Mark Durgan - Ploughing Furrows Into Rotten Burrows

 To "τεχνητο" εχει σταματησει προ πολλου να συναγωνιζεται το "φυσικο". Δεν αποτελει πλεον ενα κακεκτυπο του, ουτε μια εξιδανικευμενη version. Εχει αποκτησει δικη του υποσταση και χαρακτηρα, καλυπτει τις αναγκες που δημιουργησε το ιδιο, προβαλλεται στην αλλη πλευρα του καθρεφτη η ακομα καλυτερα, σε ενα αλλο καθρεφτη.

 Δεν μπορω να σκεφτω και να δωσω στο Ploughing Furrows Into Rotten Burrows ενα ευστοχο χαρακτηρισμο εκτος απο το τεχνητο περιβαλλον. Η δεξιοτεχνια και η διεστραμμενη αντιληψη του για το μεταβιομηχανικο ηχο, τοποθετει τον δημιουργο του, Mark Durgan (Putrefier, Nihilist Assault Group) στη λιστα με τους καλλιτεχνες που μπορουν να υπερηφανευτουν πως μολις ανακαλυψαν ενα νεο μουσικο τροχο. Τα μερη του ειναι πληρως συνθετικα, δεν χρωστανε τιποτα στη φυσικη επεξεργασια και εξελιξη, ενω χρησιμοποιουν το παρον μονο ως μακρινη αναμνηση. 

Ploughing Furrows Into Rotten Burrows LP (Pan - 2008)

Captain Beefheart

Too Much Time

I got too much time, too much time

I got too much time to be without love

In my life I've got a deep devotion

Wide as the sky and deep as the ocean

Every war that's waged makes me cry

Every bird that goes by gets me high

 Sometimes when it's late and I'm a little bit hungry I heat

up some old stale beans, open up a can of sardines, eat crackers and

dream of somebody to cook for me.

Don Van Vliet 1941-2010 R.I.P.

Sissy Spacek - Beat

 Απο τη μερα που εφαγα τις πολιτισμικες καρπαζες του Sepsis, αποφασισα οτι θα περασω ενα μεγαλο μερος της επομενης χρονιας μαζευοντας τη δισκογραφια των Sissy Spacek. Ακομα και αν δεν ασπαζεστε την καθυστερημενη (χρονικα) επιφοιτηση μου, να περιμενετε spam απο τις κυκλοφοριες τους μεσα στο νεο ετος. Θα σας πρηξω.

 Ενω λοιπον η εορταστικη περιοδος ειναι η χειροτερη περιοδος για συναλλαγες μεσω ταχυδρομειου, ο απηυδισμενος καλοσυνατος κυριος που ολοι αγαπαμε να μισουμε, μου παρεδωσε χθες το Beat. Εδω ο Corrydon Morrau και ο John Wiese ανακυκλωνουν υλικο των Smegma και των Haters φτιαχνοντας ενα ατυπο tribute στους ηρωες τους. Η πρωτη πλευρα περιεχει ενα ογκο ασυμβατων μεταξυ τους samples (κινεζικα εγχορδα, ηχοι μιλιταριστικων τυμπανων, kazoo, βρωμιαρικα μπασα) που ενω προερχονται μεσα απο το σκληρο δισκο ενος laptop εξακολουθουν να ακουγονται τρομαχτικα ζωντανα. Στη δευτερη πλευρα της κασετας επικρατει παροξυσμος. Το ντουετο γινεται πιο Haters και απο τους Haters. Στρωμα πανω απο στρωμα πανω απο στρωμα πανω απο στρωμα θορυβου που στοιβαζεται σαν να μην υπαρχει αυριο. Φρικη. Δεν θα προλαβω να μαζεψω τη δισκογραφια τους.

Beat CS (777 Was 666 - 2010)

aTelecine - A Cassette Tape Culture

 Η παρουσα αναρτηση προκειται να εκτοξευσει τη δημοτικοτητα του Corrupted Delights στα υψη. Δυστυχως για λαθος λογους. Η αναφορα του ονοματος της Sasha Grey μεσα σε αυτο το blog, θα προσελκυσει πελατεια που μαλλον ψαχνει για καποια ταινια της ομολογουμενως πανεμορφης porn star και οχι για το τελευταιο album των aTelecine. 

 Στο A Cassette Tape Culture, η Grey παιρνει ανα χειρας τους χαρτες με τις συντεταγμενες του πρωιμου industrial των TG και των Cabaret Voltaire και ηγειται του τετραμελους group της με ο,τι και αν συνεπαγεται αυτο. Λουπες, ραδιοφωνικες συχνοτητες, μονοτονα riffs, μουρμουρητα απο το πουθενα, lo-fi collages, σκοτεινα μπλιμπλικια. Οι dominatrix διαταγες της περιλαμβανουν και καποιες αναβραζουσες ηλεκτρονικες εξερευνησεις που μου θυμισαν τα πρωτα ambient πειραματα του Aphex Twin. Για αυτο και μονο τη λατρευω. Αντε και για το υπεροχο σωμα της.

A Cassette Tape Culture LP (Pendu Sound Recordings - 2010)

Sunburned Hand Of The Man - Sopra L'Influsso

Oταν ο Roky Erickson χρησιμοποιουσε τα τριπακια σαν την Θεια Κοινωνια μιας νεας θρησκειας, τα μελη των Sunburned Hand Of The Man πιθανον να μην ειχαν γεννηθει ακομα. Αυτο δεν εχει καμμια σημασια. Στη βιντεοκασετα Sopra L'Influsso, η ψυχεδελικη σεχτα παιρνει σοβαρα τους στιχους του Slip Inside This House, κλεινεται σε ενα χωρο αμφιβολων συνθηκων υγιεινης, τρωει και πινει χαλασμενα drugs, βαραει οτι κρουστο βρεθει μπροστα της και παρ'ολο το πανικο, βρισκει διεξοδους μεσω ενος στιβαρου groove που διακατεχει το μεγαλυτερο μερος του jam. Το highlight του video ειναι φυσικα η παρουσια του αγνωστου σε μενα κυριου που ειναι ΙΔΙΟΣ ο Σταματης Κραουνακης. Θα τον απολαυσετε στο 4:10 να κουναει ρυθμικα το σβερκο του. Το 'ξερα οτι κατι δε παει καλα με το τυπο.

Sopra L'Influsso VHS (Qbico - 2003)

Burzum - Belus

To αδηφαγο 2010 εφτασε στο τελος του, τρωγοντας ακομα και τον ιδιο του τον εαυτο. Στη καννιβαλιστικη του διαδρομη καταπιε φιλους, σχεσεις, αγαπημενα προσωπα και συντροφους ζωης. Μεσα στο κλιμα ασυδοσιας, ξεκινησε να ρευεται απογοητευση, μοναξια, μιζερια και αυτη τη γαμημενη αισθηση παραδοσης. Και εγω, καθισμενος στο κεντρο του χαους να προσπαθω να βαλω ματαια τα πραγματα σε ταξη, ακουγοντας νυχθημερον το Belus.

 Δεν θα κατσω να αναλυσω πως και γιατι το τελευταιο album του Burzum ειναι σημαντικο, τουλαχιστον με αντικειμενικα μουσικα κριτηρια. Δεν ειμαι αλλωστε και ο πλεον αρμοδιος. Στο διαδικτυο μπορειτε να βρειτε χιλιαδες trve kvlt reviews. Θα κατσω ομως να αναφερω γιατι αυτος ο δισκος ειναι σημαντικος για μενα. Με συνοδεψε στις πιο ομορφες στιγμες της χρονιας, αλλα με βοηθησε και στις πιο ασχημες. Μου εδειξε πως η μοναχικοτητα ειναι επιλογη αλλα η μοναξια ειναι καθεστως. Πανω απο ολα ομως με εκανε να αισθανθω σαν πιτσιρικας. Εκατσα να τον ακουσω προσεκτικα εκατονταδες φορες, τυπωσα και μελετησα τους μεταφρασμενους στιχους, προσεξα το artwork, τα credits, εδωσα σημασια σε καθε πιθανη λεπτομερεια του. Οπως ειχα κανει παλιοτερα με το Disintegration, το Unknown Pleasures, το Reign In Blood, το πρωτο Velvets, το OK Computer και το The Sky's Gone Out.

 Το Belus ειναι ενα αριστουργημα. Ακομα και αν εβγαινε 10 χρονια πριν η μετα, παλι το ιδιο θα ελεγα. Για αυτο και μονο το λογο, ειναι ο δισκος της χρονιας του Corrupted Delights.

Belus CD/2xLP (Byelobog Productions - 2010)

The Top 10 Corrupted Delights That You Need To Try Ιn 2010 Before You Die

Η στιγμη που περιμεναν δισεκατομμυρια μουσικοφιλοι ανα την υφηλιο εφτασε και οχι, δεν αναφερομαι στη συνεργασια Merzbow/Lady Gaga. Αφηνω λοιπον μακρια γενειαδα, παιρνω το πιο πομπωδες υφος μου, φοραω γκριζα χλαμυδα και σας παραδιδω τις 10 αντι-μουσικες εντολες του 2010 απο το ορος Corrupted Delights. Φυσικα και μπορειτε να ζησετε χωρις αυτες. Απλα η ζωη σας θα ειναι λιγοτερο θορυβωδης και περισσοτερο ενοχικη.

1. Burzum - Belus CD/LP (Byelobog Productions)
2. Sewer Election - Vidoppna Sar LP (Pan)
3. Relay For Death - Birth Of An Older, Much More Ugly Christ LP (Hanson)
4. Bizarre Uproar - Purification CS (Filth & Violence)
5. Sissy Spacek - Sepsis CD (Second Layer)
6. Infirmary - Necropenetrator LP (S.N.S.E.)
7. Hype Williams - Untitled LP (Carnival)
8. Work/Death - Tender Comrades CD (Semata Productions)
9. Werewolf Jerusalem - Nightmare Park 3xCS (New Forces)
10. Deathkey - Doctrine Of Intolerable Hatred 2xLP (Freak Animal)

James Ferraro - Night Dolls With Hairspray

- Eλα ρε James. Που 'σαι ρε φιλαρακι. Καιρο εχουμε να τα πουμε. Τελευταια φορα που σε ειδα ακουγες Angus MacLise και ετρωγες peyote. Δεν μου εδωσες πολυ σημασια. Ξερναγες τα αντερα σου.

- Γεια σου ρε Tzomborgha. Τι λεει? Τα ιδια? Παλι μουρμουρας? Με συγχωρεις για τις προαλλες αλλα ημουν ψιλοσκατα. Τωρα ειμαι ok παντως. Το 'χω ριξει στο glam.

- Παρακαλω? Δηλαδη πανε τα νταουλια? 

- Τα βραδια περναω πλεον υπεροχα. Βλεπω παλιες βιντεοκασετες με επεισοδια του Miami Vice, φοραω τις καλες μου βατες και χορευω μονος μου Runaways. Αντε και κανα Hall & Oates. 

- Τα 'χεις χασει τελειως ετσι?

- Μα τι σου λεω τοση ωρα? Ακου το Night Dolls With Hairspray και θα καταλαβεις.

- Α ναι μη το ξεχασω. Ρε James, ξερεις ποσο σε εκτιμαω. Αν τυχον o πραγματικος σου εαυτος πετυχει αυτο το κειμενο, θα τον παρακαλουσα να προσπερασει τις μαλακιες που γραφω. Δεν ειμαι και στα καλυτερα μου και δεν θελω τρεξιματα, οκ?

- Μην ανησυχεις φιλαρακι. Το χαζεμα ειναι αμοιβαιο.

Night Dolls With Hairspray LP (Olde Spelling English Bee - 2010)

Keith Fullerton Whitman - Disingenuity/Disingenuousness

Προτιμω να μενω σε αποσταση ασφαλειας απο την αλεατορικη μουσικη. Ο παραγοντας "τυχη" μεσα στη συνθεση δεν με αφηνει να προσεγγισω το αποτελεσμα. Ελλειψη παιδειας? Υπομονης ισως? Διαφορετικα αισθητικα κριτηρια? Δεν θα αναρωτηθω για πολυ. Αισθανθηκα ηδη πολυ χαζος. Ειμαι ομως σχεδον σιγουρος πως οι δημιουργοι που καθοδηγουνται απο τα δογματα του μοντερνισμου, δεν ζητανε ταυτιση απο τον ακροατη. Το εργο τους θα συνεχιζει να υπαρχει, με η χωρις κοινο. 

 Ενω το τελευταιο LP του Keith Fullerton Whitman βασιζεται στην απροβλεπτη συμπεριφορα του αναλογικου οπλοστασιου του, με εχει γοητευσει. Ο ηχος του Disingenuity/Disingenuousness θα μπορουσε να παρομοιαστει με μια σφαιρα απο υδραργυρο που ξεγλυστραει μεσα απο τα χερια σου, αλλαζοντας συνεχως μορφη, ζητωντας μεγαλυτερη προσπαθεια απο εσενα. Η ρευστοτητα του καιει το μυαλο μου, οχι μονο επειδη ειναι ακρως τοξικη, αλλα επειδη ψαχνω να βρω τροπους για να τη συγκρατησω οσο μπορω. Το προηγουμενο παραδειγμα μπορει και να σας θυμισει τη τελευταια σας σχεση, αλλα δεν ειχα κατι τετοιο στο νου μου. Αληθεια.

Disingenuity / Disingenuousness LP (Pan - 2010)

Menace Ruine - The Die Is Cast

  Οι αντοχες μου λιγοστευουν επικινδυνα. Η τριβη της ρουτινας με γαμαει. Αισθανομαι ολο και πιο πολυ σαν μια λειχηνα πανω σε ενα βραχο που στριφογυριζει χωρις νοημα μεσα σε ενα χαος. Με αγει και με φερει η παλιρροια της τυχης. Η νομοτελειακη συναφεια ειναι εναντιον μου. Στα κινουμενα σχεδια θα απεικονιζομουν με ενα συννεφακι πανω απο το κεφαλι μου, και αληθεια σας λεω, δεν θα ηταν ροζ. Στη δαιμονολογια θα ονομαζομουν Μουρμουρ, ενω ο Ιωβ της Παλαιας Διαθηκης φανταζει μπροστα μου ως ανυπομονο κωλοπαιδο. Δεν ξερω ρε παιδια. Δεν το 'χω. Οι Pink Floyd θα με καθησυχαζαν οτι σημερα ειναι One Of These Days, οι Beatles θα με μπερδευαν ακομα πιο πολυ με το A Day In The Life. Θα ανταπαντουσα με το Bosom Of The Earth των Menace Ruine.

The Die Is Cast CD/LP
(Alien8 Recordings/Transcendental Creations - 2008)

Oscillating Innards - Irretrievable: MMII-MMVIII

 Γνωρισα το project Oscillating Innards μεσα απο την μνημειωδη συλλογη California. O ογκος του υλικου ηταν τεραστιος και δυστυχως δεν εδωσα τη πρεπουσα σημασια στo track του Gordon Ashworth. Ακομα δεν μπορω να καταλαβω το γιατι. Το δωδεκαλεπτο In Situ, παραπατουσε μεταξυ harsh noise και drone, δινοντας τις απαραιτητες ηχητικες σφαλιαρες που ζηταει ο οργανισμος μου.  

 Τεσσερα χρονια μετα, ενημερωνομαι οτι o Ashworth αποφασισε να ληξει την θορυβοποιια επικαλουμενος προσωπικους λογους και για να κλεισει επισημα το κυκλο του, συλλεγει σκορπιες ηχογραφησεις του στη διαφωτιστικη διπλη κασετα Irretrievable: MMII-MMVIII, γλυτωνοντας τους αργοπορημενους απο τους nazi του e-bay και του discogs. Η γκαμα περιλαμβανει ΗΝ ιλιγγο, παροξυσμικα φωνητικα, μακαβρια field recordings, παλλομενα ηχοτοπια απο μακρινους βομβους. Εκει ομως που η πλειονοτητα των noise artists απορριπτει τις μελαγχολικες εκφρασεις ως ενδειξη αδυναμιας, o Oscillating Innards τολμησε να χρησιμοποιησει τη μοναξια και την απογοητευση ως πηγη εμπνευσης. Απαραιτητο οσο και οι ωρες που περνατε κοιταζοντας το ταβανι για να γεμισετε τις ψυχολογικες μπαταριες σας.

Irretrievable: MMII-MMVIII 2xCS

(Accidie/Iatrogenesis/Isounderscore/Phage Tapes/Rainbow Bridge)

Seijaku - You Should Prepare To Survive Through Even Anything Happens

Oι Fushitsusha πεθαναν, ζητω οι Seijaku! Μετα τον θανατο του Yasushi Osawa, o Keiji Haino ονομαζει ευγλωττα το πρωτο album του νεου του group, You Should Prepare To Survive Through Even Anything Happens. Το τριο λατρευει το πνευμα των blues απροκαλυπτα και μαλιστα αφιερωνει το cd στον Albert King, στους Doors και στους Steppenwolf, σηκωνοντας ειρωνικα το φρυδι σε οσους πανε να φορτωσουν με εξτρα πολιτιστικο φορτιο την μουσικη του project. O διαλογος μεταξυ της παραδοσης και της εξεζητημενης αποψης κατεληξε σε μια θερμη μασονικη χειραψια. 

You Should Prepare To Survive Through Even Anything Happens CD (Doubt Music - 2010)

G.X. Jupitter-Larsen - Big Time Crash Bang

All the while I stared at those parts of Gabrielle's body
Reflected in this nightmare technology of cripple controls.
I watched her thighs shifting against each other
The jut of her left breast under the strap of her spinal harness
The angular bowl of her pelvis
The hard pressure of her hand on my arm
She gazed back at me through the windshield
Playing with the chromium clutch treadle
As if hoping that something obscene might happen

It was I who first made love to her
In the rear seat of her small car
Surrounded by the bizarre geometry of the invalid controls
As I explored her body
Feeling my way among the braces and straps of her underwear
The unfamiliar planes of her legs and hips
Steered me into unique cul de sacs
Strange declensions of skin and musculature

Each of her deformities became a potent metaphor
For the excitements of a new violence
Her body with its angular contours
Its unexpected junctions of mucus membrane and hairline
Detrusor muscle and erectile tissue
Was a ripening anthology of perverse possibilies

As I sat with her by the airport fence in her darkened car
Her white breast in my hand lit by the ascending airliners
The shape and tenderness of her nipple seemed to rape my fingers
Her sexual acts were exploratory ordeals

As she drove towards the airport I watched her handle the unfamiliar controls
The complex of inverted treadles and clutch levers of the car
had been designed for her -- implicitly, I guessed, for her first sexual act
Twenty minutes later, as I embraced her
The scent of her body mingled with the showroom odor of mustard leatherette

We had turned off near the reservoirs to watch the aircraft landing
As I pressed her left shoulder against my chest I could see
The contoured seat which had been molded around her body
Hemispheres of padded leather that matched the depressions of her
brace and backstraps
I slipped my hand around her right breast
Already colliding with the strange geometry of the car's interior
Unexpected controls jutted from beneath the steering wheel
The cluster of chromium treadles was fastened to the steel pivot
Clamped to the steering column
An extension on the floor-mounted gear lever rose laterally
Giving way to a vertical wing of chromium metal molded into the reverse
of a driver's palm
Aware of these new parameters
The embrace of this dutiful technology
Gabrielle lay back
Her intelligent eyes followed her hand as it felt my face and chin
As if searching for my own missing armatures of bright chromium

She lifted her left foot so that the leg brace rested against my knee
In the inner surface of her thigh
The straps formed a marked depression
Troughs of reddened skin
Hollowed out in the forms of buckles and clasps
As I unshackled the left leg brace
And ran my fingers along the deep buckle groove
The corrugated skin felt hot and tender
More exciting than the membrane of a vagina

This depraved orifice
The invagination of the sexual organs still in the embryonic stages
of evolution
Reminded me of the small wounds on my own body
Which still carried the contours of the instrument panel and the
controls
I felt this depression on her thigh
The groove worn below her breast
Under her right armpit
By the spinal brace
The red marking on the inside of her right
upper arm
These were the templates for new genital organs
The molds of sexual possibilities
Yet to be created in a hundred experimental car crashes

(Το αποσπασμα ειναι παρμενο απο το Crash του J.G. Ballard)

Big Time Crash Bang LP (RRRecords - 2008)

Sissy Spacek - Sepsis

 Θα μου επιτρεψετε να επιστησω τη προσοχη των απανταχου ηχοληπτων/μουσικων παραγωγων/μηχανικων ηχου. Μη τολμησετε να ακουσετε το Sepsis. Σας εκλιπαρω να μην το κανετε. Δεν θελω να μεσολαβησω στην παραιτηση απο τη καριερα σας. Το τελευταιο album των Sissy Spacek ειναι κατασκευασμενο με ακριβεια μικροχειρουργου, πλασμενο απο διαφανεις, γωνιωδεις επιφανειες που πετσοκοβουν τα τριχοφορα κυτταρα του εσωτερικου αυτιου χωρις αναισθησια. Μεσα στον ηλεκτρακουστικο πανικο θα βρειτε σκορπιες αναφορες στην ιστορια της musique concrete (Parmegianni, Dockstader) καποιες νυξεις στο καταλογο της Mego, αλλα αυτο που ξεχωριζει ειναι η λαμψη στο νυστερι και στο ματι του John Wiese. Μεσα στο top 5 του 2010 μακραν.

Sepsis CD (Second Layer - 2010)

Emeralds / Pain Jerk - European Tour 2009

Το Corrupted Delights γιορταζει τις 300 αναρτησεις του με ενα αψυχολογητο split. Οπως φανταζεστε ηδη, το pc μου ειναι διακοσμημενο με κορδελες και κομφετι, ο χαρτοπολεμος εχει βρει καταφυγιο μεσα στα μαλλια μου και το λαστιχακι απο το μυτερο καπελο καθεται πανω στη καρωτιδα μου. Πνιγομαι λιγο αλλα δεν θα επιδοθω σε αυτοερωτικη ασφυξια. Μολις τωρα ξυπνησα. Αλλωστε, δεν με αφηνει το κομματι των Emeralds να συγκεντρωθω. Με ξεναγει σε ενα ιδανικο συμπαν που εχουν ανοιξει οι ουρανοι του για να εκπεμψουν σε 24ωρη βαση Cluster και Popol Vuh, ενω χαρουμενοι πωλητες διανεμουν δωρεαν μαλλι της γριας. Μετα απο μιση ωρα, το ονειρο δολοφονειται απο τα πισωπλατα μαχαιρωματα του Pain Jerk. O Kohei Gomi αηδιασε απο την συνεχη εκθεση του σε ενα κοσμο που στη καλυτερη θυμιζει Candy Candy και φερνει επιτελους τη ταξη και τη πειθαρχια στο μυαλο μου. Καλα, τι σκατα σκεφτομουν τοση ωρα?

European Tour 2009 CD (No-Fi - 2009)