16 October 2013

UnicaZürn - Dark Earth Distillery

Δέκα χρόνια μετά το Luminous Darkness των Cyclobe, o Stephen Thrower σκαρώνει ένα νέο project, με τον David Knight αυτή τη φορά, τους UnicaZürn. To Temporal Bends, όπως και το Temporal Lapse cdr της ίδιας χρονιάς, όπως ολόκληρη η δισκογραφία των Cyclobe εδώ που τα συζητάμε, φοράνε τα μαύρα τους κοστούμια, παίρνουν την άψυχη και σιωπηλή έκφραση που απαιτείται, δέχονται συνολικά τον άχαρο ρόλο τους, και κουβαλάνε, περπατώντας αργά, το φέρετρο των Coil. Οι περιγραφές εκεί έξω ήθελαν να αναπνεύσουν τον αέρα του Ape of Naples ακόμα και στον δίσκο των X-TG. Ή στους δίσκους του CoH. Σε πολλά μέρη. Μέρη στα οποία δεν έλειπαν τα υλικά ή η τεχνογνωσία, αλλά αυτή η συγκεκριμένη αρρώστια που έφερε η εκστατική νέκρα των μελωδιών των Coil στα 90's. Των αφαιρετικών Coil του Worship The Glitch, των πειραματικών Coil του Astral Disaster. Στο Temporal Bends λοιπόν, όσο και στο Wounded Galaxies Tap At The Window των Cyclobe η αρρώστια αυτή είναι όσο παρούσα μπορεί να είναι, και δεν θα γράψω "το φάντασμα της αρρώστιας" γιατί το γραφικόμετρο θα τερματίσει.

Τέσσερα χρόνια μετά, οι UnicaZürn επανέρχονται με ένα 12", το Dark Earth Distillery, που αποτελείται από live κομμάτια της μπάντας στο Λονδίνο και αλλού. Αντίτυπα πωλούνται στη συναυλία τους στο The Horse Hospital στις 14 Σεπτεμβρίου. Στα 37 του λεπτά ακούμε τον Thrower αισθητά λιγότερο ορχηστρικό, με το μινιμαλιστικό μομέντουμ των καταληπτικών drones να μπορεί να επαναφέρει με άνεση την -τόσο συζητημένη πια- αρρώστια των μελωδιών που έκαναν τους Coil αυτό που ήταν, όσο και τον ίδιο τον Thrower το τρίτο μέλος των Coil. Η λέξη "μυσταγωγικό" πάλι, έχει περιγράψει τόσα και τόσα, που αρνούμαι να περιγράψει και αυτό. Το νόημα το έχετε πιάσει όμως. Και -επειδή το σκέφτομαι αρκετά- δεν είναι το αδρανειακό φορτίο των Balance/Cristopherson που ίπτανται νοσηρά ακόμα και σήμερα σε κάποια obscure studio στο Λονδίνο. Είναι πως ο Stephen Thrower έχει πραγματικά όσο ταλέντο απαιτείται, ώστε στα ιστορικά βιβλία να αναφέρουμε τους Coil ως τριμελή μπάντα.

Λίγα αντίτυπα του Dark Earth Distillery υπάρχουν ακόμα προς πώληση στη σελίδα τους

Dark Earth Distillery 12" (uZu music - 2013)

14 October 2013

Brainbombs - Disposal Of A Dead Body

 Οι serial killers του riff rock προσπαθουν να ξεφορτωθουν το πτωμα της καριερας τους μετα την απροσμενη διαλυση της μπαντας. Το τεμαχιζουν βιαστικα σε 24 ακυκλοφορητα κομματια, τα οποια συσκευαζουν στις σκουπιδοσακουλες του Disposal Of A Dead Body και τα πανε για φουντο στο πλησιεστερο δασος. O δισκος βεβαια δεν ακουγεται αποσπασματικος. Η γνωριμη θεματολογια των Brainbombs δενει με μονωτικη ο,τι περισσευει. Δολοφονιες, βιασμοι, βρισιδια στα ιερα, μπινελικια στα οσια, απελευθερωτικη ασυδοσια. Αν προσπαθειτε με το ζορι να αποφυγετε τις παραπανω πρακτικες, τοτε προτεινω πολλαπλες ακροασεις. Καθαροαιμη ηθικη αυτουργια.  

Disposal Of A Dead Body 2xLP (Skrammel Records - 2013)

13 October 2013

Bizarre Uproar - Perverse Bizarre Humiliation

 Πειτε ο,τι θελετε για το Markkula, αλλα ο τυπος ειναι συνεπεστατος. Επι 20 χρονια ωρυεται και κοπανιεται, ενω οι ελαχιστες αποκλισεις απο τη πατροπαραδοτη harsh φινλανδικη σαπιλα βρισκονται εκει μονο για να ορισουν το πλαισιο του Ευαγγελιου της Σαρκας. 
 Το Perverse Bizarre Humiliation αποτελει τη μεγαλυτερη στροφη των Bizarre Uproar μετα το επικων διαστασεων Lily The Flesh. Αφηνει προς το παρον τις εξαρσεις και ασχολειται με την υποβολη του ακροατη, απο το scat-ως-field recording ανοιγμα του Female Excrement μεχρι το 'οιBrainbombsκανουνπαρτυμετουςSadisticBlissστον69οροφο' χαμο του Bizarre Domination. Κι οσο εσυ φανταζεσαι περισσοτερα απο αυτα που ακους οντας τρομοκρατημενος, ο Pasi γλενταει τα υποπροιοντα της Fallen Angel. Σας το ειπα. Ειναι συνεπεστατος. 

Perverse Bizarre Humiliation CD/CS (Filth & Violence - 2013)

11 October 2013

Aranos / Jon Mueller / Chris Rosenau - Bleeding In Behind Pastel Screens

Ο Τσέχος πολυοργανίστας Aranos συστήθηκε στο μουσικό κόσμο όταν ηχογράφησε  το Acts of Senseless Beauty με τον Steven Stapleton. Ξέρει να παίζει όσα όργανα έχει η Συμφωνική της Πράγας. Όταν ο drummer/percussionist Jon Mueller, λοιπόν, ίδρυσε την Crouton το 1999, όπου μεταξύ άλλων κυκλοφόρησε δουλειές των Andrew Mackenzie, Lionel Marchetti, David Shea και Daniel Menche, μάζεψε σε ένα studio τον κιθαρίστα Chris Rosenau (και οι δύο μετέπειτα στους Volcano Choir) για να ηχογραφήσουν το Bleeding In Behind Pastel Screens με τον Aranos. Προσπάθησα πολύ να αποφύγω ένα namedropping ολέθριο πρόλογο, αλλά σε άλλη περίπτωση θα έπρεπε να επιστρατεύσω τις τελείως άκομψες κραυγές ενθουσιασμού που χρησιμοποιώ για την περιγραφή του Physical Changes του Mueller, έναν από τους ωραιότερους δίσκους που άκουσα ποτέ μου. Σαν να αιτιολογώ το γιατί θα ακούω οτιδήποτε ηχογραφεί αυτός ο τύπος στον αιώνα τον άπαντα, με λίγα περισσότερα λόγια.

Το Bleeding In Behind Pastel Screens πάλι, έχει πολλά από όσα χρειάζεται κανείς από ένα δίσκο τριών experimental μουσικών με διακριτό ρόλο για τον καθένα εξ'αυτών. Τον μινιμαλισμό του ως εργαλείο, και όχι ως διακαές ζητούμενο. Τον ελαφρύ του glitch χαρακτήρα και τις ambient διαφεύγουσες. Τα ξεκάρφωτα οργανικά σημεία. Τις στιγμές που χάνεται στο avant garde του. Το πένθιμο βιολί και τη φωνή του Aranos στο Now Sparkling Ice. Την αξιοσημείωτη συνοχή που διατηρεί. Τα δεκάδες σημεία που "αυτό κάπου το έχω ξανακούσει σε ένα δίσκο του 2009 ενώ είναι 2001". Το ότι δεν πρόκειται για το πιο πειραματικό πράγμα που γράφτηκε ποτέ. Το ότι αυτό δεν έχει καμία σημασία όταν πιάνεις τον εαυτό σου να το ακούει μέρα παρά μέρα.


09 October 2013

My Bloody Valentine - M B V

 Ειναι αδυνατο να αναφερθεις στους My Bloody Valentine και να μη σου ξεφυγει η L word, επειδη πολυ απλα και ομορφα το Loveless θα βρισκεται εκει ψηλα ακομα και μετα απο 100 χρονια. Ασυζητητι. 
 Τα 22 ομως χρονια εχουν ηδη περασει και σε μια εποχη που οι εξελιξεις αιωρουνται ηδη σε καποιο cloud, το M B V θα μπορουσε πανευκολα να χαρακτηριστει γραφικο απο τους hipsters που εχουν κανει καταληψη στο συλλογικο γουστο του ακροατηριου. Ευτυχως δεν επεσε κατι τετοιο στην αντιληψη μου, αλλα και να γινοταν ποιος τους γαμαει. Ευχομαι η επομενη φαση να ειναι τα τραγουδιστικα ντουετα και να τους βλεπω να παρακαλανε στα forums για επανακυκλοφοριες των αδερφων Κατσαμπα. 
 Παρα τη πρωτη εντυπωση παλιμπαιδισμου, το M B V δειχνει την ωριμοτητα του μετα απο αρκετες ακροασεις. Παιζει με τα ορια της φορμουλας του Loveless, τα τραβαει ετσι ωστε να δεχτουν motorik ρυθμους πανω σε country & western καλπασμους και ξοφαλτσα drum & bass περασματα μεσα στη γνωριμη παραμορφωση που προκαλει ναυτια. Μολις μπειτε στη λογικη του, θα θελετε να χαζευετε μελαγχολικα το πατωμα μπροστα στη τουρμπινα ενος 747. Τοσο καλο. 

M B V CD/LP (MBV Records - 2013)

08 October 2013

Ghédalia Tazartès - Coda Lunga

To 1961 o Παζολίνι πηγαίνει για πρώτη φορά στην Ινδία, την οποία και εξερευνά κρατώντας σημειώσεις. Στο μέλλον αυτές θα αποτελέσουν την οδοιπορική του συνεισφορά στο συγκεκριμένο παρακλάδι της λογοτεχνίας, την ταξιδιωτική. Μαγεμένος από το μυστηριακό της κλίμα, τις ευνοϊκές συνθήκες για θρησκευτικότητα, το άρωμα της ζωής μέσα από τις κακουχίες και τα πτώματα, το χαοτικό χρώμα της ίδια της χώρας, από τη Βομβάη ως το Δελχί, επηρεάζεται τρομερά και καταγράφει τις συγκινήσεις του. Δεν είναι σπάνια η στροφή της Δύσης στην Ανατολή προς αναζήτηση της obscure εκδοχής μιας βαθιάς λαϊκής κουλτούρας που αργότερα θα πλασαριστεί σαν τέχνη. Χωρίς αυτό από μόνο του να κουβαλάει την αρνητική χροιά των λέξεων που το περιέγραψαν. Χωρίς και κάποια de facto θετική όμως. 

Είναι γνωστό πως ο Γάλλος Ghédalia Tazartès είναι από τους πιο πειραγμένους, και αυτό πάλι έχει μόνο θετική χροιά. Μη θέλοντας να πέσει στην παγίδα κατασκευής ενός εθνολογικού δίσκου, αφήνει να διαρρεύσει η περιγραφή folklore of a non-existent country. Ταξιδεύει στην Kerala, γυρίζει το dvd Rushes of India και ηχογραφεί το Coda Lunga LP, το οποίο κυκλοφορεί το 2012. Το εγχείρημα πατάει τόσο στην αστείρευτη άντληση ερεθισμάτων όσων περιέγραφε ο Παζολίνι στο L'odore dell'India, όσο και στην ανεξέλεγκτη πειραματική ουσία του Γάλλου. Ανάμεσα στους ήχους της Ινδίας, τα midi και τα κολάζ, ο Tazartès σαμπλάρει ακόμα και τη φωνή του (στοιχείο στην ιδιαιτερότητα του οποίου είναι βασισμένη η δισκογραφία του) για να μην κλέψει αντιαθλητικά την παράσταση. Το Coda Lunga είναι ένας ορχηστρικός -τελικά- δίσκος με τη μικρή του διάρκεια να αναπαριστά το πυροτέχνημα που σκάει στο Ταζ Μαχάλ στη διάρκεια μιας γιορτής Ευρωπαίων εφοπλιστών, πυροτέχνημα που χαζεύουν οι κουρελιασμένοι νεαροί της Ινδίας από κάποια κοντινή φτωχογειτονιά, για να πω και γω την μαλακία μου.

Ο Παζολίνι επισκέπτεται έκτοτε αρκετές φορές την Ινδία. Το 1968 δημιουργεί ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο Appunti per un film sull'India, το οποίο το διαδίκτυο μας χαρίζει απλόχερα:


Coda Lunga LP (Von - 2013)

06 October 2013

Cremation Lily ‎- Age Of Consent

Οι Cremation Lily είναι η μεταμοντέρνα εκπλήρωση του power electronics. Μεταμοντέρνα, επειδή έχουν την ιδιοτροπία του μπλεξίματος των όλων, διατηρώντας την άνεση να σαμπλάρουν πειραγμένα field recordings, είτε να προσθέτουν εκείνο το φινετσάτο soundtrack-ικό σημείο που θα σου θυμίσει το Blade Runner και θα ουρλιάζεις (μόνος σου) πως εδώ είμαστε. Στα του PE, από το βάθος των πιο κακοηχογραφημένων καναλιών του Con Dom ως την ολοκληρωτική αφοσίωση στους Grey Wolves/παλιούς Genocide Organ, το ιδίωμα φοράει τα καλά του. Τo απαραίτητο θορυβώδες σύρσιμο και η παγερή (και επίσης απαραίτητη) industrial αισθητική. Η σημειολογία των τίτλων. Το bigcartel της Strange Rules που χάνεις την κασσέτα αν αργήσεις το refresh. Το απροσδιόριστο κόλλημα με τα ελληνικά νησιά και την 21η Απριλίου. Το αισθητήριο του Harbinger που τους μυρίστηκε και τους έκοψε εφτάρι. Ο δίσκος που θέλω από τους Cremation Lily. Αντιπροσωπεύουν το μέλλον σε αρκετά επίπεδα.

Η διπλή κασσέτα Age of Consent συνοψίζει όλα τα παραπάνω. Στη συσκευασία των δεκαέξι αντιτύπων συμπεριλαμβάνεται ένα προφυλακτικό με ένα Never Tell γραμμένο πάνω με μαύρο μαρκαδόρο. Το τρίτο κομμάτι λέγεται He Told Me.

Age of Consent 2xCS (Strange Rules - 2012) 

05 October 2013

Sutcliffe Jugend And Junko - Sans Palatine Uvula

 Καθε γενια θεωρει πως ειναι αμεσα υπευθυνη για το επικειμενο Τελος, θρεφει τους ψευδοπροφητες της, ναρκισσευεται διεστραμμενα πως θα γινει μαρτυρας του Τιποτα. Βεβαια καμμια γενια πριν απο τη τρεχουσα δεν ειχε στο βιογραφικο της το Sans Palatine Uvula
 Ο δισκος ακουγεται σα την 11η πληγη του Φαραω. Σε οποια ενταση και να παιχτει, σε αρρωσταινει. Η φωνη της Junko φταιει για ολα ρε, οι τσιριδες της ειναι τοσο διαπεραστικες που καλυπτουν ακομα και το χαος των Sutcliffe Jugend, οι οποιοι μπαινουν σε ηλεκτρακουστικο mode τυπου Threnody For The Victims Of Ignorance. Ολοι οι τιτλοι των κομματιων αναφερονται σε υποτιθεμενες ζημιες τις στοματικης κοιλοτητας. Point taken.
 Δε λεω πως θα βρεξει ακριδες και βατραχια. Λεω πως συνεργαστηκαν οι SJ με την αιωνια εχθρο μου. Αυτο το γεγονος απο μονο του ειναι αρκετο.

Sans Palatine Uvula CD (4iB Records - 2013)

03 October 2013

Lustmord - The Word As Power

 Ο Kiwiknorr εχει θεσπισει εδω και πολυ καιρο ενα μουσικο genre, το οποιο οσο περναει ο καιρος οικειοποιουμαι ολο και περισσοτερο. Τη λεγομενη Kηδεια™. Τρανταχτα παραδειγματα ειναι ας πουμε το Going Up των Coil, το Final Sleep του Svarte Greiner, το Orgone Donor του Deathprod, το Perfect Day του Lou Reed. Ολα καλα μεχρι εδω? Υπεροχα.
 Αν ομως υπαρχει η παραμικρη αμφιβολια στη βαθυτατη αντιληψη του ορου, θα προτεινα να κανετε μια ακροαση στο τελευταιο album του Lustmord. Στη 30χρονη plus καριερα του, υπηρχαν σκορπια δειγματα Κηδειας™ αλλα ποτε πιο πριν δεν ειχε γινει τοσο σαφης. Οι δισκοι του ηταν αρκετα βαθιοι που χρειαζονταν σεμιναρια σπηλαιολογιας για να εξερευνησεις, αλλα απεφευγαν το στοιχειωδες ανθρωπινο στοιχειο. Τη φωνη. Τουλαχιστον στη μορφη που μπορει να χαρακτηριστει ανθρωπινη και οχι ως sample απο το Καθαρτηριο.
 Καθ' ολη τη διαρκεια του The Word As Power, ο κατα κοσμον Brian Williams αφηνει τους φιλοξενουμενους του να κηδεψουν ανενοχλητοι βοκαλιζοντας πανω απο τη μαυριλα του. Γρηγοριανοι ψαλμοι, tuvan throating ακομα και σημεια που θα ζηλευαν οι Dead Can Dance της μεσαιας περιοδου απογειωνουν το album σε επιπεδα αριστουργηματος, σε επιπεδα δισκου αναφορας των επομενων χρονων, ιδιαιτερα τωρα που μπορεις να βρεις dark ambient με το κιλο. H Blackest Ever Black επιτελους δικαιολογησε απολυτα το ονομα της.

The Word As Power CD/LP (Blackest Ever Black - 2013)

30 September 2013

Control - Transgression

 Ενταξει, ο Control δεν ειναι και κανας χθεσινος αλλα δε περιμενα να φαω τετοια νιλα. Ειχα σταματησει να τον παρακολουθω απο το World Of Lies. Aκομα προσπαθω να θυμηθω γιατι εκανα αυτο το λαθος. Τελος παντων. Το Transgression σκοτωνει. Με τη μεθοδικοτητα του βετερανου.
 Καθε κομματι συνθεση του album αποτελει και ενα αυταρκες βιο-μηχανικο συμπαν που λειτουργει ομως εξισου αψογα σαν μερος του συνολου και πλαισιωνεται απο το καδρο της μισανθρωπιας του Garrison. Ασηκωτα synth drones, παχυρευστη ατμοσφαιρα, σκισμενα φωνητικα, πολλαπλα στρωματα, απηυδισμενος μορφασμος. Δισκαρα ρε.

Υ.Γ. Το παρακατω link παραπεμπει στο bandcamp του label οπου μπορειτε να ακουσετε το Transgression σε ολο του το μεγαλειο. Δεν εβαλα link για download επειδη η Ant-Zen θα στολισει το σαλονι της με το κεφαλι μου. Αυτο δε θα ειναι καθολου ομορφο θεαμα και δεν υπαρχει κατι χειροτερο απο την ελλειψη αισθητικης.

Transgression CD (Ant-Zen - 2013)

29 September 2013

Roro Perrot - Ta Bouche De Fraise Me Rend Si Sauvage

Οh la la. O Vomir βγαζει τη σκουπιδοσακουλα απο το κεφαλι και μας δειχνει το προσωπο του Roro Perrot, του συμπαθεστατου τυπου που καυλαντιζει τη δεσποινιδα του εξωφυλλου και χαρακτηριζει τη μουσικη του ως ultra-shit folk. Ουσιαστικα εχουμε να κανουμε με μια επιτηδευμενα outsider κακοφωνια που περναει απο το συνδρομο καρπιαιου σωληνα του Derek Bailey στις ηλεκτρικες στιγμες του Jandek για να καταληξει στον Bill Orcutt αν ειχε περασει τα παιδικα του χρονια στο Νταου Πεντελης. 
Φυσικα ολα τα παραπανω ειναι κοπλιμεντα, αρκει να ξερεις με ποια απο τις δυο περσονες του Perrot εχεις να κανεις καθε στιγμη. Η συγκεκριμενη παντως του βρηκε γυναικα. 

Ta Bouche De Fraise Me Rend Si Sauvage CD (Decimation Sociale - 2013)

28 September 2013

Libertinage - Quick Cum

 Προφανως τη περιοδο που ηχογραφηθηκε το Quick Cum, ο Keith Brewer θα βρισκοταν πανω στη μεταβαση απο Taint σε Mania και ζητουσε αμεση ανακουφιση. Οπερ και εγενετο Libertinage
 Ετσι, αντι για απειλητικη ατμοσφαιρα και λαμαρινοβαρελια, εχουμε ενα 17λεπτο bukkake απο feedback στα εκνευριστικα αθωα μουτρα του ακροατη. Ο απογυμνωμενος ηχος μερικες φορες μου θυμισε Strict, καποιες αλλες το μακελειο των Snuff, ενω θελω να δω την εξωφυλλαρα σε girlie t-shirt. Δε προκειται να αλλαξει και το κοσμο σας, αλλα ειναι ο,τι πρεπει για μια γρηγορη.

Quick Cum CS (Stiff Sanctorum - 2012)

27 September 2013

OAKE ‎- Offenbarung

Δεν ξέρω ποιοι είναι οι ΟΑΚΕ, αλλά έβγαλαν το πρώτο τους 12". Το οποίο Offenbarung είναι ίσως το ισχυρότερο 12" που άκουσα φέτος. Από τη μία σου βγάζει αυτό το συγκεκριμένο σκοτειναφαιρετικό Young Hunting αίσθημα, από την άλλη δε μπορείς παρά να δεις πόσο του πάει η The Endless Not φορεσιά του. Από μια συγκεκριμένη industrial σκοπιά είναι οι Coil οι ίδιοι. 20 λεπτά συγκριτικής βλασφημίας. Στην παρθενική μου δημοσίευση στο Corrupted Delights, θέλω διπλό δίσκο από τους ΟΑΚΕ.

Offenbarung 12" (Downwards - 2013)

26 September 2013

V/A - Le Couperet: Music For The Crimes Of Dr. Petiot

 Ο Dr. Marcel Petiot δεν ειχε τις δημοσιες σχεσεις του θειου Charlie, το θεαθηναι του Ramirez η τη χωριστρα του Sagawa, οποτε δε καταφερε να μπει στο πανθεον των serial killers. Τη παρασταση εκλεψε η Εκθεση Ωμοτητων του Β' Παγκοσμιου, κατα την οποια o monsieur δηλητηριαζε και εκλεβε τα θυματα του, με την υποσχεση του ασφαλους περασματος απο τη Γαλλια στη Νοτια Αμερικη. 
 Αυτο ακριβως συνεβη και με το Le Couperet, τη συλλογη της Broken Flag που αφιερωθηκε στο ονομα του το 1983. Η ιστορια των Power Electronics δεν ηταν τοσο ευγενικη μαζι της, οποτε χαθηκε κατω απο τον ογκολιθο αντιστοιχων συλλογων. Η Neuengamme και η Trial By Ordeal ειναι καλα παραδειγματα. Τετοια φαση.
 Ελπιζω η προσφατη επανακυκλοφορια της σε LP να διορθωσει αυτο το λαθος. Αλλωστε, γελαει καλυτερα οποιος γελαει τελευταιος. Οπως ακριβως εκανε και ο Petiot λιγο πριν το δημοσιο αποκεφαλισμο του.

Le Couperet LP (Harbinger Sound - 2013)

25 September 2013

Svarte Greiner - Black Tie

 Κυριες, συγκρατηστε τους οργασμους σας. Κυριοι, προσπαθειστε να παραμεινετε ψυχραιμοι. Το Corrupted Delights επεστρεψε. Σιγουρα οχι με τη συχνοτητα και τη συνεπεια των ενδοξων ημερων του, αλλα κανεις δεν ειναι τελειος. Ουτε καν εγω.
 (Back In) Black Tie λοιπον. Και αν η αινιγματικη αναφορα του Svarte Greiner στο album του Bowie δε σας λεει κατι, μην αισθανθειτε ασχημα, ουτε εγω τη πιανω, ακομα και μετα απο δεκαδες ακροασεις. Καντε και εσεις το ιδιο και ακομα κι αν δε βγαλετε ακρη, τουλαχιστον θα εχετε το προνομιο να ακουσετε ενα απο τους δισκους της χρονιας. 

Black Tie LP (Miasmah - 2013)
Related Posts with Thumbnails
;