητα τους μεταμορφωνονται σε χορωδιακα κρωξιματα βατραχων και η αλανθαστη τεχνικη του δεικτη μεσα στη κεφαλη της μαγνητικης ταινιας σε πλατφορμα για τη DIY τελετουργια του Here Comes Blood Stereo.

 Στη συνεχεια, το κλιμα βαραινει και πνιγεται απο τη κυκλοθυμια του. Κανει αναποδες στον εαυτο του και τρωει φρικες πως καποιος το παρακολουθει. Δωστε του μιση ωρα απο το πολυτιμο χρονο σας. Το μονο που θα χασετε ειναι η ψυχικη σας ισορροπια.

Here Comes Blood Stereo CD-R (Absurd - 2006)

Max Neuhaus / John Cage - Fontana Mix-Feed

  Θα ηθελα πολυ να δω τις φατσες των παρευρισκομενων του Carnegie Hall το 1965, οταν ο Max Neuhaus εκτελεσε το Fontana Mix-Feed του John Cage μονο με ενα μικτη. Στη πραγματικοτητα, ο μεχρι τοτε ακαδημαικος κρουστος, ελεγχε τεσσερα καναλια ανατροφοδοτουμενων μικροφωνισμων τρυπωντας τα αυτια της καταμεστης αιθουσας με σαδιστικο feedback. Σε σημεια η ηχογραφηση ακουμπαει το peak του Prurient στο Black Vase η το Victory των Xenophobic Ejaculation. 

Power Electronics χωρις την nazi/porn/S&M εικονογραφια? Noise με tuxedo? Εχω βουρκωσει απο συγκινηση.

Fontana Mix-Feed LP (Alga Marghen - 2002)

Sick Seed - Beasts Among Men

 To Beasts Among Men ειναι μολις η τριτη ολοκληρωμενη δουλεια του Sick Seed, αλλα παρα το νεαρο της ηλικιας του project, o ηχος του ακουγεται μεστος και ξεκαθαρος στις προθεσεις του. 

 Στη πρωτη πλευρα της κασετας, ο Pekka PT προσπαθει να απεξαρτητοποιηθει απο την μαστιγα των ηλεκτρονικων. Χρησιμοποιει οργανικους ηχους για να φερει σε περας τον αδυνατο αθλο των power electronics χωρις το δευτερο συνθετικο τους. 

 Οι εκπληξεις συνεχιζονται στη δευτερη πλευρα. Το εικοσαλεπτο track αφηνιαζει μπροστα σε metal junk σκαλωσιες και εργοταξια, με προσεκτικο editing και τη λυσσα των Test Dept και των πρωιμων Neubauten. Οσο και να εξελιχθει η τεχνολογια, τιποτα δεν θα αντικαταστησει τη δυναμη της λαμαρινας. Ενα μεγαλο iΓαμησου στη γενια του iΤunes.

Beasts Among Men CS (Freak Animal - 2010)

Popol Vuh - Nosferatu O.S.T.

 To σχετικο αρθρο του τελευταιου Wire με πριζωσε να ξανακουσω πιο προσεκτικα τις μουσικες επενδυσεις των Popol Vuh για τις ταινιες του Werner Herzog. Ξεχωρισα για ακομα μια φορα το 32χρονο soundtrack του Nosferatu, το οποιο διατηρει σε ολη τη διαρκεια του μια κατανυκτικη ατμοσφαιρα μπλεκοντας πιανιστικο μινιμαλισμο με αερινα drones ανατολιτικης καταγωγης και βυζαντινες μελωδιες με ναρκωμενες kraut ενορχηστρωσεις. Η πνευματικοτητα του εργου αντιπαλευεται το σαρκικο παθος της ταινιας μεσα απο τα κατακοκκινα ματια του Florian Fricke.
 Αξιοσημειωτο επισης ειναι το γεγονος του 'δανεισμου΄ του Through Pain To Heaven απο τους αθεοφοβους Funeral Mist που το χωρεσαν ολοκληρο μεσα στον ανιερο υμνο τους, Jesus Saves. 

Nosferatu O.S.T. CD (SPV Recordings - 2004)

Relay For Death - They Are Heating Up The Ovens Get The Fuck Out Now

 Ο κοσμος ειναι πολυ μικρος. Τοσο μικρος που ενω το mailorder εκανε χοντρη μαλακια και εστειλε το They Are Heating Up The Ovens Get The Fuck Out Now σε λανθασμενη διευθυνση, η κοπια ευτυχως κατεληξε στα χερια του φιλου Newnowaver -τον οποιο θελω να ευχαριστησω για το rip και την ευγενικη προσφορα αποστολης του cdr, ακομα πιο πολυ απ'οσο θελω να ξεχεσω το Keenan. Τελος παντων. 
Σημασια εχει οτι το πολυαναμενομενο νεο album των αδερφων Spikkula σκοτωνει. Ειναι εξαιρετικα χαμηλοτονο και ζοφερο δικαιολογωντας απολυτα το τιτλο του. Μου εφερε στο μυαλο τις δουλειες του Jason Crumer, στιγμες απο το καταλογο των Zoviet France, τμηματα   απο το soundtrack του Eraserhead, παιγμενα μεσα στo υπογειο του Sick Llama. 
 Φαινεται πως αυτη τη φορα οι Relay For Death καταφεραν το αδιανοητο. Να πεταξουν μικροφωνα στο εσωτερικο μιας μαυρης τρυπας και να ηχογραφησαν το ιδιο το κενο. 

Υ.Γ. Θα ευχαριστησω το φιλο Newnowaver ακομη μια φορα! Ετσι, επειδη το cd ειναι απιστευτο!

They Are Heating Up The Ovens Get The Fuck Out Now CD-R

(No Rent Records - 2011)

Snuff - I

«…έφτασε μια στιγμή που πλέον δεν είχε μείνει σχεδόν τίποτα άλλο που θα μπορούσα να φάω. Μασουλώντας το τραγανό της αυτί, άρχισα να την αποσυναρμολογώ, κόβοντας τους χόνδρους που έδεναν τις αρθρώσεις των αγκώνων και των γονάτων, των καρπών και των αστραγάλων, των ώμων και των γοφών της. Τοποθετούσα τα κόκκαλα το ένα δίπλα στο άλλο, ενώ παράλληλα ρευόμουν διαρκώς για να ξαλαφρώσω τη διογκωμένη κοιλιά μου από τα αέρια της πέψης και συλλογιζόμουν τη θαυμαστή μεταμόρφωση μιας μικρής κοπέλας σε μια αγκαλιά κόκκαλα ποτισμένα με αίμα…»

(Το αποσπασμα ειναι παρμενο απο τη συλλογη διηγηματων ¨Ματια¨ του Jesus Ignacio Aldapuerta)

I LP (Filth & Violence - 2008)

Current 93 - HoneySuckle Æons

 Αν τολμησω να κανω παρανομη αναρτηση του Honeysuckle Aeons μια μερα μετα την επισημη κυκλοφορια του, ο David Tibet θα με καταραστει. Αν παλι προσπερασω το νεο album των Current 93 χωρις ουτε μια απλη αναφορα, η λιστα με τα καλυτερα του 2011 θα ειναι φτωχοτερη. Οποτε κατεβαστε το μονο και μονο για να μοιραστειτε μαζι μου την επικειμενη αιωνια κακοτυχια.

HoneySuckle Æons CD/LP (Coptic Cat - 2011)

Ilios - Kenrimono

  Καθε album που σεβεται τον εαυτο του, συστηνει στο κοινο την ακροαση σε μεγιστη ενταση. Τις περισσοτερες φορες βεβαια, η προτροπη "to be played at maximum volume" ελπιζει οτι θα καλυψει το αδυναμο mastering με τις δικτατορικες ιδιοτητες της ενισχυσης. 

 Στο Kenrimono, η τοποθετηση του δεικτη στο 10 ειναι αναγκαια για να λαμψει η ψυχεδελικη sound-art του Ilios. Ο Δημητρης Καρυοφυλλης σκεπαζει field recordings απο αιθουσες αναψυχης με ψηφιακη σκονη και υποκωφα bass drops που επωφελουνται της δυναμης των ηχειων σας. Θα βρισκεστε σε καλο δρομο τη στιγμη που θα διαμαρτυρηθουν οι διπλανοι σας για διαταραξη κοινης ησυχιας. 

Kenrimono LP (Pan - 2009)

Astro / Family Battle Snake - Split

 Μεσα στη νοσταλγια για τη ζεστη ποιοτητα των synths, το πρωτο LP της Pan πολεμησε το hypnagogic με τα ιδια του τα οπλα. Εβαλε τον Astro (Hiroshi Hasegawa των θρυλικων C.C.C.C.) στο ιδιο στρατοπεδο με τους Family Battle Snake (Βασιλη Κουλιγκα), αντιμετωπους με τις ορδες των hipsters που προσεγγισαν το kosmische πλαγιοειρωνικα.

 Η πρωτη πλευρα ανηκει στις δυο συνθεσεις των FBS που αποκτουν τροχια γυρω απο γεωμετρικα κοσμικα σχηματα. Κινουνται με μαθηματικη ακριβεια μεχρι το σημειο που το μεγαλυτερο μερος των σωματιδιων τους θα ξεφυγει απο τον αξονα του drone και θα δημιουργησει απο το μηδεν παραλληλες αφηρημενες στοιβαδες.
 Στη δευτερη πλευρα, ο Hasegawa τοποθετει βραστα αυγα κατω απο τις μασχαλες του japanoise και το κανει να παραδεχτει τη παρανομη σχεση του με το kraut. Θα ομολογησει τα παντα μεχρι το τελος του κομματιου.

Split LP (Pan / Hanido Sounds - 2008)

Group Ongaku - Music Of Group Ongaku

 

  Καθε φορα που συνανταω τη φραση 'free improvisation' αισθανομαι ανεπαρκης. Τα αισθητηρια μου αντιλαμβανονται αυτο το χαρακτηρισμο, οσο αντιλαμβανεται και ο σκυλος μου την εντολη 'εξω'. Ακουγοντας ομως για πρωτη φορα το Music Of Group Ongaku συνειδητοποιησα πως δεν φταιει ο ορισμος αυτος καθεαυτος, αλλα η τρεχουσα εξελιξη του. 

  Το βραχυβιο σχημα των Group Ongaku εδρασε μεταξυ του 1958 και του 1961 στο Τοκυο με αφετηρια τις προωθημενες αποψεις του Cage και των Fluxus για το τι σημαινει μουσικη στον εικοστο αιωνα. Απο εκει και περα, η εξαμελης κολλεκτιβα επιστρατευσε συμβατικα και μη οργανα για να πλασει μια αμορφη μαζα απο βομβους, tape loops, μεταλλικες αντηχησεις, ραδιοφωνικες συχνοτητες, φωνητικες παρεμβασεις και σπασμενες σαξοφωνικες ακροτητες, φυτιλιαζοντας τα ανησυχα μυαλα ολοκληρου του κατοπινου αυτοσχεδιαστικου underground -απο τους East Bionic Symphonia και τους Taj Mahal Travellers ως τους Morphogenesis και τους Blood Stereo. Και σκεφτειτε οτι ολα τα παραπανω συνεβησαν στα τελη της δεκαετιας του '50, οταν η μεγαλυτερη ελπιδα της μουσικης βρισκοταν γραμμενη στο απολυτηριο στρατου του Elvis.

Music Of Group Ongaku LP (Seer Sound Archive - 2011)