Robedoor - Pacific Drift

Καινουργιο 7ιντσο απο τους παντα ενδιαφεροντες Robedoor. Για πρωτη φορα η μπαντα ακουγεται σαν να υπαρχουν πραγματικοι ανθρωποι πισω απο τα οργανα και οχι  υπνωτισμενα ανδρεικελα με χρονια πνευμονοπαθεια. Δεν ξερω αν αυτο θεωρειται καλυτερο, παντως το Pacific Drift με συνεπηρε. Μου φανηκε σαν να ακουγα τους μεταγενεστερους Yellow Swans να διασκευαζουν το soundtrack του Lucifer Rising προσπαθωντας να χωρεσουν ενα τεραστιο μπουκωμενο drone σε ενα ταπεινο τετρακαναλο η τους Cosmonauts Hail Satan σε αυστηρη shoegaze αποτοξινωση.

Pacific Drift 7" (Not Not Fun - 2010)

Emil Beaulieau / Jason Lescalleet - Rock 'n' Roll/Toys In The Attic

 Ο αποκαλουμενος America's Greatest Living Noise Artist, Ron Lessard (aka Emil Beaulieau) και ο συμπαθεστατος ηλεκτρακουστικος sound artist Jason Lescalleet (Due Process)  γλεντανε τα 50 χρονια απο τη γεννηση του Rock 'n' Roll μαζι με την Absurd. Το a-side θα ξυσει τον εσω ακουστικο σας πορο μεχρι να χασετε την ισορροπια σας. Το b-side ακουγεται λιγο πιο συνεσταλμενο, χωρις τρελες εξαρσεις, σαν τους ηχους που θα συναντησετε αν κανετε ποτε ακοογραμμα.

Rock 'n' Roll / Toys In The Attic 7" (Absurd - 2007)

Wolf Eyes - Live In A Boat

Τα τρια ρεμαλια που βλεπετε ειναι υπευθυνα για μερικα απο τα καλυτερα albums της τρεχουσας δεκαετιας, αλλα και για την εξαπλωση του Noise (οχι μονο ως την αναλαμπη στο ματι 50 ψυχακηδων, αλλα ως δοκιμου "μουσικου¨ genre) στη γενια των 20 κατι, που παρακαλουσε για κατι συναρπαστικο. Οπως θα διαπιστωσετε και μονοι σας στο Live In A Boat, oι Wolf Eyes πηραν τα πιο ενδιαφεροντα στοιχεια του industrial, του punk, των power electronics και του metal, τα ανακατεψαν με μπυρες και χορτο και συμπεριφερθηκαν σαν μεθυσμενα, απροσκλητα κωλοπαιδα σε ξενερωτο party. Τωρα, αν με αυτη την αναρτηση, προσβαλλω την αισθητικη σας η το αντικοινωνικο/μισανθρωπο credit που εχετε ως τοσο true noisehead, θα σας προτεινα να βγαλετε απο πανω σας το δυσκοιλιο υφος και να περασετε εστω και για λιγο καλα. Δεν τρεχει και τιποτα!

Live In A Boat DVD-R (Mutha Records - 2005)

Sutcliffe Jügend - Transgression

 Καθως εψαχνα χθες το βραδυ να βρω τα απαντα Sutcliffe Jugend (μια δισκοθηκη και ενας εξωτερικος σκληρος δισκος δεν περιεχει ποτε αρκετα albums τους!)  σε αντιστοιχα αλλα σαφως πιο ενημερωμενα blogs, συνειδητοποιησα με τεραστια εκπληξη πως το Transgression δεν υπαρχει διαθεσιμο πουθενα σε ψηφιακη μορφη. Μαντεψτε τι εκανα λοιπον. Ενω τα ματια μου ηταν πολυ κουρασμενα για να ακολουθησουν τις νυχτερινες μου καυλες, ο περισταλτικος θορυβος και η σχεδον πορνογραφικη επαναληψη του ομωνυμου track, με τσιτωσαν τρελα και ηθελα να βγω εξω τρεχοντας. Δυστυχως δεν το εκανα. Νυσταζα υπερβολικα. Γαμωτο.

Transgression LP (Dogma Chase - 2007)

Holly Hollis - Places Without Faces

Σε μια εποχη που μπορεις να βρεις στο διαδικτυο πληροφοριες ακομα και για το ρυθμο αναπαραγωγης  της σαλμονελας, βρηκα πολυ γοητευτικο το γεγονος του οτι δεν καταφερα να αποσπασω λεπτομερειες για το μυστηριωδες project του/της/των Holly Hollis. Ο ηχος τους εχει για αφετηρια τους πρωιμους New Blockaders, συνεχιζει στις industrial εξαρσεις του Z'ev και καταληγει σαν την αφυδατωμενη εκδοχη του Putrefier. Η περιορισμενη one-sided κασετα Places Without Faces ειναι εξαιρετικα αποπροσανατολιστικη και θα κανει ακομα και εξοικιωμενους ακροατες να στρεψουν απορημενα το κεφαλι τους.

Places Without Faces CS (Attic Cassettes - 2009)

Mauthausen Orchestra - They Never Learn

Η πρωτη επανακυκλοφορια της κασετας They Never Learn του 1985, κοπηκε περυσι σε 250 βινυλιακες κοπιες, φερνοντας παλι στο προσκηνιο το ιταλικο cult project Mauthausen Orchestra. Τα αρχαικα power electronics του Pierpaolo Zoppo υμνησαν τη διαστροφη, τις σεξουαλικα μεταδιδομενες ασθενειες, τα βασανιστηρια και τα εγκληματα πολεμου (οπως αλλωστε καθε PE artist που σεβοταν τον εαυτο του στα μεσα του '80) μεσα σε ενα μουντο και γκριζο περιβαλλον, γεματο απο τις αναθυμιασεις του Maurizio Bianchi και των Ramleh. 

They Never Learn LP (Trash Ritual - 2009)
(The link is removed by request)

Pest - Desecration

Μουαχαχα! Ταπεινα ανθρωπαρια! Θα υποφερετε αιωνια! Η μηδαμινη ζωη σας εχει την ιδια αξια με ενα σκουληκι! Μουαχαχα! Ακουστε το Desecration των Σουηδων Pest και  προσκυνηστε την ανιερη νεκριλα τους πριν ερθει ο χαμερπης Αρχοντας και σας μαζεψει σπιτι του! Εγω παντως το ακουω καθως ξεσκονιζω την μπερτα που βρισκεται στη ντουλαπα και απλωνω corpse paint στα μουτρα μου, αλλα αποφευγω επιμελως την επαφη με το ενοχλητικο σπυρακι κατω απο το πηγουνι μου, επειδη το μονο unholy πραγμα που θα απoκομισω απο αυτη τη διαδικασια, ειναι μια trve necro ενοχλητικη φαγουρα. Μουαχαχα!

Desecration CD (No Colours - 2003)

L'Acephale - Mord Und Totsclag

Μιζερο, καμπουριασμενο και κακιασμενο lo-fi black metal απο το αμερικανικο one-man band, L'Acephale.  O ηχος του group οφειλει την μισανθρωπη υπαρξη του στο Filosofem, στους Akitsa και στον θεο της πατιλας, Striborg (που λατρευω να ακουω πινοντας αναψυκτικα) δηλαδη κατεβαζοντας το Mord Und Totsclag να περιμενετε μεγαλες συνθεσεις, γρεζι και πριμα παραγωγη. Καθως το ακουω γραφοντας αυτο το αγουροξυπνημενο κειμενο, το ποδι μου τρεμοπαιζει, τα δοντια μου ειναι σφιγμενα και το ξυνισμενο μουτρο μου κανει grim-ατσες. Ειμαι ετοιμος για πρωτη μερα δουλειας μετα απο μια εβδομαδα αδειας. Αποστολη εξετελεσθη.

Mord Und Totsclag CD (Aurora Borealis - 2007)

William S. Burroughs - Real English Tea Made Here

H 3πλη ανθολογια του ιδιοφυους αμερικανου συγγραφεα William S. Burroughs, Real English Tea Made Here εξαφανιστηκε απο τα εικονικα ραφια των διαδικτυακων δισκοπωλειων σε χρονο dt. Συνελλεγε τα ακυκλοφορητα collages και cut-ups του αντι-ηρωα της λογοτεχνιας, καθως και καποια spoken word αποσπασματα του ιδιου απο το Naked Lunch και το Junky. To effect που προκαλειται απο την 3ωρη ακροαση αυτων των cd, πρεπει να ειναι παρομοιο με την ενδοφλεβια χορηγηση οπιουχων. Ο εγκεφαλος τιθεται σε εκγρηγορση και τα αντανακλαστικα παραχωρουν την θεση τους στη πληρη καταστολη. Δυστυχως, η συνταγογραφηση της συλλογης δεν ειναι πλεον δυνατη (out-of-print εδω και 3 χρονια) για αυτο εκμεταλλευτειτε τη νοθευμενη MP3  εκδοση στο μαυρο εμποριο του Corrupted Delights.

Real English Tea Made Here 3xCD (Audio Research Editions - 2007)

Keiji Haino - Black Blues Electric Version

Ο μυθος των blues θελει τον Robert Johnson να πουλαει την ψυχη του στον Σατανα, με ανταλλαγμα τα αμεσα μαθηματα κιθαρας. Το θρυλικο σταυροδρομι βρισκεται πλεον στο DNA καθε κιθαριστα και η πληρης απομακρυνση του ειναι σχεδον αδυνατη. Ο Iαπωνας θρυλος Keiji Haino καταγραφει την επιπονη αυτη διαδικασια στο Black Blues, αποδομωντας την αφρο-αμερικανικη μουσικη παραδοση, καθως ριχνει πανω της την τοξικη σκια του. Το μελαγχολικο μπλε αντικαθισταται απο το απολυτο μαυρο και οι αγωνιωδεις κραυγες στο See That My Grave Is Kept Clean συναγωνιζονται σε υπαρξιακη ενταση τις αντιστοιχες της Diamanda Galas. Εδω δεν εχουμε να κανουμε με μια τελευταια επιθυμια, αλλα με τις ικεσιες ενος νεκρου που ζηταει ματαια το μεριδιο του στην αιωνια ηρεμια.

Black Blues Electric Version CD (Le Disques Du Soleil Et De L'Acier - 2004)

Mutant Ape - Erotic Yorkshire

Tα πρωινα κυκλοφορει ελευθερος με το ονομα George Proctor και τρεχει ολομοναχος το απιστευτα ενδιαφερον label/mailorder Turgid Animal που εξιδικευεται σε καθε λογης τουαλετοharshιλων και αντικοινωνικων HNW απο την Γηραια Αλβιωνα. Tα βραδια, μπαινει στα private booths των τοπικων sex-shops και μεταμορφωνεται στον harsh noise υπερανθρωπο, Mutant Ape. To Erotic Yorkshire ειναι ισως το πιο φιλοδοξο album του. Ξεβραστηκε απο τα εγκατα της Ecstatic Peace (καθως ο θειος Thurston δηλωνει fan) σε τριψηφιο αριθμο βινυλιων και καλυπτει ολη τη γκαμα της παθολογικης φαντασιας του Proctor. Η αναγκαια, καθημερινη δοση σαπιλας μολις χορηγηθηκε επιτυχως.

Erotic Yorkshire LP (Ecstatic Peace - 2009)

Death In June - Peaceful Snow/The Maverick Chamber

Ο Douglas Pearce εκτος απο την ακουστικη κιθαρα του, αφηνει και μουστακι. Συνοδευει ΑΥΤΗ τη φωνη, με σπαραξικαρδιες πιανιστικες μελωδιες και καταφερνει για αλλη μια φορα να ποδοπατησει την οποια διαθεση μου. Παντα θα τα καταφερνει. Ακομα και αν παιζει με ukelele. Το πανεμορφο 7ιντσο Peaceful Snow κυκλοφορησε πριν 2 μηνες και δειχνει τις αλλαγες στον ηχο και στο προσωπο του κυριου Death In June. Οσοι πιστοι προσελθετε.

Peaceful Snow/The Maverick Chamber 7" (Extremocidente - 2010)

Michael Siegel - The Sounds Of The Junkyard

Το πρωτο industrial noise album? H απενεχοποιηση του θορυβου? Ηχητικη καταγραφη για ακαδημαικους λογους? Πολιτικο σχολιο πανω στην αντικατασταση του εμψυχου εργατικου δυναμικου απο υπολειτουργικο εξοπλισμο? Η πιο επιτηδευμενη προσπαθεια για την αποπροσωποποιηση του ηχου απο την πηγη του? Οτι και αν ισχυει, το ιστορικο The Sounds Of The Jynkyard του αμερικανου field recordist Michael Siegel θα στρογγυλοκαθεται στη δισκοθηκη μου ως ενα πραγματικα weirdo αποκτημα. O ευγλωττος τιτλος του δισκου δεν χωραει αμφιβολιες για το περιεχομενο. Συλλαμβανει μηχανες επι το εργον και απολαμβανει τις επαναληψεις, τις εκρηξεις και τις δυσλειτουργιες τους. Σε καποιο πιθανο blindfold test, ανετα θα ειχα μπερδεψει στιγμες του με Vivenza, με Neubauten, με Knurl, με Merzbow, με Hanatarash. Καθολου ασχημα για κατι που ηχογραφηθηκε το 1964. 

The Sounds Of The Junkyard LP/CS (Smithsonian Folkways - 1964/1994)

Work/Death - Tender Comrades

Oι θρυμματισμενες μελωδιες που πατιναρουν πανω στην ευθραυστη επιφανεια θορυβων και βομβων του Tender Comrades ειναι σπαρακτικες. Οχι επειδη διαλεγουν την ευκολη λυση του ψυχολογικου εκβιασμου, αλλα επειδη εχουν πληρη επιγνωση της μοιρας τους. Γνωριζουν πως ανα πασα στιγμη το εδαφος μπορει να υποχωρησει κατω απο τα ποδια τους και να χαθουν στη ληθη. Το ντεμπουτο album του ιδιοφυους one-man project Work/Death, παρουσιαζει τη πιο ευαισθητη πλευρα του μετα-βιομηχανικου ηχου σε ενα πραγματικα πολυεπιπεδο εργο συναισθηματικης ωριμοτητας και μελαγχολικης ομορφιας. 

Tender Comrades CD (Semata Productions - 2010)

The Velvet Underground - Norman Dolph Acetate

Εχοντας δουλεψει σε κεντρικο δισκοπωλειο, μπορω να πω με σιγουρια πως το μεγαλυτερο μερος του αγοραστικου κοινου ειναι παντελως ανιδεο. Απο τη μια βρισκονται οι ω-τοσο-ενημερωμενοι-hipsters που βιαζονται να αναδειξουν τα Χ τσουτσεκια των πολυεθνικων ως το next-big-thing για το μελλον της μουσικης και μετα συμπεριφερονται λες και τσακωσαν το παπα απο τα αρχιδια. Απο την αλλη, υπαρχουν οι καταδικασμενοι γραφικοι που θα συνεχιζουν να αγοραζουν τους ιδιους δισκους "αναφορας", σε ολα τα πιθανα format, με καθε πιθανο digital remastering και θα κοιτανε με απεχθεια καθε καινουργια ταση, λεγοντας πως η μουσικη σταματησε το '69, το '77, το '85. Που θελω να καταληξω λοιπον. Θα προτεινα στους πρωτους να κατεβασουν το Norman Dolph Acetate των Velvet Underground (η αυθεντικη μιξη της μπανανας, πριν τη σπιλωσουν οι εταιριαρχες που εκλιπαρουσαν για ραδιοφωνικα hits) για να βγαλουν το free press πουρι απο τα αυτια τους και να ανακαλυψουν απο που προερχονται ΟΛΑ οσα ακουνε. Οσο αφορα τους δευτερους, τους λυπαμαι πραγματικα. Το ψηφιακα αποστειρωμενο μουσικο περιβαλλον τους θα βγαλει καντηλες αν ερθει σε επαφη με κατι τοσο ωμο, τοσο αληθινο, τοσο μεγαλειωδες.

Norman Dolph Acetate LP (Bootleg - 1966)