Taurpis Tula - Sparrows

Πισω απο το αινιγματικο ονομα Taurpis Tula κρυβεται η Heather Leigh Murray (Charalambides, Scorces) μαζι με το συντροφο της, David Keenan (συντακτη στο Wire και πρωην μελος των Telstar Ponies). H πενθιμη μεγαλοπρεπεια του Sparrows ειναι συνεσταλμενη και χαμηλοτονη, για αυτο ισως και να προσπεραστηκε απο τα εντυπα της εποχης. Μαλλον ηταν πολυ απασχολημενα στο να ανακαλυπτουν τους διαδοχους των Amon Duul στο προσωπο καθε καμμενου που βαραγε bongos μεσα στη λασπη. Κριμα.

 Ο ηχος του ντουετου φαινεται οτι προερχεται απο ενα συμπαν που ο μοναδικος φυσικος νομος που ισχυει ειναι η βαρυτητα της μαυριλας του. Το πρωτο σημειο αναφορας που μου ηρθε στο μυαλο ειναι φυσικα οι Charalambides (εποχης In Cr Ea Se) η ακομα και η Fursaxa, αλλα στο τελος κατεληξα οτι το group ακουγεται σαν την αποσκελετωμενη εκδοχη των θεων Mazzy Star, χωρις τις velvetικες εμμονες και το διχτυ ασφαλειας της τραγουδοποιιας. Ενα μελοποιημενο καταραμενο ποιημα με ακαταληπτους στιχους.

Sparrows LP (Eclipse - 2004)

Irezumi - Endurance

 Η θεα του ορου ambient μου προκαλει αναφυλαξια και κανει τα γερικα κοκκαλα μου να τριζουν δυσανασχετημενα. Εκεινη τη στιγμη φανταζομαι ευαερα και ευηλια προαστιακα σπιτια, επιπλωμενα με τη τελευταια λεξη του Ikea, ανεγγιχτα απο τη σαπιλα της πραγματικοτητας, ετοιμα να υποδεχτουν στους θερμοσυσσωρευμενους κολπους τους το νεο ειδος ζευγαριου, το ευτυχισμενο, που ασκειται καθημερινα, προσεχει τη διατροφη του, κανει ασφαλες sex και ζηταει ποιοτητα ζωης. 

 Για αυτο ακριβως το λογο ημουν επιφυλακτικος απεναντι στις περιγραφες του Endurance. Σε καθε review που συναντουσα στο διαδικτυο, η απαγορευμενη λεξη εβγαινε απο την οθονη προκλητικα και σχεδον τρυπουσε τα ματια μου. Η πραγματικοτητα ομως απεχει πολυ απο τις ξερες παρουσιασεις. Το πρωτο album του 23χρονου Γαλλου Irezumi βαδιζει αργα προς τη κορυφη ενος αρκτικου βουνου, εχοντας πληρη αφηγηματικη εξελιξη. Στη διαδρομη του, επανδρωνει αφηρημενες ακουστικες μελωδιες και σκορπια drones, ενω η εκστρατεια απειλειται απο μια αδιορατη μελαγχολια. 

 Αυτο το cd περιεχει τη πλησιεστερη ηχητικη αποδοση του πολικου ψυχους, μετα το Eskimo των Residents. Tα γερικα κοκκαλα μου τελικα ετριξαν. Aυτη τη φορα απο το κρυο.

Endurance CD (Snowblood Records - 2008)

Snotnosed - Cock Vomit

Καθε project που αναφερει στη λιστα με τον εξοπλισμο του μια ματσετα, ξερετε απο την αρχη οτι δεν αστειευεται στο ελαχιστο και τελευταια φορα που εψαξα, δεν υπαρχουν και πολλα που να ισχυριζονται κατι τετοιο, εκτος απο τους Snotnosed. Ο Βρετανος Michael Gillham πυροδοτειται απο την λατρεια του για τους Hanatarash και στο Cock Vomit μας παγιδευει κατω απο τονους μεταλλικων σκουπιδιων. Το μοναδικο track της τελευταιας του κασετας ηχογραφηθηκε σε πραγματικο χρονο, χωρις editing, χρησιμοποιωντας μονο τους ηχους ενος δωματιου υπο καταρρευση. Σε μια φαση, ηθελα πολυ να μιμηθω το παραδειγμα του Gillham για να ξεσπασω, αλλα τελευταια στιγμη κωλωσα, λες και η ψυχικη μου ισορροπια εξαρταται απο την αρτιμελεια των υλικων αγαθων που σκονιζονται εδω μεσα. Ποσο φλωρος.

Cock Vomit Single-Sided CS (Second Layer - 2010)

Four Flies - Choking On Your Own Spit And Blood

Η παραγωγικοτητα του Richard Ramirez ειναι αξιοζηλευτη, τουλαχιστον απο ενα ανθρωπο σαν και εμενα που βαριεται ακομα και να αναπνευσει. Επισης εχει την απιστευτη ικανοτητα να διατηρει παραλληλα δεκαδες projects, που ενω ολα ευαγγελιζονται την ιδια και απαραλλαχτη αισθητικη, κατα ενα μεταφυσικο τροπο ξεχωριζουν μεταξυ τους. Πραγματικα απορω αν βρισκει χρονο να καλυψει τις βασικες του αναγκες, εκτος απο το να ηχογραφει 25 ωρες το εικοσιτετραωρο κολοσσιαια HNW και να αλωνιζει τα s/m clubs. 

 Για χαρη της τρεχουσας συνθεσης των Four Flies, o Ramirez συνεργαζεται με τον Robert Newsome και μας παρουσιαζει 30 μιζερα λεπτα καταμαυρης πισσας απο feedback που απλωνεται ως το τερμα του οριζοντα. Στo προσωπο του Choking On Your Own Spit And Blood θα αναγνωρισετε τον ιδανικο συντροφο για τα πρωινα που ξυπνατε με ενα τεραστιο ερωτηματικο πανω απο το κεφαλι. Και τωρα? Tι?

Choking On Your Own Spit And Blood CS (Phage Tapes - 2010)

V/A - Smiling Through My Teeth

Το γελιο ειναι κατι πολυ περισσοτερο απο συντονισμενες συσπασεις των προσωπικων μυων και του αναπνευστικου. Ειναι ενα αντανακλαστικο που δεν εξυπηρετει καποιο προφανη βιολογικο λογο, παρα μονο την συναισθηματικη αποφορτιση και εκδηλωνεται οταν το υποκειμενο βρεθει αντιμετωπο με ενα ερεθισμα που βραχυκυκλωνει τις προσδοκιες του. Με λιγα λογια, γελας οταν εκπλησσεσαι. 

 Τωρα γιατι το γελιο θεωρειται αναθεμα στους κυκλους της πειραματικης μουσικης (που πολλες φορες βασιζει το αποτελεσμα της πανω στην εκπληξη του ακροατη) δυστυχως δεν μπορω να το απαντησω. Πιθανον να εχουμε μπλεξει στο μυαλο μας τη σοβαροτητα με τη σοβαροφανεια και το αστειο με το φαιδρο. Ακουστε λοιπον την σχεδον επιμορφωτικη συλλογη Smiling Through My Teeth, που εχει επιμεληθει η Vicki Bennett (People Like Us) και γελαστε αφοβα. Δεν θα σας παρεξηγησει κανεις. Αλλωστε πρεπει να μαθουμε να παιρνουμε τη "σοβαρη" μουσικη πιο αναλαφρα και την "αναλαφρη" πιο σοβαρα.

Smiling Through My Teeth CD (Sonic Arts Network - 2008)

Fushitsusha - 1991.9.26 19:15-20:08

Δεν χρειαζεται να καταφυγεις σε σκηνοθετικα κολπακια για να αναδειξεις το μεγαλειο των Fushitsusha. Η μπαντα εχει την τεχνικη δεινοτητα της Magic Band, τη κινησιολογια αρχεγονης τελετης εξορκισμου και την εκφορα συγχρονης τραγωδιας, οποτε η αποφαση του σκηνοθετη να τοποθετησει απλα μια καμερα διπλα στον Keiji Haino -ενω το group βιωνει εξωσωματικες εμπειριες- ειναι σοφη. Στο 1991.9.26 19:15-20:08 παρακολουθουμε με ανοιχτο στομα και ξεραμενα σαλια στο πηγουνι την 53λεπτη παλη τριων σαμανων με τους δαιμονες τους. Το μονο τους βοηθημα ειναι το νηπενθες φαρμακο του ηλεκτρισμου.

1991.9.26 19:15-20:08 DVD/VHS (P.S.F. - 2006)

C.C.C.C. - Live At Velvet Sun

Για να μη μακρηγορω, κατεβαστε τωρα το Live At Velvet Sun των C.C.C.C., καθιστε αναπαυτικα σε ενα παραθαλασσιο παγκακι που εχει προσβαση σε απλετο φως και ακουστε τo δυνατα στα ακουστικα σας ενω αλληθωριζετε μπροστα στον ηλιο. Καθως θα γινεστε ο κυματοθραυστης στη ψυχεδελικη πλημμυριδα του Hiroshi Hasegawa, το λαμπεροτερο ουρανιο σωμα θα σας αποβλακωνει ακαθεκτο. Μεχρι το τελος του μισαωρου track θα μπορειτε να ασκησετε τις ιδιες λειτουργιες με ενα φυτοπλαγκτον. 

Live At Velvet Sun Single-Sided CS (Neon Blossom - 2010)

Custodian - The Weight Of Tension

The Weight Of Tension? Μη μου λες εμενα για ενταση Custodian! Ερχεσαι απο την αλλη ακρη του Ατλαντικου, συσκευασμενος σε ενα μεταξοτυπωμενο arigato pack, παιζοντας το ειδος του harsh noise που μου δινει υποσυνειδητες εντολες να σφαξω κακομουτσουνους περαστικους δυο τετραγωνα κατω απο το σπιτι μου και μπορεις και μιλας για ενταση?! Ελα να δουλεψουμε μαζι, αυτη τη γαμημενη προεορτια περιοδο, να τακτοποιεις σκουπιδια και να ακους συζητησεις συναδελφων για κουρτινες κεντημενες με swarovski. Σου 'χω ετοιμη εμπνευση για την υπολοιπη, πολλα υποσχομενη καριερα σου.

The Weight Of Tension CS (Phage Tapes - 2010)

Vomir - Renonce

When I find myself

Solitude

When everuthing is removed

The solitude penetrates me

I curl up within the finite

I freeze

The noise within me brings me clarity

I am pure

Ειμαι σχεδον σιγουρος πως ενω καθομαι και πεφτω διαβαζοντας τη ποιηση στο ενθετο του Renonce, ο Vomir εχει φαει ηδη τρια Ε και ετοιμαζεται να παει με τους κολλητους του στο πλησιεστερο strip club. Καθως εγω καταπλακωνομαι απο το απαραλλαχτο, σινικων διαστασεων HNW του, ο τυπας σνιφαρει κοκες πανω απο εντυπωσιακα οπισθια και μετα χορευει italo disco. Οσο παιρνω στα σοβαρα το μοναχικο οραμα του Romain Perrot και σκεφτομαι να εφαρμοσω το παραδειγμα του, αυτος λογικα θα βρισκεται στο κρατητηριο για αλητειες. Οντως, η ζωη ειναι σκληρη. 

Renonce CD-R (Crucial Blaze - 2010)

Sunn O))) - Live @ The Asylum, Birmingham 10/12/09

Ειναι πολυ δυσκολο να εκτιμησουμε την ατμοσφαιρα των ζωντανων εμφανισεων των Sunn O))) μεσα απο την οθονη και τα ηχεια του υπολογιστη. Το μονο που εισπραττουμε ειναι η θεα ενος group, καλυμμενο απο κουκουλες και ξηρο παγο, να βυθιζει το πλεον πονηρεμενο κοινο του σε ενα βουρκο απο μπασσα. Κι ομως, ακομα και αν παρακολουθησετε το περυσινο live στο Asylum του Birmingham με φωταγωγημενο δωματιο καθως μασουλατε πατατακια, η θεατρικοτητα τους (βλ. Attila με κλαδια στο κεφαλι) θα σας καθηλωσει. Η πλειονοτητα του tracklist ανηκει στο Monoliths & Dimensions, οποτε αν δειτε σε καποια φαση να ξεπεταγεται απο το πουθενα μια τρομπετα μην ανησυχησετε, δεν εχετε χαζεψει. Τουλαχιστον οχι ακομα. 

Υ.Γ. Ελπιζω με αυτο το post, ο Cocaine Death να με συγχωρεσει για την χθεσινη απουσια μου απο το dj set του. Αφου ξερεις τωρα ρε φιλαρακι!

http://www.megaupload.com/?d=09YMJU0M DVD (Bootleg - 2009)

Autodigest - A Compressed History Of Every Bootleg Ever Recorded

O σκοπος των ανωνυμων τυπαδων πισω απο το project των Autodigest ειναι η αποτυπωση της αποδομησης της μουσικης. Ηδη αυτη εχει μεταμορφωθει σε μια πεπιεσμενη ψηφιακη μαζα, ετοιμη να ανεβοκατεβει πολυ πιο γρηγορα απο οσο προλαβαινει να αφομοιωθει απο το ακροατηριο της, οποτε το group δραττεται της ευκαιριας να σατυρισει καταστασιακα ακομα και την πειρατεια. Ο ευγλωττος τιτλος του A Compressed History Of Every Bootleg Ever Recorded προδιδει τη φαρσα με το καλημερα. Στη μισαωρη κασετα περιεχονται υποτιθεμενα εκατομμυρια samples απο τη 40χρονη πορεια των παρανομων ηχογραφησεων, αλλα το μονο που θα διακρινετε μετα βιας, ειναι ενας κινουμενος καμβας λεπτεπιλεπτης δραστηριοτητας που αλλαζει χρωματα αναλογα με την διαθεση σας. Το album ηχητικα ειναι αφηρημενο, αλλα τo σχολιο του ειναι πιο punk και απο τα δοντια του Joe Strummer.

A Compressed History Of Every Bootleg Ever Recorded CS
(The Tapeworm - 2010)

Joe Colley - Disasters Of Self

Μετα το διθυραμβικο review στο τελευταιο τευχος του Wire, οι προσδοκιες μου για το Disasters Of Self του Joe Colley ειχαν ξεφυγει. Εδω και 15 μερες ψαχνω καθημερινα καποιο αξιοπιστο link για να μου δωσει εστω και μια μικρη ιδεα για το τι συμβαινει μεσα στο μαυρο, μονολιθικο κουτι. Και επιτελους, 30 μερες πριν τη ληξη του 2010, καταφερα να κρυφοκοιταξω στο εσωτερικου ενος ιδιοφυους μυαλου που υπερλειτουργει με digital noise συναψεις και drone νευροδιαβιβαστες. Πιο εγκεφαλικο και απο ενα επεισοδιο.

Disasters Of Self 3xLP (Crippled Intellect Productions - 2010)

Masstishaddhu - Shekinah

To ενα και μοναδικο album των Masstishaddhu που κυκλοφορησε το 1988 απο το label του τρισμεγιστου Steven Stapleton αποτελει ακομα και τωρα ενα αντικειμενο που χρηζει μελετης. Περιστρεφεται γυρω απο τον εαυτο του σαν εκστασιασμενος δερβισης υπο τους ψευδο-εθνομουσικολογικους ηχους του βρετανικου τριο, παραβιαζοντας τους αισθητικους κανονες του post-industrial. Στη πρωτη πλευρα το Shekinah αγγιζει το διονυσιασμο των Limbus 3 η των Karuna Khyal, ενω στη δευτερη συγκρατειται με το ζορι στην επιφανεια της γης απο θεμελιωδεις βομβους, ανταξιων των ΑΜΜ και των Taj Mahal Travellers. Και επειδη πλεον δεν βγαινουν δισκοι σαν και αυτον, κατεβαστε και καταχωρηστε τον στο φακελο με τα αριστουργηματα.

Shekinah LP (United Dairies - 1988)

Cock E.S.P. / Ovo - Split

Εξι labels ενωσαν δυναμεις για να κυκλοφορησει το Split 7ιντσο μεταξυ των αμερικανων βετερανων της σκατολογιας Cock E.S.P. και του ιταλικου noise-rock ντουετου των Ovo.
 Λοιποοοον... Στην πρωτη πλευρα τα πραγματα ειναι λιγο πιο ξεκαθαρα. Οι Ιταλοι παιζουν παντομιμα με το ζωντανο ακροατηριο τους, χρησιμοποιωντας τις εξπρεσιονιστικες χειρονομιες του no-wave αλλα και του death metal. To σαξοφωνο βγαζει καποια free jazz απωθημενα στην επιφανεια τα οποια δυστυχως δεν εξομολογουνται πληρως. Σειρα εχει το harsh καφριλικι των Cock E.S.P. που ακουγεται σαν το party που δεν σας προσκαλεσαν ποτε, ενω επρεπε να υπομεινετε τη βαβουρα απο το διπλανο διαμερισμα μεχρι τα ξημερωματα, κανοντας baby-sitting στο μωρο της Rosemary. Τοσο καλο.

Split 7"
(8mm/Apop/Bar La Muerte/Bastardised/Carbon/Little Mafia - 2006)

Burial Hex - Mahabone

Το εξωφυλλο του Mahabone απεικονιζει αφιλοξενες στιγμες του αμερικανικου νοτου απο τις αρχες του προηγουμενου αιωνα, λες και το μονομελες project του Clay Ruby θελει να μας κρατησει μακρια απο το σκατοψυχο κοσμο του. Και επειδη αυτο το blog φημιζεται για το θρασος και τη βλακεια του, συνεχιζει ακαθεκτο να κατηφοριζει την ετοιμορροπη σκαλα στη καλυβα των Burial Hex. Κατα την καταβαση, οσμιζεται την διαπεραστικη death industrial μποχα των Brighter Death Now, γινεται μαρτυρας της dark ambient τελετουργιας του Nordvargr και επειδη ειναι ακομα πρωι, μια synth ακιδα φωτος γεμιζει το μουχλιασμενο δωματιο, οπως ακριβως συμβαινει και στα soundtracks του John Carpenter. Δεν θελω καν να φανταστω τι γινεται εδω μεσα τις νυχτερινες ωρες.

Mahabone 2xCD-R (Skulls Of Heaven - 2007)