Sutcliffe Jügend - The Victim As Beauty

Το Victim As Beauty λειτουργησε για τους Sutcliffe Jugend ως το μεταβατικο album, απο τον πρωτογονο ηχο του We Spit On Their Graves, στις πιο συγχρονες ακροτητες του Pigdaddy. Tα 5 tracks εξιστορουν το χρονικο μιας απαγωγης και της δολοφονιας μιας ιδιαιτερα ελκυστικης δεσποινιδας απο καποιον αγνωστο. Οι λεπτομερειες των στιχων ειναι λιαν ανατριχιαστικες, με τρελες δοσεις υπερβολης και φυσικα στοιβες μαυρου χιουμορ. Αν πασχετε απο στρατευμενο φεμινισμο, παρακαλω προσπεραστε διακριτικα. Με το πρωτο ουρλιαχτο του Tomkins "SHOW ME YOUR FUCKING TITTIES", θα αποκτησετε και ακρατεια.

The Victim As Beauty CD (Death Factory - 1999)

Tunnel Canary - Jihad 1978-1984

Το τριο που βλεπετε στα αριστερα σας ονομαζεται Tunnel Canary. Καταγεται απο το Καναδα και εδρασε στα τελη του '70, δημιουργοντας πανικο για τις live εμφανισεις του. Ο ηχος του στρογγυλοκαθεται αναμεσα στο no-wave, στον ελευθερο αυτοσχεδιασμο και στην τοτε επερχομενη industrial/noise εκστρατεια. Δεν καταφεραν να ηχογραφησουν ποτε επισημο album, οποτε το Jihad 1978-1984 συλλεγει σκορπιες live performances και δινει δευτερη ευκαιρια αναγνωρισης σε ενα group -που μαλλον αθελα του- κυρηξε ιερο πολεμο στους απιστους και επαιξε τον ηχο του μελλοντος, το οποιο θα ειναι πολυ θορυβωδες.

Jihad 1978-1984 2xLP (Rundownsun - 2008)

Peiiste - Blood Sacriifice

Καμμια εκπληξη. Καμμια αλλαγη. Καμμια ψυχαγωγια. Αυτες ειναι οι χαρες του Blood Sacriifice, μιας μονολιθικης ηλεκτρονικης αρρωστιας, υπουλα συσκευασμενη σε μια αδιαφορη κασσετα με τιποτενιο artwork. Oι πληροφοριες που απεσπασα φυσικα απο το διαδικτυο ειναι μηδενικες, δεν καταφερα καν να καταλαβω αν ο/η/οι Peiiste ειναι ανθρωπινα οντα η απλα ειναι καποιοι υποχθονιοι θεοι που θελουν να μας επιβαλλουν τη λατρεια τους. Αν τα μυστηρια και οι τελετες προσηλυτισμου τους εχουν σαν μουσικη υποκρουση τοσο σκατενια, παλμικα και αδιαφανη harsh noise walls με τα απαραιτητα field recordings πτηνων και καμπανων τοποθετημενα στρατηγικα στην αρχη και στο τελος του ωριαιου βασανιστηριου τους, δηλωνω αιωνια πιστη. Αντε τωρα να βρεις μεσα στο καλοκαιρι υποψηφιο θυμα για την απαραιτητη ανθρωποθυσια.

Blood Sacriifice CS (Violent Revolution International - 2010)

Lucifer Rising

Μια απο τις πιο πολυσυζητημενες τανιες μικρου μηκους, το Lucifer Rising γυριστηκε απο τον ανεξαρτητο κινηματογραφιστη Kenneth Anger το 1973 σαν ωδη στην ελευση του Εωσφορου, βαζοντας σε δευτερους ρολους τον Jimmy Page και την Marianne Faithfull (Ο Mick Jagger αρνηθηκε τον πρωταγωνιστικο ρολο την τελευταια στιγμη). To film δεν συμβιβαζεται με την εικονογραφια του συγχρονου, μετα-Crowley μυστικισμου και αφηνεται μεσα στην αλληγορια της αιγυπτιακης μυθολογιας. To soundtrack ανηκει στον τοτε συντροφο του Anger, Βοbby Beausoleil που το συνεθεσε μεσα στη φυλακη καθως ηταν κλεισμενος για το μπλεξιμο του στην οικογενεια του Charles Manson. Αν ολα τα παραπανω δεν σας εχουν ιντριγκαρει για να κατεβασετε την ταινια, τοτε το μονο που σας αξιζει ειναι τα μιουζικαλ του Δαλιανιδη.

Lucifer Rising DVD (Directed By Kenneth Anger - 1973)

Clair Cassis - S/T

Ουδεν κακο αμιγες καλου. Οι Clair Cassis γεννηθηκαν μεσα απο τις σταχτες των avant/black/noise ηρωων των blogs, Velvet Cacoon. Εδω τα πραγματα ειναι λιιιιιγο πιο συμμαζεμενα. Tα drones ειναι λιγοστα, η μιξη πεταει τα φωνητικα στη γαλαρια και βγαζει στην επιφανεια το μπασο, ενω τα shoegaze στοιχεια ειναι πιο προφανη απο ποτε. Οι ιδιοι λενε οτι εμπνεονται απο τα ναρκωτικα, τα φινα αρωματα και τα νεκροταφεια. Ποτε δεν φανταστηκα οτι αυτες οι τρεις λεξεις θα χωρουσαν στην ιδια προταση.

Clair Cassis LP (Starlight Temple Society - 2010)

Organum - Veil Of Tears

Ο Βρετανικος μεταβιομηχανικος αξονας δεν θα ηταν ο ιδιος χωρις τις πλατες του David Jackman και των Organum, της κολλεκτιβας του, που μεσα στη ρευστη της συνθεση συμπεριελαβε ονοματα τεραστιου βεληνεκους (Steven Stapleton, New Blockaders, Jim O' Rourke, Michael Prime, Eddie Prevost). Το Veil Of Tears κουβαλαει την μεγαλειοτητα του πανω σε σταθερους τονικους βομβους, ενω το προσκηνιο γκρεμιζεται απο μεταλλικες αντηχησεις και αυτοσχεδιαστικα τυμπανα. Αν το επιμονο, γλυκοπικρο βιολι του track Lamentations δεν σας γαμησει τη ψυχη, τοτε σας δινω τα θερμα μου συγχαρητηρια. Μολις αγγιξατε την εννοια του υπερανθρωπου.

Veil Of Tears CD (Matchless Recordings - 1994)

The Rita - Skate/Snorkel

Υποδειγματικο HNW απο τον Sam McKinley (The Rita, Vice Wears Black Hose, Total Slitting Of Throats) απο δυο διαφορετικες ηχητικες πηγες. Η πρωτη πλευρα του LP σκυβει πανω απο το θαυμα της τριβης μεταξυ ενος skate και μιας ενισχυμενης λαμαρινας και η δευτερη παραμορφωνει τους υποβρυχιους ηχους ενος αναπνευστηρα. Μη περιμενετε ευγενικες sound-art χειρονομιες. To Skate/Snorkel θα τσιμεντωσει τα ποδια σας και θα σας πεταξει μεσα στα αφιλοξενα, γεματα πεινασμενους καρχαριες νερα του, πριν προλαβετε να πειτε για ακομα μια φορα "ΜαςταεχειςκανειναρεTzomborghaεχωβαρεθειταιδιασεαυτοτοσκατοblog".

Skate/Snorkel LP (RRRecords - 2008)

Häxan: Witchcraft Through The Ages

Μια απο τις σημαντικοτερες, αλλα και παραγνωρισμενες βωβες ταινιες ολων των εποχων, το Haxan γυριστηκε το 1922 με τη μορφη ενος εξπρεσσιονιστικου ψευδοντοκυμαντερ που παρατηρει το φαινομενο και την εξελιξη της μαυρης μαγειας στη βορεια Ευρωπη, απο τον Μεσαιωνα ως και τις αρχες του προηγουμενου αιωνα. Βασιστηκε εν μερει πανω στο Malleus Maleficarum, το προπαγανδιστικο εγχειριδιο των Ιεροεξεταστων (που ειναι υπευθυνο για την θανατωση χιλιαδων αθωων ατομων που κατηγορηθηκαν για εξασκηση μαγειας) και ενω προσπαθει να ισορροπησει μεταξυ ορθολογισμου και φολκλορικου εμπειρισμου, παραλληλα υπογραμμιζει διαχρονικα σημεια αναφορας. Τιποτα δεν εχει αλλαξει. Η αγνοια, η δεισιδαιμονια και ο δογματισμος συνεχιζουν να στοιχειωνουν την ποταπη ζωη μας.

Haxan: Witchcraft Through The Ages DVD (Directed By Benjamin Christensen - 1922)

Failing Lights - S/T

Μετα απο ενα οχετο κυκλοφοριων σε ανορθοδοξα format, το project του Mike Connely (μελος των Wolf Eyes, Hair Police, Lasting Hunt) απεκτησε το πρωτο επισημο cd. Το Failing Lights φλερταρει με το μινιμαλισμο, αναβει ρομαντικα κερια, τον προσκαλει σε γευμα και στο τελος τον ριχνει στο κρεβατι φυσικα χωρις καμμια προφυλαξη. Το ημιφως που ανεφερα χαρακτηριζει ολη τη διαρκεια του album, που φροντιζει να ξεδιπλωσει την αρρωστια του περιεχομενου σιγα-σιγα. Σκοτεινο και κατατονικο, σαν να ακουγονται λιγοτερα απο οσα συμβαινουν στην πραγματικοτητα μεταξυ του ζευγους. Και στα δικα μας.

Failing Lights CD (Intransitive - 2010)
(The link is removed due to the label's request)

Swans - My Father Will Guide Me Up A Rope To The Sky

Οι Swans ειναι ενα απο τα groups που συναντας στο ακατασχετο namedropping καποιου εξυπνακια οταν πηγαινει να σε πεισει για τις ακραιες μουσικες καταβολες του, αλλα εισαι σιγουρος οτι ποτε δεν καταφερε να αντεξει ολοκληρο το Cop η εστω το Filth. O συγκεκριμενος τυπας θα την σκαπουλαρει για αλλη μια φορα στις 27 Σεπτεμβρη, οπου το πρωτο studio album των Swans μετα απο 16 χρονια κυκλοφορει και ειναι σαφως πιο κατασταλαγμενο απο τα παραπανω. Το υπεροχα τιτλοφορημενο My Father Will Guide Me Up A Rope To The Sky ηχητικα βρισκεται μεταξυ του Soundtracks For The Blind και των δισκων των Angels Of Light (δυστυχως μειον την κλειστοφοβια του πρωτου, ευτυχως συν την απογοητευση/ευαισθησια/μιζερια των δευτερων). O Michael Gira εξελιχθηκε αλλα δεν αλλαξε. Ειναι ακομα ο ιδιος ανθρωπος που μπορει να εκλιπαρει μια γυναικα και παραλληλα να ουρλιαζει σα σκυλι. Και ναι. Γραφει ακομα κομματια σαν το You Fucking People Make Me Sick. Ετσι.

My Father Will Guide Me Up A Rope To The Sky CD/LP (Young God - 2010)

V/A - Brick By Brick

Το επαναστατικο προιον/HNW συλλογη Brick By Brick αποτελει τη λυση στα προβληματα σας. Φορτωστε τη στο mp3 player σας, βγειτε μια βολτα αργα το βραδυ, προμηθευτειτε τα απαραιτητα, βρειτε το πλησιεστερο παγκακι και αφηστε τα υπολοιπα πανω της. Λειτουργει αψογα σαν καζανακι σκεψεων αλλα και σαν γιατροσοφι για τις αυπνιες. Αμολυντο, true harsh noise wall απο εφτα artists (Vomir, Four Flies, Infirmary, Griz+zlor κτλ) που θελοντας και μη, καταπλακωνουν τον ακροατη αλλα και τον ιδιο τους τον εαυτο, κατω απο τον ογκο της μονομανους σκατοσυνης τους.

Brick By Brick 7x3" CD-R (Small Doses - 2009)

The 120 Days - Votzenramme

H αναφορα του Marquis De Sade και των εργων του σαν πηγη εμπνευσης p.e./noise καλλιτεχνων, μου προκαλει πλεον τοση εκπληξη, οσο και η δηλωση του Ricky Martin οτι ειναι ομοφυλοφιλος. Ετσι, το Votzenramme του Γερμανου Matthias Mutzlitz (aka The 120 Days) δεν με εψησε ουτε με το ονομα του project, αλλα ουτε και με τον τετριμμενο ηχο του (ψιλοανεμπνευστη κοπια του Atrax Morgue και των Grey Wolves, με ολιγη απο Monte Cazazza). Το δελεαρ ηταν σαφως το φασκιωμενο CD-R με ματωμενους επιδεσμους πανω σε μια barbie που εχει περασει τα πανδεινα. Ακομα προσπαθω να καταλαβω αν ο Mutzlitz ειναι ενας εν δυναμει serial killer η απλα εχει πολυ χρονο στη διαθεση του.

Votzenramme CD-R (World Nihil/Fuck! - 2006)

Boyd Rice - The Way I Feel

Η προσωπικη επιφοιτηση συνεβη μεσα στο μυαλουδακι μου το σωτηριο ετος 2000. Οι μουσικες μου ανησυχιες ειχαν αρχισει να αναπτυσσονται, αλλα εως εκει που επετρεπε ο εγχωριος τυπος και η περιορισμενη χρηση του net. Αρνιομουν να πιστεψω πως η μουσικη μπορει να εκφρασει μονο τα συμπτωματα της μεταεφηβικης χαρας η θλιψης, χωρις να λαμβανει υπ' οψιν οτιδηποτε θεωρειται taboo η απαγορευμενο. Μεχρι και τη στιγμη που το The Way I Feel τρυπωσε στα αθωα αυτια μου εντελως συμπτωματικα. Σχεδον αυτοματα, ο Boyd Rice με συστησε σε ενα κοσμο που περναει απαρατηρητο απο τα ρανταρ, θεωρει αυτονοητη την αποστασιοποιηση απο την μαζικη σκεψη και κανει τα παντα για να συντηρησει τη μοναχικοτητα του. Η αμφιλεγομενη κοσμοθεωρια του αρχιζε να αγκαλιαζει τις κρυφες σκεψεις μου και οι στιχοι του εδωσαν ονομα σε ο,τι δεν μπορουσα να εκφρασω, ακομα και στους μεχρι τοτε φιλους μου. Πλεον δεν καταφευγω στο The Way I Feel τοσο συχνα οσο παλιοτερα, αλλα οταν το κανω, ειναι ενδειξη οτι κατι δεν παει καλα στη ζωη μου. Ελπιζω αυτο το album να γινει το εναυσμα σε ολους εσας για να αναγνωρισετε τις θεραπευτικες ιδιοτητες του μισους. Για αυτο λοιπον ακουστε το, sit back, smile, relax and hate!

The Way I Feel CD (Caciocavallo - 2000)

M.S.B.R. / Kengo Iuchi - One

To Καναδικο label Alien8 ειναι υπευθυνο για το δευτερο κυμα του Japanese Invasion στα δυτικα ακροατηρια. Μεσα σε μια πενταετια κυκλοφορησε καμμια 10αρια albums που οχι μονο θεωρουνται πλεον σημαντικα για τους εκαστοτε καλλιτεχνες, αλλα συνεχισε παραλληλα και την παραδοση της RRRecords, της Dossier και της Tzadik που γνωρισαν το Japanoise στην απο' δω πλευρα. To One ειναι αδιαμφισβητητα ενα απο αυτα. Αποτελει το απροσμενο split μεταξυ του noise κολοσσου M.S.B.R. (Koji Tano - R.I.P.) και του παρανοικου neofolk βοκαλιστα Kengo Iuchi. Το κλου αυτου του cd ομως δεν βρισκεται μονο στην ηχητικη ποιοτητα του, αλλα στον υπαινιγμο οτι τα ελευθερα πνευματα δεν γνωριζουν υποκατηγοριες και χωροχρονικους περιορισμους. Αργα η γρηγορα θα συναντηθουν.

One CD (Alien8 Recordings - 1998)

Acid Eater - Virulent Fuzz Punk A.C.I.D.

Ξεροτηγανισμενο 60s garage-punk που παιρνει ο,τι νομιζατε πως ξερετε για το τριπτυχο του sex, drugs & rock 'n' roll και το τριβει σα γυαλοχαρτο στη μουρη σας. Οι τεσσερις φιλτατοι Ιαπωνες οδηγουνται απο τον ενα και μοναδικο καφρο, Masonna(Maso Yamazaki) στο παραλληλο, ιδανικο συμπαν οπου τα παραισθησιογονα δεν απαγορευτηκαν ποτε, ο εξτρεμισμος ηταν ακομα ενδειξη καλλιτεχνικου credit και το rock 'n' roll δεν βρισκοταν σε κατασταση μονιμης ψηφιακης επανεπεξεργασιας. Το Virulent Fuzz Punk A.C.I.D. δεν ειναι νοσταλγικο. Ειναι απομειναρι μιας εποχης που στη πραγματικοτητα δεν υπηρξε ποτε.

Virulent Fuzz Punk A.C.I.D. CD/LP (Time Bomb - 2007)