Bizarre Uproar - 13/10/06

  Καθε κυκλοφορια των Bizarre Uproar ειναι ενα ηχητικο ψυχογραφημα. Μια γκροτεσκα παρασταση στο θεατρο της σκληροτητας, σε σκηνοθεσια και πρωταγωνιστικο ρολο του Pasi Markkula. Στο whipping session του 13/10/06 διαλεγει για dominatrix την εκλεκτη της διαστροφης του, την Mrs. Uproar. Ουσιαστικα εδω το ζευγος ηχογραφει τις προσωπικες στιγμες του και στη συνεχεια τροφοδοτει τη περιεργεια του καθε ενδιαφερομενου με BDSM εικονες και στομωνει τα ηχεια του με metal junk σαπιλα. Το soundtrack του αποψινου σας reveillon μολις καλυφθηκε.

13/10/06 CS (Institute Of Paraphilia Studies - 2008)

Mlehst - An Old Broom Knows All The Dirty Corners

  Το An Old Broom Knows All The Dirty Corners του βρετανου Mlehst ειχε συμπεριληφθει σε μια παλαιοτερη παραγγελια μου ως δωρο του mailorder. Δεν θυμαμαι τι ακριβως ειχα παραγγειλει τοτε, παντως δεν του ειχα δωσει καμμια σημασια. Μεχρι και χθες το βραδυ. 

 Ακολουθησα το πρωτοκολλο που εχω επιβαλλει στον εαυτο μου για τις πρωτες ακροασεις ενος album και βρεθηκα μπροστα σε ενα απολυτα ελεγχομενο ψηφιακο περιβαλλον που συνδυαζει την στωικοτητα του Joe Colley, την υπουλη ηρεμια που ελλοχευει στις ηχογραφησεις του Rudolf Eb.Er, τη λεπτομερεια του Brandon LaBelle και το καυστικο feedback του Alvin Lucier. Με καποια πιθανη διαφορετικη μιξη, το cd θα μπορουσε να προκαλεσει ανευρυσμα σε χρονο dt, αλλα προς τιμη του ο Mlehst διαλεγει το δυσκολο δρομο της αναμονης. Προτιμαει να παραμονευει στο παρασκηνιο, περιμενοντας την επομενη φορα που θα κλεισουμε τα ματια μας επαναπαυμενοι.

An Old Broom Knows All The Dirty Corners CD (Belief Recordings - 2006)

Roky Erickson - You're Gonna Miss Me

 Οταν τα μισα αμερικανικα groupακια του '60 επαιζαν διασκευες R&B, οι Elevators ειχαν ηδη γραψει στο εξωφυλλο του πρωτου album τους τη λεξη psychedelic. Οταν oι τοσο πρωτοποριακοι μουσικοι που θαυμαζετε ηπιαν ενα τσιγαρο και ειδαν το Χριστο φανταρο, ο Roky Erickson καταπινε τριπακια με το ρυθμο που αναπνεουμε. Οταν τα λεγομενα freakbeat/garage σκατα του κιλου επαιζαν με το reverb, ο απροσεκτος φιλτατος ηταν ηδη στο ψυχιατρειο. Οταν στο Woodstock, χιλιαδες μαλακες εκαναν τσουληθρα στη λασπη, ο Erickson υπεφερε απο λανθασμενες συνταγες και ηλεκτροσοκ. Οποτε καταλαβαινετε γιατι ΠΡΕΠΕΙ να δειτε το documentary You're Gonna Miss Me.

P.S. I would like to thank Abraxas 365 Dokumentarci for sharing this document with us!

You're Gonna Miss Me DVD (Directed By Kevin McAlester - 2005)

Halflings - Self Esteem

  Η γνωριμη θεματολογια των power electronics παρακαμπτεται απο τους αμερικανους Halflings, που τοποθετουν στο ματι του κυκλωνα τους τη διεστραμμενη συγχρονη αποψη για τη πρεπουσα αυτοεικονα. Το Self Esteem βραζει στο ψυχωτικο ζουμι του, αηδιαζει απο την αστυνομευση της σκεψης, τσαντιζεται με το βομβαρδισμο προκατασκευασμενης ομορφιας και στρεφεται στο καθρεφτη του. Εκει συνανταει ενα μετα-Prurient σμπαραλιασμενο ειδωλο, απογοητευεται και τουμπαλιν. Καπως ετσι θα επρεπε να ειναι το soundtrack του Fight Club.

Self Esteem LP (RRRecords - 2009)

Hermann Nitsch - Das 6-Tage Spiel Des Orgien Mysterien Theaters

 To εργο του Αυστριακου καλλιτεχνη Hermann Nitsch προκαλει εντονες αντιδρασεις απο τις αρχες του '60 ως σημερα. Επισημαινει τα παγανιστικα καταλοιπα που κυοφορουνται στη τρεχουσα θρησκευτικη εικονογραφια μεσω εξαημερων multimedia παραστασεων. Η λεπτη διαχωριστικη γραμμη μεταξυ της τεχνης και της πραγματικοτητας του Nitsch ειναι βαμμενη απο αιμα, το οποιο πασαλειβει καθε εκφραση του. Απο τις αξιονιστικες αποδοσεις της σταυρωσης μεχρι και τη σχεδον βαγκνερικη μουσικη που συνοδευει τις οργιαστικες performances.   Δυστυχως, οι χρονικοι περιορισμοι του LP δεν επιτρεπουν τη πληρη εικονα, αλλα εστω και ετσι, το Das 6-Tage-Spiel Des Orgien Mysterien Theaters ακουγεται σαν τη Δευτερα Παρουσια.

Das 6-Tage-Spiel Des Orgien Mysterien Theaters LP 

(Cortical Foundation - 1999)

Emil Beaulieau - Moonlight In Vermont

 Ναι μωρε ενταξει, ξερω οτι θα το βρειτε και σε αλλα blogs αλλα χεστηκα. Το Moonlight In Vermont οφειλει και πρεπει να βρισκεται εδω μεσα επειδη ο Emil Beaulieau ειναι ο αναμφισβητητος πατερας του αμερικανικου harsh noise. Φυσικα και το ξερει. Ειναι ομως συγχρονως και ο πρωτος που θα σαμποταρει τη στερεοτυπικη εικονα του macho noise artist, που θα παιξει με το κοινο, που θα σπασει πλακα και θα περασει καλα. Μονο μπυροκοιλιες, αρχες καραφλας και βαβουρα!

Moonlight In Vermont LP (Ecstatic Peace - 2006)

Hijokaidan / Bus Ratch - Split Series #01

Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι. Ναι!

Split Series #01 CD (Monotype - 2003)

Column One - Unrealizer

 Εχω εξαπατηθει αμετρητες φορες απο reviews η δελτια τυπου που παρουσιαζουν καποιο album ως ψυχεδελικο. Τις μισες απο αυτες πεφτω πανω σε ανθυποχιππικα βαρετα jams, ενω τις αλλες χασμουριεμαι απο στοιχειωδη drones. Μαλλον εχω γινει ενοχλητικα απαιτητικος αλλα το μισο φταιξιμο οφειλεται στους Column One. 

 H γερμανικη κολλεκτιβα συνελαβε το Unrealizer μετα απο πολυχρονη μελετη στα γραπτα του Burroughs. Αποτελειται απο παλμικους βομβους που κυκλωνουν τον ακροατη. Η πολιορκια στη συνειδητοτητα συνεχιζεται με μουδιασμενες συχνοτητες που διακρινονται μονο με ακουστικα. Λιγο αργοτερα, το τοπιο ξεκαθαριζεται απο ενα κυκλωτικο μπλιμπλικι που μαλλον ερεθιζει τον ανθρωπινο εγκεφαλο για να παραγει ηλεκτρομαγνητικα κυματα αλφα, γιατι δεν εξηγειται αλλιως η σημερινη αδυναμια μου να συγκεντρωθω.

 Το εσωφυλλο του LP καταγραφει τις παρενεργειες κατα την ακροαση. Ναυτια, καταθλιψη, ψυχικη ανισορροπια, ταχυπαλμια, αυξημενες πιθανοτητες εμφανισης καρκινου(!) Ευτυχως, γιατι αντιστοιχα μουσικα ενθεογενη (Time Machines, Dreamachine, Chimarendammerung) δεν μας ειχαν προειδοποιησει.

Unrealizer LP (Stateart - 1999)

Blood Stereo / Pod Blotz - Untitled

  Γνωριστηκαμε σε ενα φιλικο δισκοπωλειο στα Εξαρχεια τη προηγουμενη Τριτη. Απο τη πρωτη στιγμη που την αντικρυσα ενιωσα μια ζωωδη ελξη. Ορμηξα πανω της σαν υπνωτισμενο κουνουπι προς το πολυχρωμο φως της. Οταν εφτασε η αβολη στιγμη της ανταλλαγης ονοματων, εκεινη προτιμησε να συστηθει ως Untitled λες και δεν θα καταλαβαινα πως η σκοτεινη, γοητευτικη τρελα της θα μπορουσε να ανηκει μονο στους Blood Stereo και τους Pod Blotz. 

 Μετα απο πολυωρες συζητησεις, καταληξαμε σπιτι μου. Εκανα το λαθος να ασχοληθω περισσοτερο με το 40σελιδο booklet που τη συνοδευε παρα με την ιδια. Οταν εφτασε η στιγμη να μπει στο κασετοφωνο, εκεινη ειχε ηδη ξενερωσει. Πιθανον το ποσοστο αμοιβαιοτητας κλονιστηκε. Επεσα με τα μουτρα καταπανω της γαμω τον ενθουσιασμο μου, αλλα ηταν πολυ ξεχωριστη και σπανια για να μην το κανω. Μαλλον δεν ηταν γραφτο. Κριμα.

Untitled CS (Beniffer Editions - 2009)

Christian Death - Sex And Drugs And Jesus Christ

  Απο οσο φανταζομαι, τετοια ωρα, πριν δυο χιλιετιες και δεκα χρονια, το Θειο Βρεφος πρεπει να αδειαζε για πολλοστη φορα το περιεχομενο του πεπτικου συστηματος του στην Αγια Κουνια, τα ζωα της φατνης  βελαζαν βαριεστημενα σαν να μη συνεβη απολυτως τιποτα και ο Ηρωδης επαιρνε σπασμενος κεφαλια. Υπαρχει λοιπον καλυτερος τροπος να γιορτασουμε την ελευση του Υιου του Θεου απο το να ακουσουμε ολοι μονιασμενοι το Sex And Drugs And Jesus Christ? Αμφιβαλλω. 

 Οι Christian Death παρουσιασαν αυτο το album ως επιθεση στην οργανωμενη θρησκεια και ενω πολλοι απο εσας ηδη χαμογελατε ειρωνικα για την σημερινη επιλογη μου, εγω θα καθομαι να θαυμαζω αυτη την εξωφυλλαρα και θα εχω στο repeat το The Thousand Hundred Times οσες φορες με προσταζει ο τιτλος του.

Sex And Drugs And Jesus Christ LP (Jungle - 1988)

Nurse With Wound - Salt Marie Celeste

 Δεν βλεπω ονειρα γαμωτο μου εδω και πολλα χρονια. Δεν ξερω τι μου συμβαινει. Ισως γι' αυτο  καταφευγω στην αφηρημενη μουσικη. Χρειαζομαι αοριστες εικονες μεσα στην αυστηρα ρεαλιστικη πραγματικοτητα μου. Χωραει ομως στη προηγουμενη προταση η κτητικη αντωνυμια? Μπορω να διεκδικησω κατι που δεν μου ανηκει? 

 Η πιο σοβαρη δουλεια των Nurse With Wound μετα το Soliloquy For Lilith γινεται ερμαιο των στοιχειων της φυσης, παλινδρομει μεταξυ φθορας και αφθαρσιας, αρνειται να πατροναριστει και το σημαντικοτερο, εχει γνωση οτι το αναποφευκτο τελος της ερχεται μολις ο ακροατης ανοιξει τα ματια του.

 Ο κινηματογραφικος εφιαλτης του Salt Marie Celeste δεν ανηκει σε κανενα. Ουτε καν στο δημιουργο του. Απλα χρησιμοποιει το δαιδαλωδες μυαλο του Steven Stapleton ως μεσο για να δωσει τροφη στις σκεψεις ολων οσων αδυνατουν να ονειρευτουν. 

Salt Marie Celeste CD (United Dairies - 2003)

Kriegshög - S/T

 Με εξωφυλλο βγαλμενο απο το DIY συμπαν του πρωιμου industrial και τη βαβουρα ενος mosh pit μεσα στο κωλο του Σατανα, το ομοτιτλο album των Kriegshog ειναι φτιαγμενο για να παρουσιαστει εδω μεσα,  ασχετα αν δεν σας εχω συνηθισει σε hardcore αναρτησεις. Οι περισσοτεροι απο εσας θα τρεξουν να πουν πως ο ηχος της Ιαπωνικης συμμοριας θυμιζει Agnostic Front και S.O.D. Εγω δεν τα ξερω αυτα που μου λετε. Το punk credit μου δεν υπηρξε ποτε. Αυτο ομως που ακουω με κανει να χτυπιεμαι σα 15χρονο σπυριαρικο μαλακισμενο που κανει την επανασταση του. Μες στη καβλα σας λεω!

Υ.Γ. Βασιλη σε ευχαριστω και παλι που με ξεστραβωσες!

Kriegshog LP (La Vida Es Un Mus / H:G Fact - 2010)

Tashi Wada - Alignment

 Aγχωτικος μινιμαλισμος απο το γιο του θρυλικου συνθετη Yoshi Wada. Η πρωτη δισκογραφικη δουλεια του Tashi Wada ασχολειται με τα πυθαγορεια κουρδισματα 8 overdubbed βιολιων. Το εγχειρημα ξεκιναει ως μια απλη ασκηση υφους και καταληγει σε μια πληρη ψυχοδιεγερτικη ευθυγραμμιση μεταξυ των πυκνων drones, των αυτιων και του παραδομενου εγω σας. Συνηθως ειμαι πολυ καχυποπτος με τα κουτσουβελα των απανταχου δημιουργων που κανουν καριερα εκμεταλλευομενα το ονομα του μπαμπα, ομως το Alignment ειναι αυταρκες και δεν χρειαζεται τεσσερα ποδια για να σταθει στο υψος του Tony Conrad και του Phill Niblock.

Alignment LP (Yik Yak - 2010)

Incapacitants / K2 - We Are All Stupid

 H ηλιθιοτητα ειναι απελευθερωτικη. Αναζωογονητικη. Ξεκουραστη. Πανω απ' ολα απαραιτητη. Ιδιαιτερα τωρα που τα μικρα παιδια προτιμουν να αγορασουν βιβλια αντι για παιχνιδια. Και επειδη οι Incapacitants ειναι ετη φωτος μπροστα, δηλωνουν  το 1998 πως We Are All Stupid, ετσι για να μην εχουμε ψευδαισθησεις μεγαλειου και μοναδικοτητας. Ο Kosakai και ο Mikawa δεν ειναι μονοι στην πληρη απαξιωση. Συνοδευονται απο τον εταιρο καπαδοκη K2 (aka Kimihide Kosafuka) σε μια ιλιγγιωδη πορεια προς το format του εγκεφαλου μας. Θεωρω ηδη αυτονοητη την εθελοντικη σας συμμετοχη.

We Are All Stupid CD-R (Absurd - 1998)

Rock 'n' Roll Jackie & Pain Jerk - Super Relaxed

 Πισω απο το ψευδωνυμο Rock 'n' Roll Jackie κρυβεται η Jackie Stewart (aka Oblivia) των θρυλικων Smegma, η οποια υπνωτιζει τον Pain Jerk με τις trash pop εμμονες της. O Gomi μπορει να ειναι εμπειρος japanoise εμπρηστης, αλλα στη συγκεκριμενη περιπτωση αφηνει τα θελγητρα της Oblivia να παρουν το πανω χερι. Το μονο που κανει ειναι να χρωματιζει με synth μαχαιριες τα εκατονταδες σακατεμενα samples του πρωτου τους ραντεβου. To αποπροσανατολιστικα τιτλοφορημενο Super Relaxed ειναι το πιο δημιουργικο μουσικο χαμουρεμα που εχω ακουσει ever, μετα φυσικα τις συνεργασιες του Gainsbourg με τη Birkin.

Super Relaxed CD (Second Layer - 2010)

Fire In The Head - Reopening Wounds

 Satan's claws are coming to town. Μεσα στη χριστουγεννιατικη προπαγανδα αγαπης, shopping, ενοχλητικης μουσικης και σκατοσυνης, το Reopening Wounds φανταζει σαν πανακεια.  Η καλαισθητη (και πολυ περιορισμενη) κασετα επανακυκλοφορει πλατη με πλατη δυο δουλειες του Michael Page που εχουν εξαφανιστει απο προσωπου γης εδω και χρονια (Ignite/Submit και Solace Through Psychosis) μεσα στη καρδια της πιο υποκριτικης γιορτης του δυτικου πολιτισμου. 

 Η διαφορα του Fire In The Head με τους υπολοιπους industrial/noise τσογλαναρεους ειναι οτι δεν περιοριζει το ηχητικο του φασμα για να ακουστει κλειστοφοβικος. Επιτρεπει στα κομματια του να ανοιχτουν πανοραμικα αναγαγοντας την στερεοφωνικοτητα σε βασικο συστατικο τους. H ζοφεροτητα  εδω μεσα οφειλεται στην αισθηση πως το υπονοουμενο κακο δεν ειναι αυστηρα προσωπικο, αλλα βαθια πανανθρωπινο. 

Reopening Wounds CS (Destructive Industries - 2010)

Jason Crumer & Roxann Spikula - Suppression In The Third

  ''Αυτό που χρειάζεται, είναι ν' αφήσει κανείς τα νύχια του δεκαπέντε μέρες να μεγαλώσουν. Ω, τι ηδονή, να βουτάς απ' το κρεβάτι του ένα παιδί που δεν έχει ιδρώσει ακόμα το χνούδι στο πάνω χείλος, κι όπως έχει τα μάτια του ολάνοιχτα, να κάνεις δήθεν περνώντας το χέρι σου από το μέτωπό του, πως του στρώνεις προς τα πίσω τα ωραία του μαλλιά. Και μετά ξαφνικά, τη στιγμή που μόνο αυτό δε περιμένει, μπήγεις τα νύχια σου στο τρυφερό του στήθος, έτσι όμως που να μην πεθάνει.Δεν ωφελεί ο θάνατός του, γιατί αργότερα στερείται κανείς το θέαμα, τότε που θα το δέρνουν οι συφορές.

Και στη συνέχεια, ρουφάς το αίμα του γλύφοντας τις πληγές. Κι όσο κρατάει αυτό,που για σένα μακάρι να μην τελείωνε ποτέ, το παιδί σπαράζει από το κλάμα.''

(Το αποσπασμα ειναι παρμενο απο τα "Ασματα Του Μαλντορορ" του Comte De Lautreamont)

Suppression In The Third 2x10" (Ecstatic Peace - 2009)

Faux Pas - Das Vanskelige Seksualmoralen

 H καλολαδωμενη θορυβομηχανη του Lasse Marhaug δεν με εχει απογοητευσει ποτε. Ειναι αμεση, βιαιη, χωρις πολλα μπλα-μπλα. Ο συμπαθεστατος Νορβηγος το εχει και θα συνεχισει να το εχει, ακομα και αν συνεργαστει με τον Παπα της Ρωμαιοκαθολικης Εκκλησιας. 

 Στο πρωτη επισημη κυκλοφορια των Faux Pas (το side project του Marhaug με τον Sten Ove Toft) δεν συναντησα εκπληξεις. Δεν τις ζητουσα αλλωστε. Αγορασα το Den Vanskelige Seksualmoralen επειδη ηξερα απο πριν τι θα αντιμετωπισω. Ενα μουντο και επιθετικο harsh noise με σαγρε επιφανεια, πασπαλισμενη με καμποσους μεταλλικους ηχους που θα με κρατησουν απασχολημενο μεχρι να διακρινω τι σκατα συμβαινει στο βαθος της ηχογραφησης. Μαλιστα συνελαβα τον εαυτο μου να εχει σκυψει πανω απο το κασετοφωνο σαν τον περιτετμημενο κυριο του εξωφυλλου, προσπαθωντας να μετρησει τις φορες που του ηρθε στο μυαλο η λεξη λυσσα. Ηταν αμετρητες. Στο τελος βαρεθηκε και συνεχισε το κοπανημα.

Den Vanskelige Seksualmoralen CS 

(Destructive Industries/Violent Noise Atrocities - 2010)

Mark Durgan - Ploughing Furrows Into Rotten Burrows

 To "τεχνητο" εχει σταματησει προ πολλου να συναγωνιζεται το "φυσικο". Δεν αποτελει πλεον ενα κακεκτυπο του, ουτε μια εξιδανικευμενη version. Εχει αποκτησει δικη του υποσταση και χαρακτηρα, καλυπτει τις αναγκες που δημιουργησε το ιδιο, προβαλλεται στην αλλη πλευρα του καθρεφτη η ακομα καλυτερα, σε ενα αλλο καθρεφτη.

 Δεν μπορω να σκεφτω και να δωσω στο Ploughing Furrows Into Rotten Burrows ενα ευστοχο χαρακτηρισμο εκτος απο το τεχνητο περιβαλλον. Η δεξιοτεχνια και η διεστραμμενη αντιληψη του για το μεταβιομηχανικο ηχο, τοποθετει τον δημιουργο του, Mark Durgan (Putrefier, Nihilist Assault Group) στη λιστα με τους καλλιτεχνες που μπορουν να υπερηφανευτουν πως μολις ανακαλυψαν ενα νεο μουσικο τροχο. Τα μερη του ειναι πληρως συνθετικα, δεν χρωστανε τιποτα στη φυσικη επεξεργασια και εξελιξη, ενω χρησιμοποιουν το παρον μονο ως μακρινη αναμνηση. 

Ploughing Furrows Into Rotten Burrows LP (Pan - 2008)

Captain Beefheart

Too Much Time

I got too much time, too much time

I got too much time to be without love

In my life I've got a deep devotion

Wide as the sky and deep as the ocean

Every war that's waged makes me cry

Every bird that goes by gets me high

 Sometimes when it's late and I'm a little bit hungry I heat

up some old stale beans, open up a can of sardines, eat crackers and

dream of somebody to cook for me.

Don Van Vliet 1941-2010 R.I.P.

Sissy Spacek - Beat

 Απο τη μερα που εφαγα τις πολιτισμικες καρπαζες του Sepsis, αποφασισα οτι θα περασω ενα μεγαλο μερος της επομενης χρονιας μαζευοντας τη δισκογραφια των Sissy Spacek. Ακομα και αν δεν ασπαζεστε την καθυστερημενη (χρονικα) επιφοιτηση μου, να περιμενετε spam απο τις κυκλοφοριες τους μεσα στο νεο ετος. Θα σας πρηξω.

 Ενω λοιπον η εορταστικη περιοδος ειναι η χειροτερη περιοδος για συναλλαγες μεσω ταχυδρομειου, ο απηυδισμενος καλοσυνατος κυριος που ολοι αγαπαμε να μισουμε, μου παρεδωσε χθες το Beat. Εδω ο Corrydon Morrau και ο John Wiese ανακυκλωνουν υλικο των Smegma και των Haters φτιαχνοντας ενα ατυπο tribute στους ηρωες τους. Η πρωτη πλευρα περιεχει ενα ογκο ασυμβατων μεταξυ τους samples (κινεζικα εγχορδα, ηχοι μιλιταριστικων τυμπανων, kazoo, βρωμιαρικα μπασα) που ενω προερχονται μεσα απο το σκληρο δισκο ενος laptop εξακολουθουν να ακουγονται τρομαχτικα ζωντανα. Στη δευτερη πλευρα της κασετας επικρατει παροξυσμος. Το ντουετο γινεται πιο Haters και απο τους Haters. Στρωμα πανω απο στρωμα πανω απο στρωμα πανω απο στρωμα θορυβου που στοιβαζεται σαν να μην υπαρχει αυριο. Φρικη. Δεν θα προλαβω να μαζεψω τη δισκογραφια τους.

Beat CS (777 Was 666 - 2010)

aTelecine - A Cassette Tape Culture

 Η παρουσα αναρτηση προκειται να εκτοξευσει τη δημοτικοτητα του Corrupted Delights στα υψη. Δυστυχως για λαθος λογους. Η αναφορα του ονοματος της Sasha Grey μεσα σε αυτο το blog, θα προσελκυσει πελατεια που μαλλον ψαχνει για καποια ταινια της ομολογουμενως πανεμορφης porn star και οχι για το τελευταιο album των aTelecine. 

 Στο A Cassette Tape Culture, η Grey παιρνει ανα χειρας τους χαρτες με τις συντεταγμενες του πρωιμου industrial των TG και των Cabaret Voltaire και ηγειται του τετραμελους group της με ο,τι και αν συνεπαγεται αυτο. Λουπες, ραδιοφωνικες συχνοτητες, μονοτονα riffs, μουρμουρητα απο το πουθενα, lo-fi collages, σκοτεινα μπλιμπλικια. Οι dominatrix διαταγες της περιλαμβανουν και καποιες αναβραζουσες ηλεκτρονικες εξερευνησεις που μου θυμισαν τα πρωτα ambient πειραματα του Aphex Twin. Για αυτο και μονο τη λατρευω. Αντε και για το υπεροχο σωμα της.

A Cassette Tape Culture LP (Pendu Sound Recordings - 2010)

Sunburned Hand Of The Man - Sopra L'Influsso

Oταν ο Roky Erickson χρησιμοποιουσε τα τριπακια σαν την Θεια Κοινωνια μιας νεας θρησκειας, τα μελη των Sunburned Hand Of The Man πιθανον να μην ειχαν γεννηθει ακομα. Αυτο δεν εχει καμμια σημασια. Στη βιντεοκασετα Sopra L'Influsso, η ψυχεδελικη σεχτα παιρνει σοβαρα τους στιχους του Slip Inside This House, κλεινεται σε ενα χωρο αμφιβολων συνθηκων υγιεινης, τρωει και πινει χαλασμενα drugs, βαραει οτι κρουστο βρεθει μπροστα της και παρ'ολο το πανικο, βρισκει διεξοδους μεσω ενος στιβαρου groove που διακατεχει το μεγαλυτερο μερος του jam. Το highlight του video ειναι φυσικα η παρουσια του αγνωστου σε μενα κυριου που ειναι ΙΔΙΟΣ ο Σταματης Κραουνακης. Θα τον απολαυσετε στο 4:10 να κουναει ρυθμικα το σβερκο του. Το 'ξερα οτι κατι δε παει καλα με το τυπο.

Sopra L'Influsso VHS (Qbico - 2003)

Burzum - Belus

To αδηφαγο 2010 εφτασε στο τελος του, τρωγοντας ακομα και τον ιδιο του τον εαυτο. Στη καννιβαλιστικη του διαδρομη καταπιε φιλους, σχεσεις, αγαπημενα προσωπα και συντροφους ζωης. Μεσα στο κλιμα ασυδοσιας, ξεκινησε να ρευεται απογοητευση, μοναξια, μιζερια και αυτη τη γαμημενη αισθηση παραδοσης. Και εγω, καθισμενος στο κεντρο του χαους να προσπαθω να βαλω ματαια τα πραγματα σε ταξη, ακουγοντας νυχθημερον το Belus.

 Δεν θα κατσω να αναλυσω πως και γιατι το τελευταιο album του Burzum ειναι σημαντικο, τουλαχιστον με αντικειμενικα μουσικα κριτηρια. Δεν ειμαι αλλωστε και ο πλεον αρμοδιος. Στο διαδικτυο μπορειτε να βρειτε χιλιαδες trve kvlt reviews. Θα κατσω ομως να αναφερω γιατι αυτος ο δισκος ειναι σημαντικος για μενα. Με συνοδεψε στις πιο ομορφες στιγμες της χρονιας, αλλα με βοηθησε και στις πιο ασχημες. Μου εδειξε πως η μοναχικοτητα ειναι επιλογη αλλα η μοναξια ειναι καθεστως. Πανω απο ολα ομως με εκανε να αισθανθω σαν πιτσιρικας. Εκατσα να τον ακουσω προσεκτικα εκατονταδες φορες, τυπωσα και μελετησα τους μεταφρασμενους στιχους, προσεξα το artwork, τα credits, εδωσα σημασια σε καθε πιθανη λεπτομερεια του. Οπως ειχα κανει παλιοτερα με το Disintegration, το Unknown Pleasures, το Reign In Blood, το πρωτο Velvets, το OK Computer και το The Sky's Gone Out.

 Το Belus ειναι ενα αριστουργημα. Ακομα και αν εβγαινε 10 χρονια πριν η μετα, παλι το ιδιο θα ελεγα. Για αυτο και μονο το λογο, ειναι ο δισκος της χρονιας του Corrupted Delights.

Belus CD/2xLP (Byelobog Productions - 2010)

The Top 10 Corrupted Delights That You Need To Try Ιn 2010 Before You Die

Η στιγμη που περιμεναν δισεκατομμυρια μουσικοφιλοι ανα την υφηλιο εφτασε και οχι, δεν αναφερομαι στη συνεργασια Merzbow/Lady Gaga. Αφηνω λοιπον μακρια γενειαδα, παιρνω το πιο πομπωδες υφος μου, φοραω γκριζα χλαμυδα και σας παραδιδω τις 10 αντι-μουσικες εντολες του 2010 απο το ορος Corrupted Delights. Φυσικα και μπορειτε να ζησετε χωρις αυτες. Απλα η ζωη σας θα ειναι λιγοτερο θορυβωδης και περισσοτερο ενοχικη.

1. Burzum - Belus CD/LP (Byelobog Productions)
2. Sewer Election - Vidoppna Sar LP (Pan)
3. Relay For Death - Birth Of An Older, Much More Ugly Christ LP (Hanson)
4. Bizarre Uproar - Purification CS (Filth & Violence)
5. Sissy Spacek - Sepsis CD (Second Layer)
6. Infirmary - Necropenetrator LP (S.N.S.E.)
7. Hype Williams - Untitled LP (Carnival)
8. Work/Death - Tender Comrades CD (Semata Productions)
9. Werewolf Jerusalem - Nightmare Park 3xCS (New Forces)
10. Deathkey - Doctrine Of Intolerable Hatred 2xLP (Freak Animal)

James Ferraro - Night Dolls With Hairspray

- Eλα ρε James. Που 'σαι ρε φιλαρακι. Καιρο εχουμε να τα πουμε. Τελευταια φορα που σε ειδα ακουγες Angus MacLise και ετρωγες peyote. Δεν μου εδωσες πολυ σημασια. Ξερναγες τα αντερα σου.

- Γεια σου ρε Tzomborgha. Τι λεει? Τα ιδια? Παλι μουρμουρας? Με συγχωρεις για τις προαλλες αλλα ημουν ψιλοσκατα. Τωρα ειμαι ok παντως. Το 'χω ριξει στο glam.

- Παρακαλω? Δηλαδη πανε τα νταουλια? 

- Τα βραδια περναω πλεον υπεροχα. Βλεπω παλιες βιντεοκασετες με επεισοδια του Miami Vice, φοραω τις καλες μου βατες και χορευω μονος μου Runaways. Αντε και κανα Hall & Oates. 

- Τα 'χεις χασει τελειως ετσι?

- Μα τι σου λεω τοση ωρα? Ακου το Night Dolls With Hairspray και θα καταλαβεις.

- Α ναι μη το ξεχασω. Ρε James, ξερεις ποσο σε εκτιμαω. Αν τυχον o πραγματικος σου εαυτος πετυχει αυτο το κειμενο, θα τον παρακαλουσα να προσπερασει τις μαλακιες που γραφω. Δεν ειμαι και στα καλυτερα μου και δεν θελω τρεξιματα, οκ?

- Μην ανησυχεις φιλαρακι. Το χαζεμα ειναι αμοιβαιο.

Night Dolls With Hairspray LP (Olde Spelling English Bee - 2010)

Keith Fullerton Whitman - Disingenuity/Disingenuousness

Προτιμω να μενω σε αποσταση ασφαλειας απο την αλεατορικη μουσικη. Ο παραγοντας "τυχη" μεσα στη συνθεση δεν με αφηνει να προσεγγισω το αποτελεσμα. Ελλειψη παιδειας? Υπομονης ισως? Διαφορετικα αισθητικα κριτηρια? Δεν θα αναρωτηθω για πολυ. Αισθανθηκα ηδη πολυ χαζος. Ειμαι ομως σχεδον σιγουρος πως οι δημιουργοι που καθοδηγουνται απο τα δογματα του μοντερνισμου, δεν ζητανε ταυτιση απο τον ακροατη. Το εργο τους θα συνεχιζει να υπαρχει, με η χωρις κοινο. 

 Ενω το τελευταιο LP του Keith Fullerton Whitman βασιζεται στην απροβλεπτη συμπεριφορα του αναλογικου οπλοστασιου του, με εχει γοητευσει. Ο ηχος του Disingenuity/Disingenuousness θα μπορουσε να παρομοιαστει με μια σφαιρα απο υδραργυρο που ξεγλυστραει μεσα απο τα χερια σου, αλλαζοντας συνεχως μορφη, ζητωντας μεγαλυτερη προσπαθεια απο εσενα. Η ρευστοτητα του καιει το μυαλο μου, οχι μονο επειδη ειναι ακρως τοξικη, αλλα επειδη ψαχνω να βρω τροπους για να τη συγκρατησω οσο μπορω. Το προηγουμενο παραδειγμα μπορει και να σας θυμισει τη τελευταια σας σχεση, αλλα δεν ειχα κατι τετοιο στο νου μου. Αληθεια.

Disingenuity / Disingenuousness LP (Pan - 2010)

Menace Ruine - The Die Is Cast

  Οι αντοχες μου λιγοστευουν επικινδυνα. Η τριβη της ρουτινας με γαμαει. Αισθανομαι ολο και πιο πολυ σαν μια λειχηνα πανω σε ενα βραχο που στριφογυριζει χωρις νοημα μεσα σε ενα χαος. Με αγει και με φερει η παλιρροια της τυχης. Η νομοτελειακη συναφεια ειναι εναντιον μου. Στα κινουμενα σχεδια θα απεικονιζομουν με ενα συννεφακι πανω απο το κεφαλι μου, και αληθεια σας λεω, δεν θα ηταν ροζ. Στη δαιμονολογια θα ονομαζομουν Μουρμουρ, ενω ο Ιωβ της Παλαιας Διαθηκης φανταζει μπροστα μου ως ανυπομονο κωλοπαιδο. Δεν ξερω ρε παιδια. Δεν το 'χω. Οι Pink Floyd θα με καθησυχαζαν οτι σημερα ειναι One Of These Days, οι Beatles θα με μπερδευαν ακομα πιο πολυ με το A Day In The Life. Θα ανταπαντουσα με το Bosom Of The Earth των Menace Ruine.

The Die Is Cast CD/LP
(Alien8 Recordings/Transcendental Creations - 2008)

Oscillating Innards - Irretrievable: MMII-MMVIII

 Γνωρισα το project Oscillating Innards μεσα απο την μνημειωδη συλλογη California. O ογκος του υλικου ηταν τεραστιος και δυστυχως δεν εδωσα τη πρεπουσα σημασια στo track του Gordon Ashworth. Ακομα δεν μπορω να καταλαβω το γιατι. Το δωδεκαλεπτο In Situ, παραπατουσε μεταξυ harsh noise και drone, δινοντας τις απαραιτητες ηχητικες σφαλιαρες που ζηταει ο οργανισμος μου.  

 Τεσσερα χρονια μετα, ενημερωνομαι οτι o Ashworth αποφασισε να ληξει την θορυβοποιια επικαλουμενος προσωπικους λογους και για να κλεισει επισημα το κυκλο του, συλλεγει σκορπιες ηχογραφησεις του στη διαφωτιστικη διπλη κασετα Irretrievable: MMII-MMVIII, γλυτωνοντας τους αργοπορημενους απο τους nazi του e-bay και του discogs. Η γκαμα περιλαμβανει ΗΝ ιλιγγο, παροξυσμικα φωνητικα, μακαβρια field recordings, παλλομενα ηχοτοπια απο μακρινους βομβους. Εκει ομως που η πλειονοτητα των noise artists απορριπτει τις μελαγχολικες εκφρασεις ως ενδειξη αδυναμιας, o Oscillating Innards τολμησε να χρησιμοποιησει τη μοναξια και την απογοητευση ως πηγη εμπνευσης. Απαραιτητο οσο και οι ωρες που περνατε κοιταζοντας το ταβανι για να γεμισετε τις ψυχολογικες μπαταριες σας.

Irretrievable: MMII-MMVIII 2xCS

(Accidie/Iatrogenesis/Isounderscore/Phage Tapes/Rainbow Bridge)

Seijaku - You Should Prepare To Survive Through Even Anything Happens

Oι Fushitsusha πεθαναν, ζητω οι Seijaku! Μετα τον θανατο του Yasushi Osawa, o Keiji Haino ονομαζει ευγλωττα το πρωτο album του νεου του group, You Should Prepare To Survive Through Even Anything Happens. Το τριο λατρευει το πνευμα των blues απροκαλυπτα και μαλιστα αφιερωνει το cd στον Albert King, στους Doors και στους Steppenwolf, σηκωνοντας ειρωνικα το φρυδι σε οσους πανε να φορτωσουν με εξτρα πολιτιστικο φορτιο την μουσικη του project. O διαλογος μεταξυ της παραδοσης και της εξεζητημενης αποψης κατεληξε σε μια θερμη μασονικη χειραψια. 

You Should Prepare To Survive Through Even Anything Happens CD (Doubt Music - 2010)

G.X. Jupitter-Larsen - Big Time Crash Bang

All the while I stared at those parts of Gabrielle's body
Reflected in this nightmare technology of cripple controls.
I watched her thighs shifting against each other
The jut of her left breast under the strap of her spinal harness
The angular bowl of her pelvis
The hard pressure of her hand on my arm
She gazed back at me through the windshield
Playing with the chromium clutch treadle
As if hoping that something obscene might happen

It was I who first made love to her
In the rear seat of her small car
Surrounded by the bizarre geometry of the invalid controls
As I explored her body
Feeling my way among the braces and straps of her underwear
The unfamiliar planes of her legs and hips
Steered me into unique cul de sacs
Strange declensions of skin and musculature

Each of her deformities became a potent metaphor
For the excitements of a new violence
Her body with its angular contours
Its unexpected junctions of mucus membrane and hairline
Detrusor muscle and erectile tissue
Was a ripening anthology of perverse possibilies

As I sat with her by the airport fence in her darkened car
Her white breast in my hand lit by the ascending airliners
The shape and tenderness of her nipple seemed to rape my fingers
Her sexual acts were exploratory ordeals

As she drove towards the airport I watched her handle the unfamiliar controls
The complex of inverted treadles and clutch levers of the car
had been designed for her -- implicitly, I guessed, for her first sexual act
Twenty minutes later, as I embraced her
The scent of her body mingled with the showroom odor of mustard leatherette

We had turned off near the reservoirs to watch the aircraft landing
As I pressed her left shoulder against my chest I could see
The contoured seat which had been molded around her body
Hemispheres of padded leather that matched the depressions of her
brace and backstraps
I slipped my hand around her right breast
Already colliding with the strange geometry of the car's interior
Unexpected controls jutted from beneath the steering wheel
The cluster of chromium treadles was fastened to the steel pivot
Clamped to the steering column
An extension on the floor-mounted gear lever rose laterally
Giving way to a vertical wing of chromium metal molded into the reverse
of a driver's palm
Aware of these new parameters
The embrace of this dutiful technology
Gabrielle lay back
Her intelligent eyes followed her hand as it felt my face and chin
As if searching for my own missing armatures of bright chromium

She lifted her left foot so that the leg brace rested against my knee
In the inner surface of her thigh
The straps formed a marked depression
Troughs of reddened skin
Hollowed out in the forms of buckles and clasps
As I unshackled the left leg brace
And ran my fingers along the deep buckle groove
The corrugated skin felt hot and tender
More exciting than the membrane of a vagina

This depraved orifice
The invagination of the sexual organs still in the embryonic stages
of evolution
Reminded me of the small wounds on my own body
Which still carried the contours of the instrument panel and the
controls
I felt this depression on her thigh
The groove worn below her breast
Under her right armpit
By the spinal brace
The red marking on the inside of her right
upper arm
These were the templates for new genital organs
The molds of sexual possibilities
Yet to be created in a hundred experimental car crashes

(Το αποσπασμα ειναι παρμενο απο το Crash του J.G. Ballard)

Big Time Crash Bang LP (RRRecords - 2008)

Sissy Spacek - Sepsis

 Θα μου επιτρεψετε να επιστησω τη προσοχη των απανταχου ηχοληπτων/μουσικων παραγωγων/μηχανικων ηχου. Μη τολμησετε να ακουσετε το Sepsis. Σας εκλιπαρω να μην το κανετε. Δεν θελω να μεσολαβησω στην παραιτηση απο τη καριερα σας. Το τελευταιο album των Sissy Spacek ειναι κατασκευασμενο με ακριβεια μικροχειρουργου, πλασμενο απο διαφανεις, γωνιωδεις επιφανειες που πετσοκοβουν τα τριχοφορα κυτταρα του εσωτερικου αυτιου χωρις αναισθησια. Μεσα στον ηλεκτρακουστικο πανικο θα βρειτε σκορπιες αναφορες στην ιστορια της musique concrete (Parmegianni, Dockstader) καποιες νυξεις στο καταλογο της Mego, αλλα αυτο που ξεχωριζει ειναι η λαμψη στο νυστερι και στο ματι του John Wiese. Μεσα στο top 5 του 2010 μακραν.

Sepsis CD (Second Layer - 2010)

Emeralds / Pain Jerk - European Tour 2009

Το Corrupted Delights γιορταζει τις 300 αναρτησεις του με ενα αψυχολογητο split. Οπως φανταζεστε ηδη, το pc μου ειναι διακοσμημενο με κορδελες και κομφετι, ο χαρτοπολεμος εχει βρει καταφυγιο μεσα στα μαλλια μου και το λαστιχακι απο το μυτερο καπελο καθεται πανω στη καρωτιδα μου. Πνιγομαι λιγο αλλα δεν θα επιδοθω σε αυτοερωτικη ασφυξια. Μολις τωρα ξυπνησα. Αλλωστε, δεν με αφηνει το κομματι των Emeralds να συγκεντρωθω. Με ξεναγει σε ενα ιδανικο συμπαν που εχουν ανοιξει οι ουρανοι του για να εκπεμψουν σε 24ωρη βαση Cluster και Popol Vuh, ενω χαρουμενοι πωλητες διανεμουν δωρεαν μαλλι της γριας. Μετα απο μιση ωρα, το ονειρο δολοφονειται απο τα πισωπλατα μαχαιρωματα του Pain Jerk. O Kohei Gomi αηδιασε απο την συνεχη εκθεση του σε ενα κοσμο που στη καλυτερη θυμιζει Candy Candy και φερνει επιτελους τη ταξη και τη πειθαρχια στο μυαλο μου. Καλα, τι σκατα σκεφτομουν τοση ωρα?

European Tour 2009 CD (No-Fi - 2009)

Chris Corsano / Paul Flaherty - Full Bottle

Τα free jazz ντουετα θα ειναι καταδικασμενα εις τους αιωνες των αιωνων να συγκρινονται με το απυροβλητο του Coltrane/Ali στο Interstellar Space. Δεν ακουω βεβαια και τον Paul Flaherty η τον Chris Corsano πολυ ενοχλημενους απο αυτο. Στο Full Bottle παραδιδουν (μεθυσμενο) σωμα και (εκστασιασμενο) πνευμα μεσα σε μια πρωην εκκλησια στο Kentucky, παιζοντας με ολο τους το ειναι μια true, παλιομοδιτικη, τσιτωμενη fire music με blues καταβολες. Ο Corsano συμπεριφερεται στα drums του οπως ακριβως θα συμπεριφεροταν στα μουτρα καποιου ενοχλητικου πρωην διευθυντη του. Τα σπαει. Απο την αλλη ο Flaherty, ως γνησιος Νοτιος, τρωει KFC και φυσαει τη καυτερη του ανασα στις σωληνωσεις της εφευρεσης του Adolphe Sax. Αν ακουσω πιο προσεκτικα, ειμαι σιγουρος οτι θα διακρινω και τον ηχο απο τις σπασμενες φλεβες στο λαιμο του. Κολαση.

Full Bottle LP (Ultra Eczema - 2006)

Francisco Lopez - Untitled #104

Οσοι απο εσας εχουν συνδεσει το ονομα του Francisco Lopez με αποστασιοποιημενη sound art, ψηφιακη σιωπη και ελαφρως πειραγμενα field recordings, σας προτεινω  να ακουσετε εστω και φευγαλεα το Untitled #104. Εδω θα βρεθειτε αντιμετωποι με ενα αδιακοπο collage απο death metal riffs και blastbeats, τυλιγμενο σε μια συσκευασια δωρου απο λευκο θορυβο. 

 Μεχρι και τα πρωτα 15 λεπτα, τα επιμερους συστατικα ειναι ευδιακριτα. Μαλιστα μπαινεις και στο πειρασμο να το τριψεις στη μουρη του καθε τυπα που κυκλοφορει με χιλιοτρυπημενο μπλουζακι Cannibal Corpse. Στη συνεχεια η τριβη μεταξυ των riffs αποδεικνυεται καταλυτικη για την πιστοτητα τους, αφου το ενα αρχιζει να αιμορραγει πανω στο αλλο. Το μυαλο του ακροατη εχει ηδη γινει μαρεγκα, οποτε ο Lopez κλεινει το cd με το σημα κατατεθεν του. Σιωπη. Αβολη, αποστειρωμενη σιωπη.

 Απιστευτο album. Πιο μπερδεμενο και απο τις τρεχουσες διαθεσεις σας.

Untitled #104 CD (Alien8 Recordings - 2000)

Taurpis Tula - Sparrows

Πισω απο το αινιγματικο ονομα Taurpis Tula κρυβεται η Heather Leigh Murray (Charalambides, Scorces) μαζι με το συντροφο της, David Keenan (συντακτη στο Wire και πρωην μελος των Telstar Ponies). H πενθιμη μεγαλοπρεπεια του Sparrows ειναι συνεσταλμενη και χαμηλοτονη, για αυτο ισως και να προσπεραστηκε απο τα εντυπα της εποχης. Μαλλον ηταν πολυ απασχολημενα στο να ανακαλυπτουν τους διαδοχους των Amon Duul στο προσωπο καθε καμμενου που βαραγε bongos μεσα στη λασπη. Κριμα.

 Ο ηχος του ντουετου φαινεται οτι προερχεται απο ενα συμπαν που ο μοναδικος φυσικος νομος που ισχυει ειναι η βαρυτητα της μαυριλας του. Το πρωτο σημειο αναφορας που μου ηρθε στο μυαλο ειναι φυσικα οι Charalambides (εποχης In Cr Ea Se) η ακομα και η Fursaxa, αλλα στο τελος κατεληξα οτι το group ακουγεται σαν την αποσκελετωμενη εκδοχη των θεων Mazzy Star, χωρις τις velvetικες εμμονες και το διχτυ ασφαλειας της τραγουδοποιιας. Ενα μελοποιημενο καταραμενο ποιημα με ακαταληπτους στιχους.

Sparrows LP (Eclipse - 2004)

Irezumi - Endurance

 Η θεα του ορου ambient μου προκαλει αναφυλαξια και κανει τα γερικα κοκκαλα μου να τριζουν δυσανασχετημενα. Εκεινη τη στιγμη φανταζομαι ευαερα και ευηλια προαστιακα σπιτια, επιπλωμενα με τη τελευταια λεξη του Ikea, ανεγγιχτα απο τη σαπιλα της πραγματικοτητας, ετοιμα να υποδεχτουν στους θερμοσυσσωρευμενους κολπους τους το νεο ειδος ζευγαριου, το ευτυχισμενο, που ασκειται καθημερινα, προσεχει τη διατροφη του, κανει ασφαλες sex και ζηταει ποιοτητα ζωης. 

 Για αυτο ακριβως το λογο ημουν επιφυλακτικος απεναντι στις περιγραφες του Endurance. Σε καθε review που συναντουσα στο διαδικτυο, η απαγορευμενη λεξη εβγαινε απο την οθονη προκλητικα και σχεδον τρυπουσε τα ματια μου. Η πραγματικοτητα ομως απεχει πολυ απο τις ξερες παρουσιασεις. Το πρωτο album του 23χρονου Γαλλου Irezumi βαδιζει αργα προς τη κορυφη ενος αρκτικου βουνου, εχοντας πληρη αφηγηματικη εξελιξη. Στη διαδρομη του, επανδρωνει αφηρημενες ακουστικες μελωδιες και σκορπια drones, ενω η εκστρατεια απειλειται απο μια αδιορατη μελαγχολια. 

 Αυτο το cd περιεχει τη πλησιεστερη ηχητικη αποδοση του πολικου ψυχους, μετα το Eskimo των Residents. Tα γερικα κοκκαλα μου τελικα ετριξαν. Aυτη τη φορα απο το κρυο.

Endurance CD (Snowblood Records - 2008)

Snotnosed - Cock Vomit

Καθε project που αναφερει στη λιστα με τον εξοπλισμο του μια ματσετα, ξερετε απο την αρχη οτι δεν αστειευεται στο ελαχιστο και τελευταια φορα που εψαξα, δεν υπαρχουν και πολλα που να ισχυριζονται κατι τετοιο, εκτος απο τους Snotnosed. Ο Βρετανος Michael Gillham πυροδοτειται απο την λατρεια του για τους Hanatarash και στο Cock Vomit μας παγιδευει κατω απο τονους μεταλλικων σκουπιδιων. Το μοναδικο track της τελευταιας του κασετας ηχογραφηθηκε σε πραγματικο χρονο, χωρις editing, χρησιμοποιωντας μονο τους ηχους ενος δωματιου υπο καταρρευση. Σε μια φαση, ηθελα πολυ να μιμηθω το παραδειγμα του Gillham για να ξεσπασω, αλλα τελευταια στιγμη κωλωσα, λες και η ψυχικη μου ισορροπια εξαρταται απο την αρτιμελεια των υλικων αγαθων που σκονιζονται εδω μεσα. Ποσο φλωρος.

Cock Vomit Single-Sided CS (Second Layer - 2010)

Four Flies - Choking On Your Own Spit And Blood

Η παραγωγικοτητα του Richard Ramirez ειναι αξιοζηλευτη, τουλαχιστον απο ενα ανθρωπο σαν και εμενα που βαριεται ακομα και να αναπνευσει. Επισης εχει την απιστευτη ικανοτητα να διατηρει παραλληλα δεκαδες projects, που ενω ολα ευαγγελιζονται την ιδια και απαραλλαχτη αισθητικη, κατα ενα μεταφυσικο τροπο ξεχωριζουν μεταξυ τους. Πραγματικα απορω αν βρισκει χρονο να καλυψει τις βασικες του αναγκες, εκτος απο το να ηχογραφει 25 ωρες το εικοσιτετραωρο κολοσσιαια HNW και να αλωνιζει τα s/m clubs. 

 Για χαρη της τρεχουσας συνθεσης των Four Flies, o Ramirez συνεργαζεται με τον Robert Newsome και μας παρουσιαζει 30 μιζερα λεπτα καταμαυρης πισσας απο feedback που απλωνεται ως το τερμα του οριζοντα. Στo προσωπο του Choking On Your Own Spit And Blood θα αναγνωρισετε τον ιδανικο συντροφο για τα πρωινα που ξυπνατε με ενα τεραστιο ερωτηματικο πανω απο το κεφαλι. Και τωρα? Tι?

Choking On Your Own Spit And Blood CS (Phage Tapes - 2010)

V/A - Smiling Through My Teeth

Το γελιο ειναι κατι πολυ περισσοτερο απο συντονισμενες συσπασεις των προσωπικων μυων και του αναπνευστικου. Ειναι ενα αντανακλαστικο που δεν εξυπηρετει καποιο προφανη βιολογικο λογο, παρα μονο την συναισθηματικη αποφορτιση και εκδηλωνεται οταν το υποκειμενο βρεθει αντιμετωπο με ενα ερεθισμα που βραχυκυκλωνει τις προσδοκιες του. Με λιγα λογια, γελας οταν εκπλησσεσαι. 

 Τωρα γιατι το γελιο θεωρειται αναθεμα στους κυκλους της πειραματικης μουσικης (που πολλες φορες βασιζει το αποτελεσμα της πανω στην εκπληξη του ακροατη) δυστυχως δεν μπορω να το απαντησω. Πιθανον να εχουμε μπλεξει στο μυαλο μας τη σοβαροτητα με τη σοβαροφανεια και το αστειο με το φαιδρο. Ακουστε λοιπον την σχεδον επιμορφωτικη συλλογη Smiling Through My Teeth, που εχει επιμεληθει η Vicki Bennett (People Like Us) και γελαστε αφοβα. Δεν θα σας παρεξηγησει κανεις. Αλλωστε πρεπει να μαθουμε να παιρνουμε τη "σοβαρη" μουσικη πιο αναλαφρα και την "αναλαφρη" πιο σοβαρα.

Smiling Through My Teeth CD (Sonic Arts Network - 2008)

Fushitsusha - 1991.9.26 19:15-20:08

Δεν χρειαζεται να καταφυγεις σε σκηνοθετικα κολπακια για να αναδειξεις το μεγαλειο των Fushitsusha. Η μπαντα εχει την τεχνικη δεινοτητα της Magic Band, τη κινησιολογια αρχεγονης τελετης εξορκισμου και την εκφορα συγχρονης τραγωδιας, οποτε η αποφαση του σκηνοθετη να τοποθετησει απλα μια καμερα διπλα στον Keiji Haino -ενω το group βιωνει εξωσωματικες εμπειριες- ειναι σοφη. Στο 1991.9.26 19:15-20:08 παρακολουθουμε με ανοιχτο στομα και ξεραμενα σαλια στο πηγουνι την 53λεπτη παλη τριων σαμανων με τους δαιμονες τους. Το μονο τους βοηθημα ειναι το νηπενθες φαρμακο του ηλεκτρισμου.

1991.9.26 19:15-20:08 DVD/VHS (P.S.F. - 2006)

C.C.C.C. - Live At Velvet Sun

Για να μη μακρηγορω, κατεβαστε τωρα το Live At Velvet Sun των C.C.C.C., καθιστε αναπαυτικα σε ενα παραθαλασσιο παγκακι που εχει προσβαση σε απλετο φως και ακουστε τo δυνατα στα ακουστικα σας ενω αλληθωριζετε μπροστα στον ηλιο. Καθως θα γινεστε ο κυματοθραυστης στη ψυχεδελικη πλημμυριδα του Hiroshi Hasegawa, το λαμπεροτερο ουρανιο σωμα θα σας αποβλακωνει ακαθεκτο. Μεχρι το τελος του μισαωρου track θα μπορειτε να ασκησετε τις ιδιες λειτουργιες με ενα φυτοπλαγκτον. 

Live At Velvet Sun Single-Sided CS (Neon Blossom - 2010)

Custodian - The Weight Of Tension

The Weight Of Tension? Μη μου λες εμενα για ενταση Custodian! Ερχεσαι απο την αλλη ακρη του Ατλαντικου, συσκευασμενος σε ενα μεταξοτυπωμενο arigato pack, παιζοντας το ειδος του harsh noise που μου δινει υποσυνειδητες εντολες να σφαξω κακομουτσουνους περαστικους δυο τετραγωνα κατω απο το σπιτι μου και μπορεις και μιλας για ενταση?! Ελα να δουλεψουμε μαζι, αυτη τη γαμημενη προεορτια περιοδο, να τακτοποιεις σκουπιδια και να ακους συζητησεις συναδελφων για κουρτινες κεντημενες με swarovski. Σου 'χω ετοιμη εμπνευση για την υπολοιπη, πολλα υποσχομενη καριερα σου.

The Weight Of Tension CS (Phage Tapes - 2010)

Vomir - Renonce

When I find myself

Solitude

When everuthing is removed

The solitude penetrates me

I curl up within the finite

I freeze

The noise within me brings me clarity

I am pure

Ειμαι σχεδον σιγουρος πως ενω καθομαι και πεφτω διαβαζοντας τη ποιηση στο ενθετο του Renonce, ο Vomir εχει φαει ηδη τρια Ε και ετοιμαζεται να παει με τους κολλητους του στο πλησιεστερο strip club. Καθως εγω καταπλακωνομαι απο το απαραλλαχτο, σινικων διαστασεων HNW του, ο τυπας σνιφαρει κοκες πανω απο εντυπωσιακα οπισθια και μετα χορευει italo disco. Οσο παιρνω στα σοβαρα το μοναχικο οραμα του Romain Perrot και σκεφτομαι να εφαρμοσω το παραδειγμα του, αυτος λογικα θα βρισκεται στο κρατητηριο για αλητειες. Οντως, η ζωη ειναι σκληρη. 

Renonce CD-R (Crucial Blaze - 2010)

Sunn O))) - Live @ The Asylum, Birmingham 10/12/09

Ειναι πολυ δυσκολο να εκτιμησουμε την ατμοσφαιρα των ζωντανων εμφανισεων των Sunn O))) μεσα απο την οθονη και τα ηχεια του υπολογιστη. Το μονο που εισπραττουμε ειναι η θεα ενος group, καλυμμενο απο κουκουλες και ξηρο παγο, να βυθιζει το πλεον πονηρεμενο κοινο του σε ενα βουρκο απο μπασσα. Κι ομως, ακομα και αν παρακολουθησετε το περυσινο live στο Asylum του Birmingham με φωταγωγημενο δωματιο καθως μασουλατε πατατακια, η θεατρικοτητα τους (βλ. Attila με κλαδια στο κεφαλι) θα σας καθηλωσει. Η πλειονοτητα του tracklist ανηκει στο Monoliths & Dimensions, οποτε αν δειτε σε καποια φαση να ξεπεταγεται απο το πουθενα μια τρομπετα μην ανησυχησετε, δεν εχετε χαζεψει. Τουλαχιστον οχι ακομα. 

Υ.Γ. Ελπιζω με αυτο το post, ο Cocaine Death να με συγχωρεσει για την χθεσινη απουσια μου απο το dj set του. Αφου ξερεις τωρα ρε φιλαρακι!

http://www.megaupload.com/?d=09YMJU0M DVD (Bootleg - 2009)

Autodigest - A Compressed History Of Every Bootleg Ever Recorded

O σκοπος των ανωνυμων τυπαδων πισω απο το project των Autodigest ειναι η αποτυπωση της αποδομησης της μουσικης. Ηδη αυτη εχει μεταμορφωθει σε μια πεπιεσμενη ψηφιακη μαζα, ετοιμη να ανεβοκατεβει πολυ πιο γρηγορα απο οσο προλαβαινει να αφομοιωθει απο το ακροατηριο της, οποτε το group δραττεται της ευκαιριας να σατυρισει καταστασιακα ακομα και την πειρατεια. Ο ευγλωττος τιτλος του A Compressed History Of Every Bootleg Ever Recorded προδιδει τη φαρσα με το καλημερα. Στη μισαωρη κασετα περιεχονται υποτιθεμενα εκατομμυρια samples απο τη 40χρονη πορεια των παρανομων ηχογραφησεων, αλλα το μονο που θα διακρινετε μετα βιας, ειναι ενας κινουμενος καμβας λεπτεπιλεπτης δραστηριοτητας που αλλαζει χρωματα αναλογα με την διαθεση σας. Το album ηχητικα ειναι αφηρημενο, αλλα τo σχολιο του ειναι πιο punk και απο τα δοντια του Joe Strummer.

A Compressed History Of Every Bootleg Ever Recorded CS
(The Tapeworm - 2010)

Joe Colley - Disasters Of Self

Μετα το διθυραμβικο review στο τελευταιο τευχος του Wire, οι προσδοκιες μου για το Disasters Of Self του Joe Colley ειχαν ξεφυγει. Εδω και 15 μερες ψαχνω καθημερινα καποιο αξιοπιστο link για να μου δωσει εστω και μια μικρη ιδεα για το τι συμβαινει μεσα στο μαυρο, μονολιθικο κουτι. Και επιτελους, 30 μερες πριν τη ληξη του 2010, καταφερα να κρυφοκοιταξω στο εσωτερικου ενος ιδιοφυους μυαλου που υπερλειτουργει με digital noise συναψεις και drone νευροδιαβιβαστες. Πιο εγκεφαλικο και απο ενα επεισοδιο.

Disasters Of Self 3xLP (Crippled Intellect Productions - 2010)

Masstishaddhu - Shekinah

To ενα και μοναδικο album των Masstishaddhu που κυκλοφορησε το 1988 απο το label του τρισμεγιστου Steven Stapleton αποτελει ακομα και τωρα ενα αντικειμενο που χρηζει μελετης. Περιστρεφεται γυρω απο τον εαυτο του σαν εκστασιασμενος δερβισης υπο τους ψευδο-εθνομουσικολογικους ηχους του βρετανικου τριο, παραβιαζοντας τους αισθητικους κανονες του post-industrial. Στη πρωτη πλευρα το Shekinah αγγιζει το διονυσιασμο των Limbus 3 η των Karuna Khyal, ενω στη δευτερη συγκρατειται με το ζορι στην επιφανεια της γης απο θεμελιωδεις βομβους, ανταξιων των ΑΜΜ και των Taj Mahal Travellers. Και επειδη πλεον δεν βγαινουν δισκοι σαν και αυτον, κατεβαστε και καταχωρηστε τον στο φακελο με τα αριστουργηματα.

Shekinah LP (United Dairies - 1988)

Cock E.S.P. / Ovo - Split

Εξι labels ενωσαν δυναμεις για να κυκλοφορησει το Split 7ιντσο μεταξυ των αμερικανων βετερανων της σκατολογιας Cock E.S.P. και του ιταλικου noise-rock ντουετου των Ovo.
 Λοιποοοον... Στην πρωτη πλευρα τα πραγματα ειναι λιγο πιο ξεκαθαρα. Οι Ιταλοι παιζουν παντομιμα με το ζωντανο ακροατηριο τους, χρησιμοποιωντας τις εξπρεσιονιστικες χειρονομιες του no-wave αλλα και του death metal. To σαξοφωνο βγαζει καποια free jazz απωθημενα στην επιφανεια τα οποια δυστυχως δεν εξομολογουνται πληρως. Σειρα εχει το harsh καφριλικι των Cock E.S.P. που ακουγεται σαν το party που δεν σας προσκαλεσαν ποτε, ενω επρεπε να υπομεινετε τη βαβουρα απο το διπλανο διαμερισμα μεχρι τα ξημερωματα, κανοντας baby-sitting στο μωρο της Rosemary. Τοσο καλο.

Split 7"
(8mm/Apop/Bar La Muerte/Bastardised/Carbon/Little Mafia - 2006)

Burial Hex - Mahabone

Το εξωφυλλο του Mahabone απεικονιζει αφιλοξενες στιγμες του αμερικανικου νοτου απο τις αρχες του προηγουμενου αιωνα, λες και το μονομελες project του Clay Ruby θελει να μας κρατησει μακρια απο το σκατοψυχο κοσμο του. Και επειδη αυτο το blog φημιζεται για το θρασος και τη βλακεια του, συνεχιζει ακαθεκτο να κατηφοριζει την ετοιμορροπη σκαλα στη καλυβα των Burial Hex. Κατα την καταβαση, οσμιζεται την διαπεραστικη death industrial μποχα των Brighter Death Now, γινεται μαρτυρας της dark ambient τελετουργιας του Nordvargr και επειδη ειναι ακομα πρωι, μια synth ακιδα φωτος γεμιζει το μουχλιασμενο δωματιο, οπως ακριβως συμβαινει και στα soundtracks του John Carpenter. Δεν θελω καν να φανταστω τι γινεται εδω μεσα τις νυχτερινες ωρες.

Mahabone 2xCD-R (Skulls Of Heaven - 2007)