Arv & Miljö - Kropp

 Κατα τη διαρκεια της νοσηλειας του για αρτηριοφλεβικο συριγγιο, οντας παραλυτος απο τη μεση και κατω, ο Matthias Andersson αντιμετωπιζε ενα πιθανο ζοφερο μελλον ηχογραφωντας το περιβαλλοντα χωρο του. Κι ομως, ο ολοκαινουργιος δισκος του Arv & Miljo ακουγεται ψυχρος και αποστασιοποιημενος, κρατωντας τον ακροατη σε αποσταση ασφαλειας απο συναισθηματικους εκβιασμους.

 Ενα πολυ μεγαλο μερος των τεσσαρων συνθεσεων παταει στα χαμηλης πιστοτητας field recordings του νοσοκομειου. Σιγα-σιγα αυτα φθειρονται κατω απο τις διακριτικες synth παρεμβασεις του Andersson, οχι και πολυ μακρια απο τη τεχνοτροπια του Sewer Election και των Lettera 22. Το ολο ακροαμα προς τιμη του, δεν ανηκει καπου συγκεκριμενα (εκτος απο τη kosmische θειλα του τελευταιου track) αλλα αν πρεπει σωνει ντε και καλα να καταταξω καπου το Kropp, μαλλον θα το εβαζα στη κατηγορια της βιωματικης concrete, αγκαζε με το Pilgrim του Lescalleet και το Sooner Or Later του Ostertag.  

Kropp LP (Posh Isolation - 2014)

Gnawed - Feign And Cloak

 Μετα απο μια πολυετη γυρα στις γνωστες/αγνωστες εταιριες του χωρου, ο αμερικανος Gnawed βρισκει καταφυγιο στη μεγαλυτερου βεληνεκους Malignant, γεγονος για το οποιο οφειλει να χορευει καπως ετσι απο τη χαρα του. Δυστυχως, για να καλλιεργηθει ενα δημοσιο προφιλ απαιτειται αυτοσυγκρατηση απο τετοιου ειδους παρεκκλισεις, οποτε το Feign And Cloak εχει το groove ενος νεκροτομειου.
 Στο μυαλο μου, η κλιμακα 'νεκροτομειο' εχει πολλες πιθανες διακυμανσεις που παιζουν αναλογα τη κινητικοτητα του καθε δισκου. Αν λοιπον το ζενιθ ανηκει στην ακαμψια του Atrax Morgue, τοτε ο Gnawed βρισκεται σιγουρα κοντα στη νεκροφανεια του Steel Hook Prostheses, με αλληλοσυγκρουομενες λουπες να τσουλανε το κομματια προς τον αγυριστο. Οταν εμφανιζονται φωνητικα ακουγονται σαν ενα ακομα στρωμα παραμορφωσης, χωμενο μεσα στη μιξη. Η φορμουλα synth και reverb εμπλουτιζεται στο Pestilence Beholden με ενα εμμονικο ρυθμο αλα Sektor 304, δειχνοντας επιτελους τη σαπια οδοντοστοιχια του δισκου. Απολαυστε ανευθυνα με ακουστικα.

Feign And Cloak CD (Malignant Records - 2014)

The acquired taste of 2014 in 10 records

   Ενω η λαιμαργια του 2013 ηταν απιστευτα προφανης και ζωωδης, χωρις στοιχειωδες γουστο και προτιμηση, η ορεξη του 2014 αποδειχτηκε πιο διακριτικη, σαφως πιο στοχευμενη, με μια ιδιαιτερη κλιση προς τις λεπτες απολαυσεις της ζωης. Προσεγγισε φιλικα, οικειοποιηθηκε το περιβαλλον, εδωσε ψευδη αισθηση ασφαλειας για να ορμησει μεθοδευμενα στο ψαχνο αποφευγοντας κοκκαλα, χονδρους και περριτα λιπη. Απο πριν ηξερες πως θα βγεις ζωντανος απο ολο αυτο, αλλα σε καμμια περιπτωση αρτιμελης. Το 2014 εφαγε μονο αυτα που πονανε. 

 Οι εξεζητημενες ορεξεις της χρονιας φανηκαν και στους δισκους της. Καθε album που μπηκε στη παρακατω λιστα εχει το δικο του ιδιαιτερο χαρακτηριστικο που θα το κανει να επιβιωσει στο δαρβινισμο του χρονου, επειδη δεν αναπαραγεται ευκολα. Μετα απο καποια χρονια, σιγουρα θα καταφευγω στο τετανο του Vihameditaatio, στην αποθεωση του Draconis, στο ψυχιατρειο των Wold, στα επιμονα νταουλια του Music Of The Fire Walkers και στο κλινικα αποστειωμενο Closure, οταν θα βλεπω πως το επερχομενο ετος θελει ενα απο τα κομματια μου.

1. Bizarre Uproar - Vihameditaatio (Filth & Violence / Urashima)
2. Αναστεναρια - Music Of The Fire Walkers (ΚΕΜΑΛ)
3. IRM - Closure... (Malignant Records)
4. Skullflower - Draconis (Cold Spring)
5. Wold - Postsocial (Profound Lore / The Death Of Rave)
6. Various Artists - Ten Jin (Urashima)
7. Puce Mary - Persona (Posh Isolation)
8. Cremation Lily - Fires Frame The Silhouette (Alter)
9. Forza Albino - Black Dog (Freak Animal)
10. Lussuria - Industriale Illuminato (Hospital Productions)

Brighter Death Now - With Promises Of Death

 Οταν καποιος ποζαρει τεζα σε δωματιο Jandekικης διακοσμησης, με βγαλμενα παπουτσια και ονομαζει το δισκο του With Promises Of Death, σιγουρευεσαι για το μελλον της ανθρωποτητας. Αυτη η σιγουρια επιστεγαζεται οταν ο εν λογω κυριος ειναι ο Roger Karmanik, που μεχρι προσφατα ειχε παρατησει τα επιγεια και τωρα επεστρεψε με ανανεωμενο look και ελπιδοφορο ηχο, κομμενο και ραμμενο στα μετρα των αγιων τουτων ημερων.

  Το χαρμοσυνο μηνυμα του Brighter Death Now θα μεταφερθει σε ολη την οικουμενη μεσω της καταβοθρας του Incomprehensive Evil, ενω οι καμπανες θα σημανουν γιορτινα με το Tempting Murder, της πιο βιαιης στιγμης του project απο το καιρο του Innerwar. Οσοι βεβαια αποζητουν τη θαλπωρη της Kamikaze Kabaret περιοδου, να πανε κατευθειαν στο μνημοσυνο του In The Shadows Of Death και μετα ας συνεχισουν στο End Of The 80's με την 'Caretaker σε λεβητοστασιο' ατμοσφαιρα του.
 Οι ουρανοι αγαλλονται, χαιρετ' η φυσις ολη.

With Promises Of Death CD (Familjegraven - 2014)

Skullflower - Draconis

 Θα μπορουσα να ακουω μονο Skullflower για το υπολοιπο της ζωης μου χωρις κανενα απολυτως προβλημα, αρκει ο Matthew Bower να συνεχισει να ηχογραφει τις κουτουλιες που ριχνει στις πυλες της αντιληψης. Καποιες φορες τσεκαρε τι τρεχει μεσα απο τη κλειδαροτρυπα (Taste The Blood Of The Deceiver), καποιες αλλες εκανε οργανωμενο ντου (Fucked On A Pile Of Corpses, Malediction) ενω σε συγκεκριμενες στιγμες του Circulus Vitiosus Deus καταφερε να εκφερει το ανειπωτο της αλλης πλευρας. Παντως το νοημα ειναι ενα. Η μουσικη του Bower ειναι γεματη απο δυνατοτητες και υποσχεσεις για το τι μπορει να συμβει με μια στοιβα απο ενισχυτες που αδυνατει να αποδοσει στο 100% το οραμα του καλλιτεχνη. Και αυτο το λογο αγαπαω τους Skullflower.
 To Draconis πρεπει να ειναι η πιο prog στιγμη του group, απο την αποψη της πολυσυλλεκτικοτητας του. Για καθε κομματι που θυμιζει κατι απο το προσφατο παρελθον της μπαντας, εχουμε το γλυκοπικρο χαος του Sunset Dreams και για καθε track που χρωσταει την υπαρξη του στο Metal Machine Music, παιρνουμε τη ψυχεδελικη καταθεση του Dakshinikalika, του πιο ομορφου (και δυστυχως μοναδικου) ντουετου τουρμπινας-αρπας που εχω ακουσει ποτε. Θεωρηστε το Draconis αναγκαιο, τουλαχιστον μεχρι να βγει ο επομενος δισκος. 

Draconis 2xCD (Cold Spring - 2014)