Sun Ra | Merzbow - Strange City

  Ο Merzbow εχει να βγαλει χρονια αμφιλεγομενο δισκο, ενα album που θα σηκωσει σοβαρη συζητηση, η οποια δεν θα σταματησει στο "γαμησε" η στο "ωχου βαριεμαι". Το ξερει ο ιδιος, οι fans του, oι εταιριες, τα περιοδικα, τα forums και ολοι οσοι εχουν ασχοληθει μαζι του εστω και δεκα δευτερολεπτα για να ποσταρουν το Requiem στο facebook. Eπομενως θεωρω πως η αποφαση του να αναπλαισιωσει (ρεμιξαρει) ακυκλοφορητα κομματια του Sun Ra εχει διφορουμενα κινητρα. 

 Ναι, η αγαπη του Akita για τη free jazz εχει εκδηλωθει κατι παραπανω απο δεκαδες χιλιαδες φορες. Ναι, εχει ξανακανει κατι τετοιο στο παρελθον με τον Coltrane στο Doors Open At 8 AM. Ναι, φαγωθηκα να ακουσω το ενατο για φετος album του απο τη μερα που ανακοινωθηκε και ναι, εκανα τις απαραιτητες συζητησεις με φιλους για το κατα ποσο επρεπε να συμβει κατι τετοιο, χωρις να καταληξουν στο απαξιωτικο "ωχου βαριεμαι". Ναι, το Strange City ειναι ενας βαρβατος δισκος Merzbow, αλλα οχι, δεν ειναι ενας βαρβατος δισκος Sun Ra με Merzbow. 

Strange City CD/LP (Cold Spring - 2016)

Psychic TV - Alienist

  

Alienist CD/LP (Angry Love Productions - 2016)

Tanz Ohne Musik - Infinity

 Το Infinity γκαριζει Galakthorrö. Για να γινω πιο ακριβης, ο κυριος και η κυρια Arafna προτιμησαν να κυκλοφορησουν το δισκο του Ρουμανου Dan Serbanescu απο το να του κανουν μηνυση για καταπατηση πνευματικων δικαιωματων. Αλλωστε δεν θα μπορουσαν να στειλουν στα δικαστηρια μια ερωτικη εξομολογηση στον ηχο της εταιριας τους.
 Στις πρωτες ακροασεις, η ομοιοτητα ηταν πολυ ενοχλητικη. Σε σημειο ξενερωματος. Προσπαθουσα να βρω που τελειωνουν οι November Növelet και που αρχιζουν οι Tanz Ohne Musik, αν στο μεσοδιαστημα δεν πεταγονταν στιγμες απο το Butterfly και το You. Και ενω η ενοχληση συνεχιζοταν, βρηκα εκει μεσα μια γοητευτικη (angst) pop ταση που λειπει απο τους προαναφερθεντες η μαλλον ειναι πιο καλοκρυμμενη. Τελικα κατεληξα να ακουω το Infinity συνεχως, σε σημειο που μουρμουραω τους αφελεστατους στιχους του καθως εκτελω τις καθημερινες λειτουργιες του αυτοματου πιλοτου μου. 

Infinity CD/LP (Galakthorrö - 2016)

Broken English Club - Myths Of Steel And Concrete

 Με τιτλο που κλεινει το ματι σε ολοκληρο το industrial συνεχες και εξωφυλλο που θα μπορουσε να θυμιζει τη κλασσικη performance του Joseph Beuys αν τη παρακολουθουσες με σοβαροτατη βλεφαροπτωση απο εξωφρενικα μεγαλη αποσταση, το Myths Of Steel And Concrete εγκαινιαζει ολοσωστα το label του Broken English Club, δειχνοντας με το καλημερα τις προθεσεις του. 

 Το ομωνυμο κομματι υποτιθεται πως απευθυνεται στα clubs, αλλα ειλικρινα δεν ξερω πως μπορει καποιος να χορεψει κατι τετοιο, εκτος και αν οι επιληπτικες κρισεις εχουν αφομοιωθει απο τη κινησιολογια του μεσου θαμωνα του Berghain. Κομματαρα. 

 Το b-side ειναι μια ανεκφραστη ιλουστρασιον ψοφολογια με τον Oliver Ho να λεει τα δικα του πανω απο ενα drone μεσαιας σκατοσυνης. Με περισσοτερα ritual τουμπανα θα τρεχαμε και δεν θα φταναμε. Τωρα λεμε οκ και ξαναβαζουμε το πρωτο κομματι.  

Myths Of Steel And Concrete 7" (Death & Leisure - 2016)

ANTIchildLEAGUE - Holy Ghost

 "Εἶπε δέ Μαριάμ πρός τόν ἄγγελον· πῶς ἔσται μοι τοῦτο, ἐπεί ἄνδρα οὐ γινώσκω; Καί ἀποκριθείς ὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῇ· Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπί σέ καί δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι· διό καί τό γεννώμενον ἅγιον κληθήσεται υἱός Θεοῦ."

- Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο 1:34-1:35 - 

Holy Ghost CD (Hagshadow - 2016)

Masonna - Open Your Cunt

 Οσο οι Rolling Stones μπαινουν στην ιδια προταση με τον Masonna, τοσο αυτο το blog εχει νοημα υπαρξης. Οποτε καντε ενα διαπλατο 'Α' και ακουστε δεκα καθολου Cool, Calm & Collected αποδοσεις της Brian Jones περιοδου. 

 Τo Open Your Cunt δεν διατηρει ιχνος απο τις αυθεντικες εκτελεσεις, ομως προερχεται απο εναν ειλικρινη fan, οποτε ξεμπερδευουμε με την ιδεα πως προκειται για ακομα μια industrial εικονοκλαστικη κινηση. Τοτε ο Yamazaki ειχε βαλει στο στοχαστρο του τις Bananarama και τη Madonna, αρα εκτος απο το ταλεντο του στην υπερκαφριλα, σιγουρευομαστε και για το εξαιρετικο μουσικο του γουστο. Time is on his side. 

Open Your Cunt CS (Beast 666 Tapes - 1989)

Sigtryggur Berg Sigmarsson - Wondrous Intermission

 Με μοναδικο κριτηριο καποια περασματα των Stilluppsteypa απο το σκληρο δισκο, καθως και τα κολλητιλικια της μπαντας του Sigmarsson με τον Andrew MacKenzie των Hafler Trio, οι προσδοκιες μου για το Wondrous Intermission ειχαν σαφη προσανατολισμο προς drone και σουρεαλοκολαζ γωνια, κατι που θα ηταν απολυτως ευπροσδεκτο αν η τελευταια κασετα του Ισλανδου δεν εφτανε σε κατι πολυ πιο Μεγαλο.
 Οι αναλογιες που πρεπει να χρησιμοποιησω -χωρις να γινω υπερβολικος- θα ειναι βεληνεκους Gavin Bryars και William Basinski, ειδικα για το επιτευγμα της πρωτης πλευρας που θαβει σταδιακα μια τριμελη ορχηστρα κατω απο λουπες και field recordings χωρις ομως να χανει την μουσικοτητα του, ακομα και οταν τα εφε παρουν το πανω χερι.
 Στη δευτερη πλευρα, ο Sigmarsson κραταει τις εξελιξεις στο μινιμουμ, με φωνητικες φρασεις και βομβωδη εγχορδα που θα μπορουσαν να μπουν καλλιστα στα Voice Series του Hafler Trio. Θερμο χειροκροτημα. 

Wondrous Intermission CS (Coherent States - 2016)

Your Pretty Face Is Going To Hell

 Θα χρειαστει να δανειστω το motto των Coum Transmissions για να περιγραψω το τι θα γινει στο Boiler, την Τεταρτη, 5 Οκτωβρη, απο τις 21.00 και μετα. The greatest human catastrophe since Adam had a hard on. Οσοι λειψουν ειναι αξιοι της μοιρας τους. Υποσχομαι το ιδιο και σε αυτους που θα παρευρεθουν. 

Υ.Γ. H αφισαρα οπως παντα ειναι δημιουργημα του Brittle.