Boyd Rice - The Black Album

'Boyd Rice is a black pimp'

- Charles Manson -

The Black Album LP (Mute - 1981)

Boyd Rice And Friends - Music, Martinis And Misanthropy

 Για καθε ευχη που θα δινετε, σκεφτειτε πρωτα το Invocation. Σε καθε ευχη που θα δεχεστε, χαμογελαστε πικρα με το People. Οταν θα σφιξετε τα χερια με καποια φιλο απο τα παλια, μουρμουριστε το I'd Rather Be Your Enemy. Τα αχρειαστα τηλεφωνηματα γινονται ανωδυνα με το  As For The Fools. Καθως θα απολαμβανετε το εορταστικο γευμα, θυμηθειτε πως Silence Is Golden. Για οσους επιμενουν πως τα Χριστουγεννα ειναι μια τεραστια παιδικη χαρα, αφιερωστε τους το Disney Land Can Wait. Αν επιμεινουν, θα τους περιμενετε Down In The Willow Garden, κρυμμενοι μεσα στα Shadows Of The Night, σα Hunter. Θα τους δωσετε ενα History Lesson που δε θα ξεχασουν ποτε. Music, Martinis And Misanthropy. Το απολυτο χριστουγεννιατικο album.

Music, Martinis And Misanthropy CD (New European Recordings - 2002)

Boyd Rice - Iconoclast

 Ποιος νομιζεις πως εισαι Larry Wessel? Επειδη σκηνοθετησες ενα απιστευτα καλογυρισμενο documentary για το Boyd Rice πιστευεις πως θα αλλαξω γνωμη για αυτον? Στα ματια μου θα εξακολουθησει να ειναι η ενσαρκωση  του Αρχοντα του Σκοτους και οσο και να μου τον παρουσιαζεις στο Iconoclast σαν ενα αξιαγαπητο πλασμα με θανατηφορο humour, λεπτους τροπους και εξευγενισμενο γουστο δε προκειται να μου καταστρεψεις το μυθο. Τωρα ομως που το επεξεργαζομαι καλυτερα στο μυαλουδακι μου, αυτα δεν ειναι τα χαρακτηριστικα του Σατανα? 

Iconoclast 3xDVD (Directed By Larry Wessel - 2010)
(The links are removed due to copyright issues)

Giddle & Boyd - Going Steady With Peggy Moffitt

 Αγαπαω και θαυμαζω το Boyd Rice. Οριστε, το ειπα. Λατρευω το πνευμα αντιλογιας που διακατεχει το μεγαλυτερο μερος της πολυπλευρης προσωπικοτητας του. Ειτε ως ορκισμενος θορυβολαγνος, ειτε ως μελος του οργανωμενου Σατανισμου, ειτε ως 'κοινωνικος δαρβινιστης', ειτε ως θαυμαστης της διαστρεβλωμενης λαικης κουλτουρας των τελευταιων εξι δεκαετιων, ο Rice ηταν, ειναι και θα ειναι ενα απο τα μεγαλυτερα μυαλα της αντι-αντι-διανοησης.
 Στο Going Steady With Peggy Moffitt επισης αποδεικνυει το εξαιρετικο μουσικο του γουστο, επανεκτελωντας/διασκευαζοντας punk υμνους, minimal synth επη και γαλλικα chansons, αγκαλια με τη Giddle Partridge. Το αποτελεσμα ειναι τοσο psych, που θα εκανε ακομα και τους droogs του Κουρδιστου Πορτοκαλιου να χορευουν σα παλαβοι, τιγκα στο synthemesc.

Going Steady With Peggy Moffitt 7" (Discriminate Audio - 2008)

Pearls Before Swine

Θα ηθελα να αφιερωσω την εκατοστη αναρτηση του Corrupted Delights σε ολους εσας, τους εκατομμυρια καθημερινους φανατικους επισκεπτες αυτου του blog. Φυσικα και δεν ξερετε ποιοι ειστε. Χωρις την υπαρξη σας, πιστεψτε με, θα συνεχιζα την καθημερινη μου λογοδιαρροια και θα απευθυνα το λογο στο πλησιεστερο ντουβαρι. Μετα, θα ευχαριστησω την ακαδημια Blogger, που μου εδωσε ενα οχι-και-τοσο-user-friendly βημα για να εκπεμπω καθημερινα τα νεα του πλανητη Tzomborgha. Σειρα εχουν τα μυριαδες ηλιθια ζωα που εισβαλλουν στη ζωη μου και με πατανε κατω με την αγνοια τους. Μου δινετε δυναμη και κουραγιο για να συνεχιζω τους φανφαριζοντες μονολογους μου. Σας αξιζετε. Ιδιαιτερη μνεια πρεπει να δωθει στο φιλαρακι μου Brother Ray, που με προμηθεψε με το DVD του Pearls Before Swine (πρωταγωνιστει ο μεγιστος Boyd Rice) και εδειξε τεραστια υπομονη, ακομα και μετα απο τρεις μηνες δανεισμου. Τελος, θα ευχαριστησω τον Εκπτωτο, την οικογενεια μου και φυσικα θα ευχηθω παγκοσμια ειρηνη.

Pearls Before Swine DVD (Directed By Richard Wolstencroft - 1999)

Boyd Rice - The Way I Feel

Η προσωπικη επιφοιτηση συνεβη μεσα στο μυαλουδακι μου το σωτηριο ετος 2000. Οι μουσικες μου ανησυχιες ειχαν αρχισει να αναπτυσσονται, αλλα εως εκει που επετρεπε ο εγχωριος τυπος και η περιορισμενη χρηση του net. Αρνιομουν να πιστεψω πως η μουσικη μπορει να εκφρασει μονο τα συμπτωματα της μεταεφηβικης χαρας η θλιψης, χωρις να λαμβανει υπ' οψιν οτιδηποτε θεωρειται taboo η απαγορευμενο. Μεχρι και τη στιγμη που το The Way I Feel τρυπωσε στα αθωα αυτια μου εντελως συμπτωματικα. Σχεδον αυτοματα, ο Boyd Rice με συστησε σε ενα κοσμο που περναει απαρατηρητο απο τα ρανταρ, θεωρει αυτονοητη την αποστασιοποιηση απο την μαζικη σκεψη και κανει τα παντα για να συντηρησει τη μοναχικοτητα του. Η αμφιλεγομενη κοσμοθεωρια του αρχιζε να αγκαλιαζει τις κρυφες σκεψεις μου και οι στιχοι του εδωσαν ονομα σε ο,τι δεν μπορουσα να εκφρασω, ακομα και στους μεχρι τοτε φιλους μου. Πλεον δεν καταφευγω στο The Way I Feel τοσο συχνα οσο παλιοτερα, αλλα οταν το κανω, ειναι ενδειξη οτι κατι δεν παει καλα στη ζωη μου. Ελπιζω αυτο το album να γινει το εναυσμα σε ολους εσας για να αναγνωρισετε τις θεραπευτικες ιδιοτητες του μισους. Για αυτο λοιπον ακουστε το, sit back, smile, relax and hate!

The Way I Feel CD (Caciocavallo - 2000)